T
,s
De Inktvis
1O"
i, gee
uur
men
,,be-
e eten?”
.Ontbijt,
ande
toon,
zo
JSEL
glimladhte
veront-
hij
keek
en
en vindt
moderne bril
een
hoop.
in de
)N 25158
de me-
ZONNEBRILLEN ook Polaroid
ILIST
sdht vilt.
U
bh
sstraat 5
tafel,
Jottif
lant
lier
r ns,—
225,—
beleefd.
(Wordt vervolgd)
\LLE$
WMD/G
DE
ONS VERVOLGVERHAAL
N
ISEN
en
teding
Detective-roman
PETER BARON
Geautoriseerde vertaling van
Jean H. P. Jacobs
toch
was
is onze
„en waarom
traat 50 a
033
ik r...
moete
’n al
een
was.
volve
Fret
die t
ant
geen
RICKEN OPTIEK
NOORDSTRAAT 28—30
TEL 24215
Uw wasgoed bij
Wasserij,St. Joseph’
SNEL EN GOED
ZOALS HET MOET
Tel. 21394 - Capucijnenstr. 152
zijn,
id.”
'rw-ewekt, en liet
heel
rel van
pyama
de wastafel.
waze jonge-
„Rookt U
:ester?”
BEHANQ
JORRANQ
l?” vroeg
im.
mijn-
I weg-
1 en
ging
- LAS
ERS
i'ORNUI-
voldaan,
zitten. Zijr
inspecteur”,
mag dat
etje vreemd op
zocht werd. De
was hem r""
-nt John de
i de grammo-
er gene
van van<
de firma
bijzone
over c
Toei
„On
egenl
le Squid
de In
st ver-
-eurena.
..maar niet
waar is die
i en over-
le groep,
haan-
tafel-
aan het
nader-
iet 38
•21
•E KERMIS
DAG T.M.
r 1 UUR
■ND
igen- plafond aa
1 nu stond teger
f me -
naar in
leersen,
ging
1,15
BRUTAL
d boven het
vovd geste van
begon het stukje
lezen.
in de vroegte heeft h<
een brutale roof plaats
de kantoren van
y. Vier stalen deur
jr naar de
door acetyleen -
die -
grijnsde Fret
schien zo’n ei
affectie i
/eer wr”
hand ovt
„Wat 1
avond ei
Freddie.
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK
John de Butler
De volgende morgen, op ’t belletje
van Freddie, verscheen weer de but-
:ht, mijnheer
met een be-
159,—
makke-
week.
SLANT,
i 23460.
utsaers-
31232
Hlburg,
■JKELS
ddie en
jekleur-
Tikje
dat
l wel
Want ik ben
it zult zijn, hier
door te brengen,
missen, biljarten,
grote biblio-
onversmade-
mijnheer,” zei
gewacht, totdat u
meester wacht u
John’s rug,
was, keek
portret en
tegen.
naar Fred-
wilt”, antwoordde sir
zal het u niet beletten”,
nspecteur kleurde lichtelijk,
weigert dus te helpen?”
ten van
De deui
VOOR U EEN HARTEWENS J
VOOR ONS EEN STREVEN
was nu
rtderin®'
dergelijke omstandigheden is
erkélrjk een heel natuurlijk ge-
- zoals ik reeds zei, u be-
langer hoe meer.” mompelde Fre<
—2 bent gekomen,” plotseling de kr
■eddie. „Of is dat mis- dag
eigen maniertje van u,
i ten toon te spreiden?”
sr wreef hij suggestief met zijn
over zijn hoofd.
had dat partijtje gisteren-
zigenlijk te beduiden?” vroeg
j ervoor,
im de
de deur
Freddie zi
mee klaar -
neden naar de ontbijtkamer.
„Waar is het wassen beeld?” -
Freddie, toen hij er binnenkwal
„Bedoelt u mijn meester,
heer? Vanmorgen vroeg is hij
geroepen”, zei John, die aan
andere kant van de tafel stond
met de koffiepot bezig was.
