GESLOTEN van r DE SPAR I I EEN MISVERSTAND 19 Gils Ball-pen Prijs f 2,- s l Hoge bruine jongens- schoenen met crêpe zool Middenstanders, Landbouwers e. d. Mode Vakschool E> N> S. A> I. D> Lerares L. Backx, Onze Feuilleton Hallo! hier zijn we weer met een pracht collectie A. KOYEN, PIET VERDONCK-VAN DER VOORT Coupeuse Alphen Nu is zij 29 VOOR EEN MOOIE FOTO de Katerstraat naar fluisterde: „Bruce, X. als de was. Beleefd aanbevelend Fr. Couwenberg Chaamseweg 105 Baarle-Nassau 250 gram RONDO’S 50 ct 10 zegels extra Voor „IK BIED AAN, HEN TE SCHEIDEN Drukkerij De Jong, Baarle Nassau E. DE JONG Baarle-Nassau Te koop prima stoofpe ren, goed voor de weck W. Verhoeven, Heikant Baarle-Nassau een klucht beste biggen te koop bij jan S Holders Heesboom, Baarle Een drachtige zeug te koop. 14 weken drachtig A v. Tilborg, Oordeelsestr. klucht baste biggen te koop bij Jul Martens, C 63 Ulicoten EEN KLUCHT BIGGEN te koop bij Chr. v. d. Velden Huisvennen 151, Baarle Zondag 10 September, den gehele dag. Gelieve er re kening mee te houden. We gens de Sparreis. A. VAN DER SLUIS en een échte huisvrouwEén die weet waar zij het voordeligst terecht is bij de Spar natuurlijk me niet antwoorden?” vroeg hij 200 gram TOrFEE'S 44 ct 10 zegels extra behangselpapier, van de goed koopste tot de duurste soorten. Ook hebben wij verven o.a. grond glans en lakverf voor binnen en buiten. Prima kwaliteit. POSTHUMUS BREDA Nieuwstr. A 47 B.-Nassau 1 naar f; Enkele ogenblikken dacht hij na; Flora j vriendelijk woord! Zeg: „Bruce, ik houd niet van Baarle-Nassau-Hertog, Ulicoten e. o. laat Uw BOEKHOUDING EN BELASTINGZAKEN verzorgen door iemand, die met de moeilijke j GRENSTOESTANDEN zeer goed op de hoog te is Vanaf heden houden wij iedere DINSDAG van 9 tot 12 uur v. m zitdag in het cafe HOEF- NAGELS aan de Belgische kerk. Beleefd aanbevelend, Administratiekantoor Belastingconsulent Kantoren: Putte-Grens, C 29a Tei. 5 Roosendaal, Kerkstraat 2 Tel. 764 Bergen op Zoon. Papaverstraat 14 Privé adres: Koning Albertstraat 96, Weelde Tel 19 van me?” Zij keerde haar gezicht tot hem en keek hem aan met ogen, die straalden van liefde. Met een ingehouden kreet kuste hij snel en onstuimig haar handen. Maar nog was niet tevreden. „Lieveling! Flora! Spreek! Zeg het me! Ik kan het niet geloven! Floraje speelt toch niet met me,” klonk het plotseling ver twijfeld. „Neen neen, ik zie het; vergeef me, lieveling; maar de vreugde is zo plotse ling, zo onverwacht. Flora, zeg me: „Bruce, ik houd van je!" Zij boog het hoofd en ik houd van je!” Hij trok haar naar zich toe en kuste haar zo vurig dat zij bloosde en beefde. „Lieveling! Mijn lieveling! Je houdt van me! Hij stond op en bracht zijn hand naar zijn voorhoofd: „En ik, ik heb altijd met de liefde gespot!” Een ogenblik heerste er een diepe stilte; hij had weer naast haar plaats genomen, hield haar hand in de zijne en keek haar aan, alsof zijn hongerige ogen nooit genoeg van haar konden krijgen. Zij waren zo in elkander verdiept, de buitenwereld was zo geheel en al voor hen verzonken, dat zij het glinste rende, zijden kleed tegenover hen in de strui ken geen ogenblik gewaar werden en even min de korte, doordringende snik hoorden, die Lady Blanche ontsnapte; ook voelden zij niet de blik harer ogen, die nu bijna zwart van woede en jaloezie op hen rustten, „Ik heb al dien tijd gedacht, dat je mij haatte!” zei Bruce eindelijk. „We hebben elkaar nooit ontmoet zonder te twisten. Ik heb nooit één goed woord van je gehad; en als je me met een ijskouden blik en een woord vol verachting had weggezonden, waren er soms ogenblikken, dat ik me te be schaamd en vernederd gevoelde om verder te leven! Hoe ben je nu ineens zo veran derd?” „Ik bén niet anders," fluisterde Flora be schaamd, en ze sloeg haar ogen neer. „Neen, ik ben niet veranderd. Bruce, kijk me niet zo aan; ik schaam me zo; ik heb vanaf het eerste ogenblik van je gehouden. Je zei me toen... dien allereerste