t NÜH 19 >5 19 )5 ir.11 H- 'ken 3H ANTON WILKE ri I Kerstkaarsen 'stel Süreté, FIJNGOEDWASSERIJ een bontmantel isjes GROTE SORTERING nsjes JUWELIER St. Annaplein 13 Telef. 22359 fels lijk,” zachtjes naar beneden. een VILTTAPIJT maak! (Wordt vervolgd) Rep. in verlovingsringen Reeds vanaf 18,per stuk. 14 karaats goud. Ook moderne modellen. Gratis graveren. Bontmantels Reparatie^ Omwepken Stola's moderniseren mada- maar is. zijn zei het Ook hebben wij voor U leuke VERLOVINGSCADEAUX in diverse prijzen. ding Enge- “P te jbben Onze specialiteit JONGE HAANTJES WILD en GEVOGELTE HAZEN KONIJNEN KALKOENEN SOEPKIPPEN Voor al Uw KERST- EN NIEUWJAARS KAARTEN I 18,75 - TEL. 22975 1SUÊDE-JASJE I vuil? BOUMANS KORVELSEWEG 160 TEL. 23893. Gotland Victor zou drie lige ma- Fish Battle zo.” ’t van het begin af gewe- Toer doorlit voor 1 kend i „Recht omüt tieF hem een poos zwarte kraalogen, verbluf- lier of vertel- zeg,” zei Lemoine, c mijn piicht acht- m weten, hoe de Jul. van Stolbergstr. 12 Tel. 24782 W. v. d. LOOY zoeven hier ge- t waar, heus detective is?” ikte. voor de i achter- leiden, klaar aartje Na Anthony hétHar- van^en door l! en vroeg de por- een keunZ etzjyl, die in het Jongmens met ter,” zei Boris wallend duide- uurd om u te Jos W.Simoos’ Piano- en Orgeihandel Goirkestraat 180 hoek Wilhelminapark Telefoon 25371 evat naast r de kijkers een beschrij- i gebruik ge- i Huisduinen, mogelijkheid len bestemde pelen en met t toestel te Zorgen vóór oe FEESTDAGEN! >1 keer vijf OP6™16 hel ly door een ™ur- i de baron dig druk - n stond ba- en MEVROUW OVERHEMDEN vóór of op maandag 21 december ge bracht zijn nog vóór KERSTMIS klaar om haar j, onom- leugen elk „’t ZAND” Eduard Meyerslaan 16 Kerst versieringen in allerlei uitvoering. Zie onze etalage- DROGISTERIJ Vlacutft Uo> O&jttn/ T*NI» dat niet lukken,” ngeklemde tanden wing over de J in ons land. Iden, dat met aire Yda An- deze afleve- ers” er goed istig uit. baron,” zei die toegeeft, -,;ge element ian het lui- w Onze naam waarLorgi kwaliteit I t je noemt een ongunstig le Lord Caterham toe. „Ik kamermeisjes het en als ze hem in de ZEVEN SCHOORSTENEN ir met half-dichtge- kijken. alijk h« t Mr. C NU is er 1 Suèda- i I speciaalreiniger I Veilig, I gauw en goed. 1 UW DROGIST 1 heeft SUÊDA iI igramma's is en, alhoewel er Eurovisie- len reeds in en wordt. Zo mening van jerde verzui- 'Vbestel blijft :nde verbete- sprake kun- van de Com- 2e program- ierin de door verandering r eens - t geen het ech- Van de Pas Hoogvensestraat 90 Tel. 26162 ALLES VOOR UW KERSTETALAGE Kerstversiering Dozen kerstbollen met piek, vanaf 0,95 (9 stuks) Kerstverpaklcing ALS VAN OUDS MARTIN NUUBRE6TS Uniek in bont Noo^psT>t^6S itéc.26794 kwam langzamer naar haar toe. „Ja, mrs. Revel?” „Monsieur Lemoine is zc weest. Hij zegt.... Is 't waar, dat mr. Fish een Rechercheur Battle knil „Ja, dat is zo.” „En dat u ten heeft?” Battle knikte weer. Virginia keerde zich half om naar de kant van de brede trap. „Dank u,” zei ze. Tot op dat ogenblik had ze hel niet kunnen geloven. En nu...? In haar stoel voor de toilettafel, stilte van het huis zonder gasten c heen, stelde ze zichzelf eerlijk, o wonden die vraag. En haar geh« kwam haar te hulp. Elke bewering, woord van Anthony legde het haar nu anders van betekenis, door de van het laatste uur. „beroep”, waarover hij haar i had? Het