EEN MISVERSTAND
s
I
w
I
Groot Bal
®l
S
SPAAR KILOMETERS EN WIN ONZE
RONDE VAN NEDERLAND-WEDSTRIJD
Bij aankoop van elk artikel in de etalage, met een WIELRENNER aangeduid,
ontvangt U plaatjes. Knip de KILOMETERstrookjes er af en spaar ze tot 30
Mei a s. Op die datum ingeleverd, dingt U mee naar de prijzen, bestaande uit
BATAVUS RIJWIELEN, BATAVUS AUTOPEDS,
PHÏLiPS FIETSLAMPEN en Duizenden troostprijzen
Voor de KINDEREN hebben we het prachtige
L. v. d. WERF
Kris Kras
I
Stempels
I
Zaal Bellevue Chaam
Drukkerij E. de Jong
Adverteert in dit blad
■ft
Onze Feuilleton
The Melodians
Dankbetuiging
PAS OP SCHRIKDRAAD!
ra
3
ft
.it»
VERLOREN EEN PORTEMONNAIE
Sgi
RONDE VAN NEDERLAND SPEL
schrijft weer wat
.sv
NEeuwstraal
Baarle-Nassau.
Baarle-Nassau
c»ta
groepje dames
haar dochter
De knecht keek een ogenblik verrast, maar
I zr Jx.IlcCllL ixVL'L.Iv veil uyvnciiiv v, mvtvi-
bleef niettemin eerbiedig. Beleefd ging hij
haar voor naar een grote salon, en verzocht I
haar een ogenblik plaats te nemen. Schuchter
Enkele
verzocht
i doen, Flora! Nu moe-
in Londen op kamers gaan
d. Flaas-Meynendonkx
Baarle-Hertog, April 1950
Het grote salon baadde in een zee van
licht. Flora werd zó door al dat licht en het
gekondigd.
uit. Ik geloof, dat
met inhoud. Tussen P: Jacobs en Hoogbraak
Terug te bez. tegen bel. bij L. Hendriks,
Chaamseweg 64
Voor allerlei stempels kan U terecht bij
aan tafel en begon te
met medewerking
Aanvang half zeven
van gezelschap, Miss
Bovengenoemde spreuk kan men, wanneer
men langs de weiden rijdt op vele aan een
of andere weidedraad geplaatst bordje ont
waren. Het is ook verplicht deze bordjes dui
delijk zichtbaar voor het publiek aan de af
rastering waarop schrikstroom staat te plaat
sen. Hoewel reeds vele landbouwers in de
gemeente Chaam aan deze verplichting ge
volg hebben gegeven, komt men hier en daar
toch nog wel eens een schrikstroom-afraste-
ling tegen, waarop dit bordje niet aangc-
bracht is. Het gevolg hiervan kan dikwijls
toch nog ernstig zijn. Het is reeds voorge
vallen dat mensen met een niet te sterk hart
zonder te weten dat zij met schrikdraad in
aanraking kwamen, deze draad vastgrepen
en door deze plotselinge overgang gedood
werden. In verband hiermede worden alle
landbouwers die hun weiden liggende langs
de openbare weg met schrikdraad afgeras
terd hebben verzocht langs deze draad een
duidelijk zichtbaar bordje te plaatsen waarop
de spreuk ,,Pas op SchrikdraadIn het alge
meen belang is dus het zo spoedig mogelijk
aanbrengen van dit bordje dringend nood
zakelijk.
sale knecht eerbiedig, en hij
zal. Goedenavond, Mrs. Carlisle;
van belangstel-
cadeaux, bij ge-
huwelijk ontvan-
Voor de vele blijken
ling, bloemen en
legenheid van ons
gen, betuigen wij langs deze weg, ook
namens wederzijdse familie onze op
rechte dank.
Ed. v. d. Flaas
E. v.
„Wat vervelend!” riep Lady Pendleton
t we beter doen met maar
vast naar binnen te gaan.”
De heren wendden zich daarop tot de
dames, die hun waren toegewezen, en daar
het zwakke geslacht een vertegenwoordigster
meer telde dan het sterke, hield Flora zich
bescheiden op de achtergrond om op haar
eentje de anderen naar de eetzaal te volgen.
Maar het toeval had anders beschikt. Bij
de deur gekomen, ontstond er plotseling een
kleine beweging in de dubbele rij gasten en
men hoorde Lady Pendleton zich op schert
senden toon beklagen:
„O Bruce, ben je daar eindelijk! Werkelijk,
je begint het nu toch wel héél erg bont te
maken! Kun je je niet aan de tijd houden?
