ascot
';,5i
I se 1
topper
reinigen
Goedkoop
chemisch
SIMON DE WIT
20%
goedt&op&i!
45
cleaners
lac
Ceylon thee 79 m
Doperwten rr
Kapucijners qo M
Piccalilly qq M
grote pot UU
Macaroni in n
Tomaten puree 49 64
Toiletzeep m
-
katy
A.
GRATIS*^
BOUMANS
jabo
schilderen
11.75 verdiend
Bij SIMON DE WIT
zijn uw
guldens
méér waard, mevrouw!
Gekookte worst AR
Boterham kén nq
EDAMMER QE
90464
VERLO VIHGSRIHGEH
Anton Wilke
Tel. 22359
A-BEVER
LEVEREN
E MERKEN
reeds
35 1130 I
135-2,95 I
1,95-235 I
235 I
35-13,75 I
235
rvers
EIN 26 I
d.
I
door
d. Sande Zn.
lijk bij
Verzekeringen op allerlei gebied
Tel, 30532
St. Annaplein 10
25158
;..en
FRISOf
^REÏNIGlSG
dit betaalt u gemiddeld bij anderen
dit bij SIMON-dFwÏtT
'Sta-
Bloembollenvelden en
Keukenhof
volledig chemisch
reinigen
vereenvoudigde
opmaak
Korvelseweg 185-Telefoon 22474
Bijkant.: Enschotsestr. 1 95 Tel. 20431
JUWELIER
St. Annaplein 13
COMMUNIE-ARTIKELEN
GELEGENHEIDSGESCHENKEN
i vraagt u
lit vertrek
ui tg'
was
Verfhandel
Willy Pijnenborg
Markt 28, b.d. kerk, vJi. Heike
Telefoon 20537
ylp-
>rd.
Op ZONDAG 12 APRIL met de
Touringcars „DE LUX”
naar de
Frisop
^RENIG I NG
Frisop
^.K t I N I G I N 8^
„Er
Enge-
„Maar
i we al
jfeld in
ALAC
Bovendien: waardovolle Meikkootjoo
Fijngoedwasserij
Korvelseweg 160, Telefoon 23890
n Deur
Van Kuyk’s
ogenblik
jrrein be-
U huurt niet duur
bij
de deuren
keerde zich
WOq kMeu ket qeld
voor aankoop van
auto, motor, scooter
of bromfiets
en U betaalt ons
per maand terug
gevolgtrekking,”
leur Battle met een
Originele
6,95 per meter
sgg’en inbegrepen.
G VAN NUNEN
Woninginrichting
Pijlijzerstraat 35
Tel. 24158
Assurantie- en
Makelaarskantoor
irlijlk,” zei Lord Cater-
1 hem maar mee waar-
Vrouwtjes”
i zekere graaf ’Sts
naam, die er Vc»
Inlichtingen: Zuid-Oosterstraat 55 - Tilburg
Telefoon 24173.
Vraagt GRATIS onze Reisgids voor
meerdaagse reizen.
en dan ’n kopje thee gaan drin
ken om daarna zonder „aanzet
ten” verder af te lakken en bo
vendien schilderen zonder te mor
sen, dat kunt U alléén met
HARDOLIN-TIX
pompeu
strak zitte
van dit t
tevreden
dat? U weet
doodgescho-
H£T GÉJILIM VAN 0E.
ejÉ&EN SCHARSTENEN
Op deze paar boodschappen 4901665
k hij Lomax
wijlen graaf Stylj
’"k ten antwoord
AUTOVERHUUR
V.W.’s van ’56, ’57,
’58, ’59, met radio
TROUWLAAN 6«
TEL. 20896
Cade nog een paar din-
zei hij. „Als u het goed
hem mee naar de Ver-
L -
geldig vanal donderdag 9
t/m woensdag 15 april
150 gram *TW
150 gramszakje W
de allerbeste 100 gramspak ff W TÜU
„Maar waarom
toch dat hij in di
ten is, niet?”
„Ja, ja!” zei de rechercheur.
we willen altijd meer weten dan
weten.... Hm, ja, hij is ongetwijf
dit vertrek doodgeschoten. Maar u had
’t zoeven erover, dat u de deuren ge
probeerd had, niet?”
