De Tilburgse Koerier
ZALIG KERSTFEEST
N.V.
Kerstmis 1957
w
Vree aon de meensen van goeie wil
Met
I
Kerstmis
Thuis
1
ET
SEN
SEN
NÏELS
N.V.
IÉ
es
^WEKELIJKS
ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL TILBURG
Telefoon 30783
Postgiro 533946
NAVO,
SIE en
OFOON
zee
[KE 4—6
35158
anciering.
Ier gek
of een
Telefoon 30783
N’GS-
4IERL0
•am 1.25
van onze
ouderen
mee zou -
■•Green vriendf
42 Tilburg
len aangenomen
er 32 et.
Lr. 2.00
Lr. 2-50
Vrijdag 20 dec. 1957
No. 41
was vade
gezegd lu
te zullen
ZEN
onze
gebo,
die grot
onze C
erenkleding
lodes
str. 63-63 a
g
en Modes
at 180
1 overweg)
impenstraat
'J uur worde
2.70
e vulling)
n 1.35
8 vulling)
an smaak
30 ct.
Igehakt)
2.10
amandel-
Be-dekens
Be-plaids
Be-ruiten
del en
■WE”
3 of Olivier
traat 45a.
SENDING:
26584.
GEN
m 4.20
amandel-
een
Na-
1, als
weer op- maar tussc
hü had er i>Je bent ou
ij zouden in gebreke zijn ge
bleven, wanneer bij een feest
toals Kerstmis geen enkel woord aan
lit gebeuren werd gewijd en aan onze
voorpagina niet een andere vorm of
aanblik was gegeven dan gebruike
lijk. Nu eens géén zakelijke adver
tentie, geen sportartikeltje, geen be
kendmaking voor een of andere ver
eniging. Nog slechts enkele dagen
scheiden ons van het indrukwekkende
Kerstgebeuren. Dan zullen de Kerst
kaarsen branden, de Kerstboom ver
sierd zgn met allerlei moois en
daaronder in alle eenvoud zo’n „stal-
leke” worden uitgebeeld en opgesteld;
de meest zeldzame fantasie zal bij
dat opstellen tot uitdrukking worden
gebracht. De reden hiervan’? Wat is
de drijfveer van dat uiterlijke Niets
anders dan: Het innerlijke bedoelt
VREDEen ieder van ons voelt dat
alléén VREDE ons gelukkig maakt!
’tJCerstkiendje zee
i de waore vree.
LECHIM
ransjes 7
i koekje!! v*
nu 60 ct. /S»
et 21 dec. A
„we wilden je
i weer naar huis
left
IN UIT
lu!
ill!
ante
door ons
Dan brikt ineens den hemel in tweeje
De engelen komen naor beneeje
En zingen in klaoterend klinkende koren
„In Bethlehem, daor is 'n Kiendje geboren
Gaot ’r naor toe en knielt veur die grot
Want ’t Kènd dé daor lee, dé is onze God.”
huis
Geef tijdig Uw
7dteehf Nieuwjaarsadvertenties
tegenover op: Jac. v. Campenstr. 43
Laot ons toch begrèpen wé
Dan krège wij meensen pas
al d’r schaopen a
of slaopen fr
.jome», ochèrme
m verwèrmen,
‘t is toch zé kil Ik
goeie wil. ^r-
had mee moeten helpen om meegenc
te ruimen, de matten werden noeg te 1
e ramen gezeemd, het erfje gevonde..
alles zag er keurig uit. expeditiebedrijf
brengen en Draa
nendelgk en
Hij mompelde wat en daarmee was van
het gesprek afgelopen. adre»
was OP een avond was de pastoor ge- Missv.
or(je komen en had met de kinderen ge- kunnei
praat. Vader was er ook bij. De pas- Dat
toor zei dat het voor hen allemaal het ze
goed zou zijn, want een moeder kon E_
je niet missen. ZOel
’s Zondags daarop was ’t gebeurd, het
Uitgave: „De Tilburgse Koerier" Jacob van Cam
Advertenties kunnen uiterlijk tot dinsdagavond 10
Totaal oplaag: 29.600 exemplaren
Vrij voor oplaag- en verspreidingscontrole
Nog enkele dagen en het zal Kerst
mis zijn, het feest van de Vrede.
Met Kerstmis bezinnen wij ons op
het Heilig Geheim dat de Zoon van
God mens werd om ons, mensen, te
verlossen.
In alle toonaarden is deze gebeur
tenis bezongen. Schilders maakten
het tot onderwerp voor hun mees
terwerk, dichters schreven er ver
zen over en ouders vertellen het al
tijd weer ontroerende verhaal aan
hun kinderen.
Wij leven in een jachtige wereld.
Voorpagina’s van kranten vragen
aandacht voor wereldschokkende
dingen. De ene sensatie na de an
dere. Spoetnik, Indonesië,
Rusland, Amerika...
De moderne mens heeft het druk
en nauwelijks gunt hij zich de tijd
zich te bezinnen.
