^5*
Reclame
35
79
49
59
00
49
59
62
39
29
19
IT
EEKELAAR BRILLEN EEKELAAR BRILLEN
De Inktvis
BOUMANS
DAMES
ol
HEREN...
PIET HENSEN
ANTON WILKE
VOOR UW OGEN - UW ZEKERHEID
P. Zoontjens
SLAGERIJ
ONS VERVOLGVERHAAL
Heuvelstraat 59 Telefoon 23615
van deze week
tie.
1 24695
telefoon op en luis-
Uw overhemd wordt bij
Korvelseweg 160, Tel. 23890
denkt eerst aan
naar
er
stem-
Tel. 22359
wees zijn oom
uit
Foto
nu
(Wordt vervolgd)
van
Beurden
ook
kleed,
TEEDT
Geautoriseerde vertaling van
Jean H. P, Jacobs
Deteetive-roman
van
PETER BARON
ZO behandeld
dat U TEVREDEN bent!
ooter willen gaan
en naar een mooie en
de scooter ultzien gaan
zei
stfbaar
Bredase weg 102 Telefoon 22871
t.o. kerkhof
zuchtte
verande-
Verfhandel
Willy
Pijnenborg
Wg hebben verf voor
ieder doel.
rtog,
niet
had
ZtoofT 6if Uu>
T«NI«
SLAG
algemeen
door te
voord
en keek
je, dat
enier
opkdat
eren
Juwelier
St. Annaplein 13
ïHner kwam aanlopen. ,,Zet
sddie, met een groots ge-
rekening van Zijne Gena-
’t vervolg dan wel oppas-
STOFZUIGERS
GASFORNUIZEN
ENDUSTRIE-
COMFOREN
speciaal voor de was
f 13.90
HUISHOUDELIJKE
ARTIKELEN
H. EMMEN
Koestraat 145—147
Tel. 21866.
contrast tussen oom en neef was
end.
journalist,
ilopen
eek toen vra-
ei deze dame
een
vijf
komen dat
ton hij nog een
midden op de
ide stond naast
P te schrijven
s hg gekomen
Jos W. Simons’
Piano- en
Orgelhandel
Goirkestraat 180
hoek Wilhelminapark
Telefoon 25371
slaap weer
kwam Leslie
door een serie
en bengdende
•klede, knappe
glimlachte en kee
Leslie. „Erb”, zei
misschien”, vervolgde
:t een vernietigende blik
b neef, ,en hg is on-
ark van ’t zuiverste
luitend werkt onder de
het voor
legeren.
ie hij, op
..ig over-
ïwone mensen
telling over-
Ook geven wtf
KLEURADVIES
Je adres:
I daar vindt man de
Zündapp Bella
Betaling kan prettig geregeld worden.
_eddie”,. zei ze, „waar is dat
r? Ben je uit bed gevallen van-
MARKT 28
b. d. kerk v. h. Heike
Tel. 20537.
op de
naas-
voren en
choen
Xyntha-ankerhorloges
Verlovings- en Sier-
ringen, Pendules,
Koffie- en Eetserviezen
vanaf 1,50 per week.
B. van lerlant
Vondelplein 3,
Telefoon 23460
(bij Rex-theater)
Min. Mutsaersstraat 5
(Theresia, Tel. 31232)
Petrus Canisiusstr. 32
(t Zand)
(Geen winkels)
Leveranciers van alle Ziekenfondsen
POULET, 500 gr. 1,30
HACHE, 500 gr. 1,85
RIBSTUK, 500 gr. 2,60
LEVERKAAS,
150 gr. 0,55
PRESKOP, 150 gr. 0,40
Boomstraat 18, Tel. 25848
tog van Fraiwligham, als hij
vraagt, wil je, Sadie.
