t
NÜH
19
>5
19
)5
ir.11
H-
'ken
3H
ANTON WILKE
ri
I
Kerstkaarsen
'stel
Süreté,
FIJNGOEDWASSERIJ
een
bontmantel
isjes
GROTE SORTERING
nsjes
JUWELIER
St. Annaplein 13 Telef. 22359
fels
lijk,”
zachtjes naar beneden.
een
VILTTAPIJT
maak!
(Wordt vervolgd)
Rep.
in
verlovingsringen
Reeds vanaf 18,per stuk.
14 karaats goud. Ook moderne
modellen. Gratis graveren.
Bontmantels
Reparatie^
Omwepken
Stola's
moderniseren
mada-
maar
is.
zijn
zei het
Ook hebben wij voor U leuke
VERLOVINGSCADEAUX
in diverse prijzen.
ding
Enge-
“P te
jbben
Onze specialiteit
JONGE HAANTJES
WILD en
GEVOGELTE
HAZEN
KONIJNEN
KALKOENEN
SOEPKIPPEN
Voor al Uw
KERST- EN NIEUWJAARS
KAARTEN
I 18,75
- TEL. 22975
1SUÊDE-JASJE
I vuil?
BOUMANS
KORVELSEWEG 160
TEL. 23893.
Gotland
Victor
zou
drie
lige ma-
Fish
Battle
zo.”
’t van het begin af gewe-
Toer
doorlit
voor 1
kend i
„Recht
omüt
tieF
hem een poos
zwarte kraalogen,
verbluf-
lier of
vertel-
zeg,” zei Lemoine,
c mijn piicht acht-
m weten, hoe de
Jul. van
Stolbergstr. 12
Tel. 24782
W. v. d. LOOY
zoeven hier ge-
t waar, heus
detective is?”
ikte.
voor de
i achter-
leiden,
klaar
aartje
Na
Anthony hétHar- van^en door l!
en vroeg de por- een keunZ
etzjyl, die in het Jongmens met
ter,” zei Boris
wallend duide-
uurd om u te
Jos W.Simoos’
Piano- en
Orgeihandel
Goirkestraat 180
hoek Wilhelminapark
Telefoon 25371
evat naast
r de kijkers
een beschrij-
i gebruik ge-
i Huisduinen,
mogelijkheid
len bestemde
pelen en met
t toestel te
Zorgen vóór oe
FEESTDAGEN!
>1 keer vijf OP6™16 hel
ly door een ™ur-
i de baron dig druk -
n stond ba- en
MEVROUW
OVERHEMDEN vóór of op
maandag 21 december ge
bracht zijn nog
vóór KERSTMIS klaar
om haar
j, onom-
leugen
elk
„’t ZAND”
Eduard Meyerslaan
16
Kerst
versieringen
in allerlei uitvoering.
Zie onze etalage-
DROGISTERIJ
Vlacutft Uo> O&jttn/
T*NI»
dat niet lukken,”
ngeklemde tanden
wing over de
J in ons land.
Iden, dat met
aire Yda An-
deze afleve-
ers” er goed
istig uit.
baron,” zei
die toegeeft,
-,;ge element
ian het lui-
w Onze naam
waarLorgi
kwaliteit I
t je noemt een ongunstig
le Lord Caterham toe. „Ik
kamermeisjes het
en als ze hem in de
ZEVEN SCHOORSTENEN
ir met half-dichtge-
kijken.
alijk h«
t Mr. C
NU is er
1 Suèda- i
I speciaalreiniger
I Veilig,
I gauw en goed.
1 UW DROGIST
1 heeft
SUÊDA iI
igramma's is
en, alhoewel
er Eurovisie-
len reeds in
en wordt. Zo
mening van
jerde verzui-
'Vbestel blijft
:nde verbete-
sprake kun-
van de Com-
2e program-
ierin de door
verandering
r eens
- t geen
het ech-
Van de Pas
Hoogvensestraat 90
Tel. 26162
ALLES VOOR UW
KERSTETALAGE
Kerstversiering
Dozen kerstbollen
met piek, vanaf
0,95 (9 stuks)
Kerstverpaklcing
ALS VAN OUDS
MARTIN NUUBRE6TS
Uniek in bont
Noo^psT>t^6S itéc.26794
kwam langzamer naar haar toe.
„Ja, mrs. Revel?”
„Monsieur Lemoine is zc
weest. Hij zegt.... Is 't
waar, dat mr. Fish een
Rechercheur Battle knil
„Ja, dat is zo.”
