IE
De Inktvis
CM.
som-
’heeft
U bent
ALTIJD HEER
en
de
Uw
BERT OOMS
Noords+r. 93
500 gr. 1.20
Poulet
Varkenskluiven
500 gr. 0.75
kan ook
500 gr. 1.90
Cotel etten
Snijworst
Ham
prijs”, zei
;ste
Over „lange, rooie wagens”.
L,
DE SQUID.”
Voor al Uw
230
Emmastraal 30 I el. 20338
Eh
(Wordt vervolgd)
°z2
Tel. 23460
150 gr. 0.60
150 gr. 0.80
ONS VERVOLGVERHAAL
Erwtensoep-kluiven
met veel vlees
IWEN
20125
■n
5, 4.25
1. 15.95
LECTIE
,EET
one
weet,
Men
ingen
gram
52
VERLOVINGS- en
TROUWRINGEN
FANTASIERINGEN
ZEGELRINGEN
te veel om op te noemen
vindt U bij
Anton Wilke
JUWELIER
St. Annaplein 13 - Tel. 22359
Speciale reparatie-inrichting.
49
70
79
78
99
75
39
39
79
45
89
290
175
-32
-27
45
39
37
58
-45
i heb
erP gW
vin M
er 1
sen zrjn
de lie’s
lijke
5 ste,
gaf zijn toestemming
s inspecteur bleef, en
t volgende half uur
er
monocle, die
gebruikte.
keek hg
ZEVEN EN TWINTIGS
HOOFDSTUK
geheugen gegrift.
Hij liet het weer
imy Cravt
ontdaan
macl
derde
de reporter sar-
iij de ander van
luwend aan.
kwam aan-
concent
Hij
een
waarde
plaatst
noeg
drijve”
In t<
wachti
op, en las
sinds het
loemt t
•oeg Framlingham
minder fami’liair 1
biblio-
d door
en
be-
Hij liet het n
len en Jimi™
moeid en oku.u<
op zijn beurt n
het voor de de
maal begonnen was.
„Men i
te sporer
Putne;
i maar. I
lijn opmerking te in-
’t hem lief was. On-
koos bij deze uit-
^TAALWAREN
Vlijpwerk
^CHLAPPI
Detective-roman
van
PETER BARON
Geautoriseerde vertaling van
Jean H. P. Jacobs
Haché vlees
met zakje kruiden 500 gr. 1.90
500 gr. 0.25
zich
de -v-
„En >n Putney
iden. lange rode
:neens ijve-
ken.
hij, na ver-
groette hij
I applaus,
-1 hij die geweest,
Ik ben Leslie’s
X den, verscheen inspecteur Elveden
in de deur en trad het vertrek bin
nen.
Sir
:erren en
ste baan
>oral bij
ig met Jimmj
Freddie niet
een
zoveel v
:ou hebben m wc
lis”.
oom peinzend aan. Die
1 zei niets.
je her-
terug.
Elveden. Ik
sdoelt iets. Ik
ten, wat. Ik
steek onder
wou zeg- cast
ben in die lucif
Wasmachii
159,
f 2.50
—1 voor humor,
vlak onder de
op. Het huis,
sster opgesloten
in Bolingbroke
i. Afgaande op
wij er vannacht
om kwart over
aankomen”, zei
rukt, tegen een
een ogen-
gekomen
md al ’n heel
kijken. Hij is
Laat een
helpen,
wanneer Uw overhemden
door ons behandeld zijn.
Wilt U in verband met
komende feestdagen tijdig
overhemden brengen?
FIJNGOEDWASSERIJ
BOUMANS
Korvelseweg 160 - Tel. 23890
op de tafel val-
zen, met een ver-
i gelaat, nam het
jhinaal o
ie keer,
is erin gesis.
m”, zei Elveden.
Vale zegt,
s wagen was
o<:htendkle-
ren gestoken, »wam uit de auto te
voorschijn, en haastte zich, de weg
over te steken.
s die dag niet
Idige angst voor I
belette hem ie-*
iii de F’
louse werd
Marcus
studère
..Zo,
iets of
dingen.
verbaas m
rlg om w<
hatelijk.”
„Toch niet”, zei Elveden. ,,Ik con
stateerde alleen maar. Het stond sir
Marcus vrij, mgr n. in
terpreteren naar
gelukkig genoeg
leg.”
Even later verliet hij met een bui
ging het vertrek.