„Ja. Ze waren van binnen afgesloten.”
„Hoeveel heeft u er geprobeerd?”
lrAlle drie.”
„Bent u daar zeker van,
„Ja. Ik ben gewoonlijk nog?
m’n zaak. Waarom vraagt u
daarmee uw aanwe’
hier verklaren,
meneer?”
gal zeker van
lagt u dat?”
Wordt vervolgd
te weten,” zei Bat-
volkomen
er tot Anthony.
r doodgeschoten is,
Niet alleen de Lentezon...
maar ook een keurig gewas
sen en gestreken overhemd
bezorgd Uw man een goed
humeur.
Bij die vraag keek
„De mémoires van v.,,—
titch,” gaf Lomox gemelijk
„U begrijpt
„Ik hoef niet meer
tie. „Ik begrijp ’t
Hij keerde zich weer
„Weet u wie hier c
mr Cade?”
„In „De Vroolijke
verteld, dat het een
nislaus was of een i
op lijkt.”
geen verwijdering
van hardnekkige
vlekken
IL*****8!
Br 4 t
bij iedere f 3.- aan boodschappen
Hollandse middel II literblik wO
500 gramspak UL wv
gesneden 250 gramspak O
Lavendel 3 stukken Ow oL
<n° F®.
OMeh°s
u ’t hem maar,” zei Battle
o >rge Lomax.
George voelde blijkbaar niet veel
de taak, maar hg kon be?waarlijk
geren en dus stak hg van wal.
„De heer die hier op „De Schoorste
nen” incognito als graaf Stanislaus ver
toefde, was in werkelijkheid niemand
anders dan zgne hoogheid prins Micha
el van Herzo-Slowakijë.”
Anthony floot tussen zijn tanden door.
„Dat is een lamme boel,” zei hg.
Hoofdrechercheur Battle had Anbhony
gedurende de pompeuse aankondiging
van. Lomax, strak zitten aankijken. Bij
het horen van dit antwoord, liet hij een
soort van tevreden gebrom horen en
stond op.
„Ik heb mr.
en te vragen,”
neem ik
gaderzaal.”
'f „Zeker, natuui
r- ham. „Neemt u
heen u wilt.”
Anthony en de detective gingen samen
de kamer uit.
Het lichaam van de vermoorde was al
getransporteerd. Op de plaats, waar het
gelegen had, vertoonde het hout een paar
donkere vlekken, maar overigens was
er niets, dat aan de tragedie, welke
zich daar afgespeeld had, herinnerde.
De zon scheen door de drie openslaande
deuren naar binnen, het gehele voorna
me vertrek stond vol gouden licht. An
thony keek om zich heen en knikte goed
keurend.
„Buitengewoon mooi,” zei hij.
gaat t veel boven ons goede 1
land, wat?”
„Kreeg u dadelijk de indruk, dat het
schot uit deze ikamer kwam?” vroeg de
rechercheur, zonder met één woord op
de lofrede van Anthony in te gaan.
„Laat ik ’ns kgken.”
„Anthony deed een van
open, ging het terras op,
om en bekeek het huis.
„Ja, dat is de bewuste kamer,” zei
”ij is ingebouwd en zij neemt zo-
ve „oek in beslag. Als het
schot ergens anders vandaan gekomen
was, ik bedoel, ergens anders uit het
huis, zou ik het van links gehoord heb
ben. Maar dit kwam van precies achter
me, eerder iets naar rechts dan naar
links. Daarom dacht ik, dat het ook wel
aen schot van een stroper kon zijn. Dit
vertrek neemt de uiterste hoek van deze
vleugel in, ziet u wel?”
Cade stapte over de drempel en kwam
kamer weer in. Maar opeens bleef
staan, alsof er plotseling een minder
aangename gedachte bij hem opkwam
en vroeg:
„Wilt u i
teravond
vroeg hij.
„Waarempel niet,” zei Anthony veront
waardigd. „Als ik ergens behoorlijk uit
genodigd word, klim ik niet 's avonds
laat over de tuinmuur, sluip het park
door en probeer of ik ook door een van
de openslaande deuren naar binnen kan
komen. Nee, dan laat ik me tot voor de
deur rijden, bel netjes aan en veeg mijn
voeten.... Maar ter zake. Ik schreef Mr.