Heb je dan geen horloge? Maar ik ben in
ieder geval blij, dat je tenminste nog geko
men bent. Wil je misschien de hertogin aan
tafel geleiden, enu, Mr. Parks, wilt u
(Wordt vervolgd)
L
vol- is?”
Mrs. Carlisle schudde D
in haar ogen sprongen
staarde zij om zich heen. Toen, terwijl zij zich
juist trachtte voor te stellen, wat voor een
vrouw haar toekomstige meesteres wel kon
zijn, ging de deur opnieuw open, en verzocht
de huisknecht har hem te volgen.
„Mevrouw verzoekt u op haar kamer te
komen, miss,” zei hij.
Flora volgde hem een brede trap op, over
een korte gang, en betrad Lady Pendleton’s
boudoir.
Een kleine deftig en smaakvol geklede
dame trad haar tegemoet.
„Bent u daar Miss Carlisle? Hoe maakt u
het?” Haar stem klonk rustig en wonderlijk
welluidend. „Hoe vriendelijk van u om al zo
spoedig te komen.”
En nadat de beide vhouwen elkander had
den begroet, vervolgde Lady Pendleton:
„Hebt u al ontbeten?”
„Ja, dank u, Lady Pendleton,” antwoordde
het meisje.
„Ontdoet u zich dan maar van uw man
tel.”
„Maar,” begon Flora aarzelend, wilt u me
dan nu al engageren? Ik bedoel...”
„U zou me zelfs zeer teleurstellen, als u
niet zou willen blijven!” riep Lady Pendleton
uit. „Natuurlijk neem ik u! Dat stond dadelijk
voor me vast, zodra ik u zag. Uw naam heb
I „(J neemt u mij met kwalijk, verontscnui-
i digde Sir Edward zich tegen Flora. „Het is
mij zeer aangenaam met u kennis te maken.”
En nadat hij haar met een doordringenden
blik had opgenomen, liet hij zich aan de arm
i vrouw wegvoeren, om aan de
overige aanwezigen zijn verontschuldigingen
aan te bieden.
Maar nog steeds werd het diner niet aan-
en een kleine, vermoeid en
man binnentrad en met
uitgestrekte hand op Flora toetrad.
„Het spijt me, dat ik zo laat ben,” zei hij
kalm, „Ik ben op de commissie-vergadering
erg opgehouden, langer dan ik aanvankelijk
verwachtte. Ik hoop, dat ik u niet te lang
heb laten wachten.”
Flora bloosde en stond op, want op het
zelfde ogenblik kwam Lady Pendleton op
hen toe, en nam haar echtgenoot want het
was Sir Edward bij de arm.
Dit is mijn nieuwe dame van gezelschap,
Edward,” zei zij met het opgewektste lachje.
„Maar wat ben je laat! Wat heb je ons laten
wachten!”
„O neemt u mij niet kwalijk,” verontschul-
half 8 gez mis v. Ch. Loots echtge dochter en z.
Ie Zaterdag
7. u gel mis v. Maria Hermans
half 8 gez mis v. Al. v.d Pol en echtge
Vandaag te half 3 lof en plechtige opening
van de Meimaand. Het beeld van O L.Vrouw
wordt rond de nieuwe kerk gedragen en wij vol
gen in processie onder het bidden van de rozen
krans. Eiken dag .der Meimaand, lof te half 8
Donderdag a.s. biecht te half 7 H.uur van 7 8
Vrijdag a.s. Ie Vrijdag te 7.30 p.ï. mis met uit
stelling en akt van toewijding s'Avonds het lof te
half 8. Ie Zaterdag Bondsbiecht van 3 tot 4 u.
en van 7 u tot half 9
A. s. Zondag 30 April
Daarop zette zij zich
schrijven.
„Luister eens, mamaatje!” zei Flora, nadat
zij enige tijd zwijgend en ingespannen had
zitten schrijven. „Ik heb Lady Pendleton ge
schreven, dat ik muzikaal ben, en vrolijk van
aard, dat ik niets liever doe dan kranten
voorlezen, en dat mijn uiterlijk, hoewel niet
schoon, toch niet zó is, dat de kinderen er
voor op de vlucht slaan! Voor het overige
moet zij zelf maar over mij oordelen.” Zij
stond op, sloeg haar armen om de oude dame
en kuste haar. En daar er geen spiegel was,
waarin Mrs Carlisle haar dochter kon gade-
slan, zag zij ook niet, dat de ogen van het
meisje, dat te trots was geweest om vijf dui
zend pond te aanvaarden, maar niet te trots
voor een betrekking, zich met tranen vulden.
Een week later, toen de verslagen van het
grote proces Norman-Carlisle de kranten
lezers reeds begonenn te vervelen, stond
Flora in de hal van het voorname huis op
Grosvenor Place. mee dan z<
„Lady Pendleton? Ja, Miss,” zei de kolos- h dat
1 L’ JV ’"■j nam het mooie, -
beschaafde meisje voor hem nieuwsgierig op.