Freddie fronste even de wenkbrau
wen, en dronk, zonder erbij te den
ken, de port van zijn oom uit.
„Dat is sterk”, zei hij somber.
„Wat heb je, dwaas?” vroeg de her
tog beleefd, en nam zijn glas
„Die verklaring van Elvede
wil zeggen: die vent bede
u, voor de duivel, een zou wel eens willen wete
Framlingham vinnig, denk, dat hij Marky
-J- -- water gaf Alg of hj.
gen dat Marky deel zou
ontvoeringsgeschiedenis
Hij keek zijn oom peir
bromde. maar -’*■*
over die ontvoering van
chmon”, zei de repor-
scherp aankijkend.
zei de boef en zijn
ibewogen als een mas-
geen bureau voor ver-
rpen, wat? Wie is die
die, waar de Squid
jaan is?”
langzaam en bleef
■ankijken.
zo”, zei Jerry verrast, hij p
laai, Elveden kwam ook nieui
die kwam ’t mij ook De
Wasmachines en centrifuges
die kunnen wedijveren in
KWALITEIT ENPRIJS!
machines v.a. 115,Centrifuges al voor
i,Ook op gemakkelijke betaling vanaf
per week.
B. VAN IERLANT
VONDELPLEIN 3
(Geen winkel!
personen,
rordt, van
van
laat,
ge-
Een toeschouwer met
openstaande mond, plantte
paraplu in z’n maag, zodat
vooroverboog en zo in een
eigende positie stond, om
die op de grond lag, te h«
;d aldus.
Jimmy, zijn hoofd wrijvend, stond
rm on keek naar de auto, die een eind
weg tot staan kwam,
ns op zijn gezicht, be-
situatie:
;ed hem on-
>g tegen de
zag ik wel a_.
Ie dame verrukt,
nietsdoeners, dat in i
nergens vandaan
scheen te zijn. „Hij stond
tijdje zo in ’t water te k„.._
in de war, de arme jongen,
van jullie hem nou even
zeg!”
Woes
lend, i
op Óc
voor r
Zgnt
„u’s
hij.
„Natuurlijk”, antwoordde sir Mar
cus. „Die duivel heeft alle troeven
in handen!”
Hij begon met zijn vingers op de
tafel te trommelen.
Fenton kwam met koffie binnen en
ging van de een naar de ander met
zijn blaadje. Maar allemaal sloegen
ze geïrriteerd af en met een veront
waardigd gezicht ging de butler met
zijn koffie weer heen. Nu moest hij ze
zelf maar opdrinken met de eerste
knecht en dat satanskind: Alfred de
laarzen jongen.
De hertog spee
glas en zei langzaam.
„Ik hoop maar,
Leslie in dezelfde
zitten. Freddie is
maar ’t is geen
hemel en aarde L...
hij wist, dat hij iems
dergelijke positie als 1
kon te hulp komen”.
Er viel weer een stilzwijgen, tot- „Wilt u
dat ze met z’n allen, naar de rook- horen?”
kamer gingen. En daar duurde het
nog wel een uur, vóór iemand een
mond opendeed. Eindelijk wierp de
reporter zijn sigaret weg. „Ik hou - --
dat zo niet langer uit”, zei ng op- in de kleinste details vertel
gewonden tot zijn gastheer. „Ik Hij deed dit op zijn eige
moet iets doen. Ik ga naar Scot- J—--
land Yard of zo, misschien knapt die
wandeling me wel een beetje óp.”
Een ogenblik bleef hij stil staan,
met zijn vingers warrend door zijn
lange haren Toen keerde hij zich
plotseling om en verliet het vertrek.
Framlingham keek hem na, en ver
viel toen weer in zijn stilzwijgen.
Sir Marcus, die tegenover hem waa:
zat, sprak evenmin. De minuten kro- De
pen voorbg en geen geluid kwam er
dat de stilte verbreken moest.
Even over half drie verscheen
Fenton.
„Niet meer nodig, dank je wel. Fen
ton”, zei de baronet kortaf, en wuif
de met zijn hand
„Pardon, mijnheer, de inspecteur
is er.”
Voordat sir Marcus kon antwoor-
ZES EN TWINTIGSTE
HOOFDSTUK
Voorwaard*
De sombere stilte
theek van Loseley Hot
niets onderbroken, sir
zijn gasten zaten er, elk hunner
zip met zijn eigen gedachten.
