EEN BRIEF VOL WONDEREN
Baade's Nieuws- en Advertentiebl ad
’/I
en den weg Gods naar waarheid leert, en U
Distributie Nieuws
onbedwingbare zin in drank
o ver rijke genaden ontvan-'
EVANGELIE VAN DE ZONDAG
In dien tijd gingen de Farizeen heen en be
raadslaagden, hoe zij Jezus In zijn woorden
zouden vangen. En zij zonden hun leerlingen
met de aanhangers van Herodus tot Hem en zij
zeiden; Meester, wij weten dat Gij oprecht zijt,
aan
niemand stoort, want gij kent geen aanzien van
persoon. Zeg ons dus>wat dunkt U, is het ge
oorloofd den keizer schatting te betalen of niet?
Doen Jezus, die hun boosheid kende, sprak;7
Wat stelt gij Mij op de proef, huichelaars? Toont
Mij den cijnspenning. En zjj hielden Hem een
tienling voor. En Jezus zeide hun; Wiens beeld
ee opschrift is dit? Zij zeiden Hem: Van den
keizer. Toen sprak Hij tot hen: Geef dan aan
de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat
God toekomt.
J. D. A. M. de Neyn
van Hoogwerf. M.S.F.
Oudenbosch-.
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken.
nachten. Hun enigste hoop is: door de zegen
van pater Antonio bevrijd te worden van
lichamelijke of geestelijke kwellingen.
Tegenover de kerk en rondom de ec^hm-
dige woning van de pater ziet men ^ken
op draagbaren en veldbedden, in rolstoelen
en. kinderwagens, of op de arm van vader
of moeder. Alle kwalen, waaraan het mens-
i men er tegen: blinden, lam-
kreupelen, mismaakten, zwakzinnigen
gekken. Aller ogen zijn gericht op het
raam van Pater Antonio's huis, waarvoor
hij zo nu en dan verschijnt om de mensen te
- zegenen. Hitte of regen, stof en modder, ge
brek aan voedsel en drinkwater gedurende
een reis van drie tot vijf dagen en wat al
moeilijkheden meer, verdragen die duizenden
zonder klagen om de kans te krijgen, pater
Antonio's. zegen te ontvangen. Een( hotel zal
men in Urucania tevergeefs zoeken. Het
plaatsje is om zo te zeggen in één nacht een
verzamelplaats van volksmenigten geworden
en heeft zich daar niet op in kunnen stellen.
Met een onbeschrijfelijk geduld, dat kenmer
kend is voor de Brazilianen, wachten d^jpi-
zenden op de zegen van pater Antonio^—
Werkwijze van pater Antonio.
's Morgens vroeg bidt pater Antonio zijn
morgengebed en doet hij zijn meditatie.
Tegen 7 uur gaat hij naar de kerk om zijn
H. Mis te lezen. Dat doet hij in de open
lucht, voor de kerkdeur, op een noodaltaar,
om de reusachtige volksmenigte in staat te
stellen, in haar geheel zijn H. Misoffer bij te
wonen.
Hij is de deur van zijn huis nog niet uit,
of het volk dringt op hem aan, kust zijn han
den, trekt hem aan zijn toog, vraagt hem om
zijn zegen; hij kan er slechts met de grootste
moeite in slagen de kerk te bereiken. En de
verbazingwekkende aandacht en stilte die
over de menigte valt, zodra hij zijn H. Mis
offer begint, is op zich reeds iets wonder
baarlijks.
Na de H. Mis trekt pater Antonio zich
weer met evenveel moeite terug in zijn huis,
waar hij noodgedwongen verschillende hoog
geplaatste personen te woord moet staan.
Honderden brieven wachten er iedere dag
om gelezen te worden; twee helpers houden
zich daar mee bezig.
Driemaal per dag komt pater Antonio aan
het venster om de pelgrims te zegenen. Vóór
iedere zegening spoort hij de mensen aan tot
gebed en tot bijzondere verering van de H.
