DE SPITSBROEDERS Acht van Chaam Baarle's Nieuws- en Advertentieblad TITO UIT DE GRATIE en dat het vonnis van de Kominform dus een flagrante inmenging is in de binnenland se aangelegenheden van een souvereine staat. Zhdanov bracht in zijn aanklacht te punten naar vo Last van zeninveh? politiek kon veroorloven. Voor die thTOrie len. Zeker werd dit besluit niet gemakke lijk genomen, want daardoor werd aan de rotte en corrupte kapitalisten van het dat een van de hocfdschuldigen, gene raal Rankovitch, de opperbevelhebber is van de geheime politie. Deze zal er in zijn allareigenst belang wel bijzonder goed voor zorgen, dat een paleisrevolutie geen kans krijgt. Voor de onderdrukte volken van Oost- Europa en ook voor het Westen is echter het belangrijkste van dit alles, dat de ro de dictatoren, juist nu de afrekening met Markos in Griekenland voor de deur schijnt te staan, het met elkaar oneens worden en in hun breidelloze heerszucht de klauwen naar elkander uitslaan. Stefan Rokita |43e Yougoslavie, de militaire discipline in de ze^hrtij en het ontbreken van zelfcritiek in naar boezem. 3 De afwijking van de leer van Marx en Lenin. 4 De onvoldoende opleiding van het le ger. Bij dit laatste punt merkte Zhdanov met bijtende ironie op; „De taak van een proletarisch leger ligt niet in parade shows, en het wordt niet in het leven ge roepen door de koninklijke adelaar te ver vangen door de rode ster". Toen na de zeer scherpe aanklacht van Zhdanov, generaal Milovan Djilas zijn partij althans van enige beschuldi gingen wilde vrijpleiten, onderbrak de Rus hem na enkele minuten met de op s rnerking, dat de Kominform niet bijeen was gekomen om het hart op te halen aan dialectiek. De acte van beschuldiging, die na de conferentie van Sinaia door de Komin form tegen Tito en de C.P. van Yougo slavie isgepubliceerd, omvat meer dan duizend regels. Daarin worden Tito en zijn getrouwe beschuldigd van alle mis drijven, die een communist en een niet communist maar kunnen begaan. Treffend schrijft de Neue Zuncher Zeitung in haar analyse van deze acte: „In het middenpupt der beschuldiging staat de agrarische politiek van de C.P. van Yougoslavie, die de vernietiging van de zelfstandige boeren heeft opgeschort en daardoor zich aan de doodzonde heeft schuldig gemaakt, als Boecharin te ge love-n aan de mogelijkheid van een ge le^lijke overgang van kapitalisme naar socialisme... Voorts behoort tot de be schuldigingen nog de constatering, dat Tito een wreed regiem van terreur onder houdt en geen critiek duldt; het groteske hoogtepunt wordt bereikt in het verwijt dat de Yougoslaven van hun liefde voor de Sovjetunie hadden gesproken, terwijl het toch duidelijk was, welk een schande lijke politiek van vijandigheid tegenover de Sovjetunie zij bedreven. Inderdaad, ‘n regiem van terreur en gebrek aan zelfcritiek zijn in Moscou be slist volkomen onbekende begrippen. En Tito? Het antwoord van Tito op de aan klacht van Moscou is zelfbewust genoeg. H Centrale comité van zijn C. P. wees met beslistheid de beschuldiging van de hand: als laster en duimzuigerij. Intussen demonstreert men in Yougo- slavische voor Tito; waarschijnlijk min der, omdat het volk zo gek is op zijn sat raap, als wél uit nationale trots. Men kan nog moeilijk zeggen, welke verdere maatregelen Moscou tegenover de afvallige zal nemen. Hij zit nogal ver weg en is niet zo gemakkelijk te berei ken. Het veiligste en minst opvallende middel zou een paleisrevolutie zijn, die op de plaats van de man met „leiders" aspiraties een handzamer