Baarle's Nieuws-en Advertentieblad -F WEEK Emigranten van God I VAN WEEK tot Eerbied in Gods huis! ■I I 46e Jaargang Zaterdag 30 Juni 1951 No. 26 Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231 I 17 Juni 24 Juni 1951 Pater Guido de Vet o. f. m. cap. Pastoran katholiek Gunuhgsitoli Nias Indonesia MIJNHARTJES: sterke bestrijders van pijnen van atapblaren blaast. De ratten en mui zen, die hier een paleis hebben, zijn on rustig vanavond. De Islamieten, die bij me inwonen, neuriën hun gebeden en langzaam valt de nacht over dit eiland der eenzamen. Op 10 April heeft een boot me hier af gezet. Vreemd met alles ben ik door de onderkomen straten gelopen. Inderdaad het leek of ik aan het uiteinde der wereld gekomen was. Vroeger zeiden we wel eens in Gilze dat in Ulicoten de we reld ophoudt, maar hier ben je werkelijk in een heel andere wereld. 6 Maanden heb ik in Medan gewoond, veel volken van Indonesië gezien, maar wat ik hier zie en meemaak, heb ik nog niet onder vonden. Je meent onder bruine mensen te moeten werken, zoals overal in Indo- nesië, maar hier zie je niets dan knappe blanke, bijna gele gezichten. Het was net of ik in Italië stond. Een ding heeft het wel met ons goede Baalse en Ulicotense volk gemeen, dat het even hartelijk, blij en vrolijk is. De gastvrijheid is h er ook een volksdeugd. Maar in één ding ver schillen ze weer hemelsbreed met Baal se mensen, dat ze doodarm zijn. Dat kun je niet van alle mensen in Baal zeggen... Hollandse soldaten zijn hier nooit ge weest en wij priesters zijn de eersten, die er weer als Hollander sinds 1942 komen. Het missiewerk was er nog maar pas voor de inval van dejapanners begonnen en de missionarissen meenden, dat alles wel vernietigd zou zijn. Toen ze gevan gen genomen werden (ze y/aren met twee), lieten ze een 200 katholieken achter met een keur van onderwijzers, die opgeleid waren in <fe godsdienst, maar niemand had aan de mogelijkheid gedacht, dat die guru's door gewerkt zou den hebben. O. L. Heer heeft nu eens echt het werk in handen genomen. Zonder priester zonder boeken of kerken, zijn daar in de tijd van 8 jaar meer dan 4000 Katholieken gekomen. De mensen hebben zelf allemaal kleine kerkjes ge bouwd en overal komen de mensen sa men om te bidden. Nu er weer twee pries ters zijn, worden deze overstormd met aanvragen van mensen die ook katho liek willen worden, maar er is zoveel an der werk, dat we met tranen in de ogen hen moeten zeggen: Nog even geduld.... geduld.... Twee priesters (waarvan een nog de taal goed moet leren) voor 4000 katholieken, die hun godsdienst nog maar slecht kennen, die voor een groot gedeel te nog moeten biechten en de eerste H. Communie ontvangen, mensen die ver spreid wonen over een grootteals Noord- Brabant, In een land zonder wegen, met bergen en heuvels met grote stromen van soms 1 kilometer breed, zonder enige brug of vervoer middel. Het klimaat is ongezond.... er is geen dokter.... veel mensen liggen ziek en sterven zonder de laatste Sacramenten.... kinderen ster ven er ontzaggelijk veel... En zo zou ik door kunnen gaan. We hebben zelf nog geen fatsoenlijk huis. Een kippenhok is er nog een paleis bij, vergeleken bij het hutje, waarin we nu wonen. Doopboeken moeten nog helemaal opgeschreven worden... huwelijken in orde gemaakt... nieuwe onderwijzers moeten worden opgeleid... preken voor de kampongs moeten gemaakt worden... er moet een blad gedrukt worden... Het is als bij een emigrant, die in een vreemd land komt en geen nuis heeft, geen stoel om op te zitten, geen ketel om water te koken, geen ploeg of paard om zijn land te bewerken. Dit is onze steun en sterkte In dit een zaam, regenachtig en benauwd eilandje. Over de zeeën en bergen heen, in ons kleine Brabant, aan de grens van België, wonen mensen, die aan ons denken, die voor ons bidden en offeren. Dan kennen wij geen moeite, geen slapeloze nachten geen stromen en geen gewonde voeten, dan kennen wij alleen Gods Liefde, die door moet dringen in harten en lichamen van deze mensen. Beste Vrienden, andere keren zal ik vertellen over ons eilandje, over ons werk en over ons successen, want Nias beloofd Iets geweldigs. Later zal blijken welk