Maagd,, tot wie zij een novene moeten hou
den. Ook verlangt hij, dat ze 'n goede biecht
spreken en communiceren. Personen, die niet
voor de kerk getrouwd zijn, stuurt hij weg:
zij moeten eerst hun huwelijk in orde bren
gen. En het volk luistert naar hem; in alle
kerken van de omliggende plaatsen ziet men
pelgrims die de biechtstoelen belegeren en
de H. Communie ontvangen. Pater Antonio
werkt als een groot missieprediker. Urucania
is een missie, éen wakker schudden van de
zielen.
Pater Auth was ooggetuige van verspil-
lende wonderbare gebeurtenissen. Wij laten
hem zelf aan het woord:
„Om 10 uur komt hij (pater Antonio) voor
de eerste zegen; hij heeft een witte stool om
en een bonnet op het hoofd. Ik zag hem, de
grijze priester, nu eens glimlachend, dan
weer ernstig over de menigte kijken.
Hij liet enkele zieken, dié speciaal zijn me
delijden opwekten, om de beurt bij zich ko
men. Dan stak hij de hand op en vroeg om
stilte. Ogenblikkelijk werd alles rustig. Hij
maakt hét kruisteken, bidt dan met het volk
gezamenlijk een akte van berouw en drie
weesgegroeten met achter elk weesgegroet
't schietgebed: ,,O Maria, zonder zonden
ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht
tot U nemen."
Dan zegent hij de „wonderbare medaille",
die hij onder de pelgrims verdeelt, of die ze
zelf meegebracht hebben. Tenslotte zégent
hij het water; terwijl 20 tot 30 duizend Mfcen
de flessen en kruiken, die ze gevuld meege
bracht hebben, omhoog heffen, (in Urcania
zelf is maar één bron., die weinig water geeft,
zodat niet allen daaruit putten kunnengeeft
pater Antonio met bevende hand zijn zegen.
Alle pelgrims nemen dan een glas met het
gewijde water, leggen de gezegende medaille
er in en drinken ervan. Dan neemt pater
Antonió het rituale, bidt hardop de gebeden
voor de zieken en geeft de kerkelijke zegen
over de zieken. Tenslotte maakt hij nogmaals
langzaam een "kruisteken over de menigte.
Wonderen der Genade.
Nauwelijks is de zegen voorbij, of er komt
beweging in de massa. Indrukwekkende
tonelen spelen Zich af: Sommigen roepen: „Ik
zie! Ik zie!, anderen: „Ik ben genezen! Ik ben
genezen! Een man, die sedert 10 jaar lam i
was, baant zich een, weg door de menigte,
loopt naar de kerk en legt zijn krukken neer
voor het hoogaltaar, waarop een beeld van
de Moeder der goddelijke'genade troont.
Een moeder, wier kind doofstom was, ziet
hoe het met zijn handjes plotseling haar wan-
gen^reelt en voor de eerste maal het zoete
wo^.: Mama, Mama, spreekt. De moeder
huilt van vreugde, het kind lacht vrolijk.
Ik zag een vader naderhand de priester
•onder tranen smeken en bidden voor zijn
verlamd kind. Alle omstanders waren diep
getroffen. Het duurde enige ogenblikken:
plotseling probeert het kind zich te bewegen;
het heft zijn tot nog toe verlamde handen
en armen op, bevrijdt zich uit de armen van
zijn vader, die zijn vreugdetranen niet meer
bedwingen kan: het kind staat stevig op zijn
voeten en poogt voor het eerst van zijn leven
te lopen. Dankbare uitroepen weerklinken
van alle kanten: Leve Maria! Vivat Maria!
roept het volk.
Ik zag een verlamde, die in een mande-
wagen zat. In Rio had ik hem al gezien als
verkoper van loterijloten, waarmee hij in
levensonderhoud voorzag. Na de zegen van
pater Antonio was hij genezen. Dankliederen
stijgen op naar de hemel. Leve pater An-
toiO hoort men roepen. Deze maakt een
afwijzend gebaar. Hij wil niet hebben dat
men hem dankbaarheid bewijst. „Bedank
Onze Lieve Vrouw, de Moeder der genade",
zegt hij. Hij vermijdt alle vertoon, trekt zich
na de zegening gewoonlijk weer bescheiden
terug in zijn kamer. In geheel zijn manier
van doen toont hij grote deemed, beschei
denheid en onthechting aan al het aardse.
