RASSENHAAT NEGERHAAT
A*
UIT ZUID-FRANKRIJK
I
I
I
a
I
I
Bekendmakingen
H.A. De maisoogst is over ‘t algemeen
voldoen om u enkele woorden te schrij-
Truman’s gevecht
de burgerrechten is
SPRO ET E K
komen vroeg in'tvoorjaar
koop tijdig SPRUTO L
Het pleit voor de geest in Amerika, dat
eenkomt met 25 Hollandse centen. Door
de lage waarden van de franc krijgt men
geweldige getallen te verrekenen en
bedenk daarbij dat ‘t grootste bankbiljet
1000 franc is wat neer komt op 10 gul
den, dus loopt men al gauw met een
dikke beurs zonder veel te bezitten.
Vee is hier hoofdzakelijk werkvee,
iedere boer bezit een koppel of meer
ossen om er ‘t werk mee te doen ook
spant men de koeien in voor het lichtere
werk. Als de grond niet vlak ligt zijn de
ossen verre te preffereren boven de paar
den, al zijn ze dan ook lui. Ik rijd hier
met een koppel paarden, en dat gaat om
dat ons bedrijf hier vlak ligt, maar de
grond trekt veel zwaarder dan in Ulico
ten. Als we ‘s namiddags gaan ploegen
blijft er van de paarden geen haartje
droog, maar we hebben op heel den dag
zoveel omgedaan als anderen met de,
ossen. De ossen doen kalmaan, en hou
den ‘t zeker langer vol.
Verder heeft iedereen hier 2 of 3 mell;
koetjes voor eigen gebruik; want melk is
hier weinig, er zijn geen melkfabrieken
als alleen in de grote steden. De prijs van
de melk is hier 25 tot 40 franc de liter,
wij verkopen ze hier uit voor 30 franc
per liter. De Franse boer heeft van zijn
vee geen andere ontvangsten dan door de
aanfok van slachtvee en werkossen,
deze laatste zijn momenteel zeer duur
120 tot 140000 fr. ‘t koppel a 4 jaar oud,
dus kan hij er ook niet alle zorgen en
kosten aan besteden.
Men ziet dan ook in de winter veel
mager vee als gevolg dat ze zo als ik zei
niet worden bijgevoederd met meel. De
kleine kalveren laat men aan de koe zui
gen tot een half jaar toe, dan staat de koe
gewoonlijk weer droog, want die z. g. n.
ossenkoeien geven maar enige liters per
dag. De melkkoeien dat zou nog gaan
als die goed gevoederd werden, daar zijn
er tenminsten bij die wel goed geven,
‘t Vetgehalte zegt men, is hoog, beter
dan van de Hollandse koe, maar ze ko
men dan ook niet boven 10 liter per dag.
Het vee gaat hier in de zomer als het heet
is tot 10 uur buiten, dan weer op stal tot
5 ‘s avonds. In de winter komen, ze alleen
‘s namiddags buiten. Dan staat er wel
niet veel gras, maar ja men laat het ook
over het bouwland lopen en vindt dus
allicht nog wat. Bieten voor het vee
worden er weinig of geen verbouwd. Ook
is ergeen kuilvoer! Met dit laatste schijnt
men echter beginnen. In de omgeving
van Pau waar meer melkvee wordt ge
houden, wil men ook beginnen met Fok
en Controleverenigingen. Maar op dit
gebied is men ver achter voorbij in Hol
land, ‘t Hollands vee heeft hier een zeer
goedenaam. Aan kooplustigen is dan
ook geen gebrek. In onze omgeving
wordt aan veeverbetering nog niets ge
daan. Men tracht wel een afstamme
ling van Hollandsvee als fokstier op te
houden, doch dat is dan ook alles Er
zijn boeren die tot twee uur ver met een
auto met vee naar onze stier komen.