beroep, dat inclpiële overwegingen had opgeg-, in 't zijn....? Een eigenaardig geluid mg van haar gedachten, e wijzers van het kleine ve™ wezen kwart voor een aan. i ze daar zitten denken geluid kwam weer. De de vensterruit. Virginia i deed open en keek ord van Ant anders haringen Dat „beroep”, waarover hij haar ge sproken had? Het beroep, dat hij uit principiële overwegingen had opgegeven. Kon 't zijn....? Een eigenaardig geluid onderbrak de i gang van haar gedachten. Ze schrok op. De wijzers van het kleine vergulde klok- I je wezen kwart voor een aan. B'Jna twee uur had ze daar zitten denken. Het geluid kwam weer. De harde tik tegen de vensterruit. Virginia ging naa»’ het raam deed open en keek naar bui ten. Op het pad, vlak onder haar stond een donkere figuur, die op hetzelfde ogen blik dat ze hem zag, zich bukte, om een handvol grint op te rapen. Hier ’is gooien.” Virginia ging een paar passen achter uit en bijna op hetzelfde ogenblik viel er vlak voor haar voeten een klein wit pak- - een briefje, om een steen gebon- vouwde het papier open en las: „Liefste. Ik zit in de knel maar ik werk me er wel uit. Wil je nie vertrou wen en naar me toekomen?” Een paar minuten lang bleef ze met het briefje in haar hand onbewegelijk staan. Ze las en herlas -- zinnen, die voor haar zoveel Dan hief ze haar hoofd op en keek de kamer rond. Het was, of ze haar omge ving nu met geheel andere ogen zag. Ze boog zich uit het raam en wenkte Boris Even onderging Virginia aan angst- sensatie, was ’t, of een hand zich om haar hart sloot en het samenkneep. Maar meteen herkende ze de massiev oer sterke silhouet. Het was de Herzo-Slo- waak, Boris. „Ja,” riep ze, „Wat is er?” „Ik kom van de Meeste eveneens zacht maar opv lijk. „Hij heeft me gestut halen.” Hij deed die wel enigszins ove fende aankondiging op een mani hij de gewoonste zaak ter wereld i de. „Om mij te halen!” „Ja, ik moet u naar hem toe brengen. '~i een briefje. Ik zal 't omhoog u meteen ter zake willen ko- Cade....” „Met alle soorten van genoegen. Ik verbeeld me dit, mr. Isaacstein: dat u tony. „Ik pro- niet bepaald vriendelijk zou kijken, als om de kwes- die petroleumconcessies aan de andere itwaar? Niets maatschappij werden gegeven.” HOODSTUK XXVI De dertiende oktober de dertiende oktober ’s morgens ien uur wandelde Anthony het Har- ton Hotel binnen en om baron Lolopretzjyl, die Harrington logeerde, te spreken. Na het gebruikelijke zoveel k< minuten wachten werd Anthonj piccolo naar de kamers van gebracht. Bij zijn binnenkomen stond ba ron Lolopretzjyl kaarsrecht, als de vleesgeworden correctheid op het kleed je voor de haard. Schuin achter de gro te man, iets minder correct, stond ka pitein Andrassy. De begroeting had volgens het gewone programma plaats: stokstijf staan, hie len tegen elkaar, buiging. Anthony be gon, wat dat soort begroetingen betrof, langzamerhand routine te krijgen. „Neem me niet kwalijk dat ik u al zo vroeg stoor,” begon Anthony, toen aan de Slowaakse beleefdheidseisen vol daan was. „Maar ik kom met een voor stel, een zakelijk voorstel!” „Aha,” zei baron Lolopretzjyl. „Laat u eens horen.” Kapitein Andrassy keek achterdoch tig. Hij had Anthony van het begin af aan niet vertrouwd en dat gevoel had hg nooit kunnen overwinnen. „Zaken doen,” ging Anthony voort, „is gebaseerd op vraag en aanbod. De een wil iets