„Zou het een inbreuk op de etikette
zijn, wanneer ik vroeg waar ik ei{
Igk ben?” vroeg Freddie. „En
we ’t daar toch over hebben, geef
nog wat melk alsjeblieft.” -
„Om het te vragen niet mijnheer”. Vla
antwoordde John rustig en terwijl hij vier
door de deur wegging, sloot hij die
achter zich dicht.
„Wel ’n beetje ’n al .te koele”,
"“eddie en mferkte toen
trant op, van de vorige
rvolgde op de-
elijke dreun: z
"mTge^og^ik-
e ontroering, licht ge- °P d?.da«
jrzichtig met zijn wa
ngen. Ik herinner me
de noodlottige gevol-
Btst een zijner gasten
pogingen deed, om te ontsnappen.”
knikte medelijdend.
b arme kerel stierf,
doker konden halen.
-T geloof
allemaal door
- John’s prikkel’-
somber aan
eens een p—
ld?” vroeg
o...g tot Bespreking van
en Middelen,” antwoordde dt
e er vrienc
ingen zij b<
tkamer.
Een Kermiscadeau...
valt nog steeds in de
smaak.
Een
GOUDEN RING
is een welkom geschenk.
Maar dan van
Anton Wilke
St. Annap’ein 13 Te». 22359
Onze zaak is in de kermis-
week geopend.
ging in de
•t. Op de
LLE ROOF.
»t artikeltje over de
i de Squid, en Fred-
je belangstellend
volgde er een heel lang ver-
an de vroegere misdaden van
keek op de vol
gende pagina. trok
Op de derde nieuwspagina bezorg- voor
de een klein berichtje hem niet wei- iyke
nig vermaak. Het luidde aldus: achte
Mr. Frederick Herbert Leicester. Djt
de neef van de hertog van Framling- die
ham. is verdwenen. Mr. Leicester we^d
rresteerd,
ler met het scheergerei. Evenals de miji
dag ervoor, kwam hij heel behoed- tg I
zaam de kamer binnen en bleef bij
op wacht staan, terwijl
zich schoor. Toen deze daar
was, gingen ze naar be-
de ontbijt'-
t wassen 1
zr bii
uwu M„x„enkomfc*„
te nemen. Dit was
dat Freddie ook nog
aerkte.
lij vernam van John nog, dat
staf van vier man personen.
s. Toen, nog altijd met zgn re-
ver spelend, wendde John zich tot
Bddie en zei eerbiedig.
„Is er misschien iets, waar u bij
zonder veel trek in zoudt hebben
mijnheer?”
„Is er misschien iets, dat ik mag
doen?” vroeg Freddie sarcastisch.
„U hebt de bibliotheek, muziek en
tennisbaan”.
Freddie keek hem
„Heb je al wel e<
solotennis gespeeld
bitter.
„Ik zou uw partner kunnen zijn,
s om zeven uur, mijn-
1. „Wilt u misschien
naar uw kamer gaan?”
„Knaap, gij zegt het”, zei Freddie,
„leid er mij naar toe, Macduff”.
„Jawel, mijnheer”, zei John eer
biedig, „en mijn naam is John”.
Gebruik makend van J<‘
die naar hem toegekeerd
Freddie tersluiks naar het
knipoogde er vriendelijk t
Toen gingen zg beiden n
die’s slaapkï
gelijke ongastvrije begroeting --
mgn gewoonte is en mij leed doet.”
„Het leed,” zei Freddie, „was ge
heel aan mijn kant.”
Hij wreef tederlijk met zgn hand
over zijn achterhoofd.
De ogen van de Squid glinsterde
vrolijk.