groot aandeel in deze strijd voor Christus ons dierbaar Baal heeft gehad. Baol Draalom Ja'ahowoe, is de Niasse vaarwel. Aan al mijn goede Baalse vrienden... Er is geen serieus man in Baal, of hij heeft gesproken over de emigratie. En als we over emigratie spreken, dan den ken we aan Canada, aan Nieuw-Zeeland aan Australië en Brazillië, dan denken we aan jonge, stoere kerels, die met heel hun gezin hun vaderland verlaten om elders een nieuw bedrijf te gaan opbou wen. Maar. er zijn nog meer emi granten. Onbekend, soms eenzaam, wo nen ze in verre landen, op bergen en ook soms op heel kleine, onbekende eiland jes, om daar gans alleen de Kerk van Christus op te bouwen. Een van die emi granten is door U op gulle wijze gehol pen en vertelt U nu eens niet over grote boerderijen, maar over een eilandje, waarop hij woont, over een hutje, aan de zee, dat zijn pastorie is. Misschien is er een atlas in huis. Ik raad U aan die open te slaan en te kijken bij de kaart van Sumatra, een van de grootste eilanden van Indonesië. Aan de westkust kunt ge de plaats vinden: Sibol- ga. Soldaten, die op Sumatra geweest zijn, kennen die plaats wel. Met een klei ne motorboot kunt ge vandaar ongeveer iedere maand varen naar het eilandje Nias. Misschien staat er de voornaamste plaats op: Gunungsitoli. In een hutje, zo groot als een kippenhok, woont daar nu de missionaris, die een klein jaar geleden vanaf Uw preekstoel afscheid nam. Drie meter van zijn hutje buldert de grote In dische Oceaan. En terwijl hij U dit alles schrijft, heerst er een zware storm. Gol ven, huizen hoog, botsen op de zware boomstronken, die als brekingsblokken dienst doen. Mijn petroleumlampje walmt telkens, als de wind door het dak Het artikeltje in “Ons Weekblad" van 23 Juni 1. 1. getiteld "Dat is absoluut verboden" heeft mij bijzonder geinteresseerd, en biedt mij de gelegenheid het volgende op te merken. Dat er gepraat wordt in onze katholieke ker ken zal wel een overal voorkomend verschijn sel zijn en een euvel dat moeilijk uit te roeien is. Wat ik echter opmerkte in de parochie kerk te Chaam is erger en zelfs walgelijk. Daar wordt niet alleen gesproken, maar „ligt" men achter in de kerk gewoon tegen de grond aan, houdt er gezellige buurpraatjes of zet er de afgebroken nachtrust verder. Achter in de kerk spelen zich tonelen af, die voor ieder fat soenlijk katholiek of hij dan „fijn" is of niet een ergenis zijn. Dat dergelijke toestanden ja- ren achter elkaar kunnen blijven voortbestaan is voor mij een raadsel. En toch bestond deze toestand 10 jaar geleden in dezelfde kerk ook al. Kunnen hier geen maatregelen getroffen worden opdat aan deze ongewenste toestand een einde wordt gemaakt? Wat moeten vreemdelingen en toeristen die in zo talrijke mate naar Chaam komen, hier toch van den ken? Is het geen schande voor ons katholieke Zuiden? Maar vooral is het geen oneer tegen over O. L. Heer? Chaam zorgt er voor dat deze vraagtekens opgelost worden. ‘n Opmerker. Goed voorgaan doet goed volgen In allerlei toonaarden wordt ons voor gehouden, dat sober leven en de uiterste zuinigheid van het grootste belang zijn voor de toekomst van het vaderland. Maar al dit preken zal weinig baten, zo lang de overheid zelf niet het voorbeeld geeft. Het verslag dat de algemene re kenkamer onlangs heeft uitgegeven be vat een aantal voorbeelden van hoe het niet moet, die een gloeiend teken vormen aan de wand. Vooral de Dienst van Buitenlandse Zaken schijnt in verspilling uit te munten. Een ambassaderaad bij voorbeeld genoot f 114 000 aan ver blijfsvergoeding. Deze ambassaderaad is inmiddels op non-actief gekomen en werd niet meer vervangen. Met andere woorden: hij was nog overbodig ook. Een onzer gezanten, die onder de oorlog zijn inboedel verloren had, ontving drie jaar lang f 1200,— per jaar voor (houdt LI even vast) het huren van een eetka mer ameublement 111 Zolang dergelijke ergerlijke verkwis tingen mogelijk blijven, zolang sheque controle en voorbeeldige sancties hier aan geen paal en perk stellen, zolang zal al het gepreek over sober leven boter aan de galg gesmeerd zijn. Zelfs al zijn deze gevallen uitzonderingen, en zelfs al is het merendeel der