werktuig van Moscou in Belgrado naar voren zou schuiven. Maar men moet niet vergeten achter het ijzeren harmonie in de fa milie der volksde mocratieën heerst, Vadertje Stalin heeft wel een har de hand, maar ook ontstuimige kinderen. Eerst heeft Dimitrov, thans Tito een on gehoorzame poging gedaan om zich aan het vaderlijk gezag te onttrekken. Beiden zijn ambitieus; beiden zouden wel erg I Westen een gapende bres in het Ooste graag een heuse politieke rol spelen, een echte hoofdrol; beiden willen werkelijk heersen. Zij willen authentieke "leiders" zijn, al is het dan in klein formaat. Zij vinden geen voldoening in de rol van ma rionetten, wier eerste plicht een blinde gehoorzaamheid is aan Stalin en zijn Moscovisch Polibureau. Dimitrov, de oude vechter en organi sator, wilde als eerste zijn staatsmansga- ven ontplooien door de schepping van ‘n Balkanbloc. Scherp werd hij door het Kremlin tot de orde geroepen en tanden knarsend ondernam hij zijn boetetocht naar Canossa. Gehoorzaam erkende hij, dat hij overhaast en ondoordacht had hij overhaast en ondoordacht had gehan deld en dat de stichting van *n Balkanfe- deratie onder „vrije" volksdemocratieën eigenlijk volkomen doelloos was. Maar de beslissende factor, die Dimitrov tot dit inzicht" bracht, was vast en zeker de langgerekte open grens van Bulgarije met de Sovjetunie. Met afgunst eerst, later met leedver maak had Tito deze ontwikkeling van za ken gevolgd. Dimitrov was zijn grote te genspeler op de Balkan, die bovendien op een veel roemrijker verleden kon te rugzien en zeker een omvangrijker regis ter van verdiensten in Moscou op zijn naam had staan. Maar uit Dimitrovs echec trok Tito uit allerwaarschijnlijkst volkomen onjuiste conclusies. Primo, dat hij in Moscou toch grotere gunst genoot dan Dimitrov; secundo, dat hij, als de meest Westelijk gelegen, verst van de centrale verwijder- lijk bloc onthuld, het blok dat, volgens Moscou's woorden, van graniet was en op welks gewicht en eenheid kame^pd Molotov zo gaarne wees, wanneer nieu we „begrensde eisen" in zijn politieke kraam te pas kwamen. Maar het gevaar, dat uit Tito's afval ligheid kon voortvloeien, schatte het Kremlin groter en dus besloot men tot Tito's publieke uitstoting, die tevens een nuttige waarschuwing kon zijn voor de andere satellieten. De KomiijJorm in het geweer. Zoals steeds in dergelijke gevallen handelde het Kremlin ook hier op indi recte wijze. Men maakte gebruik van de Kominform, als gedwee instrument. Op de conferentie te Sinaia, de voor malige residentie van de Roemeense ko- ningen, werd hetkettergericht over ^ito gehouden en het vonnis geveld. Op „„ze conferentie van 20 Juni spanden, onder leiding vag Zhdanov en Malenkov alle kopstukken van het internationale com munisme de vierschaar over de trouwe loze Tito. Daar waren Duclos (Frankrijk) Togliatti en Secchia (Italië), Berman en Zambrowski (Polen) Gero en Farkas (Hongarije) Slansky (Tsjechoslowakije) Chervenko (Bulgarije) en Anna Pauker (Roemenie) de Duitse communisten Pieck en Grotewohl en twee Albanezen genoten’de eer, voor het eerst te worden toegelaten tot de Bloedraad der commu- munisten. Als waarnemer voor het be schuldigde Yougoslavie was generaal Het bericht over de veroordeling van Tito en de communistische partij in You goslavië door de Kominform kwam zo onverwacht en plotseling, dat de meeste mensen, zowel in Oost- als West-Europa hun ogen niet konden geloven toen de eerste telegrammen daarover in de pers verschenen. In Warschau hebben de volkomen verbijsterde