1
f
1
WEEKBLAD VOOR BAARLE-NASSAU
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAARLE-NASSAU
•■■■nri" r hili 11 iiiTiigjnrwïMirnriririTTniiTrrMMBiiM iiiiH ■jjiTirr --rrfMiniiiin ■wfrrirriïrw^r*inwnmii
I
37e Jaargang
Auxilium Christianorum.
den 2den wereldoorlog.
Uit het Hart
Brabant
van
Beschouwingen over
■■i
ZATERDAG 17 OCTOBER 1942
Nummer 42
Nooit kwam door toezien
iets tot stand
Fantastisch krijgsplan.
HOOFDREDACTEUR: EMIEL DE JONG, BAARLE-NASSAU. TEL. 231
-
Nog nooit kwam door toezien iets tot
stand. Daarvoor is altijd noodig geweest
dat er mannen van de daad waren, die de
handen uit de mouwen staken en aanpak
ten. Zulke mannen zijn het geweest, die
onmiddetijk gevolg gaven aan den oproep
TÉ
geen spoor van haar komst, toch weten
we, dat in Maart de hazelaar bloeit en het
sneeuwklokje zich zal hebben vertoond.
Zoo is het met den vrede.
Ook al zien we geen spoor van zijn
komst, we weten, dat na dezen verschrik
kelijken tijd een vrede zal worden ge
grondvest, die hechter zal zijn dan ooit te
voren en een tijdperk zal aanbreken, dat
ons dubbel zal vergoeden hetgeen we nu
tekort komen. Als het anders was zouden
we aan de uiteindelijke heerschappij van
het goede en ware moeten wanhopen,
wat een gebrek aan vertrouwen zou zijn
.tegen de alwijzé bestiering der Voorzie
nigheid.
Uit dezen oorlog bloeit een vrede op.
En omdat deze oorlog een oorlog is van
een uitgebreidheid en een verschrikking
als de menschheid nog niet beleefde,
moet een vrede volgen, die al het gele
den leed weer goed maakt, en derhalve
moet het een vrede zijn die alle vorige
vredes in zegen en welzijn overtreft. Hoe
grooter het leed was, hoe dieper de ver
troosting zijn zal en hoe feller de vreugde.
En ten slotte zal Gods Rijk over de
aarde zegevieren in de menschen die van
goeden wil zijn.
de H. Kerk in de Litanie van Lorette met *nemen> dal zoowel Grosny als Toeapse
l zooveel aandrang en vertrouwen: Auxi
lium Christianorum, ora pro nobis: Hulp
voor ons. En ook
had God de gebeden van zijn kerk ver
i geleidelijk zal verflauwen. De Duitschers
hebben hun doel bereikt nu zij in staat
zijn het scheepvaartverkeer op de Wolga
te beletten.
In den Kaukasus wordt nog steeds ver
der opgerukt. De strijd woedt op het
oogenblik voornamelijk op twee plaatsen
en wel om ’t petrolëumgebied dat zich in
de buurt van Grosny uitstrekt en op de
tweede plaats in de buurt van de volgende
voorname haven aan de Zwarte Zee, nl.
Toeapse. Men zou geneigd zijn aan te
De 7e October 1571 lag de Turk, trots
op zijn overwinningen en overmoedig,
met een vloot van 360 schepen en 12000
soldaten aan boord, in de Grieksche wa
teren. Zijn doel was, in Italië te landen, en
zo voort te dringen naar het westen, en de
naam van Christus van de aarde te ver
delgen.
Daartegenover dreef de vloot der Chris
tenen. Betrekkelijk gering was het aantal
schepen, en de bemanning was samen
geraapt in Spanje, de Kerkelijke staten,
Venetie en Malta. Zwak waren ze en on
voorbereid, en ze verstonden nauwelijks
hun bevelhebber, Prins Don Juan vai
Oostenrijk, een jonge man van 24 jaar die
te Santa Chiari van den Pauselijken ge
zant de commandostaf en de heilige stan
daard ontvangen had.