Het einde van het jaar leent zich
daarvoor bij uitstek. In die tijd zijn
wij allen wat onrustig. De vele be
slommeringen in het gezin zijn daar
zeker niet vreemd aan maar ook de
jaarwisseling heeft daar mee te ma
ten, een nieuwe begint. Een mijl
paal’ Zeker. Een mijlpaal waarbjj
ken. Er wordt een periode afgeslo-
het waard is even stil te staan.
Wat bracht ons het afgelopen jaar?
Wat zal 1958 ons brengen? Op deze
laatste vraag zijn wij geen van al
len in staat een antwoord te geven.
Wij staan midden in het wereldge
beuren en toch kunnen we er geen
invloed op uitoefenen.
Vertrouwen is een eerste vereiste
als wg het nieuwe jaar goed wülen
beginnen, op de eerste plaats ver-
triuwen op God. Dan zullen wjj
sterk staan in 1958 Het is goed met
Kerstmis daaraan te denken.
„Ja’
dwee...
Hij voelde dat hij een kleui
toen zijn vader en moeder
Voor nooit gezien had) binnenki
ar de Even later stonden ze
•!s te elkaar,
nog wat geld en „Hans”, zei vader,
akelijkste had hij komen vragen of je
De sneeuw lee as ’n zachte
Over ekkers, veld en waai
En giender stao den aauwe stal
Waor strak ’t Kiendje komen zal.
De wéreld wocht. ’t is overal stil
Vree aon de meensen van goeie wil.
Dan gaon ze, de herderkes mee o
Ze denken nie mir aon rusten
En den os en den ezel gaon saoi
’t Kiendje mee d’ren aosem
Want ’t hee toch zon kaauw,
Vree aon de meensen van goeie
De plaatselijke middenstand had
echter de taak van de natuur over
genomen en de etalages versierd met
kunstsneeuw, kunstengeitjes en kerst
mannetjes.
Knipperende lichtreclames tracht
ten de aandacht van het publiek te
trekken en voor verschillende winkels
stonden groepjes mensen te kijken
naar wat er in de etalages uitgestald
lag.
Het licht van de reclame scheen
weinig indruk te maken op Hans van
Litten, toen hg om half zes door het
centrum van de stad naar huis fiets
te. Toch woonde hg nog maar enkele
weken in de stad.
Het was allemaal heel raar gegaan
en terwijl hij zich in de file van fiet
sers voortbewoog gingen zijn gedach
ten onwillekeurig weer terug naar
het dorp waar hij geboren was en dat
hij nu, naar hij meende door de om
standigheden gedwongen, had moeten
verlaten.
Zijn geboortegrond
met de stad was
een stad waarin 1
wennen.
Bovendien miste hij er alles wat hem
dierbaar was, dingen die hij vroeger
als vanzelfsprekend had aanvaard.
Niet dat zgn kosthuis zo slecht was, als hij dat altijd
nee, maar de sfeer die er hing was was en gaf iedere weel
zakelijk. Er was nog een andere jon- loon af aan vader. Hien
geman in de kost en hoewel zij el- Iedere week drie gulden om er een Kort na *|et
kaar nu al enkele weken kenden was rokertje van te kopen en een biertje gegaan en hg
het nooit veel verder gekomen dan te drinken als hij ging biljarten. uurv, zes tel
een simpele groet of een gesprekje Ofschoon alles wat meer ongeregeld np 1Pa
over het weer scheen was er maar weinig veran-
Tot nu toe was zijn leven bijzon- derd.
der rustig geweest. Hg was opge- Dit tot enkele maanden
groeid in de vertrouwde sfeer van der bij hem gekomen wi
zijn eigen dorp, waar iedereen ieder- bezig wag de kippen en I
een kende en iedereen zich met alles verzorgen
bems!i„de;Ae„\ „Hans, je bent nu al achttien en
om dan op het goede pad te blijven. kunt du’ ^eten wat er zo ongeveer
Toen hg van school af kwam was te koop is in de wereld. Ik ben van
hij gaan werken bg een houthandel pian Om opnieuw te trouwen.”
en 3 zusjes masten toch ook eten. jk *ist JHans dat 6en man.
gestorven*^ en^ hel” had8 hem Tr^r X7kZ iT"
getroffen dan hg verwacht had. Hg hh .Hl d^t zHn vader r"’
?eaedfdema^ddXew°as b^^ok^ ft dat °°k eenS kU"‘ ‘V^h^er is’*
bleven. Eigenlijk was hij door haar nen aoen’ Er tussen uit trekken. Hg was het
altijd behandeld als een kind en dat H'j mompelde wat en daarmee was van plan geweest en zelfs wist hij een
realiseerde hg zich nu pas. het gesprek afgelopen. adres waar hij zou kunnen slapen.
