n
f
s
G
S
i
I
r
De Inktvis
ANTON WILKE
>0
i
1
ONS VERVOLGVERHAAL
iging
toen Leslie
R”
precies
volgde
Zijne
en
„Mijnl
af. „In
pril
Grasmaaimachines
MG
zei hg kort
en bondig
FIJNGOEDWASSERU
BOUMANS
mijnheer
riETS
st op
jven
Foto
nu
•p
ny,
al
BEER
is een niet te onder-
>09 56
is,
hebt
Deskundige Service
te
olen,”
ïrder.
conver-
in, indruk
c.°U
f 75.—
ze op hun
het aanhou-
irsatie in de
met
i
motor-
en
RESTAURANT
cht
zei hij op
Lekpot”
'IM
op
(Wordt vervolgd)
van
Beurden
ook
^'ir rn ENSCHOT
Eerste café (links) vanaf Tilburg
Detective-roman
Juwelier
St Annapiein 13 Telefoon 22359
PETER BARON
Geautoriseerde vertaling van
Jean H. P. Jacobs
Billyke prijzen
Prima afwerking
O Vlotte service
welk vergif
uw
zal ik ertoe kunnen
>nder-
i hand
buiten-
de
ge-
House
hoffe-
iten en
gaan
4
N 25158
J
lauwde
1 naar
ver
viel,.
zo
deze
de
et en déArmee uit,”
gedecideerd. „U deed
-J te gaan, mijn-
wzrf’
fieve
van
loed, dat iets dergelijks niet
uw lijn ligt, nietwaar?” zei
klonk i
r beneden. 1
3rd om.
e zijn, r
gaf Fret
i, wie
beval hij en
- „Ik denk,
- even
fdagent Clarke 1'
stevig een hanc
Soepele
betalingsmethode.
“Ti door
3 opmer-
de toe-
toon, waarop
iet vriéndelijk,
drommel...
te halt
ssenbeide
i teef-
ij hield
sek er
Voor
FILMS en
APPARATUUR
ONTWIKKELEN
en AFDRUKKEN
fillem H-straat 39
i>urg Telefoon 21503
en een
Freddie
hebben.
kwart, daarover
Reparaties aan
Goud- en Zilverwerk
in
i sigart
i sigart
ig-
ie van hem te
op zijn
ig al wat
1
e
Wil
Tilbi
halve mi
na eerst
„Mogelijk
•er wil ik
MARKT 5 DEN 8Q$C«
WIIHELMINASTRAAT 19 WAALWIJK;]
r 0.(1160.32091
Genade.
x>k geen
gedaan
maar on-
- ver
te
ller
te
184
inapark
25374.
legde vriendelijk is mi
.nd op Freddie’s Zij
Firma
Th. SCHAPENDONK
(v.h. Het Leerhuis)
In het centrum van de
lederindustrie. De zaak
kwaliteit en ver
in, heeft voor U
icht collectie:
sterk door zijn:
vlotte bediening en
0 klassewerk
Steeds dezelfde week 1
.elseweg 160 - Tel.
lopen,
ker te
feleden
daar op
weerklonk,
hun plaats,
zaten drie
even voorstellen,”
Craven, de hertog
^„De
De grootste zaak In
Brabant op het gebied
van lederen en suède-
kleding. Ook Uw adres
voor het reinigen van
suède kleding. Overal
aan huis te ontbieden.
jullie naar Loesely
stelde Zijne Genade
„Mijn wagen staat buit
wat vroeg om al te
tand van u mijn rond-
vanavond gezien?”
voldaan achterover in
De eerste mensen, die zij
moetten, waren sir Marcus
Genade van Framlingham.
De twee mannen bogen, t
naderde.
„Jimmy,
zei Leslie
van Fraiuji.
„Laat ons
de herto»'
gemakk—-,..
Jimmy
Genade.
„Met i
"ieder—
Ie week klaar.
- Tel. 23890
er een luid
Fenton keer-
Voor dit beroemde
fabrikaat naar:
Jos W. Simons'
Piano- en
Orgelhandel
Goirkestraat
hoek Wilhelmina
Telefoon 25
die,
ka-
wil
hier
en... ehik keek, hé, en medewerken uw gestel te or
r zó. Begrijpt u, men krijgt mijnen?’’ vroeg de hertog beleefd.
gelegenheid om zo’n kamer Jimmy noemde de eerste de l
'en, lieve hoofdagent."
n. de vertegenwoordiger der
aan.
