E
E
lltelma"
11
DE SPIN
I
Swagemakers-Caesar N.V.
w
Ervaren fabriekssmid
a.
b. Ervaren stukkenscheerder
c.
en
BUVERA
EMIGRATIE
WASSING
Machineschrijven
Stenografie
„OPTIMA INSTITUUT"
I
I
I
f
I
I
I
I
F'
i
i
i
i
i
i
NETTE MEISJES
FLINKE JONGENS
voor haar beschuitfabriek
VAKANTIE
Jongens en Meisjes
diverse afdelingen.
ONS KOERIERVERHAAL
je die rotte dingen
vraagt:
HERMAN ANTONSEN
Totaal
Vrij v<
Sollicitaties schriftelijk, Gasthuisstraat 1
Aanmelden: Juliatuipark 6, Tilburg
bij
VOOr
Aanmelden aan het kantoor, Gasthuisstraat 1
in
tei
Bos
geschiedenis! En deze
B8S88SS
St. Annapleln 13
Tel. 22359
I
te gaan om -^XZk en ^Xr^nen^ZlZt
iets tegen de overeind gekrabbelde butle
niet
Stor
xviii
VOOR HUIS AAH HUIS BEZORGING
Warwik in het nauw!
Goeie
VAN
DRUKWERK EN MONSTERS
UW
GeeT Uw werk uit handen
met
Geek het
BUVERA Reclamediensten
Chr. Huijgensstraat 44
- Tel. 25669
99
1
Aanmelden persoonlijk of schrif
telijk Lange Nieuwstraat 94 of
telefonisch No. 25537
Uitgave
Adverte
Wij
hebben
Eigen financiering.
Wij verkopen ook de bekende
Solex-b romfiets.
NU naar ’t bad en ’t strand
Met zulk een mooie badtas aan de hand
Je rolt hem uit en ligt heerlijk
en niet in ’t zand.
Van Rooij-Paijmans N.V.
Jullanapark S
Inschrijving Cursisten
ge-
lers
had?
loeten
JOHNSTON McCULLEY
Vertaling
zeloppe
ch-
jpe
Drogisterij RIA VAN DIJK
BOSSCHEWEG 508 - TELEFOON 22345
voor
U
lolenbochtstrast)
- TILBURG
vanaf 15 jaar
voor het inpakken van beschuit en koekjes.
PIET HENSEN
Lijnsheike 6 Tel. 25158.
wik
vraagt enkele
>e
en
lij sr
dat ik
i heeft
Laat voor de
Uw siaradan opknappen bij
ANTON WILKE
Gedipl. Goudsmid - Juwelier
I, ant-
ikelijk
een”.
id je
i de best gesorteerde
van Europa
ik er
rklan.
n zijn bi
ïlkaar zult
Dat zal
te krij-
irwik er
zullen
Ik zou
rerleve-
sn! Daar
Warwik,
s meent,
ter,” zei
,u heen-
ut tegen
Wenst U een persoonlijke service?
Geeft U ons een berichtje en een onzei
medewerkers zal U bezoeken en met
raad en daad bijstaan. Speciaal voor U
is ons kantoor elke woensdag van 79
uur geopend.
Onze vestiging sinds 1919 garandeert
U ervaring en vertrouwen.
Tel. (04250) 22350—51.
heb ze nodig.... voor een
De vakanties
staan
voor de deur
Sollicitaties schriftelijk, onder vermelding van
opleiding, Gasthuisstraat 1
Tot 20 juli bestaat er gelegenheid
zich in te schrijven voor de cursus
iets kunnen
er U”‘
geloven, zaa
vrienden die
dat zo iets hlé’r
indien het njet
J~‘ Intus
ezellij
Leeftijd ca 25 jaar
tevens bekend met electrisch en au'o-
gei.isch lassen.
Ongetwijfeld een van
sportzaken
Rijkheid nog niets
i.”
wegjagen en op
uis uittrappen”.
op”, huize Berl
vond de butler c
zou
Nu
kun je im-
louden en
papieren
het 1
Door de
butler in de gang gezien,
de enveloppe aan Warwik
sloop
ten, en
ti met een
i het don
man was
veloppe aan en
inzak. Daarna
•ing, dat hij
«voelde, om
BADTAS STRANDMAT IN ÉÉN
11.50
Wat zegt UNION
Wel dat is de fiets of bromfiets die ik heb
ben moet, want dat is de kwaliteit waar
men met plezier op rijdt.
