E E lltelma" 11 DE SPIN I Swagemakers-Caesar N.V. w Ervaren fabriekssmid a. b. Ervaren stukkenscheerder c. en BUVERA EMIGRATIE WASSING Machineschrijven Stenografie „OPTIMA INSTITUUT" I I I f I I I I F' i i i i i i NETTE MEISJES FLINKE JONGENS voor haar beschuitfabriek VAKANTIE Jongens en Meisjes diverse afdelingen. ONS KOERIERVERHAAL je die rotte dingen vraagt: HERMAN ANTONSEN Totaal Vrij v< Sollicitaties schriftelijk, Gasthuisstraat 1 Aanmelden: Juliatuipark 6, Tilburg bij VOOr Aanmelden aan het kantoor, Gasthuisstraat 1 in tei Bos geschiedenis! En deze B8S88SS St. Annapleln 13 Tel. 22359 I te gaan om -^XZk en ^Xr^nen^ZlZt iets tegen de overeind gekrabbelde butle niet Stor xviii VOOR HUIS AAH HUIS BEZORGING Warwik in het nauw! Goeie VAN DRUKWERK EN MONSTERS UW GeeT Uw werk uit handen met Geek het BUVERA Reclamediensten Chr. Huijgensstraat 44 - Tel. 25669 99 1 Aanmelden persoonlijk of schrif telijk Lange Nieuwstraat 94 of telefonisch No. 25537 Uitgave Adverte Wij hebben Eigen financiering. Wij verkopen ook de bekende Solex-b romfiets. NU naar ’t bad en ’t strand Met zulk een mooie badtas aan de hand Je rolt hem uit en ligt heerlijk en niet in ’t zand. Van Rooij-Paijmans N.V. Jullanapark S Inschrijving Cursisten ge- lers had? loeten JOHNSTON McCULLEY Vertaling zeloppe ch- jpe Drogisterij RIA VAN DIJK BOSSCHEWEG 508 - TELEFOON 22345 voor U lolenbochtstrast) - TILBURG vanaf 15 jaar voor het inpakken van beschuit en koekjes. PIET HENSEN Lijnsheike 6 Tel. 25158. wik vraagt enkele >e en lij sr dat ik i heeft Laat voor de Uw siaradan opknappen bij ANTON WILKE Gedipl. Goudsmid - Juwelier I, ant- ikelijk een”. id je i de best gesorteerde van Europa ik er rklan. n zijn bi ïlkaar zult Dat zal te krij- irwik er zullen Ik zou rerleve- sn! Daar Warwik, s meent, ter,” zei ,u heen- ut tegen Wenst U een persoonlijke service? Geeft U ons een berichtje en een onzei medewerkers zal U bezoeken en met raad en daad bijstaan. Speciaal voor U is ons kantoor elke woensdag van 79 uur geopend. Onze vestiging sinds 1919 garandeert U ervaring en vertrouwen. Tel. (04250) 22350—51. heb ze nodig.... voor een De vakanties staan voor de deur Sollicitaties schriftelijk, onder vermelding van opleiding, Gasthuisstraat 1 Tot 20 juli bestaat er gelegenheid zich in te schrijven voor de cursus iets kunnen er U”‘ geloven, zaa vrienden die dat zo iets hlé’r indien het njet J~‘ Intus ezellij Leeftijd ca 25 jaar tevens bekend met electrisch en au'o- gei.isch lassen. Ongetwijfeld een van sportzaken Rijkheid nog niets i.” wegjagen en op uis uittrappen”. op”, huize Berl vond de butler c zou Nu kun je im- louden en papieren het 1 Door de butler in de gang gezien, de enveloppe aan Warwik sloop ten, en ti met een i het don man was veloppe aan en inzak. Daarna •ing, dat hij «voelde, om BADTAS STRANDMAT IN ÉÉN 11.50 Wat zegt UNION Wel dat is de fiets of bromfiets die ik heb ben moet, want dat is de kwaliteit waar men met plezier op rijdt. Gezocht wordt een persoon, die ook ervaring heeft met Raxhon en 3 cy linders scheermachines. ZOMERSTRAAT 27 (hoek Schoolstraat) KOESTRAAT 91 (hoek M< TEL. 22868 - is er nkci ik hier b Ier met bij i het morrelen aan kuchte en hij me z’n minst genomen, vriend. Naar niets weggeno- binnénkwam, de el ujzondere be- dc- f reien aan die telefc zag, beslist Japans ver- mijnheer War SPORTHUIS Badminton Rolschaatsen Plastic ballen Alles voor kampeien Badkled ng Hoge en lage gymschoenen */s Pantalons Lange damespantalons Shorts en shirts Ruiten hemden enz. enz. ditmaal bijna zijn ir hij bedwong zich „Heb je dan toegelaten, dat hij die in handen kreeg, stommerik?” 