Dezelfde kwaal als in Holland schijnt
ook hier veel voor te komen n. 1. besmet-
telijke koeien. De veearts heeft mij hier
tenminste voor gewaarschuwd. Wat de
bedrijven aangaat, deze zijn gewoonlijk
15 tot 30 ha. groot en meer, met meestal
tweederde van in cultuur, de rest is hout
en strooisel Daar er hout in overvloed is
worden er geen kolen gestookt. Timmer
hout is goedkoper dan in Holland. De
bedrijven zijn meestal eigendom van de
gebruikers, weinig pachthoven. Deel
pacht komt er nogal veel voor. D eige
naar moet dan voor de inventaris en alle
benoodigdheden zorgen. De ander doet
het werk en krijgt twee derde van de op
brengst. De eigenaar een derde. De uit
gaven zijn natuurlijk in dezelfde verhou
ding.
Om te beginnen als emigrant is ‘t wel
aanlokkelijk, doch n et om te blijven ten
eeuwige dagen. Men verdient te weinig
en krijgt zo gemakkelijk kwesties met de
eigenaar vooral daar deze zich moeilijk
kan verenigen met de Hollandse methode
en omgekeerd ook. Als gewone pacht
betaalt men hier gewoonlijk in natura en
qeld, deze bedraagt 100 a 200 kg. per
H. A. naar gelang de toestand van ‘t
bedrijf.
worden gerapporteerd maar ook in de grote
nationale bladen afgedrukt. Maar de waar
dering voor deze openhartigheid vermag
toch niets weg te nemen van de verontwaar
diging, die wij steeds weer gevoelen over dé
rassendiscriminatie en haar meest extreme
vorm de rassenmoord. Het zijn gebeurtenissen
die bij voortduring op het Amerikaanse
maatschappijbeeld een zwarte vlek werpen.
De vroegere bemiddelaar der U.N.O. in
Palestina, dr. Bunche, zeide onlangs: „Als ik
in Washington ben, kan ik nergens gaan
eten, iets te drinken kopen, een bioscoop be
zoeken of, afgezien van hoge uitzonderingen,
een hotelkamer huren, tenzij ik dit alles in
de negerwijk doe.” En verder: „De Ameri
kaanse praktijken van rassen- en godsdienst-
discriminatie maken een farce van onze
van de Verklaring over de
de Mens van de Verenigde
Onlangs lazen wij in „Vrij Nederland” i officieren.”
een artikel (waarvan wij onderstaande
fragmenten ontleenden) waarin enige deze beschamende voorvallen niet alleen
aspecten werden belicht van het neger-
probleem in de Verenigde Staten. De
negerhaat is in sommige delen van Ame
rika zo sterk, dat wij ons daar nagenoeg
geen voorstelling van kunnen vormen. Of
eigenlijk toch ook weer wel, want het zijn
in wezen dezelfde verhoudingen, als hier
bestonden ten opzichte van de joden ge
durende de oorlogsjaren. Als wij aan deze
beschamende periode in de geschiedenis
van Europa terugdenken, past het ons
allerminst hovaardig op de borst te slaan.
Rassenhaat-jodenhaat-negerhaat zijn zui
ver instinctieve opwellingen. Zij hebben
iets dierlijks en zij tonen overtuigend aan
waartoe de mensheid vervalt, als de
Christelijke normen worden losgelaten.
In het jaar 1949 werden in de Verenigde
Staten drie negers gelyncht. Slechts tegen
één hunner was van politiezijde een beschul
diging geformeerd. Hij zou „onrust” hebben
veroorzaakt in een zuidelijk provincieplaatsje
en zich hebben verzet tegen zijn arrestatie.
De man werd door zijn beulen uit de gevan
genis gesleept en vermoord Van de twee
anderen reed er één met zijn kar op een
straatweg in Missouri. Het moet een gebrek
kige kar zijn geweest, die niet hard opschöot.
Achter die kar reed een auto met enige
blanke mannen er in. Zij vonden dat die
neger de weg „blokkeerde” en dus sloegen
zij hem dood.