Met het heengaan van moeder was OP een avond was de Putoor ge- Misschien zou hij er ook in de kost
tevens voor een groot deel de orde komen en had met de kinderen ge- kunnen komen.
en de rust uit het huis verdwenen, praat. Vader was er ook bg. De pas- Dat was het begin geweest. V"
Zijn oudste zusje, Rien, verzorgde nu toor zei dat het voor hen allemaal bet ze8 uur was, was Hans naar
zo goed en zo kwaad als het kon de £°ed zou zijn, want een moeder kon stad gefietst om er een kosthuis
huishouding en in het begin hielp Je niet missen. zoeken. Hij had nog wat geld
haar vader haar daar zoveel moge- ’s Zondags daarop was ’t gebeurd, het allernoodzal
wilt komen. Ik heb geen rust en ik
weet dat ook jij dat niet hebt. Alles
zal weer goed zijn en ik zal er
niet meer over praten. De pastoor
is bij ons geweest en die heeft gezegd
dat we maar naar je toe moesten
gaan. Rien wist waar je woonde. We
hebben het gedaan, maar om eerlijk
te zijn, als de pastoor het niet ge
vraagd had, had ik het nooit gedaan".
Tot nu toe had zijn moeder gezwe-
nomen. Werk was er gauw ge- gen en gedaan alsof ze met de hele
e krijgen en hij had een baantje situatie geen raad wist.
len op het magazijn van ,een „Hans, ik ken je niet, maar met
tiebedrijf. Af en toe had hij alle anderen kan ik goed overweg,
isje nog wel eens gezien als ik weet dat het erg is dat je eerste
J- stad was om boodschappen moeder gestorven is, maar dat is iets
T doen, maar het was altijd bij een waar niemand iets aan kan doen,
praatje gebleven. Laat mij proberen haar te vervan-
ken, zorgt goed voor ieder van ons. Km^mis vieren.
We komen niets te kort.” Als een kind stond Hans er bg, met
wetend wat te zeggen. In een bui
Zijn vader was verschrikkelijk van onzekerheid had hij zijn ouderlijk
kwaad geweest toen hij hoorde dat huig veriaten en hij wist dat het niet
Hans naar de stad gegaan was. eerlijk van hem was. „Ja”, zei hg,
Aan al deze dingen dacht Hans „met Kerstmis zal ik thuis zijn”
toen hij van zijn werk naar huis Daarna was alles vlug in zgn werk
fietste. gegaan Rien was gekomen en had al-
Bij zijn kosthuis gekomen zette hij les ingepakt, bij zijn baas zou hij per
-gn fiets in het schuurtje. Zuurkool i januari ontslag kunnen krggen en
.„ct worst vandaag. Het gaf hem m het dorp was zeker wel iets te
ineens goede zin. vinden. De wereld was opeens weer
Na het eten pakte hij zoals altgd mooi, hij zag er niet tegen op zjjn
de krant en ging zitten lezen. vrienden weer te ontmoeten en hfl
ze ge zegd dat hij er gewo,n,den zijn kamer op om te zeg- mis'
uit moest trekken. gen daf zjjn vader en moeder be-
loeg om voor jezelf neden stonden.
weet.wat voor een- Moet lk zeggen flat ze maar naa;.
boven moeten komen?”
Hans wist niet wat te antwoorden.
Ja”, zei hij en de kost juffrouw ver
een.
lij voelde 1
zijn vader e
gezien had)
had niets gemeen lijk bij. De jongeren wilde echter niet Iedereen h
larin hg nu woonde, gecommandeerd worden en iedere dag alles op te i
hij nooit zou kunnen waren er dan ook talrijke ruzietjes geklopt, de
en kibbelpartgtjes. Ernstige vormen bijgeharkt,
hadden die gelukkig nooit aangeno- De ayond tevorer
men- zegd tegen de
Hans deed zijn gewone werk zo- nieuwe moeder
als hij dat altgd gewend geweest bij hoopte dat iederee
-3ek trouw zijn voorkomend zou zijn.
rvan kreeg hij
er een Kort na het etei was vader weg-
-had gezegd rond een
f zes terug te zullen komen.
De kleintjes speelden buiten en Hans
en Rien zaten binnen, wat stil en on
rustig.
„Ik ben benieuwd hoei ze er uit zal
geleden va- zien„ zei Rien In b^ken lees Je
zas toen ng aHyd dat atiefmoeders echte feeksen
Kongnen te zjjn maar 2e moet njet denken dat ze
alles zo maar tegen mij kan zeggen, zgn
Per slot van rekening is ze hier met
vreemd en weet ik veel beter hoe
het hier allemaal moet gaan”.
Hans zat in gedachten verzonken
en antwoordde niet. Met zgn -
den had hij er over
maal hadden
- „._gen
oud gene
Ook dit jaar scheen de natuur weer
niet van plan te zgn voor een wit
te Kerstmis te zorgen. Het regende
al bijna drie weken lang. Somber
weer dat alle levensvreugde scheen
te ontnemen.
We vraogen mee Kerstmis aon ’t
Kiendje zö klèn:
„Wörom kan de wéreld nie beter zén?
Waorveur aaltij zuuken al heeget gin zin
Naor ège veurdéél en ège geivinT”
was verschrikkelijk van
toen hij hoorde dat huis
eerlij)
„met
Daar
gegaar
les ing
i Janna.
in het
vinden. D
mooi, hij zag
vrienden weer
verlangde
weer thuis