Clarke,” verbeterde deze
„Hebt u iets aangeraakt
van
trouwen,
een prac.
Lederen herenjassen
vanaf f 140.—
Lederen herenjacks
vanaf f 120.—
Lederen herenvesten
Suède damesjasjes
vanaf f 87.50
Suède herenjacks
vanaf f 150.—
Motorhelmen,
wanten, motorcaps, enz.
enz.
RIJWIEL- EN BROMFIETSHANDEL
P. van LOON Zn.
Lijnshelke 94B Telefoon 26604
I Deskundige Service I
voor hem gaan halen,
elf naar boven.”
naar de hertog, alsof
dat die een gloeiende
voor zijn neef zou
de kamer
■ret uit te
iret uit te
Ie speciale Pannekoekenhuis
van hei zuiden
daar ont-
en Zijne
s
Een grandioos artikel van
de drie mannen
naar hem toe.
sir Marcus,’’ jammerde
opgewonden. „Oh, sir
o.t de beste
mond kwam,
j zichzelf op,
man aardig
ik zal je
lie. „Mijnheer
amlingham.”
is iets gaan gebruiken,” zei
rtog, „en noem mij Erb, dat is
ckelijker.”
- grijnsde
loor, Erb.”
niet, om die
kennen,” ant-
„Och, dat is een kwestie van
tijd,” antwoordde de hertog, en hij
het glas tegen het lidit en keé
naar met kennersblik. „Nu...”
„Ik bedoel, het stuk,” merkte Jimmy
glimlachend op.”
„Kinderspel,” zei hij. ,.Maar wat - ik
zeggen wil, mijnheer Craven, het komt
me voor, dat ik uw naam meer ge
hoord heb."
„Ik ken uw neef, Freddie Leicester,”
antwoordde Jimmy, „hij zal mijn naam
waarschijnlijk al eens genoemd
hebben.”
Moge lijk. Dat
schatten nadeel."
„Och, ik weet ’t niet,” antwoordde de
reporter en kleurde lichtelijk. ,,Er zijn
nog erger namen.”
„U begrijpt me verkeerd,” zei de
hertog rustig.
„Ik bedoel dat het een karwei
met mijn neef bekend te zijn. U
mijn sympathie. Gebruikt u nog meer?”
„Sympathie?”
„Nee, een borrel. Alg ik het over die
bliksemse kwajongen heb, krijg ik al
tijd een onlesbare dorst.”
Jimmy schudde het
dit ogenblik juist de gonj
begaven zij zich weer i
De hertog en sir Mai
rjjen 8*t*
„En'.
nalist t
,Hij
'i mine
euu.ny noemde de eei
drank die hem voor de
en merkte inmiddels bij
dat hij werkelijk die oude
vond.
„Ik verm<
erg in
Jimmy.
„Maar, ’t is immers ónmogelijk, dat
Freddie dat zou gedaan hebben,” pro-
uusiappen testeerde Leslie ineens vooruitstappend,
eezelschan ’>HÖ 2011 er de”verstandelijke ver-
sir Marcus’ moSens niet voor hebben, wilde je
welgedane zeker zeggen,” onderbrak Zijne Genade
haar spijtig. „Ik geef het graag toe,
maar hij had hier slechts enige handig
heid nodig, en daar maakte hij niet
eens gebruik van. Hoe kwam die ezel
er anders bij, om zijn plannen aan
Jimmy te verraden?”
„Hij zei alleen maar, dat hij belang
stelde in diamanten,” verdedigde
Jimmy.
„Juist, juist," zei Zijne
„Maar natuurlijk denk ik er ook
ogenblik aan, dat hij het zou j
hebben. Hij heeft er alleen
vergelijkelijk slag van, om op een vt
keerde tijd op een verkeerde plaats 1
recht te komen en zich op die mani
in een chaos van beroerdigheden
storten.”
Hij keek de baronet eens aan.
skenisvol met zijn
was nu weer 1
Hooft
maar
arm.
„Nu mijnheer,” zei hg, „alstublieft.”
„Wét? Ik blijf hier en daarmee uit,”
riep Freddie verstoord.
,.,U blijft hier niet -
zei de hoofdagent gedc.
beter kalmpjes mede
heer.”
Freddie ging kalmpjes mee.
NEGENDE HOOFDSTUK
Freddie’s avontuur
Leslie wachtte reeds in de
satiezaal op Jimmy.
„Het spijt me, dat ik je heb laten
wachten,” zei hij, toen hij even later
verscheen. Zij verlieten samen de club
en Jimmy riep een taxi aan en beval
chauffeur naar „Court Royal” te
len.
