en
Baarle's Nieuws- en Advertentieblad
VERSLAG VAN DE REIS BAARLE - BRAZILIË
J
fl
-
I
Dorpsgenoten
a
voor
EVANGELIE VAN DEN ZONDAG.
Hoofdstuk 7, 15-21
In dien tijd zeide Jezus tot zijn leerlingen:
Wacht u voor de valsche profeten, die tot u ko
men in schaapskleederen, maar inwendig roof
zuchtige wolven zijn. Aan hun vruchten zult ge
ze kennen. Plukt men wel druiven van doornen
of van distels vijgen? Zoo draagt iedere goede
boom goede vruchten; een slechte boom echter
draagt slechte vruchten. Een goede boom kan
geen slechte vruchten dragen en een slechte
boom goede vruchten voortbrengen.Iedere boom
die geen goede vruchten voortbrengt, zal omge
houwen worden. Aan hun vruchten zult gij ze
dus kennen. Niet ieder die tot Mij zegt: Heer,
zal binnengaan in het rijk der hemelen, maar
wie den wil van mijn Vader volbrengt, die in de
hemelen is, Hij zal binnengaan in het rijk der
hemelen.
scheurde het wolkendek vaneen, en kon
den weer eens een blik werpen in het dal
van tranen diep beneden. Achteraf hoor
de we, dat we de route Amsterdam-Eind
hoven Brussel Parijs Bordeaux Madrid
hadden gevlogen.
Om half 11 ongeveer, gaf de steward
de volgende berichten door:
Piloot, Dill, Steward, Marks, plaats; 5
km. N.W. Parijs; hoogte 2750 meter
snelheid: 275 km. temperatuur buiten 4
gr. C.
Om half een nogmaals berichten plaats
Bordeaux’ hoogte 3355 m., snelheid 250
km. temperatuur 9 gr. C.
Dat het op deze hoogte buiten erg koud
moest zijn, konden we wel aan de vleu
gels van de Spreeuw zien, die langzaam
wit werden van de ijzel. Boven de Pyre-
neëen vlogen we voortdurend door de
wolken, en dat gaf een angstig gevoel, en
eerlijk gezegd heb ik hem toen wel een
beetje geknepen. Ik vond het nogal ge
waagd om zo maar met een vaartje van
250 km. per uur door de wolken voort te
jagen, Zonder het minste uitzicht. Stel je
voor dat er uit de andere richting ook een
stalen vogel komt aanstormen, het zou
beslist de laatste ontmoeting zijn geweest
Maar onze piloot scheen er niet zulke
sombere gedachten op na te houden, hij
deed althans geen moeite om boven de
wolken uit te komen; Het was danook ‘n
heele opluchting, toen we na dat blind
vliegen weer zon zagen, en ons konden
overtuigen, dat er zich geen andere fami
lieleden van onze Spreeuw op onze weg
bevonden. Als men met twee voeten vei
lig en vast op de grond staat, kan het spel
van een „spitfire" in de wolken een heel
aardig verzetje lijken, maar als men met
de Spreeuw in het wolkenlandschap te
recht komt is dat allerminst een grapje. Je
krijgt ongeveer het gevoel alsof je in een
groote vrachtauto zit, die over een onge
lijke zandweg voorthots. Het is een klim
men alsof je tegen een heuvel opgaat, en
dan plots zak je in de diepte met een ge
voel, dat het met de spreeuw nu welge
daan zal zijn. Voor de afwisseling maakt
hij dan een buiteling naar links en rechts
Om het contact met het vaderland, en
in het bijzonder met Brabant en Baarle
in de toekomst te bewaren, heb ik me
voorgenomen, om vanuit den vreemde
nu en dan een brief te zenden aan „Baar-
le‘s Nieuwsblad". In die brieven zal ik u
het een en ander vertellen over het leven
van een missionaris in een ver land, over
zijn vreugden en zijn zorgen, over zijn
wel en zijn wee, over zijn voorspoed en
zijn tegenspoed, kortom over alles wat
het leven van een priester hier tot een
missionarisleven maakt.
Mijn eerste brief bevat een kort ver
slag van onze reis van Holland naar Bra
zilië. Het zijn eenige reisindrukken van
een Brabantse heikneuter, die op zekere
dag een wereldreiziger werd.
13 Maart. In den namiddag van dezen
dag sloeg het uur van scheiden, „schei
den is een beetje sterven" zegt een Frans
spreekwoord, en meer dan ooit, onder
vond ik in dit uur de waarheid van dit
woord. Maar de prijs voor de zielen is
duur, en een missionaris die de hand aan
de ploeg slaat, mag niet omzien maar
moet voorwaarts gaan, en de weg volgen
die Christus hem getoond heeft. Maar de
missionaris is een mens zoals andere
mensen, en daarom beteekent scheiden
van huis, familie, vrienden en geboorte
grond, ook voor hem offers brengen. Maar
het is ook de roem en de plicht van een
priester, slachtoffer te zijn, zich uit te
putten voor de zielen.