„U bent, zie ik, een man naar
mijn hart, mijnheer Leicester,” zei
hij goedkeurend. „John: de soep.” den’
Freddie keek de Squid nieuwsgierig schéi^
„Hoe denkt u de dingen eigenlgk tolde^Ik^v
te consumeren met dat waswerk dat was een fout
uw schoonheid verbergt?” vroeg hij. t„d SChieten
„Heel eenvoudig, mijn jonge vriend. Dat doe
Let maar eens goed op.” vrolijk. „Altij
Freddie lette op, gedurende net geweertje ha
eten en zag dat het masker met groot gevaar,
fijne scharnieren werkte; het mas- „Ach zo,”
her bezorgde z ijn drager niet de begrijpend.
minste hinder. Nauwkeuriger toe-
ziende, zag hij ook nog, dat over de
gehele oppervlakte van het masker,
kleine, bijna onzichtbare gaatjes ver- j
spreid waren, die voor de ventilatie
zorgde. De Squid nam de draad van
het gesprek niet meer op, vóór de
koffie.
„Dit,” zei hij toen, met zijn hand
rond de kamer wijzend, „is de
plaats waar ik verblijf in periodes
van... eh...”
„Slapte in zaken?” vroeg Freddie.
„Nee... laten we zeggen, in geval
len van buitengewone activiteit bij I
de politie,” merkte de Squid op. „Enl
dit brengt me op het punt, dat ul
u, ik vind het hier
antwoordde de baronet
1 en voegde er scherp aan toe:
- getuigen!”
srkelgk geschilderd. „Zoals u verkiest”, zei Elveden.
chje op zijn gelaat, „Ut heb zo’n idee, dat u mij mis
en wandeling langs schien zoudt kunnen helpen, bij het
opsporen van mijnheer Leicester.”
Drie gezichten spraken van hoog
ste verbazing. Het vierde werd bleek
i woede, Loseley stond half uit
i stoel op, maar viel weer terug,
toen de hand van de hertog kal-
ongeveer, merend op zgn arm gelegd werd,
zich onle- jimmy voorkwam een uitbarsting
van sir Marcus.
„Verkeerd aangesloten”, zei hij
luchtig, „dit is een restaurant, geen
bewaarplaats van gevonden voorwer
pen”.
Framligham knikte goedkeurend.
,Goed gezegd”, zei hij, „me-
temin blijft de vraag: -
bliksemse kwajongen?”
„Neemt u mij niet kwalijk, Uwe
Genade” onderbrak Elveden vrien
delijk, „ik heb geen tijd te verliezen”.
,,Ik wacht, sir Marcus”, vervolgde
de inspecteur.
„Zoals u
Marcus, „ik
De inspectei
„U v„o_.
ACHTTIENDE HOOFDTUK
Jimmy onderzoekt
Mijnheer Blatz boog diep voor in
specteur Elveden, toen die de „Noc
turnes” binnenkwam.
„Dit is wel onverwacht,
de inspecteur”, zei
minnelijke glimlach.
„Zo?” vroeg Elveden
rond.
„Wel zeker, mijnheer”, antwoord-
nog de Blatz. „Slechts heel zelden ziet de
deed „Nocturnes” de wet binnen haar
muren.”
„Vandaag stelt de wet er niette
min belang in”, zei Elveden, „groot
belang”.
Mijnheer Blatz dacht na, en keek
de inspecteur van terzijde aan.
„Sir Marcus Loseley is zeker i
club?” zei Elveden.
„Hij dineert met Zijne Genade van
Framlingham, mejuffrouw Rich
mond en mijnheer Craven in de res
tauratie”, antwoordde Biatz eer
biedig.
De inspecteur knikte en gi
richting van het restaurant.
stond
laatste
die
te
„Heel in de vroegte heeft heden-
ochtend een brutale roof plaats ge-
„Een samenkomst van de Vereni- bad, in de kantoren van de Trust
ging tot Bespreking van Gelegenheid Company. Vier stalen deuren en de
---- -hoofddeur naar de kelders,
waren door acetyleen-zuurstofap-
paraten vernield. Men heeft kunnen
vaststellen, dat het totale verlies, uit
sluitend bestaande uit juwelen, die
„Wanneer krijg ik iets te eten?”
vroeg Freddie plotseling. .„Ontbijt,
beste man, eieren, broodjes, koffie
en wat je hebt.”