0 biJ „Ik kon er niets aan doen. Berklan heeft hem die in vrijwillig gegeven.” 10 „Wat zeg je nou?” „Zo is het. Berklan gaf het ding aan Wan bewaring. Hij heeft het op het ogenblik in nenzak. Ik denk dat je onze mensen bij eUa moeten zoeken en een opstootje verwekken. 1 de enige manier zijn om het ding in handen 1 gen. We mogen niet de kans lopen, dat War mee vandoor gaat. „Ga maar aan je werk”, zei Brown. „De lui zijn r en daar verspreid op het ogenblik. Maar wees uwt ongerustdie enveloppe krijgen we wel!" Intussen speelde Warwik kaart en babbelde zo gezellig, als had hij niet de minste zorgen; onderwijl echter piekerde hij erover, hoe hij de zaak moest klaarspelen. Dat Berklan hem die enveloppe zelf f. geven had, was een lastig geval. Hij wilde imme niet, dat Berklan wist, dat hij die enveloppe b~- Hij zou het ding op een of andere manier moeten zien kwijt te raken en het dan weer stelen, meende hij. Zodra hij gelegenheid kreeg haalde hij achter een tafeltje met planten en bloemen de enveloppe uit zijn zak en verborg die tussen een van zijn sokken. Daarna begaf hij zich weer aan het spel. Er verliep nog een uur met kaarten. Ongeduldig wachtte hij zijn kans af. Plotseling stond de nieuwe butler achter zijn stoel. „Neemt u me niet kwalijk, mijnheer Warwik?” zei hij. „Er is zo even voor u opgebeld. Ik zou u niet ge stoord hebben, maar het schijnt heel dringend te zijn. Ik geloof, dat uw huisknecht aan de telefoon is”. Warwik keek de butler een ogenblik recht in de ogen, stond op en volgde hem naar de gang. De tele foon bevond zich in een kleine nis in de gang. War wik, buiten de kamer gekomen, wierp een snelle blik naar alle kanten, om te zien, of er zich soms iemand, vriend of vijand, in de gang bevond en begaf zich daarop naar de nis toe. Op dat moment ging het licht in huis uit. Hij had iets dergelijks wel verwacht. De butler was nog geen pas achter hem, en toen het licht uitging vloog hij op hem toe. Warwik, die er een voorgevoel van scheen te hebben, deed snel een pas opzij, stak zijn been uit en liet <le butler er netjes over struikelen. Darna sloop hij op zijn tenen naar iotheek en trad er binnen. Heel het huis was in van angst, I wat er met tand was. Warwik hoorde iemand sind gekrabbelde butler fluisteren. voor me is”, zei Berklan. „En we i die butler in de gaten houden. II die vent graag aan de politie ove, ren Warwik kon een grijnslachje nauwe lijks bedwingen, toen hij zijn gastheer door de hal volgde. Het was ook zo Interessant, ergens heen te ■’•o»" am iets te stelen en het dan naar zelf aangeboden te 1 de misdaad had wel eens zijden! vier of vijf mensen van groot aanzien in de gevangenis zouden kunnen hel pen.” „Waarom dan niet weg’ „Zaken. Ik 1 bepaald doel”. „Stop het zaakje dan in een bram kast, en laat geen boeven meer in huis toe, die er naar komen zoeken”. „Ik denk, dat ik morgenochtend raad dadelijk opvolg. Maar vannaci moet ik ze toch nog hier bewaren”. „Verstop ze dan in een schoorsteen of in een theepot”, opperde Warwik. „Je moet er geen grapjes mee ma ken, John. Het is een heel ernstige