Voor geen van deze misdaden werd iemand
vervolgd. Wel wisten in het zelfde jaar de
autoriteiten ten minste veertien lynchpartijen
te voorkomen.
Daarnaast worden van andere zijde meer
dan 100 gevallen gemeld, waarin een blanke
menigte gewelddaden tegen negers bedreef.
Het Nederlandse woord menigte heeft niet
precies dezelfde gevoelswaarde als het in
Amerika gebruikelijke „mob”. Een menigte
kan ook nog vreedzaam zijn, een „mob” is
dat niet. Het is een massa, die plotseling in
een toestand van hysterie komt te verkeren,
een toestand van waanzin eigenlijk, waarin
de collectieve agressie wordt uitgeleefd met
een neger als slachtoffer.
Dat de politie heel vaak op de hand is
van zo’n tierende menigte, moge blijken uit
een bericht in de „The Christian Century,”
waarin wordt gesproken over „het medogen-
loos doden van talloze negers door politie-
Bij voorjaarsbeurt
van het huis hebben de handen veel
te lijden. Hamea-Gelei maakt ze
weer zacht als zijde, gaaf en blank
KOSTELOZE POKINENTING
De Burgemeester van Baarle-Nassau brengt
ter kennis van belanghebbenden dat door de
gemeente geneesheer gelegenheid zal worden
gegeven voor kosteloze inenting tegen pokken
e. w. te BAARLE-NASSAU op Woensdag
22 Maart 1950 des namiddags om 3 uur in 't
Patronaatsgebouw(Nieuwstraat A. 47)
Baarle-Nassau, 16 Maart 1950
De burgemeester voornoemd,
F. M. A. de Grauw.
Hiermede wil ik eindelijk eens aan uw
verzoek en aan dat van mijn vrienden beter, uitgezonderd de droge zomer van
1949. De mais wordt hier zeer goed rijp
ven over Zuid-Frankrijk, mijn omgeving en behoeft niet van ‘t veld nagedroogd te
Uiteraard kan ik nog niet meer dan mijn j worden. De prijzen van ‘t graan zijn hier
indrukken en ondervindingen weergeven rond 25 franc de kg. wat ongeveer over
van het eene jaar dat ik hier nu zit. Veel
wordt er tegenwoordig geschreven en
gespioken over emigiatieproblemen,
waar ik me maar niet aan wagen zal.
Maar voor iemand die naar Frankrijk wil
gaan kunnen deze regelen hun nut heb-
ken. Om nu maar met het eerste te begin
nen; wij wonen hier in 't zuidwesten een
165 Km. ten zuiden van Bordeaux en ’n
30 Km ten noorden van Pau de grote
route naar Lourdes. Garlin ligt juist in
de Bas Pyreneeën daar waar drie depar
tementen samen komen, de Landes en
de Gers. Verkort B-P komt ten Zuiden
tegen Spanje en de zee. De Landes is
hoofdzakelijk een zandstreek, met veel
dennenbossen waar verleden zomer, zo
veel bos is afgebrand, dat we er drie da
gen bij ons in de rook hebben gezeten.
De grond is hier in ‘t Zuiden heuvelach
tig, men kan deze heuvels cok best ber
gen noemen, deze zijn liefst 100 tot 200
meter hoog. Boven is de grond zwaarder
dan in de dalen en meer rood-bruine klei.
Er wordt hier‘t gemengde bedrijf uitge
oefend. Wat ‘t meest bestaat uit wijn
bouw, akkerland en veeteelt. De wijn
bouw is ‘t hoofdbestaan, iedereen heeft
hier minstens 1 of 2 H.A. druiven staan.
Verder verbouwd men er wat tabak.
Op de plaatsen rond Bordeaux is zowat
alles wijnbouw, wat wel veel opbrengt,
maar ook veel werk met zich meebrengt.