„Met de lunch,
John, „heeft men g«
klaar was. Mijn m<
beneden.”
„Lunch?” vroeg Freddie. „Moet ik
Sv.XÏS’
missen?”
„Hebt ontbijt hebt u gemist, mijn
heer, het is nu bjjna één uur.” Xm
,,Aha,” zei Freddie. „En laat ons Wf
nu maar eens overgaan, tot de hand
sajetten, stoffen en lakense goederen
„Mijnheer?”
„Bk bedoel: kleren,” merkte Fred
die beleefd op. „Voorzie me van iets
dnagelijks.”
De btuler -
schuldigend.
„Ik vrees, dat dat niet gaan zal,
mijnheer,” zei hij. „Het beve' -
mijn meester luidt, dat u de 1
zoudt blijven dragen. U kunt een
kamerjas vinden naast de wastafel.
Verder kan ik u ook nergens aan
helpen. Ik hoop, dat u mij begrijpt,
mijnheer.”
„Zeker, zeker,” knikte Freddie
haalde een lichte, hel-oranje gek
de kamerjas te voorschijn, ,,’n
futuristisch, nietwaar? Maar
geeft niet, Clarence, ’t Zal
gaan.”
„Heel goed, mijnheer,” antwoord
de John, „en mijn naam is niet
Clarence, maar John. Mag ik u ver
zoeken mg vóór te gaan?”
Hij ging opzg en met een brede
grijns liep Freddie de gang op.
(Deze gang eindigde met een
vragend tot de butler, die met een
trappenhuis, waarlangs ze naar be
neden gingen. Nog drie van derge-
lange trappen, gingen ze af,
ze aan een grote hall kwamen.
v&g merkte Freddie op, dat
ook Interesseren zal.
bang, dat u verplicht
ook ettelijke dagen f-
U kunt echter tenr
golfspelen, er is een
theek en, dan vooral,
lijke wijn.
„Werkelijk, dat is alles wat
kan verlangen,” zei Freddie,
halve dan: vrijheid.”
De Squid keek op.
„U bevalt me hoe langer hoe
meer, mijnheer Leicester.”
„Dat is juist het ongeluk,” zei
Freddie, „om u de waarheid te
zeggenik vind u gewoonweg walge
lijk, mijn beste, oude Squid. Gek
nietwaar?”
Zgn opmerking scheen op de
Squid niet de minste indruk te
maken.
„In d
dat wer(
’"'el, m<
Freddie las toen de nauwkeurig
beschrijving van zichzelf, die na c
drempel bleef hg even staan
zag het' lokaal. Toen hg dc
die hg zocht, in het oog kreeg,
de hij zich een weg tussen de
tjes en stoelen door, tot hij aa
andere einde, het gezelschap 1
de.
De hertog was de eerste, die hem
opmerkte.
„Och, daar
riep hg uit,
wel zijn?”
De inspecteur boog voor Leslie,
knikte kort tegen de anderen.
„Goeden avond”, zei hij. „Mag ik
u even spreken, sir Marcus? Een
paar woorden maar.”
„Hoe minder hoe liever”,
woordde sir Marcus en maakte
aanstalten om op te staan.
„Onder vier ogen”, legde
specteur uit, niet in ’t minst
stoord.