„Ja, miss, mevr, is thuis.”
„Wilt u dan zeggen, dat Miss Carlisle er
ik niet goed verstaan. Hoe is die precies?” i
„Mijn naam? Carlisle
„O ja, Flora! Wat een
wou, dat ze mij dien naam
inplaats van Elisabeth! In Devonshire woon
de een Carlisle, die ik goed kende een
beroemd man. Is dat nog familie van u?”
„Ja,” antwoordde Flora zacht. „Wij ko
men uit Devonshire.”
„Heusch? „Wat een toeval, wat een toe
val!” zou Bruce zeggen. Ik hoop intussen
zéér, dat u het met Bruce goed zult kunnen
vinden. De meeste mensen houden van hem. I
Arme Bruce! Ze zeggen, dat-ie niet half zo
bedorven is als men hem gewoonlijk voor
stelt; ik weet zeker, dat hij dat niet is. Hij
is een neef van Sir Edward.”
Flora mompelde iets, dat op een antwoord
geleek, en Lady Pendleton vervolgde met j
een ongeëvenaarde radheid van tong: a------
„Die goeie Bruce! U moet niet de helft van wie van hen wel Sir Edward was, toen de
wat ze allemaal van hem zeggen geloven, deur openging,
hoor! Het zijn allemaal leugens. Maar komt afgemat uitziende
u mee en ondoet u zich van uw mantel en
hoed. U ziet er moe uit. Dat komt van al
mijn gesnater. Sir Edward zegt, dat ik tegen
het heele Parlement kan öppraten! Nu, hij
weet uit ondervinding, hoeveel daar gepraat
wordt!” lachte het dametje. „Maar komt u
--dan 2aj jk u uw kamer wijzen. Ik j
u zich erg moe voelt. We
hebben vanavond een klein partijtje; dat zal
ook voor u prettig zijn. Bruce komt dan ook.
Maar” en bij deze woorden stak zij on
deugend haar vinger op „pas op, dat u
niet op Lord Bruce verliefd wordt!”
Noodlottige woorden!
III. EEN EIGENAARDIGE
GESCHIEDENIS.
Enkele ogenblikken later bevond Flora
zich alleen in het kleine, maar luxueus ge
meubileerde vertrek, dat men klaarblijkelijk I van
Teeds voor haar komst in gereedheid had
gebracht. Behalve de gewone slaapkamer- j
meubelen bevonden er zich een damesbu-
reautje, een boekenkast en een gemakkelijke
divan, zodat het vertrek zit- en slaapkamer
tegelijk was.
Flora liet zich op de divan vallen. Alles
was zo anders gegaan, dan zij zich had voor
gesteld. Zij had gedacht, dat zij met een
zekere beleefde hooghartigheid en ijskoude
minzaamheid ontvangen zou worden, en in
plaats daarvan was zij veel meer als een
vriendin, dan als een gezelschapsjuffrouw
verwelkomd. „Wie zou die Lord Bruce toch
zijn?” vroeg zij zich verwonderd af. Waarom i
zou mevrouw mij zo nadrukkelijk op zijn ge- j
drag hebben gewezen; en waarom zou ze me
gewaarschuwd hebben, niet verliefd op hem
te worden?”
Juist op dat ogenblik luidde voor de twee
de maal de bel, en een dienstmeisje klopte op
de deur.
„Mevrouw was bang, dat u de weg naar
het salon niet zou terugvinden, miss,” zei zij,
en Flora volgde het meisje de trap af naar
de hal.
„Ja. Flora, mijn dochter, weet wat het
beste is. Het is erg vriendelijk van Lord Nor
man, hij heeft het erg vriendelijk bedoeld, en
en een ogenblik heb ik gedacht,
dat
„Om ’s hemels wil, mevrouw, onderbrak
de advokaat haar bijna smekend, „wijst u die
vijfduizend pond toch niet af om wat gevoe
lens van gekrenkten trots!
Mrs. Carlisle aarzelde en keek Flora aan;
toen zuchtte zijuhet gezicht van
bleef strak en onverbiddelijk.
„Een ander antwoord dan ik u reeds gaf
is niet mogelijk,” zei Flora rustig.
„Luister, mevrouw,” zei de advokaat en
hij greep zijn hoed. „Ik zal zo vrij zijn, dit
schrijven van Miss Carlisle nog vier en twin
tig uur bij me te houden voor het geval
ik zeg voor het geval dat u nog tot andere
inzichten mocht komen, hetgeen ik intussen
van harte hoop. Als ik morgen om deze tijd
niets van u gehoord heb, beschouw ik dit als
een teken, dat ik dit schrijven aan Lord Nor
man moet overhandigen. Maar ik ben er wel
haast zeker van, dat ik vóórdien nog mts van
u horen -
goedenavond, Miss Carlisle.