Gezocht wordt een persoon, die ook
ervaring heeft met Raxhon en 3 cy
linders scheermachines.
ZOMERSTRAAT 27
(hoek Schoolstraat)
KOESTRAAT 91
(hoek M<
TEL. 22868 -
is er nkci
ik hier b
Ier met bij
i het morrelen aan
kuchte en hij me
z’n minst genomen,
vriend. Naar
niets weggeno-
binnénkwam, de el
ujzondere be- dc- f
reien aan die telefc
zag, beslist Japans
ver- mijnheer War
SPORTHUIS
Badminton
Rolschaatsen
Plastic ballen
Alles voor kampeien
Badkled ng
Hoge en lage gymschoenen
*/s Pantalons
Lange damespantalons
Shorts en shirts
Ruiten hemden enz. enz.
ditmaal bijna zijn
ir hij bedwong zich
„Heb je dan toegelaten, dat hij die in handen kreeg,
stommerik?”
0 biJ „Ik kon er niets aan doen. Berklan heeft hem die
in vrijwillig gegeven.”
10 „Wat zeg je nou?”
„Zo is het. Berklan gaf het ding aan Wan
bewaring. Hij heeft het op het ogenblik in
nenzak. Ik denk dat je onze mensen bij eUa
moeten zoeken en een opstootje verwekken. 1
de enige manier zijn om het ding in handen 1
gen. We mogen niet de kans lopen, dat War
mee vandoor gaat.
„Ga maar aan je werk”, zei Brown. „De lui zijn
r en daar verspreid op het ogenblik. Maar wees
uwt ongerustdie enveloppe krijgen we wel!"
Intussen speelde Warwik kaart en babbelde zo
gezellig, als had hij niet de minste zorgen; onderwijl
echter piekerde hij erover, hoe hij de zaak moest
klaarspelen. Dat Berklan hem die enveloppe zelf f.
geven had, was een lastig geval. Hij wilde imme
niet, dat Berklan wist, dat hij die enveloppe b~-
Hij zou het ding op een of andere manier moeten
zien kwijt te raken en het dan weer stelen, meende
hij. Zodra hij gelegenheid kreeg haalde hij achter
een tafeltje met planten en bloemen de enveloppe uit
zijn zak en verborg die tussen een van zijn sokken.
Daarna begaf hij zich weer aan het spel. Er verliep
nog een uur met kaarten. Ongeduldig wachtte hij zijn
kans af. Plotseling stond de nieuwe butler achter zijn
stoel.
„Neemt u me niet kwalijk, mijnheer Warwik?” zei
hij. „Er is zo even voor u opgebeld. Ik zou u niet ge
stoord hebben, maar het schijnt heel dringend te zijn.
Ik geloof, dat uw huisknecht aan de telefoon is”.
Warwik keek de butler een ogenblik recht in de
ogen, stond op en volgde hem naar de gang. De tele
foon bevond zich in een kleine nis in de gang. War
wik, buiten de kamer gekomen, wierp een snelle blik
naar alle kanten, om te zien, of er zich soms iemand,
vriend of vijand, in de gang bevond en begaf zich
daarop naar de nis toe. Op dat moment ging het
licht in huis uit. Hij had iets dergelijks wel verwacht.
De butler was nog geen pas achter hem, en toen het
licht uitging vloog hij op hem toe. Warwik, die er
een voorgevoel van scheen te hebben, deed snel een
pas opzij, stak zijn been uit en liet <le butler er netjes
over struikelen. Darna sloop hij op zijn tenen naar
iotheek en trad er binnen. Heel het huis was in
van angst,
I wat er met
tand was. Warwik hoorde iemand
sind gekrabbelde butler fluisteren.
voor me is”, zei Berklan. „En we i
die butler in de gaten houden. II
die vent graag aan de politie ove,
ren
Warwik kon een grijnslachje nauwe
lijks bedwingen, toen hij zijn gastheer
door de hal volgde. Het was ook zo
Interessant, ergens heen te ■’•o»" am
iets te stelen en het dan
naar zelf aangeboden te 1
de misdaad had wel eens
zijden!
vier of vijf mensen van groot aanzien
in de gevangenis zouden kunnen hel
pen.”
„Waarom
dan niet weg’
„Zaken. Ik 1
bepaald doel”.
„Stop het zaakje dan in een bram
kast, en laat geen boeven meer in
huis toe, die er naar komen zoeken”.
„Ik denk, dat ik morgenochtend
raad dadelijk opvolg. Maar vannaci
moet ik ze toch nog hier bewaren”.
„Verstop ze dan in een schoorsteen
of in een theepot”, opperde Warwik.
„Je moet er geen grapjes mee ma
ken, John. Het is een heel ernstige
lak. Als je precies wist, wat er in
u.e enve
„Man, val me daarmee niet lastig!
Ik zou er niet van kunnen slapen. Op
m’n woord niet!”
„John, jij bent een atleet en een
stoere kerel. Als jij die enveloppe eens
in je zak stak en voor me bewaarde
k 7 tot morgenochtend!”
het Warwik verloor
zelfbeheersing. Maai
spoedig.
„Meen je dat ernstig? En als iemand
me dat ding nu eens rolde?”
„Je bent mijn vriend, John, en ik
vraag je dit als een gunst”, zei Berklan.
Warwik had hem bijna een klap
in zijn gezicht gegeven, want hij wist,
dat hij een valse vriend was, die hem
van duizenden beroofd had.
„Ik kan er niet aan beginnen je te
vertellen, hoe belangrijk die papieren
zijn”, vervolgde Berklan. „Ik verzoek
je, die papieren bij je te steken en ten
minste tot de avond voorbij is, voor me
te bewaren. Mochten er lui zijn, die ze
ehdie ze willen stelen, dan zul
len ze nooit op het idee komen, ze
jou te zoeken. Deden ze het, dan kun
hen wel van je lijf houden. Na wat
me van die butler verteld hebt, durf
goed meer in die lade te laten
1 ik weet geen andere plek
waar ik ze veilig zou kunnen bergen.
Hier, John, help me nu maar!”
Hij bood hem de enveloppe aan.
„En als er nu eens iets gebeurt en ze
ontstelen me dat ding toch, wat dan?”
„Ik ben er van overtuigd, <?-*
niet zal gebeuren. Maar.... indien la
beuren zou, dan weet ik, dat jij je
Mtot gedaan hebt, John en zullen we
ons er bij neer leggen”.
Warwik nam de enve'
stak hem in zijn binnenga»,
stond hij op met de verklarir
zich genoeg opgeknapt gev
mee te gaan kaarten.
„Je weet niet, hoe ’n opluchting het
„Verdraaid! Waarom zou ik daarte
gen opzien?”
„Ik zou hem misschien i
vertellen, mijnheer ovet
„En dat zou hij natuurlijk g
omdat we al jarenlang goede vr
zijn! Kom nou! Leg dat instrumentje
op dat bureau”.
De bulter keek woedend en legde
het ding grommend neer. Daarna deed
hij een paar passen achteruit en War
wik trad snel naar het bureau toe en
nam het instrumentje er af. Glim
lachend tegen de butler stak hij I
in zijn zak.
„Je wilde proberen de lessenaar van
je patroon te forceren zei hij. „Laat
dit een les voor je zijn. Ongetwijfeld
heb je de verleiding
„Ach, schei uit met dat geklets! viel
de butler hem in de rede. „Ik geloof,
dat we elkaar heel goed verstaan. U
denkt handig te zijn, niet waar mijn
heer Warwik? Enfin, de avond is nog
lang niet om. Verbeeldt U maar niet,
dat U het gewonnen hebt. Het spel is
nu pas begonnen”.
Plotseling ging d- butler in de hou
ding staan en bleef doorpraten.
„Dus een glas whisky soda voor U
halen, mijnheer?”
„Nee, dank je”, antwoordde Warwik,
zich omdraaiend, toen hij iemand ach
ter zich hoorde. Berklan kwam binnen.
I Met een buiging verwijderde de butler
„Ik ben je aan het zoeken, John”, zei eT
Berklan. „Heb je zin mee te kaarten?” waar ‘ik M
„Over een poosje misschien wel,
woordde Warwik. „Ik heb op het o
blik barstende hoofdpijn denk
wat indigestie”.
„Laten we dan wat gaan zitten pra-
sn”.
„Uitstekend”, antwoordde Warwik, gebe
„Zeg, ik zie, dat je een nieuwe butler best
hebt. Is de oude ziek of is zijn suiker
tante gestorven?”
„Drommels, hoe kom je daarbij? Ja,
het is zo, er is een rijke tante van
hem overleden”.
„Hm! De oude
nieuwe
„Gisteren pas in dienst gekomen.
Schijnt me een handige kerel te zijn
goede getuigschriften en zo meer".
„Getuigschriften zijn altijd goed”,
glimlachte Warwik. „Maar als ik jou
was, hield ik die vent in de gaten”.
„Hoe meen je da.., John?”
„Zijn manier van kijken bevalt me
niet”.
En mijn vrouw heeft hem juist aan
genomen, omdat hij naar haar mening
-o deftig en aristocratisch keek”, zei
Berklan lachend. „Je moet wel een in
digestie hebben, John!”
„Ik mag die kerel niet lijdei
heb ik mijn reden voor”, zei We
„Nou zeg dan eens, wat je i
Daar zit natuurlijk meer achte”
Berklan, zich over het bureau
buigend. „Is hij soms onbeschoft
je geweest?”
„Hij leeft nog”, antwoordde Warwik,
als was dit bewijs genoeg van de on
juistheid van dit vermoeden.
„Waarom denk je, dat hij
deugt?”
„Zit er iets van waarde in dat bu
reau?” vroeg Warwik opeens.
..ik ja, misschien heb
ïts van waarde in”, zei Berl
la<1 1 je John?
„Ik....
wel iets
„In de linker lade?
„Hé? Wat bedoel
genade!”
„Kalmpjes aan,
mijn beste weten
men. Maar toen
vond ik je butle
langstelling aan
lade en toen ik
was hij, op
schrokken”.
Berklan werd angstig. Hij haalde een begreep,
sleutelbos uit zijn zak, maakte de lade telde tej
open en loosde een zucht van verliet '"'v
ting, toen hij een grote gele envelope
zag liggen.
„Het zijn slechts enkele papieren”,
verklaarde hij tegen Warwik. „Maar er
zijn enkele personen die er heel wat
geld voor over zouden hebben. Denk
je dat die nieuwe butler
„Natuurlijk, dat ligt voor de hand”,
zei Warwik.
„Wel, dan zal ik die schurk aan de
politie overleveren.”
„Hij heeft in werkel
gedaan, denk daarom.
„Dan "al ik hem
staande voet mijn huis uittrappen
„Och, kom nou! Stuif niet zo c
zei Warwik. Laat die kerel vanave
gewoon zijn werk doen. Waarom
je al je gasten overstuur maken?
hij eenmaal verdacht is,
mers een oogje op hem houden en zor
gen, dat hij die stomme papieren niet
weggapt? Misschien was het hem niet
eens daarom te doen; misschien zocht
hij alleen naar geld of dingen van dat is de h
waarde. Dat pakje papier lijkt me niet butler. „Hoe
zo aantrekkelijk.” -
„Daarin heb je het nu juist
John”, zei Berklan. „In die enve
zit een stel beëdigde verklaringer
openstaande
ie ga:
cu veloppe
Onmiddel
foontje
Jap
deur had de
hoe Berklan
overhandig-
uellijk beantwoordde hij een
en hoorde een stem met een
■ans accent vragen om met
arwik te kunnen spreken.
De butler was goed op de hoogte. Hij
begreep, dat dit Togo was. En hij ver-
‘«gen Togo, dat mijnheer War-
nog geen tien minuten geleden met
jonge dame in zijn roadstar weg--
gereden was. Daarna ging de butler
onverstoorbaar aan zijn bezigheden,
maar hield Warwik zoveel mogelijk in
het oog.
Intussen liep Togo de kamers van
Warwik op en neer, ontstemd omdat
hij zijn meester niet kon te spreken
krijgen om hem te vertellen van de
ontsnapping der gevangenen. Hij hoop
te dat Warwik zijn vijanden het spoor
bijst3r had gemaakt. En ten slotte ging
Togo in een hoekje zitten om over het
geval na te denken.
Een jiur later, toen de gasten
rklan zaten te kaarten,
door de serre naar buite
kwam achter een bosje samen
man, die hem daar gehurkt in
ker zat op te wachten. Die r
James Brown.
„Waarom hebben we geen signaal
van je gekregen?” vroeg Brown.
„Omdat ik die enveloppe niet heb,
Jat is de hele reden", antwoordde de
e is die Warwik iedereen
i hier in huis kunnen ko-
snapte me net op het mo
de la wilde openmaken,
hij die enveloppe”.
-Jtler.
ontlopen
men? Hi
ment,
sn, die En nu