„Dank
goed”,
onderkennen
die in Kingsway zijn ronde had, wist hij voor de Steinway zitten. Zijn
te vertellen, dat hg plotseling ’n slag vol ver legde hij er boven op
op zijn hoofd kreeg, toen hij een blijk- terwijl de grammofoon speelde,
baar dronken kerel wilde arresteren, geleidde hg op keurige wijze de n
waarna hij het bewustzijn heeft ver- lodieën.
loren. Door een inspecteur werd hij Dit spel duurde een tijdje, terv
later in de nabijheid gevonden. Twee John telkens merken liet, dat hg
personen hebben kunnen getuigen, wel degelijk oog voor had, wam.<
dat zij een lange, zwarte vrachtauto
uit de Parker Street hebben zien ko
men, die naast het gebouw in Kings
way uitmondt. Dit gebeurde om on- - -
geveer tien minuten over half drie bleek vergeefs. Meer dan
en onderstreept enigszins de mening zfln hand zelfs midden in ’t
van de politie, dat hier weer de
Squid in het spel is. Deze wagen
is namelijk vaker gesignaleerd, wan-
c„neer er ergens een dergelijke mis-
chtbaré daad werd g-P>eegd
Dan
lijke
vóór
Onderwe
staven vooi
slaapkamer.
In de hall keerde Freddie
vragend tot de butler, die met
eerbiedig gebaar zijn pistool
richting van een deur
rechterkant vooruitstak.
Freddie ging er binnen en ti
in een kamer met lage zol<
Het vertrek was geheel met
hout betimmerd, en er waren blijk
baar geen vensters in; niettemin
maakte de kamer toch een gezel- der hulp
lige indruk. Ze was electrise h zunen b<
verlicht.
Op de tafel, die in het midden
stond, was voor twee personen ge
dekt, en Freddie zag, dat zijn tafel
genoot al op hem wachtte.
Hij stond te kijken naar het uit
drukkingsloze masker van de Squid.
De Squid stond hoofelijk op.
„Gaat u zitten, alstublieft, mijn
heer Leicester,” luidde zgn harte
lijke uitnodiging. „U moet wel erger
dan uitgehongerd zijn, na uw ge
dwongen afwezigheid.”
Freddie knikte opgewekt, en ”ct
zich in de andere stoel
„Laat ik beginne
oprechte spijt te t
U gisteravond óverkomt
1,75
•rwijl
-ij er
o—j.. oog voor had, wam. eer
Freddie een beetje een té zijdelingse
beweging naar de deur maakte.
Freddie’s hoop, dat de kunsten?
John de bewaker zou overhei
-geefs. Meer dan eens
...IJden in ’t spel
boven, waar de revolver lag.
Niettemin bracht Freddie een ple
zierige morgen door, met naar de
kunst van de man, die werkelijk
goed speelde, te luisteren.
Na een eenzame lunch, verzocht hij
John, hem naar de bibliotheek te
brengen.
John kweet zich van die taak en
trok zich toen terug, naar hij zei,
r het verrichten van huishoude-
.^..j bezigheden. De deur sloot hij
achter zich dicht.
Dit was de eerste keer, dat Fred-
11 d*e> behalve ’s nachts alleen gelaten
or u J 1JC‘'<es werd, en hij was van plan, die tijd
zon- werd °",an^ n°S gearresteerd, in n-et te verknoeien Niettemin bleef
niet verband met de diefstal van de h„ de eergte tien minuten lui op de
I. i. r S ^«ens van een gemakkelijke divan
liggen. Die divan stond tegenover
de schoorsteen. Boven de schoor
steen hing een portret, ten voeten uit,
van de Squid, mét zgn masker. Het
was een meesterstuk, en met half ge
sloten ogen lag Freddie het te be
wonderen, maar hij zag er ook nog
iets anders in, dan alleen maar een
kunstwerk.
penseel van de artist had de
i bleekheid en strakke uit-
ng van het masker buitenge
woon goed getroffen, maar, evenals
in het origineel, waren er in deze af
beelding ook twee dingen, die leefden
en dat was toch tè onwaarschijnlijk,
om, van welk kunstenaarspenseel
dit ook, te kunnen verlangen: de ogen.
Zonder, op welke manier ook, maar
even te laten blijken, dat hij zich be
wust was, gadegeslagen te worden,
bleef Freddie ongeveer vijftien minu
ten onbewegelijk op de divan liggen.