„Waai
Jimmy
„Hg 7-
Je zult
Jimmy
„Da.
zei Jii
„Ma...
geweest.
vanaf f 33,50
Plastic Tuinslang
vanaf 28 ct pm.
„Och, zowat tien
nuut,” antwoordde
goed nagedacht te
tien en drie
niet twisten.”
„Hebt u altijd tien minuten nodig, om
uw koker te vinden, mijnheer?” Zijn
toon was dreigend.
„Neeeh.... nee,” blaatte Freddie,
„in minder dan een wip heb ik
maar ’t kwam alleen, doordat de
mer een beetje rommelig was... ik -
zeggen... eh... u moet toegeven dat
niet gewoon is?... en dus stond ik
en keek en... ehik keek, hé,
stond hier zé »*- -
niet vaak g"
eens te zien,
Hij keek
wet onnozel
„Hoofdagent
heer zuurtjes,
in de kamer.”
,,Neen,” antwoordde Freddie. „En let
u maar niet op Fenton. Dat is alle
maal opwinding. Hij zal er wel over
heen komen, ’t arme schaap.”
„Hm! Waar is sir Marcus... hoe heet
hij ook weer?”
„Loseley,” hielp Freddie vrolijk. „Hij
is naar een schouwburg.”
Hoofdagent Clarke keek
Leicester onheilspellend aan.
„O, zo, zo, zo, enfin, het spijt me
wei, maar mijnheer Leicester zal met
mg mee naar het bureau moeten
gaan.”
Hij ging naar de agent toe.
Mathers,” zei hij, „let goed op, dat
er niets aangeraakt wordt in deze ka
mer, en vraag uitvoerige bijzonder
heden aan... hoe zei u ook weer, dat u
heette?”
Fenton, mijnheer,” antwoordde
butler, die helemaal in zijn schulp
kropen was.
„Wat bedoel je daarmee?” vroeg sir
Marcus, „Ingebroken?”
De butler slikte nogeens en knikte
vertwijfeld, alsof hij zich persoonlijk
voor de misdaad verantwoordelijk
voelde.
„Ja, ziet u, mijnheer,” begon hij zich
te verdedigen... rhaar sir Marcus zag
mets. Hij stormde langs de oude man
heen, en gevolgd door de andere, ren
de hij de trap op.
De politieagent, die
stond, haastte zich zijn
stond, haastte zich zijn
doven, en boog eerbiedig
Zonder enige notitie van hem te ne
men schreed de baronet op zijn safe
toe, en onderzocht haastig ai wat er in
lag. Behalve een snel in het rond
geworpen blik, scheen hij weinig oog te
hebben voor de wanordelijke toestand
der kamer.
„Vertel op,”
tegen Fenton.
Fenton keek zenuwachtig de hertog
aan, en begon toen aan zijn verhaal.
„Mijnheer Leicester kwam hier
geveer een uurtje geleden aanlo
mijnheer, om zijn sigarettenkoker
halen, die hij een paar dagen ge«
had laten liggen.”
.„Freddie?” vroeg de hertog plotse
ling. „Ik wist wel, dat het met die
knaap nog eens slecht zou aflopen.”
Hij perste zijn lippen vast op elkaar
©n de butler, die hem even zenuw
achtig aangekeken had, vervolgde be
schroomd zijn verhaal.
„Ik wilde hem
maar hij ging zei
Weer keek hij r.„.
hij verwachtte, dat
verdedigingsspeech
gaan afsteken.
„Mijnheer Leicester was al een tijdje
hier, toen ik boven eens kwam kijken
of ik hem misschien kon helpen. De
kamer zag er precies uit, zoals u ze
nu ziet, mijnheer, en mijnheer Leicester
zei, dat er ingebroken was.”
„En dat,” zei Framlingham bitter ,is
natuurlijk juist zo’n geestige opmerking,
die je van Freddie verwachten kunt!”
„Ik belde dadelijk de politie op, mijn
heer,” vervolgde de butler, die van het
ene been op het andere ging staan, „en
de hoofdagent verzocht mijnheer Lei
cester mee te gaan naar het bureau.”
„Wat?”
Loseley stapte plotseling op Fenton
toe en keek boos. Toen herstelde hij
zich en wendde zich tot de hertog.