Als een genezene hem met een geldelijke gift
zijn dankbaarheid wil tonen, wijst hij dit af
en zegt: „geef dat maar aan de armen,,’."
Wonderen per radio.
Als dit oneerbiedig klinkt, dan zijn de fei
ten zelf oneerbiedig! Het kwam voor, dat
sommigen, die niet in Urucania zelf genezing
hadden gevonden, op de terugweg of nog
later wonderbaar verhoord werden, als ze de
gebeden tot de Moeder der Genade bleven
voortzetten. Pater António heeft zich naar
aanleiding daarvan laten Viverhalen op 24
September van het vorige jaar de zegen over
de radio te geven. Precies om 6 uur 's avonds
begon hij; hij bad zijn gebruikelijke gebeden
en de kerkelijke zieken-zegen. Meer dan een
millioen mensen namen aan de zegening deel,
velen in een zodanige stemming en ingeto
genheid als waren zé in Urucania zelf aan
wezig. Vol vertrouwen dronken ze het wa
ter, dat pater Antonio van verre had geze
gend, na er de wonderbare medaille in ge
legd te hebben. En het duurde niet lang of
via radio en telefoon kwamen de berichten
over wonderbare genezingen binnen, waar
onder ook enkele uit de hoofdstad, Rio de
Janeiro.
Het grootste wonder van Urucania.
Maar het grootste wonder, dat de Moeder
Gods door middel van pater Antonio be
werkt heeft dat zijn de 20.000 bekeringen
van mannen, die voor de eerste maal de hei
lige sacramenten
bgApi
vrSnv
MAAR VOOR EEN WEEK
TABAKSBONNEN.
Den Haag, 13 Oct. Van 24 October af
zullen de bonnen voor tabak tegelijk met de
bonnen voor voedingsmiddelen worden be
kend gemaakt. In de bonnenlijst van 21 Octo
ber zullen dus bonnen worden aangewezen
voor 6 rantsoenen tabak (tabakskaart) en 2
rantsoenen tabak (gecombineerde kaart),
bestemd voor het tijdvak van 24 October tot
en met 6 November. In verbrand hiermee
worden voor de week van 17 Tot en met 23
October van de tabakskaart de bon TABAK
115 voor twee rantsoenen sigaretten of kerf
tabak en van de gecombineerde kaart de bon
TABAK 119 voor één rantsoen sigaretten of
kerftabak aangewezen.
Inwoners van Chaam, denk er aan
Uw bonkaarten af te halen op
Maandag en Dinsdag a.s.
BAARLE-NASSAU
Na uitreiking bonkaarten 812
De na uitreiking van de bonkaarten 812 voor
de periode van 24 Oct. - 8 D^c. vindt plaats
op Maandag 18 Oct. te Baarle-Nassau voor
gemeenten Baarle-Nassau en Alphen.
Voor deze uitreiking moeten worden overge-
de distributiestamkaart en de inwisselingsbon
810.
van de katholieke kerk heb-
mtvangen! 20.000 mannen, om van- de
vrèTTVven niet te spreken. In totaal mag het-
aantal bekeringen gerust op'50.000 geschat
worden: 50.000 mensen in het diocees Ma
riana, die door de zegen van pater Antonio
in de schoot der Moederkerk opgenomen of
teruggekeerd zijn. Dat is 'het grootste won
der, een wonder zonder weerga, gewrocht
door Onze Lieve Vrouw, de Moeder der
goddelijke genade.
De genezingen door Onze Lieve Vrouw
zijn een geweldige wekroep geworden in heel
Brazilië. De bisschop van Mariana ontvangt
van alle kanten brieven over Urucania en
pater Antonio. Personen van aanzien, man
nen uit alle rangen en standen komen per
vliegtuig naar Rio Casca, waar pater An
tonio de laatste tijd verblijft, om zijn zegen
te ontvangen. Tallozen vragen de bisschop
per brief of-per telegram of ze genezing van
pater Antonio’s zegen kunnen verwachten.