hebben, de ander heeft het. Op lossing: prijs vaststellen.” Baron Lolopretzjyl keek hem scherp aan, maar onthield zich van enig com mentaar. „Tussen een Slowaaks edelman en een Engelsman, die een heer is, zullen de voorwaarden voor een dergelijke koop >t is weri wel gemakkelijk geregeld kunnen wor- stein zelf den.” Speciale Kerstaanbieding Damespyama’s, zwa nendons, aparte mo dellen vanaf 11,50 Koala dames- en kinderpyama’s, ge breid, damesmaten 14,50 kindermaten vanaf 9,40 ,De Nieuwe Ster’ W. HORVERS Enschotsestraat 176 Tel. 25576 WENSBOEKJES, TAFELPAPIER, enz. RING- EN ZAKAGENDA’S Boekbinderij Kantoorboekhandel Ant. J. M. REMMERS JULIANAPARK 39 - TEL. 25288 handelsmerk. Als we ’t met elkaar kunnen worden, zult u zien dat ’t surrogaat is. Ik bied u bij deze te, onvervalste artikel aan.” „Ik begrijp niet,” herhaalde de baron. „Ik begrijp niet in de minste.” „Hindert niet,” zei Anthony bij wijze van troost. „Probeer eerst maar eens aan de gedachte te wennen. Er zit na- ■jlijk nog wat meer aan vast. Maar dit; u heeft een rodig. Ik kan u die prins leveren... zekere voorwaarden dan altijd.” rze oaton en kapitein Andrassy keken hem in opperste verbazing aan. An thony nam z'jn hoed en stok en maakt zich gereed om weg te gaan. „Denk er maar eens over. O ja, baron, dan heb ik nog iets. U moet vanavond op „De Schoorsteenen” komen.... U en I kapitein Andrassy. Er staan een heel rijtje buitengewone dingen te gebeuren. Zullen we een afspraak maken? Ja? Goed, om negen uur dan, in de verga derzaal.... Kan ik er van op aan, he ren, dat u er bent?” Baron Lolopretzyl kwam een stap naar Anthony toe en keek‘hem onderzoekend „Mr. Cade,” zei hij niet zonder waar digheid, „dit is toch niet ,dat ge voor gek wilt houden mij?” Anthony hield zijn blik rus „Als deze avond om is, hij, „zult u de eerste zijn, dat in deze kwestie het ernstige sterker vertegenwoordigd is da: mige.” Hij maakte een buiging voor de beide mannen en ging de hotelkamer uit. Zijn tweede bezoek gold Mr. Herman Isaacstein de financier. Hij gaf zijn kaartje af en zette zich tot wachten. Na een minuut of tien werd hij ont- vor><ren door Isaacstein’s aide de camp jekleed, keurig opgevoed t een militaire rang. ,,U wou Mr. Isaacstein spreken?” opende het jongmens in kwestie het ”j heeft het vanmorgen gewel- vergadering van aandeel- srs en nog meer zulke dingen. Kan nisschien helpen?” „Neen, tot mijn spijt niet. Ik moet mr. Isaacstein persoonlijk spreken,” gaf Anthony ten antwoord. Hij wachtte even, voegde er dan achteloos aan toe: „Ik kom juist van de „Zeven Schoorstenen.” Het jongmens met de militaire rang veranderde bij het horen van de tover spreuk: „De zeven Schoorsteeneri”. „O!” zei hij aarzelend. „Dan zal ik eens even gaan vragen;” „Zegt u maar, dat het belangrijk is,” zei Anthony. ,,’n Boodschap van Lord Caterham?” polste het jongmens. „Iets dergelijks,” zei Anthony. „Maar is werkelijk nodig, dat ik mr. Isaac- ocein zelf spreek.” Een paar minuten later werd hij het sanctum van de financier binnengela ten. Het was een groot, weelderig inge richt vertrek waarvan Anthony zich na derhand speciaal twee dingen herinner de: het zachte kleed en de diepte nee wijdte van de leren club-fauteuils. Toen hij binnenkwam stond mr. Isaac stein uit zijn stoel voor het bureau op. „Ik hoop dat u me dit onceremoniële binnendringen niet kwalijk