lak. Als je precies wist, wat er in u.e enve „Man, val me daarmee niet lastig! Ik zou er niet van kunnen slapen. Op m’n woord niet!” „John, jij bent een atleet en een stoere kerel. Als jij die enveloppe eens in je zak stak en voor me bewaarde k 7 tot morgenochtend!” het Warwik verloor zelfbeheersing. Maai spoedig. „Meen je dat ernstig? En als iemand me dat ding nu eens rolde?” „Je bent mijn vriend, John, en ik vraag je dit als een gunst”, zei Berklan. Warwik had hem bijna een klap in zijn gezicht gegeven, want hij wist, dat hij een valse vriend was, die hem van duizenden beroofd had. „Ik kan er niet aan beginnen je te vertellen, hoe belangrijk die papieren zijn”, vervolgde Berklan. „Ik verzoek je, die papieren bij je te steken en ten minste tot de avond voorbij is, voor me te bewaren. Mochten er lui zijn, die ze ehdie ze willen stelen, dan zul len ze nooit op het idee komen, ze jou te zoeken. Deden ze het, dan kun hen wel van je lijf houden. Na wat me van die butler verteld hebt, durf goed meer in die lade te laten 1 ik weet geen andere plek waar ik ze veilig zou kunnen bergen. Hier, John, help me nu maar!” Hij bood hem de enveloppe aan. „En als er nu eens iets gebeurt en ze ontstelen me dat ding toch, wat dan?” „Ik ben er van overtuigd, <?-* niet zal gebeuren. Maar.... indien la beuren zou, dan weet ik, dat jij je Mtot gedaan hebt, John en zullen we ons er bij neer leggen”. Warwik nam de enve' stak hem in zijn binnenga», stond hij op met de verklarir zich genoeg opgeknapt gev mee te gaan kaarten. „Je weet niet, hoe ’n opluchting het „Verdraaid! Waarom zou ik daarte gen opzien?” „Ik zou hem misschien i vertellen, mijnheer ovet „En dat zou hij natuurlijk g omdat we al jarenlang goede vr zijn! Kom nou! Leg dat instrumentje op dat bureau”. De bulter keek woedend en legde het ding grommend neer. Daarna deed hij een paar passen achteruit en War wik trad snel naar het bureau toe en nam het instrumentje er af. Glim lachend tegen de butler stak hij I in zijn zak. „Je wilde proberen de lessenaar van je patroon te forceren zei hij. „Laat dit een les voor je zijn. Ongetwijfeld heb je de verleiding „Ach, schei uit met dat geklets! viel de butler hem in de rede. „Ik geloof, dat we elkaar heel goed verstaan. U denkt handig te zijn, niet waar mijn heer Warwik? Enfin, de avond is nog lang niet om. Verbeeldt U maar niet, dat U het gewonnen hebt. Het spel is nu pas begonnen”. Plotseling ging d- butler in de hou ding staan en bleef doorpraten. „Dus een glas whisky soda voor U halen, mijnheer?” „Nee, dank je”, antwoordde Warwik, zich omdraaiend, toen hij iemand ach ter zich hoorde. Berklan kwam binnen. I Met een buiging verwijderde de butler „Ik ben je aan het zoeken, John”, zei eT Berklan. „Heb je zin mee te kaarten?” waar ‘ik M „Over een poosje misschien wel, woordde Warwik. „Ik heb op het o blik barstende hoofdpijn denk wat indigestie”. „Laten we dan wat gaan zitten pra- sn”. „Uitstekend”, antwoordde Warwik, gebe „Zeg, ik zie, dat je een nieuwe butler best hebt. Is de oude ziek of is zijn suiker tante gestorven?” „Drommels, hoe kom je daarbij? Ja, het is zo, er is een rijke tante van hem overleden”. „Hm! De oude nieuwe „Gisteren pas in dienst gekomen. Schijnt me een handige kerel te zijn goede getuigschriften en zo meer". „Getuigschriften zijn altijd goed”, glimlachte Warwik. „Maar als ik jou was, hield ik die vent in de gaten”. „Hoe meen je da.., John?” „Zijn manier van kijken bevalt me niet”. En mijn vrouw heeft hem juist aan genomen, omdat hij naar haar mening -o deftig en aristocratisch keek”, zei Berklan lachend. „Je moet wel een in digestie hebben, John!” „Ik mag die kerel niet lijdei heb ik mijn reden voor”, zei We „Nou zeg dan eens, wat je i Daar zit natuurlijk meer achte” Berklan, zich over het bureau buigend. „Is hij soms onbeschoft je geweest?” „Hij leeft nog”, antwoordde Warwik, als was dit bewijs genoeg van de on juistheid van dit vermoeden. „Waarom denk je, dat hij deugt?” „Zit er iets van waarde in dat bu reau?” vroeg Warwik opeens. ..ik ja, misschien heb ïts van waarde in”, zei Berl la<1 1 je John? „Ik.... wel iets „In de linker lade? „Hé? Wat bedoel genade!” „Kalmpjes aan, mijn beste weten men. Maar toen vond ik je butle langstelling aan lade en toen ik was hij, op schrokken”. Berklan werd angstig. Hij haalde een begreep, sleutelbos uit zijn zak, maakte de lade telde tej open en loosde een zucht van verliet '"'v ting, toen hij een grote gele envelope zag liggen. „Het zijn slechts enkele papieren”, verklaarde hij tegen Warwik. „Maar er zijn enkele personen die er heel wat geld voor over zouden hebben. Denk je dat die nieuwe butler „Natuurlijk, dat ligt voor de hand”, zei Warwik. „Wel, dan zal ik die schurk aan de politie overleveren.” „Hij heeft in werkel gedaan, denk daarom. „Dan "al ik hem staande voet mijn huis uittrappen „Och, kom nou! Stuif niet zo c zei Warwik. Laat die kerel vanave gewoon zijn werk doen. Waarom je al je gasten overstuur maken? hij eenmaal verdacht is, mers een oogje op hem houden en zor gen, dat hij die stomme papieren niet weggapt? Misschien was het hem niet eens daarom te doen; misschien zocht hij alleen naar geld of dingen van dat is de h waarde. Dat pakje papier lijkt me niet butler. „Hoe zo aantrekkelijk.” - „Daarin heb je het nu juist John”, zei Berklan. „In die enve zit een stel beëdigde verklaringer openstaande ie ga: cu veloppe Onmiddel foontje Jap deur had de hoe Berklan overhandig- uellijk beantwoordde hij een en hoorde een stem met een ■ans accent vragen om met arwik te kunnen spreken. De butler was goed op de hoogte. Hij begreep, dat dit Togo was. En hij ver- ‘«gen Togo, dat mijnheer War- nog geen tien minuten geleden met jonge dame in zijn roadstar weg-- gereden was. Daarna ging de butler onverstoorbaar aan zijn bezigheden, maar hield Warwik zoveel mogelijk in het oog. Intussen liep Togo de kamers van Warwik op en neer, ontstemd omdat hij zijn meester niet kon te spreken krijgen om hem te vertellen van de ontsnapping der gevangenen. Hij hoop te dat Warwik zijn vijanden het spoor bijst3r had gemaakt. En ten slotte ging Togo in een hoekje zitten om over het geval na te denken. Een jiur later, toen de gasten rklan zaten te kaarten, door de serre naar buite kwam achter een bosje samen man, die hem daar gehurkt in ker zat op te wachten. Die r James Brown. „Waarom hebben we geen signaal van je gekregen?” vroeg Brown. „Omdat ik die enveloppe niet heb, Jat is de hele reden", antwoordde de e is die Warwik iedereen i hier in huis kunnen ko- snapte me net op het mo de la wilde openmaken, hij die enveloppe”. -Jtler. ontlopen men? Hi ment, sn, die En nu

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1957 | | pagina 6