IE De Inktvis CM. som- ’heeft U bent ALTIJD HEER en de Uw BERT OOMS Noords+r. 93 500 gr. 1.20 Poulet Varkenskluiven 500 gr. 0.75 kan ook 500 gr. 1.90 Cotel etten Snijworst Ham prijs”, zei ;ste Over „lange, rooie wagens”. L, DE SQUID.” Voor al Uw 230 Emmastraal 30 I el. 20338 Eh (Wordt vervolgd) °z2 Tel. 23460 150 gr. 0.60 150 gr. 0.80 ONS VERVOLGVERHAAL Erwtensoep-kluiven met veel vlees IWEN 20125 ■n 5, 4.25 1. 15.95 LECTIE ,EET one weet, Men ingen gram 52 VERLOVINGS- en TROUWRINGEN FANTASIERINGEN ZEGELRINGEN te veel om op te noemen vindt U bij Anton Wilke JUWELIER St. Annaplein 13 - Tel. 22359 Speciale reparatie-inrichting. 49 70 79 78 99 75 39 39 79 45 89 290 175 -32 -27 45 39 37 58 -45 i heb erP gW vin M er 1 sen zrjn de lie’s lijke 5 ste, gaf zijn toestemming s inspecteur bleef, en t volgende half uur er monocle, die gebruikte. keek hg ZEVEN EN TWINTIGS HOOFDSTUK geheugen gegrift. Hij liet het weer imy Cravt ontdaan macl derde de reporter sar- iij de ander van luwend aan. kwam aan- concent Hij een waarde plaatst noeg drijve” In t< wachti op, en las sinds het loemt t •oeg Framlingham minder fami’liair 1 biblio- d door en be- Hij liet het n len en Jimi™ moeid en oku.u< op zijn beurt n het voor de de maal begonnen was. „Men i te sporer Putne; i maar. I lijn opmerking te in- ’t hem lief was. On- koos bij deze uit- ^TAALWAREN Vlijpwerk ^CHLAPPI Detective-roman van PETER BARON Geautoriseerde vertaling van Jean H. P. Jacobs Haché vlees met zakje kruiden 500 gr. 1.90 500 gr. 0.25 zich de -v- „En >n Putney iden. lange rode :neens ijve- ken. hij, na ver- groette hij I applaus, -1 hij die geweest, Ik ben Leslie’s X den, verscheen inspecteur Elveden in de deur en trad het vertrek bin nen. Sir :erren en ste baan >oral bij ig met Jimmj Freddie niet een zoveel v :ou hebben m wc lis”. oom peinzend aan. Die 1 zei niets. je her- terug. Elveden. Ik sdoelt iets. Ik ten, wat. Ik steek onder wou zeg- cast ben in die lucif Wasmachii 159, f 2.50 —1 voor humor, vlak onder de op. Het huis, sster opgesloten in Bolingbroke i. Afgaande op wij er vannacht om kwart over aankomen”, zei rukt, tegen een een ogen- gekomen md al ’n heel kijken. Hij is Laat een helpen, wanneer Uw overhemden door ons behandeld zijn. Wilt U in verband met komende feestdagen tijdig overhemden brengen? FIJNGOEDWASSERIJ BOUMANS Korvelseweg 160 - Tel. 23890 op de tafel val- zen, met een ver- i gelaat, nam het jhinaal o ie keer, is erin gesis. m”, zei Elveden. Vale zegt, s wagen was o<:htendkle- ren gestoken, »wam uit de auto te voorschijn, en haastte zich, de weg over te steken. s die dag niet Idige angst voor I belette hem ie-* iii de F’ louse werd Marcus studère ..Zo, iets of dingen. verbaas m rlg om w< hatelijk.” „Toch niet”, zei Elveden. ,,Ik con stateerde alleen maar. Het stond sir Marcus vrij, mgr n. in terpreteren naar gelukkig genoeg leg.” Even later verliet hij met een bui ging het vertrek. Freddie fronste even de wenkbrau wen, en dronk, zonder erbij te den ken, de port van zijn oom uit. „Dat is sterk”, zei hij somber. „Wat heb je, dwaas?” vroeg de her tog beleefd, en nam zijn glas „Die verklaring van Elvede wil zeggen: die vent bede u, voor de duivel, een zou wel eens willen wete Framlingham vinnig, denk, dat hij Marky -J- -- water gaf Alg of hj. gen dat Marky deel zou ontvoeringsgeschiedenis Hij keek zijn oom