avond... dat je mij beminde, herinner je je niet meer?” „Ja, Maar ik wist toen niet wie je En jij was enkel trots en toorn toen,” Zij schudde het hoofd. „Goede hemel, wat zijn vrouwen toch toneelspeelsters! En toen! En toendaar na „Ja, daarnabekende zij met een aandoenlijke oprechtheid. „Daarna heb ik elke dag opnieuw tegen mijn gevoelens voor DAMES, Er is weer gelegenheid voor het volgen van een naai- en knipcursus op een voordelige en gemakkelijke methode, voor huishoudelijk gebruik. Ook voor opleiding costumière, coupeuse, lingerie-coupeuse, fraaie handwerken enz. Nieuwe leerlingen kunnen zich opgeven voor 1 Sept lachen. „Doet u niet beter door toch maar te zwij gen?” „Neen!” zei hij toen, met onderdrukte hartstochtelijkheid. „Ik moet het u gezegd hebben voor ik vertrek. Ik wil, dat u het weet. Miss Carlisleik... ik heb u lief!” H. H. Pluimveehouders Wenst U prima gezonde kuikens N H-Bl of N-H Bl. x Reds Beunders erkende broederij levert dan uw bonnen in bij Baarle-Nassau dwenen, toen ik jou had ontmoet.” De vrouw achter de struiken werd doods bleek; zij wankelde achteruit en klemde zich vast om zich staande te houden. Zij drukte haar hand tegen haar lippen, tot haar tanden er in stonden afgedrukt, om de kreet van pijn en wanhoop, die er uit haar hart opsteeg te onderdrukken. „Daar ben ik blij om!” zuchtte Flora, en zij bracht haar hand liefkozend naar zijn wan gen. „O, ik ben zo gelukkig,” vervolgde zij fluisterend, maar toch zo duidelijk, dat de vrouw achter de struiken elk woord kon verstaan. Plotseling sprong Flora op. dwarsboomd worden. Zij heeft hem met haar aanstellerige onschuld het hoofd op hol ge bracht, en hem met haar geveinsde schuch terheid misleid. Hij moet gered worden! Hij mag niet met haar trouwen; dat méén ik! Hoe kan ik dat voorkomen? Hoe? O, als er maar iemand was, die me helpen kon, op wien ik vertrouwen kon.” Gejaagd en snel keek zij om zich heen. „Ik ben maar een vrouw, een gekrenkte, beledigde en machteloze vrouw! O, was er maar iemand, die mij helpen kon!” Plotseling, vlak achter haar, klonk toen een stem, die op rustigen, bijna spottende toon zei: „Ik wil u helpen.” Verschrikt sprong Lady Blanche op en zag, ten dele achter de varens verscholen, een man staan. Maar zij schrok nog heviger, toen zij hem in de ogen keek, want het was, alsof de schaduw van Lord Norman plotse ling naast haar was opgedoken. „Bruce!” fluisterde zij onwillekeurig. (Wordt vervolgd). trachtte intussen zo rustig mogelijk te glim- van je, en ik heb daar mijn reden voor. Je lachen. naam is een naam, dien ik haat, en ik ben blij, dat je weg gaat; maar het spijt me, dat je van me houdt en als je een ander was, zou ik misschien van je hebben gehouden!” - Wil je iets dergelijks niet zeggen, Flora? Laat me niet vertrekken met als laatste her innering een trots en toornig gezicht, een hard en vijandig verwijt. Ik heb je lief, Flora! Zeg me tenminste, dat je dit om mij spijt!” Nog altijd zweeg zij; haar afgewend ge zicht was bleek en gespannen; haar trots vocht met haar liefde en verloor elk ogenblik terrein. „Ik geloof niet,” zuchtte hij, én hij haalde zijn schouders op, „dat er ooit een vrouw is geweest, die trotser kon zwijgen en beter kon haten. Vaarwel, Flora! Ik wilde, dat ik jou kon haten, zoals jij mij.” Toen, terwijl hij zich wilde omkeren, strek te zij aarzelend haar hand naar hem uit. Met tedere, gretige en hongerige ogen keek hij haar aan. „Nu?” vroeg hij hees. „Het spijt mij,” fluisterde Flora moeilijk. „Enen... ik wens je...” Zij zweeg; haar lippen trilden. „Je wenst me het beste?” zuchtte hij. Ver geef je me nu ook? Bedoel je dat en vind je het zo moeilijk dat te zeggen? Scheiden we dan als vrienden. Kom geef me je hand dan, Flora!” Flora strekte haar hand uit, en hij nam deze zo vast in de zijne, dat het haar pijn deed een pijn, die haar met verrukking vervulde. „Zo, nu ben ik tevreden. Vaarwel!" zei hij, en zijn vingers ontsloten