Voor de derde maal, die avond, nam
de baronet het stukje wit papier op,
dat naast zijn wijnglas lag en bleef
er met een afwezige blik naar sta
ren. Hij hoefde het niet meer te lezen:
de inhoud ervan was voorgoed in zijn
a een kleine
bewijzen, Jerry, in een
zei Jimmy diplomatiek, en
n gedempt houdend.
keek hem wantrouwig aan.
maar ’s horen”, zei hij, zon
veel verrukking ten toon te
imr
dringen
zou bliji
na z~'~~
die
latei
om hij alles daarovei
hij slechts gissen.
lot van
uc [wei niet eens zo
i. Zo’n type, dat in e
ie toestand van vree;
„opgepakt” te worden, voor
ander, ziet in een persman en
.latuurlijke vijanden.
ing maakte Jerry een be
weging, en keek over de schouder
van Jimmy heen.
„Alle duivels...” begon de reporter,
maar keek toen om. naar de oorzaak
an de plotselinge opwinding van de
„Nee, ’t is Elveden maar”, grom
de Jerry.
„Wat niet wil zeggen, dat hij er
niet een beetje op lijkt!”
Hij keek Elveden wantroi
toen die door het vertrek 1
stappen.
„Dat treft erg gelukkig, mijnheer
Graven”, zei hij. „Ik zocht U wel
niet, maar ik heb toch wat nieuws deed
U. Let U maar eens op Jerry” Jii
-„es aan. Op en keek naar de auto, die e
oerry liet de fles los. waar hij zijn verder op de weg tot staan
hand omheen gelegd had en Elveden Met een grijns op zijn gezi<
trok de reporter mee, naar de plaats. sefte hij de ironie van de s
waar zij buiten ’t gehoor van de boef de wagen was lang en rood!
waren. Jerry spuwde nadrukkelijk op Een kiein dik heertje, in ochl
de vloer. - - •»-
laagd, de auto op
1. „De vrouw
dat het een
is. In de High
u onovertroffen, inspecteur” en, zich
omkerend, ging hij de kamer uit.
Elveden keek de voorwaarden na
en floot.
Freddie zocht naar de
hij slechts heel zelden g«
Toen hij hem gevonden had,
erdoor naar de inspecteur.
„Wat doet ons deze som
cies raden, mijn goeie, ouwe
teur?” vroeg hij, „en wat
Marky?”
„Tachtigduizend pond is alles wat
mejuffrouw Richmond waard is”,
zei Elveden met een raadselachtige
glimlach. „Het komt sir Marcus bij
haar dood ten goede!”
Een doodse stilte volgde op deze
opmerking en de inspecteur ging
door, met de boodschap weer te be
zo”, zei Freddie. „Dat lijkt wel
op een beschuldiging en zulke
en. ’t Is nogal wat, weet je. Ik
me niet, dat hij er wat knor-
wordt. De toespeling is nogal
in Richmond heeft men het
van de wagen verloren, maar
elooft niet, dat hij verder ge-
s, en hij zou zich dus nog in
>nd moeten bevinden. Men is
laar nu bezig met nasporingen te
verrichten.”
Het gelaat van de reporter, dat even
■«"geklaard was, werd weer
hebt. Waar heb je al die sjofelheid
vandaan gehaald, bliksem?”
’Vilt u het hele verhaal misschien
Street,
spoor i
men geit
gaan is,
Richmon
de"”
verri
Het
opge
ber.
„Richmond is een grote plaats”, zei
hij peinzend, en toen: „is dat al 't
nieuws?”
□e inspecteur begon zich op te win
den. Heel veel inspanning bekroond
te zien door een vraag of er niet wat
meer bereikt had kunnen worden,
was wel een beetje teleurstellend.
„Het is toch een stap in de goede
richting, vind ik”, zei hij.
„Nou, drink er dan nog maar een
tje”, gromde Jimmy en terwijl hg
zich omkeerde, slenterde hij weg.
De inspecteur lachte. Verliefde
jongelui, peinsde hij, zijn nu eenmaal
niet toerekenbaar. Hij keek eens rond
en zijn blik viel op Jerry.
„Ik zou jou wel eens even willen
spreken”, zei hij, op de boef toestap
pend.
Jerry kreunde.
een grote
zij haar
de man
zeer ge-
iemand,
lelpen. Hij
knikte peinzend en begon int
rlg in zijn zakken te zoeken
„Geen sigaretten?” vroeg Uj
geefs gezocht te hebben.
Jimmy bood hem zijn sigaretten
koker met een ongeduldig gebaar.
„Lucifers?” ging de boef koelbloe
dig verder.
„Adem?” merkte
castisch op, toen hi
lifers voorzag.
Jerry negeerde de opmerking en
rookte met grote ernst.
„En?’ ’vroeg Graven.
„Niet slecht voor de
Jerry.
„Kijk eens hier, knaap”, vervolg
de hij even later. „Ik weet niets
over die dame. Dat heb ik Elveden
ook al verteld. Hij wou ’t niet ge
loven. Dat is al ’n even grote ongelo
vige Thomas als jij.”
De reporter keek hem woedt
aan, en voelde zich de moed ont
“elde met zijn wijn-
am.
dat Freddie en
plaats gevangen
een grote dwaas,
lafaard. Hij zou
bewegen, wanneer
land, die in een
Leslie verkeert,
,.i gevaar-
--J- -r--v igend, „ik
zal eens zien, of ik je niet voor een
paar jaartjes opnieuw kan laten
brommen”.
Jerry deed een paar stappen ach-
- vvux- teruit.
ipost” had ge- „Hola, hola”, protesteerde hij.
s nog niet ge- denkt, dat ik een leugenaar ben, i
stheid te ver- Bovendien, meneer Craven, waar
zoudt u ’t recht vandaan halen, om
my’s ver- niij er weer in te brengen. Ik heb
>t in staat een alibi van gesmeed ijzer voor die vestigd, liep hij een
licht te werpen op nacht, snap je, en‘Elveden weet dat trad toen het trotto
jning. Zover Freddie °°k wel- A1 die opschepperg.
hoera!”
Donderend
blijdt u, want
is gekomen.
.dertjes.”
erbodige opmerking”,
hertog, verveeld uit zijn
*d en de hand van zijn
=nd.
i sir Marcus knikten met
isiasme.
i Freddie
Het voorstel werd zonder enige
aanmoediging ontvangen.
„Omdat u nu zo erg nieuwsgierig
bent”, zei Freddie, „zal ik alles tot
de kleinste details vertellen”.
Hij deed dit op zijn eigen bijzon
dere manier, waardoor zijn toehoor
ders slechts een onvolmaakt beeld
kregen van wat er nu eigenlijk was
voorgevallen. van de
Toen hij klaar was, stond Elveden m0,pv van
die weinig belangstellend had toege- j® e
lulsterd, op en zei tot sir Marcus-
„Ik denk niet, dat u nog lang zult
behoeven te wachten op de voor
waarden van de Squid.”
De baronet keek hem peinzend aan
en wachtte.
„Ik stel me zo voor, dat hij zo
en bg de tachtigduizend pond
eisen”, zei Elveden langzaam.
Loseley nam dé boodschap van de
Squid op en overhandigde ze de in
specteur. Hun ogen keken in elkaar
Geen van beiden liet zgn blik af
dwalen.
„Als profeet”, zei sir Marcus, „bent
Sir Marcus keek de indringer met
jude blik aan.
„Wilt u misschien zeggen, waar
voor u hier komt?” vroeg hg.
„Zeker”, zei Elveden, „ik
juist een telefonische boodscha]
kregen van mijnheer Leicester v
is ontsnapt uit het huis, waarin hij
gevangen heeft gezeten....”
De hertog liet zijn sigaar vallen en
ging rechtop zitten.
vroeg hij ongelovig,
j zuchtte bitter. „Dat
vol. Ik word in mijn
igerand, ’t huis zelf
slagen, ik word besto-
omdat ik een agent
sslie is ontvoerd,
te maken, komt
een Freddie los, om
mijn leven weer een
„Het gaat
mejuffrouw Ricl
ter, de ander s
„Kom nou”,
gezicht stond onl
ker. „Ik ben g»
loren voorwerpen,
dame? Toch niet
1 zo pre- mee vandoor gegi
«-e inspec- Jimmy knikte langzaam en bleef
de ander strak aankgken.
„Ach kijk, zo”, zei Jen
„Da’s tweeme~’
al hier aan --
vragen, een dag of wat geleden.” Hij
„De vrijheid van mejuffrouw Ricl
mond zal u tachtigduizend pond kot
ten. Bericht uw toezegging i„
vertentiekolom betreffende
wier opsporing verzocht wor
de „Avondpost”, op een dag
deze week. Daarna is het te
Zodra ik uw accoordbevinding
zien heb, zullen u plaats van sam«
komst en meer andere details wor
den bekendgemaakt. Mogelijke po
gingen tot gewelddadige oplossing
uwerzijds zijn noodlottig voor juf
frouw Richmond.
Hoewel de woorden, die de inspec
teur tot Jimmy gezegd had, maar
matig gewaardeerd schenen te zijn,
waren ze toch niet geheel en al
aan dovemans oren gezegd. Want de
volgende ochtend zat Craven in Rich
mond. Hij wist niet bepaald, wat hg
er eigenlijk kwam doen. Op slot van
zaken was Richmond een grote
plaats en het krioelde er van lange
rooie wagens, zoals hij al spoedig op
merkte. Hij ontdekte dat, tot groot
ongemak van de bezitters, die dat
zorgvuldige napluizen van hun eigen
dom begon te vervelen: een belang
stelling, die niet alleen verklaard kon
worden door bewondering, of alleen
maar nieuwsgierigheid.
Verschillende politie-agenten, die
Jimmy erover aansprak, -wisten van
de hele geschiedenis niets, of wilden
er niet over praten. En zo liep hij
een tjjdje zonder bepaalde plannen
langs Richmond’s wegen.
Na een half uur lang zonder doel
rondgedwaald te hebben, kwam hij
dend j,jj een brug uit. Bij die brug begon
itzin- bij zeer mistroostig, peinzend in het
water te kijken, lang genoeg om ver
schrikkelijke achterdocht wakker te
roepen in de geest van een oude
dame, die, aangezien ze zelf niets te
doen had, om zich mee bezig te hou
den, er een groot plezier in schepte,
zich onledig te houden met het be
schouwen van andermands bezighe-
,«Je den. Het sombere voorhoofd van de
wat? reporter deed haar veronderstellen,
dat daar niemand minder dan een
embryonale zelfmoordenaar stond.
Met zijn blik naar de grond ge-
estigd, liep hij een eindje vooruit en
«.rad tücïï liet trottoir af.
Een passerende auto ree:
dersteboven en hij vloog
grond.
ging rechtop zi
„Ontsnapt?”
„Freddie?” Hij
maakt de maat
eigen huis aang-
wordt stuk gesl„,
len, aangeklaagd
heb aangereden. Les
en om ’t heel mooi
nu die gek van
van de rest van
vagevuur te maken.”
De inspecteur wachtte geduldig,
tot de ander uitgesproken was, en
vervolgde toen:
„De Squid heeft gevoel
Hij slaat zijn tenten vla
muur van de vgand
waarin mijnheer Leicesuc
is geweest, was
Grove, Wandsworth,
zgn bericht, zijn
binnengedrongen
elf....”
Als één man onderbraken de baron
en de hertog hem:
„Leslie?”
„Ongelukkig genoeg, vonden wij juf
frouw Richmond niet. De vogel was
gevlogen..
„Wie n<
vogel?” vroej
Een beetje nó
wel
„Ik bedoelde de Squid, Uwe Gena
de”, zei de ander geduldig. „Mijnheer
Leicester heeft me opgebeld en hij
zei, dat hij na onze inval hier naar
toe zou komen. Hij kan nu elk ogen
blik hier zijn.”
Hij wendde zich tot de baronet,
„Met uw vriendelijke toestemming,
sir Marcus, zal ik gaarne zijn komst
afwachten.”
Sir Marcus g~* -
niet, maar de inspecteur bleef,
gedurende het volgende half
werd de vijandige stilte, die
heerste, niet onderbroken,
pond kos- Om kwart over drie werden
in de ad- drie hoofden luisterend opgestoks
en drie paar ogen keken naar
deur, waarbuiten men een vroli
stem iets hoorde sjirpen van: „bes
ouwe Fenton.”
Twee seconden later, liet Fenton
Freddie binnen. De laatste was nog
steeds in het gewaad van de butler
John gestoken.
„Hiep, hiep, hr
vriendelijk. „Don
verheugt en verblij
afgedoold was, is
ontsnapt, kindertjes
„Een o verbod”
bromde de hertc»'
stoel oprijzend en
neef schuddend.
Elveden en s
matig enthous
„Aha”,- zei
op een kaï
maakt....”