Toen de deur zich achter hem gesloten
had; heerste er enkele,ogenblikken een J
komen stilzwijgen,
treurig het hoofd en
tranen.
„Wat moeten we,nu
ten we ergensi__
wonen en
„O neen, we hoeven helemal niet in Lon
den op kamers te gaan wonentenminste
u niet,” voegde zij er zacht aan toe. „Onder
het tennissen vanmiddag vertelde Lady Bur
ton me, dat ze vanochtend een brief van haar
zuster, Lady Pendleton, had ontvangen. Ze
vroeg haar, of zij geen meisje wist, dat ge
negen zou zijn bij haar als dame van gezel
schap in betrekking te komen. Ik geloof, dat
ik zo’n meisje, naar wie Lady Pendleton uit
ziet, wel ken. Het is een jong meisje, en haar
naam is Flora Carlisle.”
Mrs. Carlisle keek haar verward en ver
moeid aan.
„Ach Flora!” zuchtte zij enkel.
„Heus, moedertje! Waarom ook niet?
Denk eens aan! Negentig pond in het jaar
en eneen tehuisHaar stem
brak, en Mrs. Carlisle begon te snikken.
„Neen, neen, moedertje, niet huilen.”
Toen zij het oude mensje wat gekalmeerd
had, stond zij op en ging naar de tafel.
„Ik weet niet, wat mij er toe dreef, maar
ik vroeg het adres van Lady Pendleton en
tekende het aan in mijn notitieboekje. Gros
venor Place, negen en vijftig. Dat klinkt
voornaam, niet? lachte Flora.
dat ze ontvangen tegen inlevering van de NUMMERSTROOKJES (1-30)
welke zich aan de plaatjes bevinden. Deze kunnen tot 10 Juni worden ingeleverd.
Ruil de gelijke plaatjes met andere kinderen. Je hebt dan vlugger de 30
nummers bij elkaar. De plaatjes mag je houden.
Beziet vanaf a.s. Maandag onze etalages
Wij geven gaarne alle inlichtingen.
Sjonge, sjonge, was dat even wat, die twee
jongens die in dienst van de politie een viertal
inbrekers achterna gingen! Men kan zeggen
wat men wil van verkennerij en de andere j
jeugdbeweging, maar in ieder geval is het een
feit, dat de jeugd tegenv oordig weet aan te I
pakken en tegenwoordigheid van geest weet
te tonen en bovenal niet bang is.
Kris Kras z‘n oude verkennershart ging
open, toen hij het verhaal van die twee jon
gens uit Rotterdam (het verhaal hebt U reeds
in de dagbladen kunnen lezen) hoorde. Hij
heeft vroeger ook deelgenomen aan spannen-
de buitenspelen, waarbij zogenaamde rovers
moesten worden nagezet en sporen moesten
worden uitgelegd om de achterna komende
hulptroepen de weg te wijzen. Het betrof dan
echter altijd kameraden die zolang als rovers I
optraden, terwijl je een volgende keer zelf ro I
ver was, maar zo echt enkele echte boeven
achterna zitten, nee daar is ‘t bij Kris Kras
nooit van gekomen, waarschijnlijk door een
tekort aan boeven. In ieder geval moet Kris
Kras een speciaal woord van dank richten tot
deze twee dappere knapen uit Rotterdam en
wat betreft onze jongens van Chaam. Baarle-
Nassau en Ulicoten, wachten tot je een derge
lijke kans krijgt en de gelegenheid waarneemt
eveneens een soortgelijk bravourstukje uit te
halen.
Flora Carlisle.
mooie naam! Ik geroezemoes der stemmen overrompeld, dat
hadden gegeven zij het eerste ogenblik niet in staat was
iemand te onderscheiden. Maar Lady Pend
leton kwam al dadelijk uit een cp;* J~~
op haar toe.
„Ah,” knikte zij vriendelijk, „ik ben blij,
dat u gekomen is,” en tegelijk wendde zij zich
tot een der dames.
„Mijn nieuwe dame
Carlisle; Lady Glenloona.”
De zeer voorname dame bewoog haar oog
glas naar haar ogen en knikte met een neer
buigend lachje. Waarop Flora, om aan ver
der voorstellen te ontkomen, zich terug trok
1 naar een hoekje in het grote vertrek, waar
men haar voorlopig met rust zou laten.
Lady Pendleton verwijderde zich naar
een groepje heren. Flora vroeg zich juist af,