„En dat u
ten heeft?”
Battle knikte weer.
Virginia keerde zich half om naar de
kant van de brede trap.
„Dank u,” zei ze.
Tot op dat ogenblik had ze hel niet
kunnen geloven.
En nu...?
In haar stoel voor de toilettafel,
stilte van het huis zonder gasten c
heen, stelde ze zichzelf eerlijk, o
wonden die vraag. En haar geh«
kwam haar te hulp. Elke bewering,
woord van Anthony legde het haar
nu anders van betekenis, door de
van het laatste uur.
„beroep”, waarover hij haar
i had? Het beroep, dat
inclpiële overwegingen had opgeg-,
in 't zijn....?
Een eigenaardig geluid
mg van haar gedachten,
e wijzers van het kleine ve™
wezen kwart voor een aan. i
ze daar zitten denken
geluid kwam weer. De
de vensterruit. Virginia
i deed open en keek
ord van Ant
anders
haringen
Dat „beroep”, waarover hij haar ge
sproken had? Het beroep, dat hij uit
principiële overwegingen had opgegeven.
Kon 't zijn....?
Een eigenaardig geluid onderbrak de i
gang van haar gedachten. Ze schrok op.
De wijzers van het kleine vergulde klok- I
je wezen kwart voor een aan. B'Jna twee
uur had ze daar zitten denken.
Het geluid kwam weer. De harde tik
tegen de vensterruit. Virginia ging naa»’
het raam deed open en keek naar bui
ten.
Op het pad, vlak onder haar stond een
donkere figuur, die op hetzelfde ogen
blik dat ze hem zag, zich bukte, om een
handvol grint op te rapen.
Hier ’is
gooien.”
Virginia ging een paar passen achter
uit en bijna op hetzelfde ogenblik viel er
vlak voor haar voeten een klein wit pak-
- een briefje, om een steen gebon-
vouwde het papier open en las:
„Liefste. Ik zit in de knel maar ik
werk me er wel uit. Wil je nie vertrou
wen en naar me toekomen?”
Een paar minuten lang bleef ze met
het briefje in haar hand onbewegelijk
staan. Ze las en herlas --
zinnen, die voor haar zoveel
Dan hief ze haar hoofd op en keek de
kamer rond. Het was, of ze haar omge
ving nu met geheel andere ogen zag.
Ze boog zich uit het raam en wenkte
Boris
Even onderging Virginia aan angst-
sensatie, was ’t, of een hand zich om
haar hart sloot en het samenkneep. Maar
meteen herkende ze de massiev oer
sterke silhouet. Het was de Herzo-Slo-
waak, Boris.
„Ja,” riep ze,
„Wat is er?”
„Ik kom van de Meeste
eveneens zacht maar opv
lijk. „Hij heeft me gestut
halen.”
Hij deed die wel enigszins ove
fende aankondiging op een mani
hij de gewoonste zaak ter wereld i
de.
„Om mij te halen!”
„Ja, ik moet u naar hem toe brengen.
'~i een briefje. Ik zal 't omhoog
u meteen ter zake willen ko-
Cade....”
„Met alle soorten van genoegen. Ik
verbeeld me dit, mr. Isaacstein: dat u
tony. „Ik pro- niet bepaald vriendelijk zou kijken, als
om de kwes- die petroleumconcessies aan de andere
itwaar? Niets maatschappij werden gegeven.”
HOODSTUK XXVI
De dertiende oktober
de dertiende oktober ’s morgens
ien uur wandelde Anthony het Har-
ton Hotel binnen en
om baron Lolopretzjyl, die
Harrington logeerde, te spreken.
Na het gebruikelijke zoveel k<
minuten wachten werd Anthonj
piccolo naar de kamers van
gebracht. Bij zijn binnenkomen stond ba
ron Lolopretzjyl kaarsrecht, als de
vleesgeworden correctheid op het kleed
je voor de haard. Schuin achter de gro
te man, iets minder correct, stond ka
pitein Andrassy.
De begroeting had volgens het gewone
programma plaats: stokstijf staan, hie
len tegen elkaar, buiging. Anthony be
gon, wat dat soort begroetingen betrof,
langzamerhand routine te krijgen.
„Neem me niet kwalijk dat ik u al
zo vroeg stoor,” begon Anthony, toen
aan de Slowaakse beleefdheidseisen vol
daan was. „Maar ik kom met een voor
stel, een zakelijk voorstel!”
