wnl
FE
e
r
Vrouw enMode
Knippatronen
I
en
BETOOVERING.
MUTS, |URK
SCHORTJE voor baby
igr* 4
1
vertrokken is.
En is dit nu de waarheid? riep ik uit.
Ik lieg nooit, antwoordde Asmodee;
den menschen de waarheid te zeggen, ook
wanneer ze zelf liegen, dat behoort tot
mijne grondbeginselen en daarop berust
een goed deel van mijn succes. Slaap
morgenochtend maar goed uit; de secon
danten hebben zich reeds met elkaar ver
staan. Mijnheer Von Beskow is een on
mogelijk man geworden. Jammer voor
hem, hij bezat meer geest dan de anderen.
Ik dank u hartelijk, zei ik, zijne hand
zoekende, om die te drukken; doch ik
vond die niet: hij hield haar met opzet weg.
Geene dankbetuigingen, mijn waarde,
zei hij, terwijl hij aan de tafel de asch
zijner sigaar afstootte, ik ben daarvoor te
gevoelig, en ik verdien geen dank. Ik houd
niet van de menschen, en van u ook niet.
Voor mij is alles in de wereld slechts een
voorwerp van onderzoek.
Nu mag ik zeker de lamp wel weder
aansteken? Ik verlang naar haar licht,
want mijn leven is weder licht geworden.
Steek haar gerust aan; ik ga heen en
bij u hebben de vleermuizen niets te zoe
ken. Wat evenwel het rooskleurig licht
aangaat, waarin u nu uw leven ziet, er is
wel is waar vooreerst voor u geen kogel
gegoten, maar ik vrees toch, dat de justitie-
raad morgen uw lamp wel wat zal neer
draaien; daar zal wei walm en zwarte
schaduw komen. Overleg van nacht eens;
een pak zorgen neemt men dikwijls mede
onder het hoofdkussen. Van de zwaarste
is u nu bevrijd, u behoeft niet meer van u
zelven als van een doorboorde schijf te
droomen; maar onze have en goed is ook
een stuk van ons, en daarmede ziet het
er slim genoeg uit. Wegwerpen als het
ons drukt, dat is het beste!
De volgende nacht was de onrustigste
van geheel mijn leven.
Wordt vervolgd
24
Op de eenzame wandeling gingen mij
allerlei sombere gedachten door het hoofd.
Wat stond mij te wachten, het graf of een
lang ziekbed? Het was, of er een zwarte
sluier over mijn ziel hing. Ik wist, dat de
moed mij morgen op het beslissende
oogenblik niet zou ontbreken; des te meer
kon ik mij nu aan de zwaarmoedige ge
dachten overgeven, die het heerlijke land-
schap in mij te voorschijn riep. Het was
een prachtige avond.
Uren lang dwaalde ik door de bosschen
waarbij ik meermalen het smalle pad
bijster raakte en mij door het lage hout
moest werken en over boomstronken
struikelde. De maan stond in rooden gloed
in het oosten; de sterren flikkerden als
Kerstlichtjes. Eindelijk had ik den breeden
weg teruggevonden; overal in het rond
heerschte eene diepe stilte; slechts van
de badplaats ging een lichtschijnsel uit,
dat van het gezellig gewoel daarbeneden
getuigde.
Te huis gekomen, wierp ik mij op de
sofa. Ik was inderdaad vermoeid door de
lange wandeling, doch ik sliep niet in.
Langen tijd had ik zoo droomend op
de sofa gelegen; de lamp begon te wal
men en dreigde uit te gaan. Daar werd
eensklaps op de buitendeur geklopt en
wel met vrij harde slagen; het was zeer
zeker een gewichtige boodschap en die
kon slechts mij gelden, want wie hier in
huis, buiten mij, zweefde er tusschen
leven en dood? Ik snelde in het donker
naar de deur en opende die; bij het schijn
sel eener lantaarn herkende ik dokter
Asmoeee. Ik noodigde hem uit, binnen
te komen. De lamp was intusschen uitge
gaan; ik wilde die weder aansteken, doch
Asmodee meende, dat men in donker
beter kon praten. Zijne oogen glinsterden
als kattenoogen en hij scheen in het don
ker ook voortreffelijk te kunnen zien,
want hij had spoedig een leuningstoel
gevonden en het zich daarop gemakkelijk
gemaakt. Ik opende het venster om den
walm der lamp naar buiten te doen trek
ken, doch hij verzocht mij, Jhet weder te
sluiten; er vlogen buiten zoovele vleder-
muizen rond en hij oefende eene merk
waardige aantrekkingskracht uit op die
mislukte schepselen. Een zoogdier, dat
als een vogel door de lucht vliegt, moet
een gedrocht zijn. Er is eenige verwant
schap tusschen ons; wanneer ik vliegen
wil, bemerk ik, dat ik geene vleugels heb,
doch slechts een huid tusschen de voeten.
Ik sloot het venster.
Wat brengt u nog zoo laat bij mij?
vroeg ik.