neemt,” zei Anthony. „Ik weet, dat u het druk heeft en daarom zal ik niet op méér tijd be slag leggen, dan ik nodig heb... ik kom dijk, om met een voorstel.... een zakelijk voor- igen als stel”. hij wist Isaacstein monsterde - j - lang met zijn kleine z voor hij antwoord gaf. „Steek eerst eens op,” zei hij dan op eens, terwijl hij zijngast een sigaren koker voorhield. „Graag,” zei Anthony. „Dat maakt ’t r de wat minder officieel.” ipli- Hij koos uit de rijke voorraad de klein- --- ste en de duurste, die hij vinden kon. ,,’t Is over die Herzo-Slowaakse kwes tie,” zei hij dan, terwijl hij een lucifer leèr- aannam, het vlammetje onder zijn sigaar lien! hield en trok. Over de gele gloed heen zag hij de ogen van de man tegenover zich oplichten. „De moord op prins Mi chael heeft lelijk roet in het eten ge gooid.” Mr. Isaacstein trok zijn linker wenk brauw op, zei met een onschuldig ge zicht „Hè?” en keek naar de zoldering. „Petroleum,” zei Anthony onder het critisch bekijken van het keurig gewre- s, ge- ven bovenvlak van het bureau... ’n Pro- kon- dukt, waar je wat aan hebt!” Hij voelde de schok van verbazing, die Isaacstein bij die opmerking van hem kreeg. „Zoudt i men, mr. „Met de vergaderzaal. Kom naar beneden en| ga deze deur uit. Ik zal blijven wach ten. Op de weg staat een auto....” Virginia knikte. Ze wisselde haar avondjapon vlug voor een sportcostuum van beige tricot en zette een klein beige- leren hoedje op. Dan schreef ze staand een briefje, adresseerde het aan Bundle en stak het op haar toiletkussen vast. melijk nog wat meer Haar tocht door het huis werd zonder voor het ogenblik geldt moeilijkheden volbracht. Voor de kleine prins nodig. Ik kan u die zijdeur bleef ze staan en haalde diep onder zekc* - adem. Dan maakte ze een kleine fiere De baror beweging met haar hoofd, dezelfde be weging, waarmee haar voorraderen zich, in de kruistochten, ten strijde had den aangegord, schoof de grendel weg en ging naar buiten. „Ja, Lord Caterham. Hij is naar land gekomen om Koning Victor op sporen. Rechercheur Battle en ik hebb dat al van het begin af geweten.” Virginia zei niets. Langzaam, met ve moeide bewegingen, ging ze zitten. Door die paar woorden van Lemoine was het gehele bouwwerk, dat ze zo zorg vuldig, gedachte naast gedachte, con clusie naast conclusie, had opgetrokken, opeens ingestort. ,,’t Is zo,” ging Lemoine voort. „We weten allemaal, de Süreté, Scotland Yard en Pinkerton, dat Koning Vi< vroeg of laat op „De Schoorsteenen” verschijnen. En dus zijn we alle hierheen gekomen. Dat was de enige nier, om hem te krijgen.” Virginia keek op met een eigenaardige schittering in de ogen. „U heeft hem nog niet,” zei ze. Lemoine keek haar scherp aan. „Nee, madame. Maar we krijgen hem wel.” „Denkt u? Hij staat bekend i handige manier, waarop hij zijn volgers om de tuin weet te niet?” Het gezicht van de Franse dectective vertrok van drift. „Deze keer zal hem d" bracht hij er met opeengc uit. ,,’n Sympathieke kerel,” zei Lord Ca terham. ,,’n Buitengewoon sympathieke kerel... Maar zeg, Virginia.... ik dacht, dat hij een goede bekende van je was?” „Dat is ’t juist,” zei Virginia. „Daar om geloof ik ook, dat Monsieur Lemoine zich vergist.” Onder het spreken keek ze de detecti ve recht in de ogen. Maar de Frans man toonde zich in ’t minst niet bele digd. „De tijd zal ’t leren, madame,” zei