,Dat_is verbazend vreemd. Eib,” zei
schijnt niets anders weg-
te zgn, dan de tiara en toch
kamer...”
es betel
talmte
X)t.
ten alles grondig onderzocht
toch sta ik ervan te kijken,
hebben.”
schudde het hoofd en
■lik juist de gong
"ij zich weer naar
lertog en sir Marcus zs
achter Leslie en Jimmy.
n?” fluisterde Leslie, toen de jour-
weer in zijn stoel naast haar zat.
valt me mee,” zei Jimmy, hij
ider droog, dan ik verwacht had.”
j ontmoetten de hertog en sir Mar
cus niet meer, vóór ’t einde van het
stuk. Beide heren stonden op hen te
wachten, niet 't minst aangedaan
de stortvloed van bewonderende oj
kingen over het spel, van c™
schouwers.
„Kan ik
brengen?”
lijk voor,
het is nog
slapen.”
„Heeft soms iemi
wandelende neef
vroeg de hertog, v
de auto leunend.
„Ik heb hem nog gezien in „Noctur
nes”, ,.,zei Jimmy, „maar dat was nog
vroeg in de avond.”
„Die jongen Freddie bedoel ik
zal nog eens een dronkemansdood ster
ven,” zuchtte Zijne Genade. „Hebt u
misschien enig idee ervan, welke bij
zondere losbandigheid hij vanavond weer
op het oog had, mijnheer Craven?”
„Hij zei iets over diamanten,” ant
woordde de journalist, „en, wat ik zeg
gen wilde, wilt u mij Jimmy noemen?”
„Diamanten,” zei de hertog, ,.,hij erft
mijn eigen liefhebberij blijkbaar.”
„En de mijne,” zei Leslie gedachte
loos.
De wagen stopte op Eaton Place,
Jimmy hielp Leslie bij het uitstappe
Nauwelijks was het kleine f
uitgestapt of de deur van si
huis werd open gerukt en de welgedane
Luikje gestalte van Fenton werd in de opening
g op. zichtbaar. De butler was merkbaar in
zien, de war.
Irijf,” Meteen haastte
Leslie zich
„Sir Marcus,
de oude man
Marcus...”
„Hij heeft het tegen jou,” zei Zijne
Genade, de baronet op de arm tikkend.
Nu, wat heb je te vertellen,” snauw
de sir Marcus een tikje ongeduldig.
Fenton slikte eens en staarde ellen
dig voor zich uit.
„De tiara, Sir Marcus,”
wanhopige toon.
„Juist, wat is daarmee?”
„Ze is weg, mijnheer,” huilde Fenton.
Hij wrong zijn handen en scheen
’t punt, in tranen uit te barsten,
andere volgde hem de hall in.
hij’ „Er
genomen
is de
Hij wees
en zgn ka
gewoon groot
„Zij moetei
hebben en toch sta ik ervan
dat ze de safe gevonden hebben.”
Hij wendde zich tot Fenton.
„Ruim die rommel op,” be"“' v
keek toen de andere aan.
dat we het beste doen, ook maar
naar het politiebureau te gaan
Freddie vrij te maken.”
„Ik heb altijd wel geweten, dat die
bliksemse kwajongen misdadige nei
gingen had.” mompelde Zijne Genade.
„Maar als hij zijn familie wilde bla
meren, waarom het dan niet gedaan op
een manier, die een man van zijn stand
past. Dronken geworden en een politie
agent aangevallen bijvoorbeeld. Maar
Freddie is nou nooit erg conventioneel
geweest.
ir is je vriend Erb toch?” vroeg
toen ze in de taxi zaten.
j zal iets later komen met Marky,
zult beslist van hem gaan houden,
.imy.”
Dat ,heb ik immers altijd gedaan,”
'immy ernstig.
farky is altijd een aardige baas
„eweest.”
,.,Nee, niet Marky dome
„Ik verlang helemaal
domoor Erb te leren 1
woordde hij.
Een beetje later zaten ze op hun
plaatsen, en luisterde naar het aanhou
dend gezoem van de conversatie in de
zaal.
Marky zit zeker op het schellinkje
met Erb?” merkte Jimmy grimmig cr.
„We zullen geen van tweeën zi™
vóór het einde van het eerste bedrijf,’
antwoordde zij. „Ik geloof dat Marky
eerst nog naar Scotland Yard gegaan is
om iets te laten vertalen.
„Een stukje papier of zoiets, dat hij
zeker gevonden heeft in een van zgn
oude boeken.”
Jimmy knikte afwezig met het hoofd.
Hij wist wel beter, maar sprak ner
gens over.