In den laten namiddag kwam ik aan in
het Missiehuis aan den Bredaschenweq.
Hier waren de vier missionarissen voor
Brazilië bijeengekomen, om de volgende
dag gezamelijk de grote reis te beginnen.
Pater Provinciaal en pater de Lepper
zouden als missievisitatoren de reis mee
maken.
Donderdag 14 Maart. Dit was de groot
te dag; Hoe dikwijls hadden wij om de
moed erin te houden gedurende den oor
log, niet het lied gezongen „Maar eens
komt de tijd en de dag en het uur, dat wij
de wereld ingaan". Na vijf lange taaie
magere jaren van oorlog was voor ons
nu eindelijk dat uur geslagen. Rond den
middag vertrokken wij onder het gejuich
van paters en broeders, en het gejoel der
studenten uit het missiehuis in de richting
Breda. We zaten in ‘n Engelse Bellenwa
gen; deze moderne huifkar bracht ons in
vliegende vaart naar Zwijndrecht waar
we per trein verder naar Driehuis zouden
reizen. Daar brachten we in het missie
huis den laatste avond in het vaderland
door. Toen we goed en wel in het hoge
Noorden zaten, kwam een van de wereld
reizigers tot ontdekking, dat hij zijn reis-
papleren in het missiehuis te Tilburg had
laten liggenOns hele reisplan dreig
de hiermede in de war te geraken. Als je
in Driehuis bij Amsterdam zit, ligt Tilburg
niet bij de deur; daarbij was het al laat
in de avond, terwijl we de volgende dag
al vroeg per vliegtuig zouden vertrekken.
Goede raad was duur; maar de papie
ren moesten, hoe dan ook worden ge
haald. Gelukkig kregen we spoedig tele
fonische verbinding met broeder jan, de
portier van Tilburg, en het resultaat hier
van was, dat broeder Jan zelf om vier uur
in de nacht in een vliegende bedstee met
de paparassen in Driehuis aankwam. Dat
ritje op en neer kostte maar even 175
gulden, maar de reis kon nu toch door
gaan.
Vrijdag 15 Maart. We moesten vroeg
uit de veren, want om half negen zou on
ze luchtreis beginnen. Om half acht wa
ren we al op het vliegveld; het was een
koude echt hollandse voorjaarsmorgen,
met een scherpe wind en een heel schuch
ier zonnetje, dat al spoedig geheel achter
de voorjagende wolken verdween.
Een lange serie K..L.M. vogels van al
lerlei grootte, stonden al te ronken, klaar
voor vertrek. Daar gaat er juist een van
door: met donderende motoren stormt hij
over de startbaan, zakdoeken wuiven, en
weg is de reuzenyon^Vogel, waarheen
gaat Uw vlucht? Naar het land waar de
palmen wuiven, naar Java
Om half negen is het aantreden voor
de reizigers naar Madrid. Een en twintig
passagiers klauteren langs een kippen-
laddertje in de „Spreeuw", een tweemo-
torig transport vliegtuig. De groengrijze
kleuren van het toestel, herinnert ons
weer aan de sombere dagen van den oor
log. Er is voor ieder een extra gemakke
lijke zetel en een deken tegen koude voe
ten. Wanneer de laatste voorbereidingen
getroffen zijn geeft de „Spreeuw" vol gas,
en stormt met donderende motoren over
de startbaan vooruit, nog een laatste groet
aan de wuivende menigte,.... en dan zijn
we los. De grond zakt onder ons weg in
de diepte; de huizen krimpen totblokken-
doozen ineen, en eenige ogenblikken la
ter is het alsof we over een reusachtig
ganzenbord vliegen, waarde rivieren en
sloten als reusachtige pieren overheen
kruipen; We stijgen snel, want we moe
ten zo spoedig mogelijke boven de wol
ken zien te komen. Eerst vliegt de Spreew
de laaghangende wolken aan flarden,
boort zich vervolgens door twee gesloten
wolken dekken heen, totdat hij op een
hoogte van 2500 meter plotseling een
nieuw wereld binnenvliegt, een eindelo
ze witte vlakte strekt zich hier voor ons
uit; men zou zich op de Noordpool wa
nen. Een smetteloos blauwe hemelkoe
pel staat strak over de verblindend witte
wolkenzee gespannen, terwijl de zon een
mengeling van geel groen en violet te
voorschijn tovert.
Van Nederland hebben we helaas niets
meer gezien. Eerts in Zuid-Franjcrijk
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken.
MH
Zaterdag 27 Juh 1946.
■I
Redacteur: Emiel de Jong.
UW
41 Jaargang.
Nummer 30.
Uitgave: Drukkerij E. de Jong, Baarle-Nassau.