communisten het bericht in den beginne zelfs als ‘n „kapitalistische leugen" gebrandmerkt tot de Komin form hun met nadruk de ogen opende. Toen stemden ze natuurlijk snel en vol ijver in met het schelle koor van de aan Moscou verknochte communistische partijen. Welk een schokkend nieuws dan ook! Josip Broz-Tito, de „volksheld, de zege vierende, de Eerste Partisaan" de drager van de Orde van Lenin, van de Orde der Overwinning, van de Orde der Rode Ster en van nog vele andere pralende en stra lende Sovjetrussische onderscheidings tekenen, die een nog decoratiever borst dan de zijne van boven tot onder zouden kunnen tapisseren, deze Josip Bros Tito was volkomen onverwacht voor de bui tenwereld in ongenade gevallen; dit „wit viooltje" Lreeg de wind van voren, d-e ijskoude Noordenwind uit Moscou, die het jammerlijk moest doen verflensen.... Dimitrov en Tito De breuk tussen Moscou en Belgrado geeft het eerste duidelijke bewijs, dat er gordijn geen ideale j van evangelie van de zondag In dien tijd zeide Jezus deze gelijkenis tol sommigen, die op zichzelf ringschatten: Twee mensen gingen op naar den tempel om te bidden: de een, een Farizeër en de ander een tollenaar, De Farizeër ging staan en bad bij zichzelf aldus: o God, ik dank U, dat ik niet ben gelijk de andere mensen: 'rovers, on rechtvaardigen echtbrekers, of ook gelijk deze tollenaar. Ik vast tweemaal in de week en geef tienden van al wat ik gewin. En de tollenaar bleef op eenigen afstand staan, en wilde zelfs zijn ogen niet ten hemel heffen, maar sloeg zich op de borst en zeide: o God, wees mij, den zondaar, genadig. Ik zeg u Deze veeleer dan gene ging gerechtvaardigd naar huis. Want alwie zich verheft zal vernederd, doch wie zich vernederd zal verheven worden. In de rosse schemer van den Balkan Zondag 1.1. is onder vrij gunstige weersom standigheden de alom bekende wielerweg- wedstrijd ,,De Acht van Chaam" verreden- Naargelang het de hele morgen zeer slecht weer geweest was, begon het omstreeks 11 uur beter te worden, hetgeen tenslotte met hier en daat nog enige motregen constant zou blijven. Over het publiek had men niet te klagen. Van de richting Breda kwamen de toe schouwers met honderden om weer eens oog getuige te zijn van deze steeds aantrekkelijke wedstrijden. Eveneens uit de richting Tilburg hoewel aanzienlijk minder als vorige jaren, dit, zeer zeker vanwege de donkere bewolking kwamen verschillende wielersportliefhebbers. Reeds om 1 uur werd een aan vang gemaakt met de start van een wedstrijd voor nieuwe lingen en vzteranen over een afstand van 40 km. Een snelle start was het gevolg dat een groot aantal renners in de eerste kilometers reeds in verschillende groepjes verdeeld wér den. terwijl vele wegens pech en het kansloos worden het parcours moesten verlaten. Val partijen kwamen eveneens verschillende ma len voor. De veteranen wisten zich eveneens behoorlijk van hun taak te kwijten, hetgeen wel blijkt uit het feit dat de eerst geklasseerde veteraan slechts drie minuten langer over de ze afstand deed dan de eerst aankomende nieuweling. Ook bij de veteranen waren de krachtsverhoudingen zeer variërend- De uit slagen der nieuwelingen waren; le Donker Amsterdam in 1.05.33 uur, 2e v.d. Pal Sche- veningen idem. 3e T. Verhoeven Overschie idem 4e J. Nollen Geieen idem, 5e Houte- pen-Bossenhoofd idem 6e Stoop Zevenber gen 1.05.53 uur, 7e Maenen Valkenswaard 1.05.59 8e M. Roks, St- Willibrord idem, 9e Vlaminckx St-Wiiiibrord idem 10 Mas- suger Oisterwijk idem De uitslagen van de veteranen