zich. Maar niet de hare. Bevend klemden zij zich om de zijne, en zij hield hem vast als een hulpeloos kind. Bruce schrok niet; hij slaakte geen kreet van verrassing of vreugde; hij stond roerloos, als een stenen beeld; hij staarde naar haar beschaamd afgewend gezicht, niet begrijpend en alsof hij droomde. Toen wierp hij zich voor haar voeten, greep haar andere hand, trok haar onstui mig naar zich toe: „Flora!” riep hij hartstochtelijk. „Wat is er? Wat bedoel je? Om 's hemels wil... speel niet met me! Flora! Je houdt mijn hand vast! Je spreekt niet zend je me niet van je weg? Hoe moet ik dit verstaan? Ben ik gek geworden? Droom ik? Of,., of.., houd je jou gevochten. Ik maakte mezelf wijs, dat ik jou moest haten. Maar tevergeefs. O, toen ik voelde, dat het vergeefs was, ver ging ik bijna van naijver, als ik er aan dacht, dat je misschien al verloofd was datdat Lady Blanche Bruce beet zich op de lippen, maar zijn ogen bleven strak op de hare gericht; de struiken tegenover hen waarachter Lady Blanche zich verdekt had opgesteld, bewo gen en ritselden: de vrouwengestalte boog zich naar voren om zich geen woord te laten ontsnappen. „Lady Blanche?” zei hij bijna koel. „Mm, ik begrijp je gevoelens. Maar van die zijde had je niets te vrezen, Flora. Tussen mij en haar is nooit iets geweest. Ik heb nooit van haar gehouden, en zal ook nooit van haar kunnen houden. En als er eens 'n ogenblik is geweest, dat mijn gevoelens voor haar warmer waren dan die der vriendschap, dan zijn deze gevoelens toch onmiddellijk ver- Terwijl hij sprak, niét zo als de arme Bertie stamelde, maar met kalmen ernst, was het Flora, alsof haar hart ophield te kloppen. Toen begon het plotseling wild en vreugde vol te bonzen: „Ik houd van je!”, zei Bruce. Een diep rood overtoog Flora’s wangen en hals; zij sloeg haar waaier neer en haar vingers speelden nerveus en krampachtig met het waaiertje in haar schoot. Maar zij antwoordde niet. Zij kón het niet. „Je bent boos, is het niet?” fluisterde hij. „Ik dacht het wel. Je vindt, dat ik na al je ondubbelzinnige bewijzen van afkeer geen recht heb je dit te zeggen. Ik weet het. Ik weet, dat ik verkeerd doe. Maar ik kan niet anders. Het is de laatste keer, dat wij elkaar spreken. Gelukkig zul je denken. We hebben elkander nooit ontmoet, zonder dat ik jou en jij mij beledigde. Maar dit is nu de aller laatste keer.... Kun je me nu niet vergeven?” Nog steeds antwoordde zij niet; zij kon niet. Hij keek haar aarzelend aan. Moest hij heengaan? „Wil je ernstig. Zij bleef zwijgen. Toen, alsof zijn gevoelens voor haar hem zijn voorzichtigheid vergeten deden, boog hij zich naar haar over en legde zijn hand op haar arm. „Flora!” klonk het smekend. „Heb mede lijden met me! Zeg me één vriendelijk woord! Eén enkel woord! Je koude blikken en trotse woorden hebben me reeds zo dikwijls ge wond en gepijnigd. Kwel me er tenminste nu niet mee... nu we voor altijd van elkander afscheid nemen! Flora, ik heb je lief! Ik heb je altijd lief gehad bedenk dat! nog vóór ik je gezien had. Nog vóór we elkander voor het eerst ontmoet hadden, folterde en pijnigde je me met je trots en toorn. Zend me weg. maar zend me weg met een SHS van Baarle-Hertog hucti iiMnnwy.wfem hij 'W'-r -F* 01 SPAS Oulickx Schoenhandel Stationstraat Baarle-Nassau Wederom ontvangen onze bakende Reserve-vulling 65 cent. Drukkerij Kwitantiebiocs Rekeningenbhcs AJIeverhigsblocs Rijw ielstalli ngs* en Schrijfbpocs Notitieblocs t ZELFSTANDIGE KRUIDENIERS Stootnververij Chemisch reinigen Depot: A. M. MARTENS Foto-atelier A. KOYEN In het voormalig Belgische Distributie kantoor. Belgische Jongensschool Alle soorten atelier opnamen alle amateurswerk Vergrotingen reproducties reportagewerk Lijsten Geopend: Zondags van 9-13 uur Door de week op afspraak Voor Chaam opgave bij cafe J. Hendriks Voor Baarle-Nassau, opgave bij Eli aRTSKELEH

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1950 | | pagina 4