Hüauitwoordt allen dit: „Pater Antonio ont-
vaiP iedereen, die hem bezoekt en geeft
hem zijn zegen.” FJet overige is werk van
de genade, van God s Geest die waait waar
•Hij wil. Wij kunnen onze lezers slechts aan
raden, naar aanleiding van de gebeurtenissen
te Urucania hun devotie tot de Moeder der
Genade vuriger dan ooit te maken en haar
„wonderbare medaille de medaille der On
bevlekte Ontvangenis vertrouwvol te dra
gen. Voor ons, die niet naar pater Antonio
kunnen gaan, blijft evenzeer Haar woord
gelden: „Allen, die deze medaille dragen,
zullen grote en
gen”.
Soms krijgen we interessant# brieven uit
onze missies. Enkele weken geleden kwam er
een van pater Eduard Auth MSF uit Bra
zilië, die niet alleen interessant was, maar
zelfs sensationeel. Hij is te lang om hem hier
in zijn geheel af te drukken, maar wij ont
lenen er het vólgende aan.
In een kleine en tot nu toe vrijwel onbe
kende plaats, Urucania, in de Braziliaanse dom lijdt, komt
men, 1
en
staat Minas, moet er momenteel een priester
zijn, dié wonderen doet. Hij heet Pater An
tonió; in Brazilië noemt men alle priesters
pater, ook al zijn ze, zoals pater Antonio,
feitelijk wereldheer. En hij doet niet zo nu en
dan een wonder, maar dagelijks tientallen.
H. Maagd en haar wonderbare medaille.
H. Maagd en haar wonderbare medaille.
Pater Auth is in Urucania geweest en heeft
ze gezien; de kranten in Brazilië staan er vol
van.
Wie is pater Antonio?
Antonio Ribeiro Pinto, geboren in Piraci-
caba in de staat Minas Gerais, de 2e April
1879, is een late roeping. Als jongen heeft hij
•reeds priester willen worden maar zag er
geen kans toe. Met zijn 19e jaar trok hij naar
Mariana,' de hoofdstad van zijn diocees, om
er te proberen een bestaan te vinden. Na
eerst boerenknecht geweest te -zijn, wordt hij
huisjongen in ’t bisschoppelijk seminarie.
Daar valt hij zozeer op door zij bescheiden
heid en ijver in het vervullen van -zijn werk
zaamheden, ook de gewoonste, dat de presi
dent hem voorstelt, de studies te volgen en
priester te worden. Hij grijpt die kans met
beide' handen en weet het hoge doel te be
reiken: 9 April 1912, 33 jaar oud, wordt hij
priester gewijd.
Drie jaar is hij kapelaan in Rio Casca; dan
sterft zijn pastoor en hij volgt hem op: Hij
bouwt een nieuwe .kerk, maar zodra deze
klaar is, plaatst zijn bisschop hem over naar
Ipanema, waar hij maar zeer kort zal blijven
en dan naat St. Antonio da Grama in het
binnenland, waar hij 27 jaar werkt. En hóé
werkt! Het duurt niet lang of hij kent al zijn
parochianen met name, hervormt de jeugd
door zijn pakkend katechismusonderricht,
weet contact te krijgen met jong en oud en
roeit in drie jaar tijd de dronkenschap uit in
zijn parochie, een ondeugd, die er maar al te
welig tierde. Hierbij maakt hij gebruik van
de wonderbare medaille van de H. Maagd:
als hij een dronken man tegenkomt of op de
straat4ziet liggen, spreekt hij hem aan, soms
vriendelijk, soms nogal bars,, en geeft hem
een glas, water, dat hij eerst zegent. Dan
geeft hij hem de medaille met de raad, in de
toekomst steeds een glas water te drinken,
waarin hij de medaille moet doen, telkens als
hij weer een onbedwingbare zin in drank
bespeurt.
U ziet: een merkwaardige methode van
drankbestrijding, maar blijkbaar n afdoende,
want na drie jaar is er geen enkele dronk
aard meer in St, Antonio da Grama! Dit
was het begin van de wonderbar^ gebeur
tenissen in zijn parochie.
^Brazilië ontdekt pater Antonio.
Van verschillende kanten beginnen nu
hulpbehoevenden naar p. Antonio te komen,
sommigen met lichamelijke ziekten en gebre
ken, anderen met geestelijke. Hij raadt ze
aan een rouwmoedige biecht te sprekén, de
H. Communie te ontvangen en dan geeft hij
hen het gezegende water met de medaille.