peir bromde. maar -’*■* over die ontvoering van chmon”, zei de repor- scherp aankijkend. zei de boef en zijn ibewogen als een mas- geen bureau voor ver- rpen, wat? Wie is die die, waar de Squid jaan is?” langzaam en bleef ■ankijken. zo”, zei Jerry verrast, hij p laai, Elveden kwam ook nieui die kwam ’t mij ook De Wasmachines en centrifuges die kunnen wedijveren in KWALITEIT ENPRIJS! machines v.a. 115,Centrifuges al voor i,Ook op gemakkelijke betaling vanaf per week. B. VAN IERLANT VONDELPLEIN 3 (Geen winkel! personen, rordt, van van laat, ge- Een toeschouwer met openstaande mond, plantte paraplu in z’n maag, zodat vooroverboog en zo in een eigende positie stond, om die op de grond lag, te h« ;d aldus. Jimmy, zijn hoofd wrijvend, stond rm on keek naar de auto, die een eind weg tot staan kwam, ns op zijn gezicht, be- situatie: ;ed hem on- >g tegen de zag ik wel a_. Ie dame verrukt, nietsdoeners, dat in i nergens vandaan scheen te zijn. „Hij stond tijdje zo in ’t water te k„.._ in de war, de arme jongen, van jullie hem nou even zeg!” Woes lend, i op Óc voor r Zgnt „u’s hij. „Natuurlijk”, antwoordde sir Mar cus. „Die duivel heeft alle troeven in handen!” Hij begon met zijn vingers op de tafel te trommelen. Fenton kwam met koffie binnen en ging van de een naar de ander met zijn blaadje. Maar allemaal sloegen ze geïrriteerd af en met een veront waardigd gezicht ging de butler met zijn koffie weer heen. Nu moest hij ze zelf maar opdrinken met de eerste knecht en dat satanskind: Alfred de laarzen jongen. De hertog spee glas en zei langzaam. „Ik hoop maar, Leslie in dezelfde zitten. Freddie is maar ’t is geen hemel en aarde L... hij wist, dat hij iems dergelijke positie als 1 kon te hulp komen”. Er viel weer een stilzwijgen, tot- „Wilt u dat ze met z’n allen, naar de rook- horen?” kamer gingen. En daar duurde het nog wel een uur, vóór iemand een mond opendeed. Eindelijk wierp de reporter zijn sigaret weg. „Ik hou - -- dat zo niet langer uit”, zei ng op- in de kleinste details vertel gewonden tot zijn gastheer. „Ik Hij deed dit op zijn eige moet iets doen. Ik ga naar Scot- J—-- land Yard of zo, misschien knapt die wandeling me wel een beetje óp.” Een ogenblik bleef hij stil staan, met zijn vingers warrend door zijn lange haren Toen keerde hij zich plotseling om en verliet het vertrek. Framlingham keek hem na, en ver viel toen weer in zijn stilzwijgen. Sir Marcus, die tegenover hem waa: zat, sprak evenmin. De minuten kro- De pen voorbg en geen geluid kwam er dat de stilte verbreken moest. Even over half drie verscheen Fenton. „Niet meer nodig, dank je wel. Fen ton”, zei de baronet kortaf, en wuif de met zijn hand „Pardon, mijnheer, de inspecteur is er.” Voordat sir Marcus kon antwoor- ZES EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK Voorwaard* De sombere stilte theek van Loseley Hot niets onderbroken, sir zijn gasten zaten er, elk hunner zip met zijn eigen gedachten. Voor de derde maal, die avond, nam de baronet het stukje wit papier op, dat naast zijn wijnglas lag en bleef er met een afwezige blik naar sta ren. Hij hoefde het niet meer te lezen: de inhoud ervan was voorgoed in zijn a een kleine bewijzen, Jerry, in een zei Jimmy diplomatiek, en n gedempt houdend. keek hem wantrouwig aan. maar ’s horen”, zei hij, zon veel verrukking ten toon te imr dringen zou bliji na z~'~~ die latei om hij alles daarovei hij slechts gissen. lot van uc [wei niet eens zo i. Zo’n type, dat in e ie toestand van vree; „opgepakt” te worden, voor ander, ziet in een persman en .latuurlijke vijanden. ing maakte Jerry een be weging, en keek over de schouder van Jimmy heen. „Alle duivels...” begon de reporter, maar keek toen om. naar de oorzaak an de plotselinge opwinding van de „Nee, ’t is Elveden maar”, grom de Jerry. „Wat niet wil zeggen, dat hij er niet een beetje op lijkt!” Hij keek Elveden wantroi toen die door het vertrek 1 stappen. „Dat treft erg gelukkig, mijnheer Graven”, zei hij. „Ik zocht U wel niet, maar ik heb toch wat nieuws deed U. Let U maar eens op Jerry” Jii -„es aan. Op en keek naar de auto, die e oerry liet de fles los. waar hij zijn verder op de weg tot staan hand omheen gelegd had en Elveden Met een grijns op zijn gezi< trok de reporter mee, naar de plaats. sefte hij de ironie van de s waar zij buiten ’t gehoor van de boef de wagen was lang en rood! waren. Jerry spuwde nadrukkelijk op Een kiein dik heertje, in ochl de vloer. - - •»- laagd, de auto op 1. „De vrouw dat het een is. In de High u onovertroffen, inspecteur” en, zich omkerend, ging hij de kamer uit. Elveden keek de voorwaarden na en floot. Freddie zocht naar de hij slechts heel zelden g« Toen hij hem gevonden had, erdoor naar de inspecteur. „Wat doet ons deze som cies raden, mijn goeie, ouwe teur?” vroeg hij, „en wat Marky?” „Tachtigduizend pond is alles wat mejuffrouw Richmond waard is”, zei Elveden met een raadselachtige glimlach. „Het komt sir Marcus bij haar dood ten goede!” Een doodse stilte volgde op deze opmerking en de inspecteur ging door, met de boodschap weer te be zo”, zei Freddie. „Dat lijkt wel op een beschuldiging en zulke en. ’t Is nogal wat, weet je. Ik me niet, dat hij er wat knor- wordt. De toespeling is nogal in Richmond heeft men het van de wagen verloren, maar elooft niet, dat hij verder ge- s, en hij zou zich dus nog in >nd moeten bevinden. Men is laar nu bezig met nasporingen te verrichten.” Het gelaat van de reporter, dat even ■«"geklaard was, werd weer hebt. Waar heb je al die sjofelheid vandaan gehaald, bliksem?” ’Vilt u het hele verhaal misschien Street, spoor i men geit gaan is, Richmon de"” verri Het opge ber. „Richmond is een grote plaats”, zei hij peinzend, en toen: „is dat al 't nieuws?” □e inspecteur begon zich op te win den. Heel veel inspanning bekroond te zien door een vraag of er niet wat meer bereikt had kunnen worden, was wel een beetje teleurstellend. „Het is toch een stap in de goede richting, vind ik”, zei hij. „Nou, drink er dan nog maar een tje”, gromde Jimmy en terwijl hg zich omkeerde, slenterde hij weg. De inspecteur lachte. Verliefde jongelui, peinsde hij, zijn nu eenmaal niet toerekenbaar. Hij keek eens rond en zijn blik viel op Jerry. „Ik zou jou wel eens even willen spreken”, zei hij, op de boef toestap pend. Jerry kreunde. een grote zij haar de man zeer ge- iemand, lelpen. Hij knikte peinzend en begon int rlg in zijn zakken te zoeken „Geen sigaretten?” vroeg Uj geefs gezocht te hebben. Jimmy bood hem zijn sigaretten koker met een ongeduldig gebaar. „Lucifers?” ging de boef koelbloe dig verder. „Adem?” merkte castisch op, toen hi lifers voorzag. Jerry negeerde de opmerking en rookte met grote ernst. „En?’ ’vroeg Graven. „Niet slecht voor de Jerry. „Kijk eens hier, knaap”, vervolg de hij even later. „Ik weet niets over die dame. Dat heb ik Elveden ook al verteld. Hij wou ’t niet ge loven. Dat is al ’n even grote ongelo vige Thomas als jij.” De reporter keek hem woedt aan, en voelde zich de moed ont “elde met zijn wijn- am. dat Freddie en plaats gevangen een grote dwaas, lafaard. Hij zou bewegen, wanneer land, die in een Leslie verkeert, ,.i gevaar- --J- -r--v igend, „ik zal eens zien, of ik je niet voor een paar jaartjes opnieuw kan laten brommen”. Jerry deed een paar stappen ach- - vvux- teruit. ipost” had ge- „Hola, hola”, protesteerde hij. s nog niet ge- denkt, dat ik een leugenaar ben, i stheid te ver- Bovendien, meneer Craven, waar zoudt u ’t recht vandaan halen, om my’s ver- niij er weer in te brengen. Ik heb >t in staat een alibi van gesmeed ijzer voor die vestigd, liep hij een licht te werpen op nacht, snap je, en‘Elveden weet dat trad toen het trotto jning. Zover Freddie °°k wel- A1 die opschepperg. hoera!” Donderend blijdt u, want is gekomen. .dertjes.” erbodige opmerking”, hertog, verveeld uit zijn *d en de hand van zijn =nd. i sir Marcus knikten met isiasme. i Freddie Het voorstel werd zonder enige aanmoediging ontvangen. „Omdat u nu zo erg nieuwsgierig bent”, zei Freddie, „zal ik alles tot de kleinste details vertellen”. Hij deed dit op zijn eigen bijzon dere manier, waardoor zijn toehoor ders slechts een onvolmaakt beeld kregen van wat er nu eigenlijk was voorgevallen. van de Toen hij klaar was, stond Elveden m0,pv van die weinig belangstellend had toege- j® e lulsterd, op en zei tot sir Marcus- „Ik denk niet, dat u nog lang zult behoeven te wachten op de voor waarden van de Squid.” De baronet keek hem peinzend aan en wachtte. „Ik stel me zo voor, dat hij zo en bg de tachtigduizend pond eisen”, zei Elveden langzaam. Loseley nam dé boodschap van de Squid op en overhandigde ze de in specteur. Hun ogen keken in elkaar Geen van beiden liet zgn blik af dwalen. „Als profeet”, zei sir Marcus, „bent Sir Marcus keek de indringer met jude blik aan. „Wilt u misschien zeggen, waar voor u hier komt?” vroeg hg. „Zeker”, zei Elveden, „ik juist een telefonische boodscha] kregen van mijnheer Leicester v is ontsnapt uit het huis, waarin hij gevangen heeft gezeten....” De hertog liet zijn sigaar vallen en ging rechtop zitten. vroeg hij ongelovig, j zuchtte bitter. „Dat vol. Ik word in mijn igerand, ’t huis zelf slagen, ik word besto- omdat ik een agent sslie is ontvoerd, te maken, komt een Freddie los, om mijn leven weer een „Het gaat mejuffrouw Ricl ter, de ander s „Kom nou”, gezicht stond onl ker. „Ik ben g» loren voorwerpen, dame? Toch niet 1 zo pre- mee vandoor gegi «-e inspec- Jimmy knikte langzaam en bleef de ander strak aankgken. „Ach kijk, zo”, zei Jen „Da’s tweeme~’ al hier aan -- vragen, een dag of wat geleden.” Hij „De vrijheid van mejuffrouw Ricl mond zal u tachtigduizend pond kot ten. Bericht uw toezegging i„ vertentiekolom betreffende wier opsporing verzocht wor de „Avondpost”, op een dag deze week. Daarna is het te Zodra ik uw accoordbevinding zien heb, zullen u plaats van sam« komst en meer andere details wor den bekendgemaakt. Mogelijke po gingen tot gewelddadige oplossing uwerzijds zijn noodlottig voor juf frouw Richmond. Hoewel de woorden, die de inspec teur tot Jimmy