Toen dit kwartiertje om was, stond
hij stil op. De ogen van het por
tret waren nu werkelijk geschilderd.
Met een glimlachje op zijn gelaat,
begon Freddie een
de muren van het vertrek.
Behalve de schoorsteen, was iedere
ner miJ PIek van den muur met boekenplan-
a~r'P™.
zijn ontbijt. a® toen
VrodAio Toen hij klaar was, kwam John Gedurende twee uren ongeveer, mer,
kinder binnen, die een lange, slungelige man hield de onvrijwillige gast zich onle- jj,
leven in deed binnenkomen, om de tafel af dig, met nu en dan wat boeken weg van
leven ui te nemen om op de muur te kunnen
kloppen en met herhaaldelijk weer
eens lui te gaan zitten, om de ogen
!t er van het portret in de gaten te houden,
meel Aan de andere kant van de wand,
waaraan het portret hing, was de
wapenkamer. Vanmorgen, toen
Freddie hiernaartoe gebracht werd,
had hij er even een blik in kunnen
werpen. Men was dus in staat iedere
beweging van wie zich in de biblio
theek bevond, gade te slaan.
Om half vijf kwam de knecht bin
nen met een theeblad. Ook John
zorgde voor een en ander en toen
die twee weg waren, strekte Freddie,
partijtje met een sigaret tussen zijn lippen,
oeg hij zich weer lui uit op de divan. Hij
sliep.
Tien minuten.
—ijnheer; ik denk wel, dat ik u par-
.j kan geven.”
„Als je nou maar eens begon met
een partij kleren”, zei Freddie. „Wer
kelijk, mijn beste Lancelot....
„John, mijnheer.”
„Juist, maar werkelijk, beste, John,
tennissen in ’n pyama is nou ook
dat niet, vind je wel”, zei Freddie
huiverend.
De muziekkamer, waar ze heen
gingen, was een lang vertrek met
purperen gordijnen. Er stonden g»-
makkelgke stoelen en de vensters
waren langwerpig en dicht bij 't
-lafond aangebracht. Een Steinwav
4 -egen de ene muur, en aan de schreden”,
andere kant een geweldige grammo- „Het souper is
foon, met rekken vol platen ernaast, heer”, zei John.
”lak tegenover de deur stond een
.lerlampt radiotoestel. Freddie ging
regelrecht op de grammofoon af en
zette de eerste de beste plaat, die
hem in de hand viel, op.
„Hou je van muziek, John?”
vroeg Freddie vriéndelijk.
„Van muziek wel”, zei de butler
een doos sigaretten van de tafel op
nemend. „Van die onsmakelijke syn-
copen-stortvloed niet zo bijzonder.
Rookt u?”
„Graag”, knikte Freddie en nam
een sigaret. Hij stond op en keerde
de plaat om. Een nieuwe deun, klin
kend als een ver verwijderde don
der, vulde het vertrek.
Toen kwam John naar de grammo
foon toe. „Mag ik u misschien ver
hoeken onder de vensters te gaan
staan, mijnheer?” vroeg hij.
sluitend bestaande uit juwelen, die Freddie keek een beetje vreer*J
door de cliënten daar gedeponeerd en deed wat hem verzot'
waren, ongeveer zestigduizend pond- reden van het verzoek v
sterling bedraagt. Men meent uit de niet erg duidelijk, want
situatie te kunnen opmaken dat hier niets anders, dan met
de hand van de Squid wederom te foon prutsen,
onderkennen valt. Een politieagent, Eindelijk, blijkbaar
die in Kingsway zijn ronde had, wist hij voor de Steir-”"”
tafel
de eerste keer,
andere bewoners
zidh
in de
aan de
duister. „Moet ik werkelijk uit uw
woorden opmaken, dat u mij wilt
doen geloven, aan uw bewering, die
hele avond geslapen te hebben?”
„Maar beste man...” protesteerde
Freddie, maar zweeg op een hand
gebaar van de Squid.