„Heel goed juffrouw"
Zijne Gena-
om lichtzin-
;n, toen juffrouw
sn een lichtgroe-
geen be-
uit op je
ircus op zijn
bggedra-
woordje
sr in zijn slape-
serst. Op slot van za-
«egd, dat zij om één
Verlovingsringen
GOUDEN en
ZILVEREN SIERADEN
Speciaal atelier voor
MODERNISEREN
en REPAREREN
een hoek-venster gere-
waaruit zij naar twee kan
vrij hadden.
rozen stonden mi<
ligende bediend
ir woorden op
i zo gauw als
is mijnheer Leicester, juffrouw
achterover
van Ri-
ilingham,
bekend als
op en keek
talte van zgn
galant. „Freddie
verkies te verge-
dwaas, dikdoene-
Gemakkelijik in zijn stoel ac>
geleund, in de conversatiezaal
voli, zat zijn genade van Framl
onder zijn vrienden beter
Erb; hij stak een sigaar
naar de lui liggende gests
neef.
Freddie Leicester, elegant in de ande
re stoel neergestreken en blijkbaar on
bewust van de hertogelijke belangstel
ling, keek naar het gewoel in het restau
rant.
Het c
opvallen—
Zijn Genade was van middelmatige
lengte, een rustige uitdrukking lag over
zijn gelaat en hij was gekleed in
keurig zittend costuum
al 'n tikje, corpulent was hij nog
maar er waren toch tekenen, die c
mogelijkheid daarvan wezen in de i
te toekomst.
Freddie, groot, elegant en iets loom;
sluik blond haar en 'n gelaatsuitdrukking
die niet helemaal fris was. Zijn parel
grijs costuum leek hem wel aangegoten.
Met zijn temerige kopstem maakte
Freddie een paar opmerkingen.
„Maar als je nou ziet”, zei de hert
die heel beschaafd sprak, maar r
doorging omdat Freddie sliep. Die 1
u Freddie of mij classifi-
g Leslie, en nam een siga-
ie’s koker.
zijn das er, zoals
gestaagd om tot achter
cruipen, zijn broekspijpen
erger „knieën” dan ooit, en
i hingen in wanhopige har-
jrbij.
jelen
i aan
ik mijn hele leven
a”. -
hele leven jacht op
grinnikte Freddie,
van zijn oom, met een
Wie aan verf
denkt
oplichter
irecteur.
hij, wat
reker noemen,
„De termen zijn gelijk”, teemde Fred
die.
„Amerikaans, n
Zijne Genade met
naar zijn opstandige
getwijfeld een schut
gehalte, die uitsk
hogere klasse....”
,,’t Verwondert me toch, dat Marky’s
tiara nog niet zijn belangstelling heeft
gaande gemaakt”, zei Leslie peizend,
haar sigaret uitdovend: „Ze is een for
tuin waard”.
„En Erb’s diamanten dan?” zei Fred
die.
„Mijn verzameling”,
de ernstig, „is te kostft
rtig minuten over
en vrouw zou ooit minder dan
jrtig minuten te laat I
r erezaak en dus k<
uur rusten.
ee minuten nadat de
hem gekomen was,
aangewandeld, begeleid do
beleefde, verontwaardigde f
knikjes, die ieder goed gekl
o ve verwachten heeft.
bleef staan voor de hertog, die op-
lan was.
Erb’’
•fc FILMS en
4: APPARATUUR
4: ONTWIKKELEN
en AFDRUKKEN
Willem Il-straat 39
Tilburg Telefoon 21503
nig verloren te geraken. Ik vlei mg zelf
met de bewering, dat die wel immuun
is voor de begerige handen van de
Squid. Je kunt er gerust van verzekerd
•tge- zijn, dat ik doortastende maatrege
Uien genomen heb om dat te verdedigen
welks verzameling ik
heb moeten arbeiden”
„En de Beers zijn h
heeft moeten maken”,
tot ontstemming-
wijnglas spelend.
„Gooi het op de grond”, stelde de her-
voor, „en laat mijn zenuwen met
.ree”.
Freddie
gend naar
Lijnsheike 4-6 Telefoon 25158
Ged plomeerd personeel
„omdat
jrp psycholoog tog x
nt te zien, hoe vree’
VIERDE HOOFDSTUK
Kennismakingen
Toen de telefoorebel rinkelde, lichtte
Leslie Richmond, die op een divan lag
in haar boudoir, het hoofd op en keek
nieuwsgierig naar het kamermeisje
„Wil je even luisteren, wie daar is,
Sadie?” vroeg zg.
De meid nam de
terde.
„Het i
Leslie”.
„Dank je wal”.
Leslie legde een krant opzij, die zij ge
lezen had, liep de kamer door en nam
de haak op.