„Aha,” zei baron Lolopretzjyl. „Laat
u eens horen.”
Kapitein Andrassy keek achterdoch
tig. Hij had Anthony van het begin af
aan niet vertrouwd en dat gevoel had
hg nooit kunnen overwinnen.
„Zaken doen,” ging Anthony voort, „is
gebaseerd op vraag en aanbod. De een
wil iets hebben, de ander heeft het. Op
lossing: prijs vaststellen.”
Baron Lolopretzjyl keek hem scherp
aan, maar onthield zich van enig com
mentaar.
„Tussen een Slowaaks edelman en een
Engelsman, die een heer is, zullen de
voorwaarden voor een dergelijke koop >t is weri
wel gemakkelijk geregeld kunnen wor- stein zelf
den.”
Speciale
Kerstaanbieding
Damespyama’s, zwa
nendons, aparte mo
dellen vanaf 11,50
Koala dames- en
kinderpyama’s, ge
breid, damesmaten
14,50
kindermaten
vanaf 9,40
,De Nieuwe Ster’
W. HORVERS
Enschotsestraat 176
Tel. 25576
WENSBOEKJES,
TAFELPAPIER, enz.
RING- EN ZAKAGENDA’S
Boekbinderij Kantoorboekhandel
Ant. J. M. REMMERS
JULIANAPARK 39 - TEL. 25288
handelsmerk. Als we ’t met elkaar
kunnen worden, zult u zien dat ’t
surrogaat is. Ik bied u bij deze
te, onvervalste artikel aan.”
„Ik begrijp niet,” herhaalde de baron.
„Ik begrijp niet in de minste.”
„Hindert niet,” zei Anthony bij wijze
van troost. „Probeer eerst maar eens
aan de gedachte te wennen. Er zit na-
■jlijk nog wat meer aan vast. Maar
dit; u heeft een
rodig. Ik kan u die prins leveren...
zekere voorwaarden dan altijd.”
rze oaton en kapitein Andrassy keken
hem in opperste verbazing aan. An
thony nam z'jn hoed en stok en maakt
zich gereed om weg te gaan.
„Denk er maar eens over. O ja, baron,
dan heb ik nog iets. U moet vanavond
op „De Schoorsteenen” komen.... U en
I kapitein Andrassy. Er staan een heel
rijtje buitengewone dingen te gebeuren.
Zullen we een afspraak maken? Ja?
Goed, om negen uur dan, in de verga
derzaal.... Kan ik er van op aan, he
ren, dat u er bent?”
Baron Lolopretzyl kwam een stap naar
Anthony toe en keek‘hem onderzoekend
„Mr. Cade,” zei hij niet zonder waar
digheid, „dit is toch niet ,dat ge voor gek
wilt houden mij?”
Anthony hield zijn blik rus
„Als deze avond om is,
hij, „zult u de eerste zijn,
dat in deze kwestie het ernstige
sterker vertegenwoordigd is da:
mige.”
Hij maakte een buiging voor de beide
mannen en ging de hotelkamer uit.
Zijn tweede bezoek gold Mr. Herman
Isaacstein de financier. Hij gaf zijn
kaartje af en zette zich tot wachten.
Na een minuut of tien werd hij ont-
vor><ren door Isaacstein’s aide de camp
jekleed, keurig opgevoed
t een militaire rang.
,,U wou Mr. Isaacstein spreken?”
opende het jongmens in kwestie het
”j heeft het vanmorgen gewel-
vergadering van aandeel-
srs en nog meer zulke dingen. Kan
nisschien helpen?”
„Neen, tot mijn spijt niet. Ik moet
mr. Isaacstein persoonlijk spreken,” gaf
Anthony ten antwoord. Hij wachtte even,
voegde er dan achteloos aan toe: „Ik
kom juist van de „Zeven Schoorstenen.”
Het jongmens met de militaire rang
veranderde bij het horen van de tover
spreuk: „De zeven Schoorsteeneri”.
„O!” zei hij aarzelend. „Dan zal ik
eens even gaan vragen;”
„Zegt u maar, dat het belangrijk is,”
zei Anthony.
,,’n Boodschap van Lord Caterham?”
polste het jongmens.
„Iets dergelijks,” zei Anthony. „Maar
is werkelijk nodig, dat ik mr. Isaac-
ocein zelf spreek.”