gezegd had, maar matig gewaardeerd schenen te zijn, waren ze toch niet geheel en al aan dovemans oren gezegd. Want de volgende ochtend zat Craven in Rich mond. Hij wist niet bepaald, wat hg er eigenlijk kwam doen. Op slot van zaken was Richmond een grote plaats en het krioelde er van lange rooie wagens, zoals hij al spoedig op merkte. Hij ontdekte dat, tot groot ongemak van de bezitters, die dat zorgvuldige napluizen van hun eigen dom begon te vervelen: een belang stelling, die niet alleen verklaard kon worden door bewondering, of alleen maar nieuwsgierigheid. Verschillende politie-agenten, die Jimmy erover aansprak, -wisten van de hele geschiedenis niets, of wilden er niet over praten. En zo liep hij een tjjdje zonder bepaalde plannen langs Richmond’s wegen. Na een half uur lang zonder doel rondgedwaald te hebben, kwam hij dend j,jj een brug uit. Bij die brug begon itzin- bij zeer mistroostig, peinzend in het water te kijken, lang genoeg om ver schrikkelijke achterdocht wakker te roepen in de geest van een oude dame, die, aangezien ze zelf niets te doen had, om zich mee bezig te hou den, er een groot plezier in schepte, zich onledig te houden met het be schouwen van andermands bezighe- ,«Je den. Het sombere voorhoofd van de wat? reporter deed haar veronderstellen, dat daar niemand minder dan een embryonale zelfmoordenaar stond. Met zijn blik naar de grond ge- estigd, liep hij een eindje vooruit en «.rad tücïï liet trottoir af. Een passerende auto ree: dersteboven en hij vloog grond. ging rechtop zi „Ontsnapt?” „Freddie?” Hij maakt de maat eigen huis aang- wordt stuk gesl„, len, aangeklaagd heb aangereden. Les en om ’t heel mooi nu die gek van van de rest van vagevuur te maken.” De inspecteur wachtte geduldig, tot de ander uitgesproken was, en vervolgde toen: „De Squid heeft gevoel Hij slaat zijn tenten vla muur van de vgand waarin mijnheer Leicesuc is geweest, was Grove, Wandsworth, zgn bericht, zijn binnengedrongen elf....” Als één man onderbraken de baron en de hertog hem: „Leslie?” „Ongelukkig genoeg, vonden wij juf frouw Richmond niet. De vogel was gevlogen.. „Wie n< vogel?” vroej Een beetje nó wel „Ik bedoelde de Squid, Uwe Gena de”, zei de ander geduldig. „Mijnheer Leicester heeft me opgebeld en hij zei, dat hij na onze inval hier naar toe zou komen. Hij kan nu elk ogen blik hier zijn.” Hij wendde zich tot de baronet, „Met uw vriendelijke toestemming, sir Marcus, zal ik gaarne zijn komst afwachten.” Sir Marcus g~* - niet, maar de inspecteur bleef, gedurende het volgende half werd de vijandige stilte, die heerste, niet onderbroken, pond kos- Om kwart over drie werden in de ad- drie hoofden luisterend opgestoks en drie paar ogen keken naar deur, waarbuiten men een vroli stem iets hoorde sjirpen van: „bes ouwe Fenton.” Twee seconden later, liet Fenton Freddie binnen. De laatste was nog steeds in het gewaad van de butler John gestoken. „Hiep, hiep, hr vriendelijk. „Don verheugt en verblij afgedoold was, is ontsnapt, kindertjes „Een o verbod” bromde de hertc»' stoel oprijzend en neef schuddend. Elveden en s matig enthous „Aha”,- zei op een kaï maakt....” Jimmy Craven stapte uit de kan toren van de „Avondpost” en ging in de richting van Charing Cross -- Road. „Op den duur speel je toch De reporter was die dag niet bij sPe,« Jerry”, zei hij dreig* ’•rjn werk. Geweldige