Het plotselinge uitgaan der lampen
en het even plotseling ophouden der ge
sprekken waarschuwde hem, dat het
gordijn gehaald was; en zij keken naar
het mysteriespel: „Middernacht”.
Toen het scherm viel, onder donde
rend applaus, slenterde zij beide de
foyer in.
iheer.” maakte Freddie de zin
i orde hoor.”
Op dat ogenblik
geklop op de deur
de zich geagiteerc
„Dat zal de politie zijn, mijnheer?”
„Waarschijnlijk,” gaf Freddie toe, „of
de post. Treed hem, wie *t ook mag
zijn, tegemoet als een man, Fenton. Wil
ik je helpen?”
Maar Fenton had nergens meer oren
naar. Hij draafde de trap af, zwaaide
fors de deur open en stortte een ver
ward verhaal, van de stoep af over een
politiedienaar uit, die voor de deur
stond.
Zodra de agent het duidelijke van het
onduidelijke gescheiden had, keerde hij
zich om en beval aan n’ onzichtbare
i,Mathers” om, „fluks mee te komen”
en volgde de butler de trap op, naar
het studeervertrek.
Terwijl hij de kamer binnenstapte,
groette de agent eerbiedig:
„Goede avond, sir Marcus”, zei
„O, ja?” vroeg Freddie onne
„Toen ik kwam dreigde het te
regenen en... wat ik zeggen wou,
smeris, ik ben niet de eigenaar
dat rommeltje hier.”
„Oh,” merkte de agent op en zijn
gelaatsuitdrukking veranderde min of
meer.
„Wie is die heer?” vroeg hij, zich
omkerend en plotseling de beduusde
Fenton aansprekend.
Mijnheer Leicester, mijnheer,” zei
Fenton, opgewonden, „een vriend van
mijn meester.”
„Hm,” zei de agent peinzend, en, een
koele blik op Freddie’s blijmoedig ge
laat werpend, stevende h^j de kamer
door en begon aantekeningen te maken
in een klein boek.
In de deurc
stond agent 1
langstellend g
Leicester met
'"ut is
1 de
ld a;
ropening, achter de butler,
Mathers zgn superieur be-
ngstellend gade te slaan, en mijnheer
3icester met nog groter belangstelling.
„Wat is er gestolen?” vroeg de
hoofdagent, zijn onderzoek onderbre
kend en Fenton aansprekend.
„Zover als ik nu zien kan, niets an
ders dan de Loseley tiara.” antwoordde
de butler, in zijn handen wrijvend.
„De Loseley wat?” vroeg de hoofd
agent wantrouwend.
„Een beroemd erfstuk,” haastte Fen
ton zich eraan toe te voegen. „Met
diamanten bezet. Zeer kostbaar. Buiten
gewoon. Sir Marcus bewaarde het in
die safe.”
Hij wees naar de safe en de hoofd
agent streek met de hand over zijn kin
Aangezien hij niet zeker kom zeggen, of
hij wel wist, wat een tiara was, zou
hij heus niet kunnen vertellen of ze
weg was of niet. Hij keek de andere
kleinodiën wantrouwend aan, doch be
sloot maar niets te zeggen.
„Anders is er niets uit de safe ge
stolen,” babbelde Fenton opgewonden
verder.
„Ja, ik heb ook wel ogen,” sm
de hoofdagent; en zich zo snel
Freddie omkerend, dat deze van
rassing achterover in de stoel
vroeg hij:
„Mag ik vragen hoe lang u hier ge
weest bent, mijnheer?”
Freddie geeuwde. De t
die mijnheer sprak was nit
Wel verdraaid... voor de <i
„Mijnheer Leicester kwam even aan- de
lopen om zijn sigarettenkoker te halen,” rijd«
kwam Fenton behulpzaam tussenbeiden.
„Mijnheer Leicester heeft zeker ook
wel een tong, nietwaar?” vroeg de
hoofdagent koeltjes.
„Oh, ja,” mompelde Freddie, „ik liet
dat ding hier een paar dagen geleden
liggen. De koker, hoor, niet mijn tong,
ha ha, ha!”
Zijn humor slaagde er niet
te maken op de hoofdagent.
„U was alleen in dit vertrek?”
„Natuurlijk,” merkte Fenton boos i
„Mijnheer Leicester komt hier vaak,
zult toch zeker niet denken...?”
De hoofdagent doorboorde hem
een ijskoude blik.
„Hoelang was u alleen in dit ver
trek, mgnheer?” vervolgde de hoofd
agent.