Lomax terug, dat het manuscript al in
handen van de uitgever was en dat ik
daarom voor z’n vriendelijke uitnodi
ging moest bedanken. Maar toen die
brief verstuurd was, herinnerde ik me
iets iets dat me, merkwaardig ge
noeg, op het ogenblik van de brief ont
schoten was.”
Hij zweeg even: nu was het
waarop hij zich op gevaarlijk tei
geven moest, déAr!
„Ik heb u nog niet verteld, toen ik
met de kelner Giuseppe aan het wor
stelen was, dat ik op een gegeven ogen
blik een stuk papier in mijn hand hield,
een klein stukje zeker van een groot stuk
afgescheurd, met een paar woorden er
op.... Toen, in die bewuste nacht, zeiden
ze me niets, maar na het ontvangen van
de brief van mr. Lomax kwamen ze me
weer in de gedachten, omdat in die
brief ook over „De Schoorstenen” ge
sproken werd. Ik haalde het stuk uit
mijn portefeuille en herlas de woorden, gen te
die er op stonden. Ik had 't bij het vindt,
rechte eind. Hier heeft u 't bewuste stuk
je papier, heren, dan kunt u voor u zelf
zien. De woorden zijn „De Zeven Schoor
stenen”, 11.45, donderdag.”
Battle bekeek het stukje papier nauw
keurig.
,,’t Was natuurlijk heel goed moge
lijk, dat de woorden,-,De Zeven Schoor
stenen” op het papiertje niets met het
huis van die naam te maken hadden.
Maar ’t kon ook zijn van wel. En Giusep
pe was in elk geval iemand met te lange
vingers. Dus besloot ik, op de avond van hij. „Zij is ingebor
de dag, op het papiertje vermeld, hier wat de hele hoek
naar toe te tuffen, te kijken, of alles in
orde was, ergens in de buurt te gaan
slapen en Lord Caterham de volgende
morgen op te bellen om hem te waar
schuwen voor langvingerige nachtelijke
bezoekers.”
„Zeker, zeker,” zei Lord Caterham
aanmoedigend. „Zeker, zeker....”
„Ik 'kwam nogal Iaat, ’n foutieve tgd-
berekening gemaakt wat de duur van de
rit hierheen aanging en dus zette ik de de
auto dadelijk, toen ik een geschikte plek hij
zag, stop, klom over de muur en liep
dwars door het park op het huis af.
Toen ik op het terras kwam, waren
alle ramen donker; stil en vredig lag het
huis in zijn uitgestrekte, schemerige
tuin. Ik wilde me juist omkeren om weg
te gaan, toen ik opeens een schot hoor
de. Het leek mg toe, dat ’t uit het huis
kwam en daarop liep ik het terras dwars
over en probeerde, een voor een, de deu
ren. Maar ze waren allemaal solide ge
sloten en uit de kamers er achter kwam
geen enkel geluid. Ik bleef nog een poos
staan luisteren, maar alles bleef stil en
toen dacht ik, dat ik me wel vergist kon
hebben... dat het schot wel van de een
of andere stroper afkomstig zou zgn...
een doodgewone gevolgtrekking, als u ’t
mij vraagt... de omstandigheden in aan
merking genomen.”
,,’n Zeer gewone
stemde hoofdrecherche
stalen gezicht toe.
„Ik reed, zoals ik me voorgenomen
had, naar de uitspanning terug, vroeg
daar een kamer... en hoorde vanmorgen
wat hier gebeurd was. Ik begreep on-
middellijk, dat ik tot dé „verdachten”
zou behoren gezien de omstandighe
den kon het niet anders en dus be
sloot i'k, om dadelijk hier naar toe te
gaan en het verhaal te doen, misschien
dat ik op die manier de handboeien vrij
liep...”
Kolonel Melrose keek hoofdrechercheur
Battle van terzijde aan.
„Het verhaal is wel geloofwaardig, vol
gens mij,’ ’zei hij.
„Ja,” zei Battle, „vanmorgen houd ik
m’n handboeien nog maar in m’n zak.”
„Nog wat te vragen, Battle?”
„Ja, op één punt zou ik graag wat
uitgebreider inlichtingen hebben. Wat
was ’t voor een manuscript...?”