Een paar minuten later werd hij het
sanctum van de financier binnengela
ten. Het was een groot, weelderig inge
richt vertrek waarvan Anthony zich na
derhand speciaal twee dingen herinner
de: het zachte kleed en de diepte nee
wijdte van de leren club-fauteuils.
Toen hij binnenkwam stond mr. Isaac
stein uit zijn stoel voor het bureau op.
„Ik hoop dat u me dit onceremoniële
binnendringen niet kwalijk neemt,” zei
Anthony. „Ik weet, dat u het druk heeft
en daarom zal ik niet op méér tijd be
slag leggen, dan ik nodig heb... ik kom
dijk, om met een voorstel.... een zakelijk voor-
igen als stel”.
hij wist Isaacstein monsterde
- j - lang met zijn kleine z
voor hij antwoord gaf.
„Steek eerst eens op,” zei hij dan op
eens, terwijl hij zijngast een sigaren
koker voorhield.
„Graag,” zei Anthony. „Dat maakt ’t
r de wat minder officieel.”
ipli- Hij koos uit de rijke voorraad de klein-
--- ste en de duurste, die hij vinden kon.
,,’t Is over die Herzo-Slowaakse kwes
tie,” zei hij dan, terwijl hij een lucifer
leèr- aannam, het vlammetje onder zijn sigaar
lien! hield en trok. Over de gele gloed heen
zag hij de ogen van de man tegenover
zich oplichten. „De moord op prins Mi
chael heeft lelijk roet in het eten ge
gooid.”
Mr. Isaacstein trok zijn linker wenk
brauw op, zei met een onschuldig ge
zicht „Hè?” en keek naar de zoldering.
„Petroleum,” zei Anthony onder het
critisch bekijken van het keurig gewre-
s, ge- ven bovenvlak van het bureau... ’n Pro-
kon- dukt, waar je wat aan hebt!”
Hij voelde de schok van verbazing, die
Isaacstein bij die opmerking van hem
kreeg.
„Zoudt i
men, mr.
„Met
de vergaderzaal. Kom naar beneden en|
ga deze deur uit. Ik zal blijven wach
ten. Op de weg staat een auto....”
Virginia knikte. Ze wisselde haar
avondjapon vlug voor een sportcostuum
van beige tricot en zette een klein beige-
leren hoedje op.
Dan schreef ze staand een briefje,
adresseerde het aan Bundle en stak het
op haar toiletkussen vast. melijk nog wat meer
Haar tocht door het huis werd zonder voor het ogenblik geldt
moeilijkheden volbracht. Voor de kleine prins nodig. Ik kan u die
zijdeur bleef ze staan en haalde diep onder zekc* -
adem. Dan maakte ze een kleine fiere De baror
beweging met haar hoofd, dezelfde be
weging, waarmee haar voorraderen
zich, in de kruistochten, ten strijde had
den aangegord, schoof de grendel weg
en ging naar buiten.
„Ja, Lord Caterham. Hij is naar
land gekomen om Koning Victor op
sporen. Rechercheur Battle en ik hebb
dat al van het begin af geweten.”
Virginia zei niets. Langzaam, met ve
moeide bewegingen, ging ze zitten.
Door die paar woorden van Lemoine was
het gehele bouwwerk, dat ze zo zorg
vuldig, gedachte naast gedachte, con
clusie naast conclusie, had opgetrokken,
opeens ingestort.
,,’t Is zo,” ging Lemoine voort. „We
weten allemaal, de Süreté, Scotland
Yard en Pinkerton, dat Koning Vi<
vroeg of laat op „De Schoorsteenen”
verschijnen. En dus zijn we alle
hierheen gekomen. Dat was de enige
nier, om hem te krijgen.”
Virginia keek op met een eigenaardige
schittering in de ogen.
„U heeft hem nog niet,” zei ze.
Lemoine keek haar scherp aan.
„Nee, madame. Maar we krijgen hem
wel.”
„Denkt u? Hij staat bekend i
handige manier, waarop hij zijn
volgers om de tuin weet te
niet?”
Het gezicht van de Franse dectective
vertrok van drift.
„Deze keer zal hem d"
bracht hij er met opeengc
uit.
,,’n Sympathieke kerel,” zei Lord Ca
terham. ,,’n Buitengewoon sympathieke
kerel... Maar zeg, Virginia.... ik dacht,
dat hij een goede bekende van je was?”
„Dat is ’t juist,” zei Virginia. „Daar
om geloof ik ook, dat Monsieur Lemoine
zich vergist.”
Onder het spreken keek ze de detecti
ve recht in de ogen. Maar de Frans
man toonde zich in ’t minst niet bele
digd.