„Hoe het ook zg,” merkte
"P, „het zg u voldoendé te a
1 voor ons vruel-
opgeleverd heeft. U zult
nder luidruchtig hun afkeuring, K
de onattentheid van de politie.”
en dronk hij van zijn koffie. f
dering. ^X^n^r ^eVe^ ^ef^Theri^
eiken- dePnk wel, dat u prgS zult stellen op ^.%V^dVenen°g Mr
h:b.Xndera^rstainptaata dan™-” werd On,an^s nOg ^arre.-—
--van buiten, die we wel met f^sèley tiara van’sir Marcus. Na de
behoeven te verwachten is nod verkiaringen echter, is hij
het voor iedereen onmogelgk uit dit wed*rom op vrije voeten gesteld Ge.
dit huis te ontkomen. Op de durende de fwee daaropvolgende da-
tweede plaats, zou een poging daar- bewoog mr Leicester zich weer
toe noodlottige gevolgen kunnen heb- op gewone wijze waar hö p]acht
ben. Wanneer ik spreek van nood- te komen doch gedert gisteren is hij
lottige gevolgen, bedoel ik daarmee: n s meer gezien De hertog is
noodlottig voor u U zult reeds heb- van menj dat het arrestatiegeval
invloed ‘en kwade op de geest
vermogens van de jonge man kan uit-
geoefend hebben. Mr. Craven, een Het P1
boezemvriend van mr. Leicester, ^aS^®n
zegt, dat de vermiste in volmaakte drukkmf
-id verkeerde, toen hij hem
dag van zijn verdwijning ont
moette.”
De strakke ogen van het schilderij
sloegen hem slechts gade, toen hij
daarna opstond.
Het was maar wat goed, dat de
ogen van het portret, in de twee vol
gende uren, geen leven meer kregen.
Om zes uur belde Freddie voo»
John.
„Tempus fugit? nietwaar?” vroeg
hij vriéndelijk. John scheen een beet
je in de war te zijn.
„Mag ik u vragen, wat u bbdoelt,
ge- mijnheer?” vroeg hij.
sters Freddie boog plechtig: „Het is het
t uur der avondvoeding. Effendi”, zei
.««v hij, „het kauw-uur nadert met rasse
J-' schreden”.
ben opgemerkt dat John een bij
zondere genegenheid heeft opgevat
voor een revolver?”
Hij knikte en verv-’-*-
zelfde eentonig-vriendelijke dl
„Ik meen u wel er op te
wijzen, dat hij in sommige oge
e stoel vallen. ken van hevige ontroering, licl
nnen, met u mijn neigd jg onvoorzi',v’t’"'
betuigen, over wat pen om te spring
u gisteravond overkomen is. Ik kan nog heel goed d
u de verzekering geven, dat ’n der- gen> toen ]aatst
gelijke ongastvrije begroeting niet pogir
„De arme kerel stierf, voor wrj
een doker konden halen. Tragisch,
mijnheer Leicester, geloof me. En
het kwam allemaal door een mis
verstand en John’s prikkelbaarheid.”
Freddie glimlachte vriendelijk,
maar zei niets.
„Ik mis zelf ook maar heel zel-
vervolgde de Squid, „zijn gast
avherp aankijkend. Ik herinner mij
erkelijk maar één geval, waarin ik
verwondde slechts,
fout van me. Men moet
om te doden.”
_.j ik ook,” zei I
lijk. „Altijd als ik een -
geweertje hanteer is mijn leven in
groot gevaar.”
\ch zo,” zei de Squid en knikte'
uegrijpend. „Dan moet u toch wat
meer oefenen niet hier, natuurlijk “5
—maar ik geloof wel, dat u er
voordeel van zoudt kunnen hebben.
Dat ik indertijd B 29 miste is een
les voor me geweest.”
B 29?” zei Freddie 1
..Zek er een tramconducteur?”
De Squid beet niet toe.
„Het was een erg dwaz*
man,”- zei hij langzaam,
misschien, mijnheer Leice