Een H.A. wijn brengt ongeveer 2 a 3000
liter op. De prijs is op het ogenblik 30 tot
40 franc de liter. Er zijn wel opbrengsten
die hogerper H.A. komen, maar ook veel
lager. Wijnstruiken van ‘n jaar of 10
leveren ‘t meest, maar als ze 50 - 60 jaar
oud zijn dan is ‘t metdeopbrengstgedaan
Op ‘t gebied van de wijnbouw zijn de
Fransen wel degelijk vakmensen. Iets
anders is ‘t met ‘t bouw- en weiland,
kunstmest bijvoorbeeld wordt hier niet
gebruikt, enkele honderden kilo's voor
wat tabak, voor de rest gebruikt men
stalmest, bestaande uit strooisel, wat bij
iedere boerderij enkele H.A. ligt, zoals
heide, bunt, varens, gras, doornen en
dergelijke. Wij moeten ‘t zelf ook maaien
wegens gebrek aan stroo, dit alles brengt
veel werk mee, men moet namelijk flink
werken voor een karrevracht per dag.
Sommige boeren kunnen ‘t met de
machine maaien, als er tenminste niet te
veel hout in staat. De weilanden dat is
hier over het algemeen niet veel, nooit
gemest en toch altijd maar hooien, de
opbrengst is er dan ook naar. Ia2 wa
gens hooi per H.A. en dan nog van min
der goede kwaliteit door‘t vele onkruid.
Bouwland wordt bemest met stalmest
voor zover men die heeft, wat dat mest
aangaat moet men ook niet te hoog aan
slaan, want ‘t vee krijgt hier bij de Fran
se boeren nooit graan of meel bijgevoe
derd. Op den akker verbouwt men er
tarwe, gerst, haver en maïs en wat aard
appelen voor eigen gebruik, men zaait
wintertarwe, winterhaver en ook wel
zomergerst, geen haver in ‘t voorjaar
zoalsbijons.de opbrengst is per H.A.
lager dan in Holland 1000-2000 kg. per
grondwet en
Rechten van
Naties.”
Het is opmerkelijk, dat het rassenprobleem
tot de hevigst omstreden kwesties van het
huidige Amerika is geworden. Van boven
af wierp Truman de knuppel in het hoender
hok, toen hij een loyale verzekering van de
burgerrechten tot een <zijner programmapun
ten maakte.
Het is geenszins zó, dat de Democratische
Partij, waartoe de President behoort, in dit
opzicht eensgezind achter hem staat. De
zuidelijke democraten, de zogenaamde Dixiei
craten hebben het programmapunt over de
burgerrechten met grote felheid bestreden en
juist in de zuidelijke staten vinden de lynch
partijen steeds weer plaats. De redenen hier
voor zijn zowel economisch als psycholo
gisch. Angst is meestal niet vreemd aan het
rassen-vooroordeel en de rassenexcessen. De
steeds weer terugkerende beschuldiging over
negers die blanke vrouwen zouden hebben
willen aanranden, moge hier als een richting
aanwijzer dienen.
Van groot belang voor
om de verzekering van
het rapport geweest van een speciale com
missie van onderzoek. De voornaamste con
clusies van deze commissie waren, dat de
regering federale, dat is dus voor alle staten
geldende maatregelen moet nemen om de
burgerrechten te doen eerbiedigen en dat
iedere afzondering van bepaalde groepen op
grond van ras, godsdienst of nationaal karak-
BBS UH
5e Jaargang
Nummer 1 1
Donkere vlek in de Amerikaanse samenleving
j.
Zaterdag 18 MAART 1950
KOERIER
altijd weer
Om het kind in het verkeer
Denkt overal en
VFIÏIG VERKEER
Vorig jaar vertrok Jan Josten uit
Ulicoten met z’n gezin naar Zuid Frank
rijk. Wij verzochten hem zijn beleve
nissen in enkele artikeltjes aan onze
lezers kenbaar te maken en ontvingen
dezer dagen zijn eerste pennevrucht.
Verschijnt iedere Zaterdag. Prijs I2.5O per half jaar. Advertentie prijs 4 cent per m. m.
Redactie: E. F. de Jong en J. C. Rovers Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau
