en
Advertentieblad
en Omstreken.
Baarle's Nieuws-
J
I
In Duitsche gevangenschap.
Week blad voor
L_„Redacteur: Emiei de Jong.
f'
Baarie-Nassau-Hertog
Illegale brieven werden
Roode Kruis gezonden,
buitenwereld kennis van
moffen cultuur. Er kwam
van dat vooraanstaande Nederlanders
op een donkere avond. De scnildwacht
schoot haar neer, in de verbeelding dat
er iemand ontvluchten wilde. Later, toen
ik in Dachau was, hoorde ik, dat vrouw
en kinderen van de commandant gedood
werden door een bombardement, die fa
milie woonde n.l. in Dachau. Zoo kreeg
deze commandant ook zijn straf voor zijn
schanddaden.
Wij, in de tandkliniek deden ons best
om de geest tussen de gevangenen goed
te houden en de kwaden tussen hen (b.v.
de capo's) bij slecht gedrag (b.v. als een
capo sloeg) te straffen. Dit straffen deden
wij op de volgende manier, als een ge
vangene ontboden moest worden naar de
tandarts voor behandeling ontving hij ‘n
briefje, onderteekend door de SS tandarts
dat zoo en zoo laat hij verschijnen moest
in de tandkliniek.
EVANGELIE VAN DEN ZONDAG.
Hoofdstuk 8. 1-13
In dien tijd, toen Jezus nu van den berg was
afgedaald, volgden Hem talrijke scharen. En
zie, een melaatsche kwam, wierp zich voor
Hem neder en zeide; Heer, indien Gij wilt,
kunt Gij mij reinigen. En Jezus strekte de hand
uit, raakte hem aan en zeide; Ik wil, word ge
reinigd. En aanstonds was hij van zijn melaats
heid gereinigd. En Jezus zeide hem; Zie toe,
dat gij het niemand zegt, maar ga, vertoon u
aan den priester en offer de gave, welke Mo-
zes heeft voorgeschreven, tot een getuigenis
voor hen. Als Hij nu Capharnaum was binnen
gegaan, naderde Hem een honderdman die
Hem bad en zeide; Heer, mijn dienstknecht
ligt thuis verlamd en lijdt hevige pijnen. En
Jezus zeide hem; Ik zal komen en hem genezen
Maar de honderdman antwoordde: Heer, ik
ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak komt
maar speekt slechts een woord en mijn dienst
knecht zal genezen. Want ook ik ben een man
onder gezag gesteld, maar ik heb soldaten on
der mij, en tot den eene zeg ik: Ga, en hij gaat
en tot den andere, Kom, en hij komt; en tot
mijn dienstknecht, doe dit en hij doet het. Toen
Jezus dit hoorde, was Hij verwonderd en sprak
tot die Hem volgden; Voorwaar, Ik zeg u; zoo
groot een geloof heb Ik in Israël niet gevonden
Doch Ik zeg u, dat velen zullen komen van Ihet
oosten en het westen en met Abraham. Isaak
en Jacob aanzitten in het rijk der hemelen
doch de kinderen van het rijk zullen worden
uitgeworpen buiten in de duisternis, daar zal
geween zijn en geknars der tanden. En tot den
honderdman zeide Jezus, Ga, en zooals gij hebt
geloofd, zoo geschiede u, En op hetzelfde uur
genas de dienstknecht.
Daar deze SS tandarts toch niet wist
welke gevangenen er behandeld werden,
schreven wij ook een dergelijk briefje
aan een gevangene die zich misdragen
had. Zoo verscheen dan die gevangene
of capo op het vastgestelde uur in de
tandkliniek. Dit uur was natuurlijk dus
danig gekozen dat de SS toezicht weg
was. Die gevangene werd dan op een
stoel geplaatst en een half uurtje stevig
aan de tand gevoeld, in letterlijke beteke
nis. Na afloop van zoo‘n half uurtje werd
die gevangene dan aangeraden zich voor
taan behoorlijk te gedragen. Dit middel
hielp probaat!
Aan de andere kant „organiseerden’’
wij veel tandheelkundig materiaal van de
SS, dit materiaal (natuurlijk dergelijk
materiaal, dat voor gevangene verboden
was, b.v. om goede zilver- of porcelein-
vullingen te leggen) werd stiekum ver
bruikt.
Ook met het maken van gebitten werd
de SS beduveld. Er mochten n.l. ten
hoogste per maand een tiental gebitten
gemaakt worden. Doch wij maakten er
wel 30. Het materiaal werd weer geor
ganiseerd van de SS. Zoo was ten lange
laatste de toestand zoo, dat de SS geen
gebitten meer kreeg, omdat er z.g. geen
materiaal was, maar wij werkten voor de
^gevangenen gewoon door.
Wordt vervolgd W. Eggink,
de SS ging en een vrouw waar ze een
erge hekel aangaf als schuldige.
Deze vrouw werd daarop in de groote
gevangenis (de beruchte bunker) gestopt.
Alle andere vrouwen gingen daarop ‘n
protest-nota aan den commandant zen
den, door allen ondertekend, met als in
houd, dat zoo iemand gestraft moest wor
den, zij allen straf hadden verdiend, daar
alle vrouwen hadden meegeholpen om
de verklikster te straffen.
De commandant liet daarop alle vrou
wen die ondertekend hadden in de bun
ker stoppen.
Het betrof ongeveer 100 vrouwen. De
ze vrouwen werden ‘s avonds in de bun
ker gestopt, met 35 vrouwen in een cel,
was 2 bij 3 m., zonder stoel bed of W.c’
Er werden dus 35 vrouwen in een cel ge
stopt die eigenlijk nauwelijks een man
kon herbergen. Deze cellen hadden
slechts een zeer kleine raam als ventilatie
De gevolgen waren verschrikkelijk. De
volgende morgen bleken 19 vrouwen
overleden te zijn, gestikt door gebrek aan
ucht. Een 25 tal vrouwen was volkomen
de kluts kwijt, gewoon krankzinnig ge
worden. De SS-dokter die controle maak
te in de gevangenis liet bevel geven dat
de overgebleven vrouwen in ‘t zieken
huis moesten worden cpgenomen. Zoo
zagen wij in de tandkliniek/die tegeno
ver de bunker was gelegen, de stakkers
uit de bunker komen.
Ons aller verontwaardiging was groot,
naar het Ned.
zoo kreeg de
dit staaltje van
i zoo'n deining
j
hun klachten gingen indienen bij de mof-
fenregeering. Rauter persoonlijk kwam
naar Vught om deze zaak uit te zoeken.
De commandant werd afgezet en naar
het front gezonden. Een schrale troost
voor de vrouwen, waar er 19 van gestor
ven waren.
Doch de verklikster, die eigenlijk de I
schuld had van heel de geschiedenis,
werd op een dergelijke manier geslagen
door de andeie vrouwen, dat ze in ver
twijfeling naar de draadomheining liep,
Niets hielp echter, ze kochten gewoon
de schildwachten om mer sigaretten e.d.
Het was zelfs zoo sterk, dat een Duit
se gevangene voor zijn meisje een pakje
ging halen buiten het kamp, dat daardoor
kennissen of familie van haar was neer
gelegd. Dus deze gevangene, klom eerst
naar het vrouwenkamp, een kunststuk
op zichzelf, ikzelf zou het voor geen geld
van de wereld gekund of gedurft hebben.
Daarop kroop hij tussen de schildwach
ten door, eerst tussen een omheining
door, dan door een sloot met betonnen
schuine wallen, bespannen over en door
het water met prikkeldraad, daarachter
weer een prikkeldraadomheining, en
daarachter een klinkerweg met surveil
lance van schildwachten.
En dit reisje heen en terug, terug zelfs
met een pakje bij zich, het mag absurd
lijken, maar toch gelukte hem dat.
Tenslotte werd een ploeg gevangenen
aangewezen met schijnwerpers, die bij
ieder gerinkel van bel of fles, aangesto
ken moesten worden.
Doch ondanks alle maatregelen die de
SS namen lukte het altijd aan enkele van
die capo's om in het vrouwenkamp te ko
men.
De vrouwen hadden vrouwelijke be
wakers, natuurlijk ook SS, deze bewaak
sters waren nog wreeder en gemeener
dan onze bewakers, er waren zelfs Hol-
landsche bewaaksters bij.
Een van hen had vroeger op het stati
on den Bosch met kranten loopen leuren,
deze vrouw was een van de grootste beu
len daar.
Doch ook onder de gevangene vrou
wen was de geest prima, de vrouwen wa
ren zelfs nog moediger dan de mannen,
er was b.v. een commando vrouwen die
aardappelen moesten schillen inde keu- I
ken.
Op een gegeven moment vonden deze
vrouwen dat ze te weinig eten kregen, ze
gingen doodgewoon staken, moedig,
maar toch dom ook, men was immers
willoos en weerloos aan dat moffenge
spuis overgeleverd. Dat deze vrouwen
zwaar gestraft werden spreekt vanzelf.
De ergste staaksters werd zelfs het hoofd
kaalgeschoren.
Zoo lieten zich de vrouwelijke gevan
genen zich niet de kaas van het brood
eten.
Dat deze houding tenslotte toch funest
zou zijn blijkt uit het volgende.
Zooals ik reeds vertelde was een ande
re commandant aangesteld, men vertelde
dat deze streng maar rechtvaardig was.
Het zou wel anders blijken.
Onder de vrouwelijke gevangenen be
vond zich een vrouw, een Duitse gevan
gene, die leidster in een barak was. Alles
wat niet geoorloofd was ging deze vrouw
oververtellen bij de SS. De vrouwen
maakten zich daar tenslotte zoo kwaad
om, dat ze deze vrouw het haar afknipten
Het gevolg was dat die verklikster naar
I 41 Jaargang.
Nummer 4.
-j- Uitgave: Drukkerij E. de Jong? Baarle-Na^m.
Zaterdag 26 Jan. 1946.