Velen vinden op die wijze genezing. De be
zoeken nemen steeds toe; de roep van de
heilige pater verbreidt zich in de omgeving
en steeds dteper het land in. Uit verafgele
gen plaatsen komt men naar hem toe om ge
nezing of minstens verlichting te vinden en
velen slagen daarin.
De eenvoudige dorpspastoor maakt geen
ophef van de verbluffende resultaten van zijn
zegeningen. zSpi grootste zorg blijft hij wij
den aan zijn parochie, waar hij een totale
omkeer naar het goede weet te bewerken.
Maar zijn krachten raken uitgeput. 30 jaar
lang heeft hij in het verborgene, in het bin
nenland, ver van de grote wereld gewerkt
maar de wéreld begint hem op te zoeken.
In Januari 1947 trekt hij zich terug uit zijn
parochie en vestigt zich te Urucania. Maar
rust zal hij daar niet vinden.
Urucania.
Het stadje ligt midden in de staat Minas,
ver van het moderne verkeer.' Een spoorweg
er heen is er niet; auto’s komen er maar zel
den, omdat de wegen zo slecht zijn. Althans,
zo was het tot Juni ’47. Nu is dat veranderd:
Urucania is een verzamelplaats van honder
den verkeersmiddelen van allerlei aard ge
worden,-ondanks alle grote moeilijkheden.
Op de wegen en in de straten ziet mep dui
zenden pelgrims, die in de openlucht over-
DAG DER DANKBAARHEID.
Duizenden graven op Nederlandse bodem
zijn de prijs, welke de Geallieerden in de
afgelopen Wereldoorlog betaald hebben voor
de bevrijding van ons Vaderland. Leed
blijvend gemis ip duizenden gezinnen in ons
zo zeer bevriende landen.
De Geallieerden maar bovenal de nabe-
stadhden hebben er recht op, dat zij hun do-
i den geborgen weten in een bodem, die ze
liefderijk ontving, in harten, die ze blijvend
gedenken.
Het wekken en instandhouden van een
nationaal zowel als een innerlijk plichtsge
voel, geboren uit dankbaarheid, is ons aller
taak.
Wanneer wij dit doen dan betekent dit,
dat nu en in komende tijden het Nederlandse
Volk in het bijzonder op Dodengedenkdagen
dit verledeq zal herdenken.
Da| dit gebeuren niet zal ondergaan in alge
mene vervlakking des levens; dat men steeds
weer de gelegenheid krijgt om uitdrukking te
geven aan een blijvend gevoel van blijdschap,
dankbaarheid voor deze herkregen vrijheid.
Steeds moet naar voren komen een saam
horigheid met andere volkeren, die samen
met ons streden enleden.
Tienduizenden vaderlanders achten zich
liet een ereplicht de graven van onze geal
lieerde vrienden met blijvende zorgen te om
ringen.
Daarnaast beijvert het Nederlands Oor-
logsgraven Comité zich om door het ver
lenen van alle mogelijke steun en medewer
king aan de nabestaanden van hen, die in
ons Vaderland hun laatste rustplaats.vonden,
het mogelijk te maken dat zij de graven van
hun dierbaren komen bezoeken.
Reeds duizenden nabestaanden bezochten
door bemiddeling van het Nederlands Oor-
logsgraven Comité de graven van hun geval
lenen in Nederland en even zovele brieven,
vol van dankbaarheid getuigen hoe de actie
van het N.O.G.C. de harten van tallozen ver
in het buitenland ten opzichte van Nederland
heeft beinvloed.
Door het aanvaarden van deze verheven
taak geven wij ook troost aan hen, die helaas
niet in de gelegenheid zijn de graven van
hun dierbaren, met persoonlijke zorg te om-
Zaterdag 1 7 October 1 948
Nummer 41
U i tg ave: Wed. T. de Jong-Baumers, Baarle-Nassa u
■caaaMBanMuassM
43 e Jaargang
Ij
Verschijnt iedere Zaterdag. Prijs f2.50 per half jaar. Advertentie prijs 4 cent per m. m.
Redacteur: J. C. Rovers Chaam