landsdienaren van een ander kaliber, dan nog zijn deze uit wassen zo negatief in hun uitwerking, dat de uitgemergelde, belastingbetaler luide zal knarsentanden Binnenland: Punten van zeer uiteenlopende aard trok ken deze week heel speciaal onze aandacht. Op de eerste plaats het krachtdadig optre den van de regering tegen het „Bureau Zuid- Molukken”. De regering was namelijk in het bezit gekomen van een aantal bescheiden, afkomstig van enige hier te lande verblijven de Ambonnezen, die zich opwerpen als ver tegenwoordigers van de zich noemende Re publiek der Zuid-Molukken. Hun kantoor houden zij in het zo even genoemde Bureau in Den Haag. Hun invloed wordt vooral ge richt op de Ambonnese gewezen militairen van het vroegere Koninklijk Nederlands Indonesisch Leger (K.N.I.L.), die thans tijdelijk in Nederland zijn. Zij matigen zich volkomen regeringsbevoegdheden aan; ge bod en verbodsbepalingen worden „afgekon- digd” en tegen overtreding daarvan straf bedreigd; zelfs worden paspoorten afgegeven en een soort belasting geheven. En wat het ergste is zij hitsen de Ambonnezen op tegen de Nederlandse Regering die ervan verdacht wordt gemaakt, dat zij de Ambon nezen zal gebruiken in het belang van het Nederlandse Kapitaal in Indonesië. Het is dus zeer begrijpelijk, dat de regering het op treden van deze heren niet kan goedvinden en daartegen maatregelen nam. Mocht be doeld bureau voortgaan met handelingen van deze soort, dan zal de regering er niet voor terugschrikken de daarvoor in aanmerking komende personen uit ons land te zetten. De storm rond de Katholieke Volkspartij is wat geluwd. De vleugeltheorie van Prof. Duijnstee er zou namelijk een rechter vleugel moeten komen in de K.V.P. leidde tot een discussie tussen de heer Andriessen, Voorzitter van de K.V.P. en genoemde Pro fessor, die aller aandacht trok, natuurlijk van de Partij-instajties niet het minst. Het Dage lijks Bestuur en daarna het Partijbestuur der K.V.P. hebben uitvoerig over deze aange legenheid van gedachten gewisseld. Beide besturen staan unaniem op het standpunt, dat de K.V.P. een zo breed mogelijke samen- stelling behoeft en dat deze samenstelling in haar organen en eventueel te vormen nieuwe organen tot uitdrukking dient te komen. In beperkte kring is dan ook reeds over een en ander overleg gaande. Dit was voor Prof. Duijnstee aanleiding op zijn pleidooi voor een rechtervleugel terug te komen. Wel houdt hij vast aan de rechtse idee. Een en ander vat hij samen in de leuze „De rechter vleugel is dood, leve de rechtse idee!” Wij zien met grote interesse de verdere ontwikke ling en consequenties tegemoet. Voor het eerst na een grondige en magni- fique restauratie vergaderde Tweede Kamer deze week weer in haar eigen zaal. Verschei dene zaken deed zij af, waarbij vooral de verhoging van de Kinderbijslag meer dan gewone aandacht vroeg. Het ging hierbij vooral om een voorstel van de regering, om naast een algemene verhoging, voor de grote gezinnen een extra tegemoetkoming te ver lenen. Mevr. Fortanier-De Wit (V.V.D.) diende een amendement in om de verhoging, wijl alleen de K.V.P. en de Katholieke heer Willems van de P.v.d.A. tegen stemden. Onze Koningin en Haar Gemaal brachten deze week een driedaags officieel bezoek aan Luxemburg. De vorstelijke gasten en hun gevolg, onder wie ook Minister Stikker, wer den op het vliegveld Findel verwelkomd door Groothertogin Charlotte, Prins Felix van Luxemburg en de overige autoriteiten. Bij de bevolking heerste groot enthousiasme. Deze dagen werden gekenmerkt door een geest en sfeer, die waarborgen kunnen zijn voor een verwezenlijking van de Benelux- gedachte. Buitenland: Z.H. de Paus liet een encycliek verschijnen over de geloofsvervolging in Azië en de missie (Evangeli praecones). Hij schildert hierin de vervolgingen, waaraan de „Herau ten van het Evangelie” en de Katholieken in Azië zijn blootgesteld. Hij spreekt de hoop uit, dat de volkeren van Korea en China, zo spoedig mogelijk niet alleen van de hen te gronde richtende geschillen en oorlogen, ■l- Bij zonnebrand, doorzit- ten, schrijnen, smetten ONS WEEKBLAD

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1951 | | pagina 1