hij. „Dan denkt u dus ook, dat mr. Cade prins Michael doodgeschoten heeft,” ging Virginia, na een paar ogenblikken van stilte voort. „Natuurlijk!” Virginia schudde het hoofd. „Neen onmogelijk,” zei ze. „Dat is iets, waarvan ik absoluut zeker ben. An thony Cade is niet de moordenaar van Prins Michael.” Lemoine stond haai knepen ogen aan te ,,’t Kan zijn, dat u gelijk heeft, r me,” zei hij. „Dat ’t niet Mr. Cade, die Herzo-Slowaak Boris, geweest Maar dan heeft die de orders van meester uitgevoerd en op diens bevel schot gelost. Misschien uit rancune over onrecht, hem aangedaan, uit wraak dus...” ,,’t Is wat type,” stemde heb gehoord, dat de op hun zenuwen krijger gang tegenkomen.” „Enfin, ik moet nu we „Ik heb gedaan wat ik M te, mylord: u te laten weten, zaken stonden.” „Buitengewoon vriendelijk van u,” zei Lord Caterham. „Buitengewoon! Weet u zeker, dat u niets wilt drinken? Neen! Zoals u wilt. Tot morgen dan...” vlak voo „Wat een onmogelijke vent,” zei ketje Bundle, toen de deur zich achter de den. Ze fatterige figuur gesloten had. „Dat zwarte baardje en die uilenbril! Ik hoop dat Anthony ’m klopt! Ik zou er wat voor over hebben om die kwast woe dend te zien. Wat’vin-jij, Virginia?” „Ik weet 't niet, gaf Virginia ten ant woord. „Ik ben moe, ik ga naar bed.” „Geen slecht idee,” zei Lord Cater ham. ,,’t Is al half twaalf.” en Virginia de grote, ruime hal iiep, zag ze, door een van de deuren haar, een brede rug, die haar be- voorkwam, bescheiden verdwijnen. „Rechercheur Battle,” riep ze met iets gebiedends in haar stem. Battle keerde zich onwillig om Bij de woorden: „Engelsman, die een heer is,” bloosde Anthony tegen wil en land onbewegelijk dank. Het viel hem niet makkelijk, --- 3 die twee simpele dergelijke bombastische bewering—- zoveel betekenden, argumenten te gebruiken, maar l_a bj- ondervinding dat ze op iemand van de mentaliteit van baron Lolopretzjyl grote invloed hadden. „Dat denk ik ook,” zei de baron, ter wijl h ijgoedkeurend knikte. „Dat denk ik ook. Zelfs kapitein Andrassy begon onder verwarmende werking van dit comj ment te ontdooien. Hij knikte eveneens. „Goed,” zei Anthony. Dan zal ik maar niet langer om de zaak heendraaien en... „Wat is dat, wat U zegt?” informe de de baron. „Om de zaak heendraai Dat begrijp ik niet.” „O, dat is figuurlijk bedoeld. In huis-, en keukentaal betekent het: wij hebben de waar, die u wilt hebben. Het schip is in orde, maar het heeft geen scheg beeld. Met dat schip bedoel ik de roya listische partij in Herzo-Slowakije. Op het ogenblik bent u het hoofdnummer van uw politieke programma kwijt. U heeft geen prinsEn gesteld nu eens, steld nu eens dat wij u die prins 1 den leveren?”’ De baron staarde hem paf aan. „Ik begrijp niet,” verklaarde hij. „Ik begrijp u niet in de minste.” „Mjjnheer!” zei kapitein Andrassy, terwijl hij verwoed zijn snor opdraaide. „U bent beleedigend „Absoluut niet,” zei Anthc"” T1'- beer u te helpen, 't Gaat c tie: vraag en aanbod, nietwaar? Niets onderhands bij, mijn woord erop! Alleen echte prinsen worden verstrekt.... zie ons ter rond. nu met e e boog zich „Hoe moet ik ’t doen?” vroeg ze fluuis- „De detectives zijn aan de andere kant van het huis.... op het terras voor TILBURG St. Annaplein 10 Tel. 30532 Rosmolenplein 25 Tel. 23777

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1959 | | pagina 9