Velen meenden hem een samentreffen
te moeten ontraden. Maar de Christen
held volgde hogere ingevingen: de Geesi
die hem bezielde, verzekerde hem de ze
gepraal. Zaterdag, de 7 October 1571,
morgens om acht uur gaf hij het com
mando, de standaard te heffen, het sein
tot den aanval. Dan knielde hij ten aan-
schouwe van heel de slaglinie neer, en
smeekte den Almachtige om zegen over
de wapenen. Op dezelfde dag h eld Chris
telijk Europa geestelijke processies, om
door de kracht van het Rozenkransgebed
-
i van Christenen, bid
thans zal dit vertrouwen niet worden be
I schaamd.
op het punt staan in Duitsche handen te
vallen. Wat dan verder geschieden zal?
Of ook een doordringen tot het eigenlijke
petroleumgebied van Bakoe op het pro
gram staat? Of daarmee in het voornemen
van de D|uitschers en verbonden troepen
ligt om ’t land aan gene zijde van den
Kaukasus te bezetten tot aan de grenzen
van Turkije en Iran, blijft voor ons een
niet te beantwoorden vraag.
Zeker is echter dat de Duitschers over
den Kaukasus op nieuwen tegenstand
zouden stooten en wel op dien van Engel-
schen en Amerikanen, die zich in het
neutrale Iran genesteld hebben.
De strijd ten Zuiden van den Kaukasus
zou zelfs in den winter niet behoeven stil
te staan; omdat deze streken al weer zoo
veel zuidelijker liggen, dat de winterkou
de geen onoverkomelijke moeilijkheden
oplevert.
Daartegenover staat echter, dat hooge
bergen kale plateau’s zonder weg of steg
zooveel hinderpalen in den weg leggen
aan een modern uitgerest leger, dat de
moeilijkheden voor een opmarsch eerder
toe- dan af zouden nemen. Daarbij komt
dan nog de moeilijkheid van de ver uitge
rekte toevoerwegen over land, die tot in
de duizenden kilometers loopen. Dat alles
veroorzaakt wel dat voorloopig nog wel
van geen grootsch opgezet veldtochtsplan
voor het midden-Oosten sprake zal zijn;
doch de voordeelen aan dit plan verbon
den zijn zóó aanlokkelijk, dat zij in het
brein van den vermetelen veldheer moe
ten opkomen, die ook naar de uitvoering
moet streven indien het slechte eenige
kans van slagen zou hebben.
Een veldtocht over den Kaukasus zou
immers onmiddellijk de rijke petroleum-
bronnen van Moesoel en Susa, die thans
I
de overwinning over de Turken af te sme
ken. En aan het hoofd van de biddende
kerk had ook de Paus, de H. Pius U, de
armen smekend ten hemel geheven, om
den Heer der heerscharen een heilig ge-
in Engelsch-Amerikaansche handen zijn,
in gevaar brengen. Het zou de mogelijk
heid openen de hand te reiken aa'n den
bondgenoot Japan, die ter zee over de
Perzische golf Basra kan bereiken. En
niet het minste: het zou met een gelijktij
dig offensief Maarschalk Rommel geheel
het midden-Oosten aan de Engelsch-
Amerikaansche macht ontrukken. Daar
mee zou de Angelsaksers een onherstel
bare slag zijn toegebracht.
En daarentegen zouden de asmogend
heden over een overvloed van petroleum
beschikken en door het contact met Japan,
tevens den toegang hebben tot de onuit-
puttelijke voorraden rubber, die zich in
enkele jaren zoowel in Ned. Indië als in
Malakka moeten hebben opgestapeld.
En het plan is niet zoo gemakkelijk als
het oppervlakkig wel lijkt.
Maarschalk Rommel was in staat een
eerste klas uitgeruste Engelsche leger
macht 700 kilometer naar het Oosten
voor zich uit te drijven tot vlak voor de
poorten van Egypte. Het Duitsche leger
legde een nog grooteren afstand af onder
de hardnekkigste verdediging van een
wanhopigen vijand.
En beziet men nu de kaart, dan staat
Erwin Rommel na een tocht van 700 K.M.
hemelsbreed gemeten, bij Aleppo en het
Duitsche leger, dat nu aan de Terek strijdt
na een tocht over den Kaukasus en door
Iran, Irak en Syrië, eveneens.