„De tijd zal ’t leren, madame,” zei hij.
„Dan denkt u dus ook, dat mr. Cade
prins Michael doodgeschoten heeft,”
ging Virginia, na een paar ogenblikken
van stilte voort.
„Natuurlijk!”
Virginia schudde het hoofd.
„Neen onmogelijk,” zei ze. „Dat is
iets, waarvan ik absoluut zeker ben. An
thony Cade is niet de moordenaar van
Prins Michael.”
Lemoine stond haai
knepen ogen aan te
,,’t Kan zijn, dat u gelijk heeft, r
me,” zei hij. „Dat ’t niet Mr. Cade,
die Herzo-Slowaak Boris, geweest
Maar dan heeft die de orders van
meester uitgevoerd en op diens bevel
schot gelost. Misschien uit rancune over
onrecht, hem aangedaan, uit wraak
dus...”
,,’t Is wat
type,” stemde
heb gehoord, dat de
op hun zenuwen krijger
gang tegenkomen.”
„Enfin, ik moet nu we
„Ik heb gedaan wat ik M
te, mylord: u te laten weten,
zaken stonden.”
„Buitengewoon vriendelijk van u,” zei
Lord Caterham. „Buitengewoon! Weet u
zeker, dat u niets wilt drinken? Neen!
Zoals u wilt. Tot morgen dan...” vlak voo
„Wat een onmogelijke vent,” zei ketje
Bundle, toen de deur zich achter de den. Ze
fatterige figuur gesloten had. „Dat
zwarte baardje en die uilenbril! Ik hoop
dat Anthony ’m klopt! Ik zou er wat
voor over hebben om die kwast woe
dend te zien. Wat’vin-jij, Virginia?”
„Ik weet 't niet, gaf Virginia ten ant
woord. „Ik ben moe, ik ga naar bed.”
„Geen slecht idee,” zei Lord Cater
ham. ,,’t Is al half twaalf.”
en Virginia de grote, ruime hal
iiep, zag ze, door een van de deuren
haar, een brede rug, die haar be-
voorkwam, bescheiden verdwijnen.
„Rechercheur Battle,” riep ze met
iets gebiedends in haar stem.
Battle keerde zich onwillig om
Bij de woorden: „Engelsman, die een
heer is,” bloosde Anthony tegen wil en
land onbewegelijk dank. Het viel hem niet makkelijk, ---
3 die twee simpele dergelijke bombastische bewering—-
zoveel betekenden, argumenten te gebruiken, maar l_a
bj- ondervinding dat ze op iemand van
de mentaliteit van baron Lolopretzjyl
grote invloed hadden.
„Dat denk ik ook,” zei de baron, ter
wijl h ijgoedkeurend knikte. „Dat denk
ik ook.
Zelfs kapitein Andrassy begon onder
verwarmende werking van dit comj
ment te ontdooien. Hij knikte eveneens.
„Goed,” zei Anthony. Dan zal ik maar
niet langer om de zaak heendraaien en...
„Wat is dat, wat U zegt?” informe
de de baron. „Om de zaak heendraai
Dat begrijp ik niet.”
„O, dat is figuurlijk bedoeld. In huis-,
en keukentaal betekent het: wij hebben
de waar, die u wilt hebben. Het schip
is in orde, maar het heeft geen scheg
beeld. Met dat schip bedoel ik de roya
listische partij in Herzo-Slowakije. Op
het ogenblik bent u het hoofdnummer
van uw politieke programma kwijt. U
heeft geen prinsEn gesteld nu eens,
steld nu eens dat wij u die prins 1
den leveren?”’
De baron staarde hem paf aan.
„Ik begrijp niet,” verklaarde hij. „Ik
begrijp u niet in de minste.”
„Mjjnheer!” zei kapitein Andrassy,
terwijl hij verwoed zijn snor opdraaide.
„U bent beleedigend
„Absoluut niet,” zei Anthc"” T1'-
beer u te helpen, 't Gaat c
tie: vraag en aanbod, nietwaar? Niets
onderhands bij, mijn woord erop! Alleen
echte prinsen worden verstrekt.... zie ons
ter rond.
nu met e
e boog zich
„Hoe moet ik ’t doen?” vroeg ze fluuis-
„De detectives zijn aan de andere
kant van het huis.... op het terras voor
TILBURG
St. Annaplein 10
Tel. 30532
Rosmolenplein 25
Tel. 23777