„Hallo, Fret
goed voor?
morgen?”
Een hoogstemmig lachje kwam van
andere kant van de draad en een ge
fecteerde kopstem zei vrolijk:
„Hallo, parel, ik heb zo’n idee
gen, dat men op zo’n ochtend en op c
uur wel iets kauwbaars appreciër
kan, wel?”
Leslie glimlachte.
„Betekent dat zoveel als een invitatie
om te lunchen?’’ vroeg zij, terwijl haar
groen-grijze ogen vroflrj'k flikkerden. ,Hoe
kuit, beste lobbes?”
„Half één schijnt in het
voor de meest geschikte tijd
gaan”, was het vrolijke antwoor.
Leslie fronste haar voorhoofd en
even naar haar kleine polshorloge
op de tafel lag.
,Half één?” vroeg ze. „Denk nu ook
eens om een ander, Freddie, ’t is nu
juist twaalf uur en ik ben er nog hele
maal niet op gekleed. Zeg: één uur”.
„Trage dame”, berispte de ander, „ik
zei, half één!”
„Goed”, zei Leslie gedecideerd, „dat is
dan af gesprok en: één uur? waar?
Een klagelijk zuchten kwam over de
draad.
..Onvergelijkelijk schepsel, in Rivoli.
Erb is er ook. Hij is gisteren terugge
komen”.
Aardig zeg”, lachte z.
ik zie je in de foyer om cc»< um. xw
straks’’.
Zij hing de haak terug en riep Sadie.
„Neem mijn beige hoed, schoenen en
japon. Ik ga lunchen”.
Het meisje verdween en kwam direct
terug met de gevraagde uitrusting.
„Zeg aan sir Marcus, dat ik lunchen
ben met mijnheer Leicester en de her-
neef starend: „Geeuw niet, Freddie!”
,Nee... ush... hè... liever niet”, stem
de Freddie vrolijk in.
„En wat zei jij”, vervolgde de her
tog, zich weer tot Leslie wendend.
„Ik zei maar, dat die goede oude Mar
ky een andere bezigheid in het leven
moest hebben, dan dat eeuwig gedoe
met muffe boeken, U ziet nog meer van
hem dan ik, gelooft u dat? De laatste
twee jaren is hij ternauwernood thuis
geweest. Ik heb hem al twee dagen niet
meer gezien”.
„Aan de overkant is een opticien”,
mompelde Freddie opgewekt.
„Zeur niet, Freddie”,
hem vriendelgk terecht.
„Alle uren van de dag is Marky op
stap”, vervolgde Leslie, negerend. „Hg
neemt al die verschillende uitnodigingen
gekleed in een aan en er kan niet komen wat wil,
zijn haar grijsde of hij is verdwenen eer men ’t weet”,
was hij nog niet Het maal werd stilzwijgend voortg*
zet, de hertog keek belangstel!
naar het drukke restaurant. Leslie maak,
te studie van de Regent Street en Fred
die droeg nog minder aan de conversa
tie bij, dan hij gewoon was.
De hertog sprak niet meer, voordat de
bediende koffie gebracht had.
„Ik koos Rivoli uit”, zei hij,
ik, zoals je weet, een schei-
ben. Ik vind het interessant
de massa zich voedt”.
„Te horen, hoe de massa zich voedt”,
cester, en toch, trots zijn niet bijzonder
verzorgd uiterlijk, was het de moeite
waard, Jimmy aan te zien: goed ge
bouwd, gezond, altgd goed gemutst en,
om met Freddie te spreken: „een fide
le kerel”.
Zijn sprekend contrast was ditmaal
zgn gastheer, de magere, statige en sol
dateske gestalte van sir tyarcus Lose-
ley.
Gekleed in een rustig zwart, dat zijn
bleek bijna ascetisch gelaat nog meer
deed spreken, zat hij zijn gast aan te
kijken. Zijn haren waren ruimschoots
met grijs doorschoten, maar in zijn ogen
was nog iets jeugdigs gebleven, al
drukte zij ook een rustige levenservaring
uit.
Sir Marcus schoof de doos met siga
retten naar Jimmy toe.
De reporter nam er een uit, streek
een lucifer aan en bood de oudere vuur
aan.