Jimmy Craven stapte uit de kan
toren van de „Avondpost” en ging
in de richting van Charing Cross --
Road. „Op den duur speel je toch
De reporter was die dag niet bij sPe,« Jerry”, zei hij dreig*
’•rjn werk. Geweldige angst voor Les- zal eens zien, of ik je niet v
veiligheid belette hem iedere
mtratie.
wist, dat sir Marcus die avond
akkoordverklaring met voor-
len in de „Avondpost” had ge
st, maar dat was
om zijn ongerustt
zen.
tegenstelling
„tingen, was 1
“—t, enig li
Leslie’s verdwijning. Zover Freddie ook,
kon zeggen, was zij niet in het huis Pf!”
in Wandsworth gebracht. Men had j ?ln
haar daar ook niet gevonden, toen
de politie er binnengedrongen was. De
bende was ongetwijfeld direct uit dat
huis gevlucht.
Nog steeds peinzend, begaf Jimmy
!die, met zijn blik zich in de richting van de „Shaftes-
„Wijn, wijn, die bury”; --- --
- Hij was nu al drie avonden daar weerhield vrees
„De geest van een mens kapo-t”, geweest, in de hoop er Jerry aan te gelaten. Op slot
iderbrak de hertog, „en de hemel treffen. Hij was ervan overtuigd, dat het de_boef niel
eet, dat jij dan niet veel meer nodig Jerry licht op die zaak zou kunnen men-
werpen. Trots de telkens herhaalde rende
beweringen van de boef, dat hij ab- >°r~
soluut niets wist van de Squid, noch an<ier, ziet
van diens bende, geloofde Jimmy agenten na
bijna zeker, dat Jerry toch op de Plotselin,
een of andere manier met hem in ver-
binding stond. Het was nogal een
onderneming om practisch ge-
sproken Jerry te gaan betrekken maar k
in een ontvoeringsgeval. Bij het eer- y®11 de
ste teken van verdenking zou de boe5:
boef zich, zoals gewoonlijk, direct -Nee
terugtrekken achter zijn krijgs
zuchtig en beledigd gevoel van ver
moorde onschuld.
Elveden’s verhoor van de boef had
niet het minste opgeleverd.
De vorige drie malen,
in de „Shaftesbury” gex
Jerry niet a
__sde, dat het
«.c vergeefs zou
e hij echter. I
iet oog kreeg, bij zijn binnen-
- tjjjg jjet buffet
:ke hospes stond te praten
zei Jimmy, direct op hem
eens
een
u
sst het papiertje verfromme-
a, wierp de reporter het midden
de tafel en keek weer somber
zich uit.
ne Genade was vermoeid.
nmy verbrak eindelijk de stilte,
stemt natuurlijk toe?” vroeg
inspe<
ns de
"hF1,
imy besefte wel, dat al zijn aan-
en toch weer zonder resultaat ,,Dat
-lijven. Hij was er niettemin bij- de oud<
zeker van, dat de boef meer van troepje
ontvoering af wist, dan hij wilde blik n
sn blijken. Maar de reden, waar
bij alles daarover verzweeg, kon
-*-Waarschijnlijk
i. Jimmy zuchtte
i zaken kon men
«o kwalijk ne-
i een voortdu-
ses leeft voor
r ’t een of
politie-
dat Jimmy
ui de „Shaftesbury” geweest was,
had hg er Jerry niet aangetroffen
en hg vreesde, dat het ditmaal wel
weer tevergeefs zou zijn. Daarin VOor U. Let U maar eens op J<
dwaalde hij echter. De eerste, die Hg keek de boef koeltjes aan.
hg in het oog kreeg, bij zijn binnen- Jerry liet de fles los waar hi
treden, was Jerry, die bij het
net de dikke hospes stond t~
„Jerry”, zei Jimmy, direct „r
toestappend, „ik zou jou wel
willen spreken”, en hg pakte
arm van hem vast.
„Hè!” zei Jerry en maakte
van de greep los Hij begon
n zgn jas te wrijven.
lelemaal niet opgewonc
dnee, helemaal niet. Komt
binnen en begint je de kleren van ’t
lijf te rukken”, protesteerde hij, nog
altijd druk bezig met de lampen,
die hij aan had, alsof er héél wat
aan vernield was „Wat heb je nou
weer?”
„Ik geloof, lat jij me
dienst kunt bewijzen, Jei
zaakje”, r -
zijn stem
Jerry 1
„Laat i
der erg
spreiden.
iptyi