De walm der lamp benam mij bijna
den adem.
Mijn talisman, zei hij.
Maar hier in de duisternis kan ik dat
ding niet zien. Waarmede wilt u mij kogel
vrij maken.
Door uw tegenpartij te ontwapenen.
Zelfs al waart u mijn secondant, dan
zou zulk een goocheltoer mij niet naar
den zin zijn.
Wees daarvoor niet bevreesd! Mijn
toovernarij heeft reeds gewerkt u zult
niet schieten.
Dat is toch mijne zaak, zei ik.
Als u er plezier in hebt, in de lucht te
schieten.
Hij nam doodbedaard een sigaar uit
zijn zak, stak die aan en het licht daarvan
verlichtte zijn spookachtige trekken; hij
kwam mij voor als een kobold der bergen,
wiens gezicht door het vluchtig schijnsel
eener mijnlamp verlicht werd.
Ik ben geen homoepaat, zei hij, de toe
gediende dosis is mij te gering; doch het
principe, om eene kwaal met dezelfde
kwaal te genezen, bewijst nog dikwijls
goed te zijn. Nu hebben de heeren der
schepping, en wel de werkelijke heeren,
die op alle overige schepselen met ver
achting neerzien, een moordenaarsachtig
begrip van eer in het leven geroepen. Ik
heb de eer van mijnheer Von Beskow van
avond uitgeblazen; zij brandt niet meer,
en flikkert zelfs niet meer, en nu kan de
pistool niet losbranden.
Ik dacht een poosje na en zei toen: U
spreekt in raadselen.
U hebt heden den meest knterresanten
speelavond verzuimd zei dokter Asmodee
Ik heb kortelings eenige nieuwe waarne
mingen gedaan, die mij geen rust lieten.
Ik heb een scherpen blik voor alle gooche
laarskunsten; dat heb ik daarginds geleerd
en behoorde langen tijd tot mijne liefheb
berijen. Gij landjonkers bemerkt steeds
te laat, wanneer men u een spotziek paard
met stijve beenen verkocht heeft, en aar
zelt niet, om op uwe beurt hetzelfde te
doen; doch er zijn fijner georganiseerde
wezens, die zich geen knollen voor citroe
nen laten verkoopen. Ik heb hier een goed
vriend aangetroffen, een specialiteit in het
hazardspel, en ook kennis gemaakt met
een justitie-ambtenaar, die zich hier op
houdt wegens een onderzoek naar wiid-
dieverijen. Hij liet zich de politiemannen
van het stadje tot zijne beschikkingstellen.
Zoo rukten we op naar den wigwam
van den heer Von Beskow, welke met de
scalpen van zoovele ongelukkigen ver
sierd is. Hij is een valschspeler, dat is
hem bewezen; de kaarten vlogen hem in
het gezicht; hij is gevangen genomen en
heeft zijne eer verloren, die hij morgen
met kruit en lood tegen u wilde uitspelen.
Het duel met u is dus voor altijd eene
onmogelijkheid geworden; dat is mijn
talisman.
Er viel mij een centenaarslast van het
hart; men behoeft geen lafaard te zijn om
zich verlicht te gevoelen, wanneer de
dood uit onze nabijheid weder naar elders
S
JN FRISSCHE DRONK
1RKT
VERKOELEND
»P WARME DAGEN.
van den
r
Patronen in de maten 444648.
KNIPPATRONEN VAN DEZE MODELS®
BLOEMEN ALS TOLK VAN HET
GEVOEL.
GEKLEEDE MIDDAGJAPON.
den. Het model vraagt slechts weinig st(
alleen de volant die in het midden voor a
versiering is aangebracht stelt eenigszi
hoogere eischen. doch kan, indien de pu
tenkaart tegen deze „overdaad protestee
ook komen te vervallen. Als eenige ga
ken lijn aan III is het midden en wordt
langs de vouw gelegd.
Buitenkant afbiezen en met een kantje
of zig-zag bandje, waarvan slechts de halve
puntjes te zien komen, afwerken. Onder-
aan worden over stramien twee vogeltjes
en een bloemetje gewerkt.
Luchtig is de zomersche, mouwlooze jurk
waarvan het patroon voor het lijfje onder
aan is aangegeven.
Aan de linkerzijde komt een split, waar
door de smal toeloopende band wordt ge- j
neering komen dan de drie knoopen
aanmerking, die bij zwart b.v. van Stras
gekozen zullen worden. Aansluitende mbj
wen met smalle plooitjes aan bovendek
Smalle ceintuur.
Wat is de oosprong
eersten rwiker?
Succespatroon A 729.
Prijs 40 cent.
Deze gekleede middagjapon kan zoowel
van crêpe satin als kunstzijde gemaakt wor-
Sommige Oostersche volken offeren hun
góden bloemen, die zij in met water gevulde
bamboe pijpen steken. De Mexicaan geeft
zijn vrienden bloemen mede, die in een
bijzonder soort houder gestoken zijn, waar
door zij dagenlang goed blijven. Men snijdt
van een bananenstam een stuk af, dat 30
cm. lang is, terwijl zich aan beide kanten
een natuurlijke afsluiting bevindt.