Wij weten heel wel, dat onze beschou
wingen nog allen grond van verwezenlij
king missen, doch men moet overigens
niet vergeten, dat in dezen oorlog al zoo
veel verwezenlijkt is, dat voordien onmo-
lijk leek, dat men niet gauw moet zeggen:
O, dat is niet mogelijk. Zoo is b.v. de af
stand van het Duitsche leger vanaf zijn
uitgangspunt in Juni 1941 tot den Kauka
sus ruim zoo ver als de afstand, die deze
legers van de strijdkrachten van veld
maarschalk Rommel voor de poorten van
Alexandrië scheiden.
Daarbij komt, dat Duitschland en de
met Duitschland verbonden troepen op
hier en daar een afronding na, hun oor
logsdoeleinden hebben bereikt.
De verdere strijd moet uitloopen op
een krachtsinspanning omtrent de verdere
invloedsferen van de tegenstander Die
van het midden-Oosten liggen thans om
zoo te zeggen voor het grijpen. Als men
daarbij dan nog bedenkt dat de andere
medewerker Japan in de buurt zit, dan
behoeft men zulk een onderneming nog
volstrekt niet als onuitvoerbaar en on
mogelijk terzijde te schuiven.
De strijd tegen de Sovjet-Unie
De Duitsche weermacht heeft haar
doeleinden in Europa zoo goed als
bereikt Daarna een grootsch
veldtochtplan tegen het Midden-
Oosten? De aantrekkelijkheid
van zoo’n geweldige campagne
Grootsch en fantastisch, maar
volstrekt niet onmogelijk.
De strijd om Stalingrad duurt voort.
Om elk gebouw en elke straat en elke
puinhoop wordt nog heftig gestreden,
doch men mag aannemen, dat bij het
voortschrijden van den herfst en het
naderen van den winter ook die strijd
hoord: winden en stormen hadden zich
i gekeerd tegen de vloot der Turken, en
hulden de schepen in ondoordringbare
rookwolken. Van de 360 schepen konden
er slechts - Tjntig ontkomen.^ 15000 Tur
ken verioVèn het leven, 12000 gevangen
Christenen dankten God juichend voor
hun onverhoopte verlossing.
Het Rosenkransgebed is krachtiger
dan legerscharen. Weer had Maria haar
overwinnende voet gezet op de kop van
het helse serpent. Sinds die tijd smeekt
weid aan te doen.
De avond is gedaald. Een dienaar van
het Hof treedt bij den Paus binnen on:
hem te spreken. „Thans is het geen tijd
voor zaken”, antwoord de Paus. Dangaat
hij naar het venster, en roept in geestver
voering uit: „God zij dank! De vijand vai
de Christenheid is verslagen! Onze vloot
heeft overwonnen!” Dan knielt hij weer
voor zijn kruisbeeld, en voor het beeld-
van Haar, die sinds die tijd als de Hulp
der Christenen wordt
Een p§iar dagen later bracht een schip
de blijde tijding over naar Rome: op de
zelfde Zaterdag, op hetzelfde uur was de
strijd in het voordeel der Christenen be
slist! Na vier uur van hardnekkige strijd'
Midden October.
De dahlias en andere herfstbloemen
bloeien op hun schoonst; de boomen heb
ben nog bijna hun vollen zomertooi, doch
eiken dag, dien de Heer ons schenkt, kan
een nachtvorst brengen, die al die schitte-
rigg in enkele dagen ten gronde richt.
Dan verbleekt het groen tot geel, wordt
bruin, en de dorre bladeren dwarrelen in
den wind.
Nog een maand en alle zomer- en
herfsttooi is verdwenen en we zien de
wereld slecht grijs en zwart met raven en
kraaien, die over de akkers zwerven.
Zoo sterft de natuur en vergaat het le
ven. Maar dan ook is de winterrogge al
reeds ontkiemd en meldt de heropstan-
ding van het leven in de lente.
Eeuwige verwisseling der natuur; eeu
wige heropbloei van leven uit dood; steeds
weer een nieuwe lente, na een staffen
winter.
De menschheid zucht reeds drie jaren
lang onder de weeën van den oorlog en
bij ieder onzer bracht hij óf leed óf beper
king, of beide.
We verlangen naar den vrede, gelijk
we verlangen naar de lente, zoodra we
Kerstmis en Nieuwjaar zijn gepasseerd.
Doch al zien we ook dan meestal nog
■SÏ'.:-
BAABLE S MIE
ADVERTE