angst voor Les- zal eens zien, of ik je niet v veiligheid belette hem iedere mtratie. wist, dat sir Marcus die avond akkoordverklaring met voor- len in de „Avondpost” had ge st, maar dat was om zijn ongerustt zen. tegenstelling „tingen, was 1 “—t, enig li Leslie’s verdwijning. Zover Freddie ook, kon zeggen, was zij niet in het huis Pf!” in Wandsworth gebracht. Men had j ?ln haar daar ook niet gevonden, toen de politie er binnengedrongen was. De bende was ongetwijfeld direct uit dat huis gevlucht. Nog steeds peinzend, begaf Jimmy !die, met zijn blik zich in de richting van de „Shaftes- „Wijn, wijn, die bury”; --- -- - Hij was nu al drie avonden daar weerhield vrees „De geest van een mens kapo-t”, geweest, in de hoop er Jerry aan te gelaten. Op slot iderbrak de hertog, „en de hemel treffen. Hij was ervan overtuigd, dat het de_boef niel eet, dat jij dan niet veel meer nodig Jerry licht op die zaak zou kunnen men- werpen. Trots de telkens herhaalde rende beweringen van de boef, dat hij ab- >°r~ soluut niets wist van de Squid, noch an<ier, ziet van diens bende, geloofde Jimmy agenten na bijna zeker, dat Jerry toch op de Plotselin, een of andere manier met hem in ver- binding stond. Het was nogal een onderneming om practisch ge- sproken Jerry te gaan betrekken maar k in een ontvoeringsgeval. Bij het eer- y®11 de ste teken van verdenking zou de boe5: boef zich, zoals gewoonlijk, direct -Nee terugtrekken achter zijn krijgs zuchtig en beledigd gevoel van ver moorde onschuld. Elveden’s verhoor van de boef had niet het minste opgeleverd. De vorige drie malen, in de „Shaftesbury” gex Jerry niet a __sde, dat het «.c vergeefs zou e hij echter. I iet oog kreeg, bij zijn binnen- - tjjjg jjet buffet :ke hospes stond te praten zei Jimmy, direct op hem eens een u sst het papiertje verfromme- a, wierp de reporter het midden de tafel en keek weer somber zich uit. ne Genade was vermoeid. nmy verbrak eindelijk de stilte, stemt natuurlijk toe?” vroeg inspe< ns de "hF1, imy besefte wel, dat al zijn aan- en toch weer zonder resultaat ,,Dat -lijven. Hij was er niettemin bij- de oud< zeker van, dat de boef meer van troepje ontvoering af wist, dan hij wilde blik n sn blijken. Maar de reden, waar bij alles daarover verzweeg, kon -*-Waarschijnlijk i. Jimmy zuchtte i zaken kon men «o kwalijk ne- i een voortdu- ses leeft voor r ’t een of politie- dat Jimmy ui de „Shaftesbury” geweest was, had hg er Jerry niet aangetroffen en hg vreesde, dat het ditmaal wel weer tevergeefs zou zijn. Daarin VOor U. Let U maar eens op J< dwaalde hij echter. De eerste, die Hg keek de boef koeltjes aan. hg in het oog kreeg, bij zijn binnen- Jerry liet de fles los waar hi treden, was Jerry, die bij het net de dikke hospes stond t~ „Jerry”, zei Jimmy, direct „r toestappend, „ik zou jou wel willen spreken”, en hg pakte arm van hem vast. „Hè!” zei Jerry en maakte van de greep los Hij begon n zgn jas te wrijven. lelemaal niet opgewonc dnee, helemaal niet. Komt binnen en begint je de kleren van ’t lijf te rukken”, protesteerde hij, nog altijd druk bezig met de lampen, die hij aan had, alsof er héél wat aan vernield was „Wat heb je nou weer?” „Ik geloof, lat jij me dienst kunt bewijzen, Jei zaakje”, r - zijn stem Jerry 1 „Laat i der erg spreiden. iptyi

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1960 | | pagina 11