„Nu, Jimmy, is dit nu eens
roepsbezoek of ben je alweer
eeuwige kopij?” vroeg sir Marc
diepe, gezellige toon.
„Neen”, antwoordde de 4
kwam eigenlijk binnenlopen om
lie te bezoeken. Ik had er niet het
vermoeden van, dat u hier zoudt
verbeterde Freddie glunderend. „Daar-
zit een man achter jou, Leslie...’’
„Ik kan hem horen, dank je”, huiver
de zij: „een spaghetti-sok>..„”
„Je hebt geen oren voor muziek”,
dichtte de hertog, „niettemin, dit res-
.aurant is nogal veelkleurig. Ruim tien
percent van de aanwezigen, op 't ogen
blik bijvoorbeeld, zijn misdadigers. De
negentig andere percent, zijn....”
„Titularissen van de kroon”, onder
brak Freddy.
„Pardon?”
„Ik zei: geboren idioten”, antwoord
de Freddie.
Zijne Genade fronste koeltjes l
hoofd en besloot zijn neef te n<„
Ik wilde zeggen”, vervolgde
waardige toon, „dat de negen tij
schietende percent, heel gewo
zijn en bijgevolg de belangsti
waard.”
„Hoe zoudt u
ceren?” vroeg 1
ret uit Freddie’s-
„Jij zou een klas op je zelf vormen”,
zijn deel aan de conversatie bgf
gen iedere tien minuten een x
en verkeerde nu weei
rige toestand van ee
ken: Leslie had gezt
uur zou komen.
Het was nu twint
en geer
en veer
was ’n
goed half
Twee
over hem
aangewan
beleefde,
knikjes, u
dame te
Zij r
gestaï—
„Dag Erb’’ zei ze, en stak haar hand zuct
uit. Toen stapte zij naar voren en tikte taur
Freddie met een handschoen op zijn
hoofd.
Zijne Genade bood haar galant zgn
arm aan.
,Let niet op deze slapende schoonheid,
mijn beste”, merkte hij op. „De lunch
wacht ons”, en met een laatste blik
naar Freddie: „Ik hoop, dat zijn soep
koud geworden is, als hij wakker wordt”.
Zij gingen naar ’t restaurant en Fred
die voegde zich met een vermoeid glim
lachje bij hen, vrolijk babbelend over
het weer tegen een beslist onoplettende
n de jonge dame.
leaf- De hertog had
serveerd, van
ten het uitzicht
Vuurrode roze
tafel. Een buig-
hen een paar
en verdween
was.
Leslie voorkwam Freddie’s poging,
om een gesprek met haar te beginnen
en haar aandacht helemaal voor zich
zelf op te eisen, door zich tot de hertog
te wenden.
„Ik heb u al een eeuwigheid niet meer
gezien, Erb”, zei ze, „al net als Marky.
Waar hebt u toch uitgehangen?”
,Ik kwam gisteren pas in Engeland
aan, en natuurlijk was mijn eerste voor
nemen, om met jou te gaan lunchen”.
„Na-tuur-lijk”, bootste zij na, „maar
het edeelte laat niet
veel plaats over voor het complimenteu-
se, ik geloof datje een onverbeterlij-
ke lekkerbek bent, Erb.”
„Gulzig”, zei Freddie plechtig.
„De jongere generatie”, zei de hertog
gewichtig, „vertoont een gebrek aan
respect nd”.
Hij keek strak naar zijn neef en na
zij terug. „Dus deze heer zo het zwijgen opgelegd te
m één uur.’ Tot hebben, keerde hij zich tot Leslie.
„Wat ik zeggen wilde, hoe is 't met
Marky?”
„Nog altijd even rusteloos”,
Leslie, „mensen op zijn leeftijd
ren niet gauw meer, Erb”.
„Ik hoop werkelijk, dat die vlek op het
landsohap nog wegtrekken zal, voor het
te laat is”, zei zijne genade, naar zijn
„ik
Lesli
minste
zijn.”
„Ik kwam gisteren terug en ik ver
wachtte wel zo’n beetje, dat ik je te zien
zou krijgen. De eerste woorden, die ik
van Leslie hoorde, waren al danig door
spekt met de naam van mijnheer Ja
mes Craven”.
Hij keek de jonge rejxirter snaaks aan
en Jimmy bloosde.