waren: le Duquesnoy Den Haag 1.08.40 uur 2e Wijn berg idem 3e vd. Bosch Delft 4e Nagel Amsterdam 5e J. Braspenning Breda idem. Nadat de bloemen aan de winnaars waren uitgereikt, werden direct de toebereidselen getroffen voor de start van de professionals en onafhankelijken, die om drie uur zou begin nen van een wielerwegwedstrijd over een af stand van 120 km. waarin Adre de Korver de populaire Rotterdammer in de sprint de zeer goed rijdende Theo Hopstaken zou kloppen. In de laatste ronde hadden befde renners kans gezien zich uit de kopgroep van vijf, die bijna gedurende de gehele wedstrijd aan de kop gelegen had, te verwijderen. Dit was danook wel een zeer Aantrekkelijk moment uit deze wedstrijd. In de tweede ronde gingen de Kor- Weekblad vcor Baade-Nassau-Hertog en Omstreken. I SKI E Wie in zÜn onschuld tot nu toe geloof V II E de, dat de Kominform werkelijk niets an ders dan een Informatiecentrum wilde zijn, dat generlei politieke macht uitoe fent, zal wellicht door dit voorbeeld van de beschuldiging en veroordeling ener regWng tot juister inzicht zijn gekomen. pleitte, dal Yougoslavie van alle satellie- Men vergete niet, dat Yougoslavie for ten ‘t grootste leger op de 'been mocht meel een onafhankelijke staat is c.. houden. Zo kwam hij er toe, op zijn beurt, samen met zijn hoofdadviseur voor buitenlandse politiek: Kardeij, poli- tiekee plannen te smeden. Behalve door de gedachte van een I 111 2 Balkanbloc, in de geest van Dimitrovs j ina,a e vo<gen e vier i u-*j ren: 1 Het Vijfjarenplan werd in zijn quota slechts voor 13 pCt. verwezenlijkt, het geen de ontoereikendheid der Yougosla- f vische regering bewijst. 12 Het onvoldoende getal van leden en plannen, werd Tito vooral betoverd door het visioen van een Donaufederatie. You goslavië, Tsjechoslowakije, Hongarije, en Roemenie zouden er deel van moeten uitmaken. Een dergelijke Donaufederatie zou een nieuwe grote machtsfactor in - r- rx l activisten der communistische partij in in Zuidoostelijk Europa vormen! Dat be- l w greep ook het Kremlin, dat dubbel ver- j? ontrust werd bij de herinnering aaWde Donaumonarchie der Habsburgers en haar vroegere rol in Europg. Tito's grootheidswaan begon een ge vaar te worden voor het aloude beginsel, dat na vele anderen ook Moscou in be ginsel bracht: ‘t divide et impera, ver deel en heers. Met stijgend misnoegen constateerde het Kremlin danook Tito's politieke activiteit. Eerst werd hij vader lijk vermaand, zijn politiek „stokpaardje' nu maar naar stal te brengen, en derge lijke ernstige aangelegenheden, ook wat het wel en wee van Yougoslavie betrof t liever over te laten aan de ervaren kame raad Molotov. Tito sloeg die vermaning in de wind en ging zich, tot nog grotere ergernis van het Kremlin, bemoeien met de uiterst voorzichtig geleide politiek in zake Oostenrijk em Duitsland. De door slag gaf waarschijnlijk de conferentie ministers van Buitenlandse Zaken op initiatief v. You goslavië de 19e Fe bruari in Praag ge houden; ook Polen narn daaraan deel. In het Kremlin werd besloten, de onge hoorzame en eerzuchtige Tito de straf fende hand van Moscou te doen gevoe Jaargang Nummer 30 fe -Z;?i SBÖMeSSEfe^^ Sfi£SS8«S OHLaSt- Zaterdag 24 JULI 1948 k Mijnhardt’s Zenuwtabletten helpen U er overheen. -1-, ff-.’ 1- I 1- i p f f i r» j 1 Verschijnt iedere Zaterdag. Prijs f2.50 per half jaar. Advertentie prijs 4 cent per m. m. Redacteur: J. C. Rovers Chaam Uitgave: Wed. T. de Jong-Baumers, Baarie-Nassau.

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1948 | | pagina 1