„Ja ziet u, mijnbeer” begon hg ver
ward en streek met zijn handen door het
haar.
„Juist”, glimlachte zijn gastheer, „ik
zie ’t”. Hij trok bedachtzaam aan zijn
sigaret. „En vertel me eens, wat is nu
wel het meest besproken nieuws in
Fleet street”, vervolgde hij. „Ik bleef
in Faversham achter en alle nieuws
ging langs mij heen”.
X ERZOKG UW
PLANTEN OPTUD!
Bemesting, blader-
i'ernieuwer, bescher
mer tegen schadelijke
insecten etc. ver
krijgbaar bij:
Drogisterij
,,’T ZAND”
J. Zoontjens,
Ed. Meyerslaan 16
Telefoon 31318
toen, voordat de hertog iets zeggen kon.
„Ik moet gaan. Freddie, mgn handschoe
nen.”
Freddie stak zijn hand naar de hand
schoenen uit, en door die beweging deed
hij het glas op de vloer vallen.
Hij keek somber naar de ruïne op het
vloerkleed.
Een ketlner kwam aanlopen. ,Zet
het”, zei Freddie, met een groots ge
baar, „op de-- -
de. Hij zal in
sen.”
Wanhopig keek de hertog zijn neef
aan en terwijl hij opstond, bood hij Les
lie aan, haar naar d'r auto té leiden.
VIJFDE HOOFDSTUK
Een geheim
’t Was even over vlerer
Leslie zich verkleedde er
ne japon aantrok.
„Mijnheer Craven is met sir Marcus
in-de bibliotheek, juffrouw Leslie”, zei
Sadie, die druk bezig was, het kapsel
harer meesteres in orde te maken.
Een lichteürjk verhoogde kleur, en een
plotselinge warme gloed in haar ogen,
waren de enige tekens, die verrieden, of
dit juffrouw Leslie interesseerde. Maar
zij waren voldoende en Sadie lachte
slim. Het: „Toe, schiet een beetje op,
Sadie”, hoe zelfbeheerst uitgesproken
ook, bedroog het kamermeisje niet.
De man, wiens naam juffrouw Leslie
die verraderlijke blos bezorgd had, zat
inmiddels in de bibliotheek, gemakkelgk
in een stoel geleund, tegenover zijn
vriend.
Jimmy Craven was precies zeven en
twintig jaar, fors, donker, vrijmoedig
blikkende ogen en een trek, die veel hu
mor verried lag om zijn lippen. Bags-
haw van de „Avondpost” beschouwde
hem als een van zijn knapste en meest
belovende jonge mensen. Crowland, zijn
afdelingschef, had enkel oog voor zijn
volslagen gebrek aan smaak om zich te
kleden en voor zijn grote onachtzaam
heid.
Op dit ogenblik was
'jebruitaelijk, in j
nek te ki
v ci toonden i
zijn sokken
monica-vorm ei
„Geen tijd voor modeplaten”, was zijn
woord, op de wijze raadgevingen en op
merkingen van zijn vriend, Freddie Lei-
antwoordde de hertog
is een ongeluk, dat ik
ten. Hij daast, is dom,
rig en doelloos....”
„Alweer een bende tot nu toe onbeken
de deugden in een reeds zo schoon ka
rakter ontsluierd”, grinnikte Freddie,
„en” viel hem nog in „probeert u
nu ook eens met de „E” Erb!” -
„Overigens”, vervolgde de hertog, &ebruk
„is hij een aardige jongen en, over mis- in zlJn
dadigers gesproken, wou ik maar even vertoor
zeggen, dat de Squid weer een slag ge
slagen heeft.”
„Dit keer bij 'n 'bank, nietwaar?” vroeg
Leslie belangstellend, met haar kin in
haar hand gesteund.
.Diamant snijdt diamant”, merkte
Freddie op. „vroeg of laat zullen die ty-
rannen van het mensdom bankiers en
andere schelmen elkaar om hals bren
gen.
„De Squid”, merkte de hertog op, „is
een beter opgevoede oplichter dan jou
huis- of tuin, bankdirecteur. Men ver
moedt van hem dat hij, wat ik geloof
dat ze gentleman-inbreker noemen, is
WRIM
MIGNOM