Een helft van de schors wordt losge
maakt, waardoor men een deel van het
boommerg kan verwijderen en in deze ope
ning worden de bloemen gedaan, waarna
Zeer practisch is het schortje, dat tevens
als slabbetje bedoeld is en van batist ge
maakt wordt, eventueel van linnen of pi
qué. „Voor netjes” leent zich het eerste ma
teriaal, doch beide andere weefsels beant
woorden aan de meer practische eischen.
Fig. III geeft de voorzijde aan. De gebro-
zijn verkrijgbaar tegen den aangegevei
prijs by „Het Practisch Modeblad”. P0,t
bus 36, Den Haag.
Betaling steeds vooruit per giro (Pos!
rekening 203203) per postwissel of in Post
zegels, mits deze een waarde hebben val
1^, 8 of 714 et.
De mensch, die gaarne den oorsprong van
alle dingen onderzoekt, zal ook willen we
ten, wanneer de eerste bloemenruiker wel
gebonden werd. Goethe heeft dit aan een
kinderlijken inval toegeschreven; en ook
Shakespare brengt het kinderlijke hiervan
in een van zijn drama’s tot uitdrukking.
Hij laai Ophelia, die door een ongeluk
kige liefde haar verstand verloren heeft,
als een kind bloemen plukken en deze aan
alle menschen uit haar omgeving geven.
De oudste bloemenruiker. dien wij ken
nen, stamt uit den tijd van 1500 jaar voor
de Christelijke jaartelling en werd in de
Egyptische graven in Thebe gevonden. De
Egyptenaren hielden zeer veel van bloemen
en gaven deze steeds aan hun dooden mede,
terwijl koning Amenophis zijn slaapvertrek
gehee] met bloemen liet beschilderen.
Bloemenoffers.
haald. Sluiting met lint. Halsaf werking met
kant, die ook langs het armsgat wordt ge-
naaid. Lang rokje mei garneering van en-
tre-deux.
Batist leent zich evenals andere dunne
weefsels uitstekend om babykleertjes te
maken. Zoo’n aardig mutsje met een gar
neer ing van Valencjiennekant is evenals het
schortje een welkom geschenk voor de
luiermand. Fig. II geeft het model voor het
mutsje, waarvan de gebroken lijn de vorm
aangeeft. Noodig is een lapje van 30 bij 22
cM. plus naden. Rondom afwerken met
schuin biesje en het ingehaalde kantje ach
terzijde eenige malen inhalen en aan beide
kanten lint aanzetten, dat onder het kin
netje gestrikt wordt.
.veer dicht maakt.
Na een week zyn de bloemen in deze
sappigen houder nog volkomen versch.
Dichters en musici hebben de bloemen op
velerlei wijze verheerlijkt. Slechts een Ba-
vrause kon op de gedachte komen om vi
ooltjes te plukken, deze in suikerstroop te
dompelen en te eten.
Aan de Rivièra heeft men een uitgebrei
de viooltjes-cultuur, waarvan banketbak
kers en parfumerie-fabrikanten de afne
mers zijn. Wij hebben de bloemen tot onze
tolk verheven; want zenden wij onzen
vrienden niet een bouquet, wanneer wij hen
zelf niet kunnen bezoeken bij speciale ge
legenheden?
Naast de vereering dient de bloem ook
om uitdrukking aan onze liefde te geven;
en vooral wordt dan de roode roos geschon
ken. Ongeveer honderd jaar geleden had
iedere bloem haar beteekenis; vandaar de
uitdrukking: „Zegt het met bloemen”.’
Schiller heeft gezegd: „Die Auswahl einer
Blumenflur mit weiser Wahl in einen
Strauss gebunden, so trat die erste Kunst
aus der Natur”.
Hoeveel volken en rassen er ook op de
wereld mogen zijn, en hoe verschillend
hun aard ook is zij hebben toch één ding
gemeen: de liefde voor bloemen. Bij het
zilveren schijnsel der maan wandelen de
Boeddhisten in Azië, vervuld van vrome
gedachten, rond de lotusvijvers.
Toen Xerxes optrok tegen Griekenland,
zag hij plotseling een bloeiende ahornboom
voor zich, hetgeen hem zoo ontroerde, dat
hij zich van zijn zuiver gouden hals- en
armsieraden ontdeed en deze aan de takken
van den boom hing.Wil men van Xer
xes tot het gewone leven overgaan, dan
mag men aannemen, dat bloemen in de
menschenharten zachtere gedachten doen
ontwaken en hen zelfs tot edelmoedige da
den brengen. De Japanner is deze opvat
ting eveneens toegedaan, want, zoo zegt de
Japansche bloemenleer, zoolang men lief
de heeft voor bloemen, heeft men slechts
zuivere en mooie gedachten.
Deze leer zegt ook, dat de nerveuze over
werkte mensch naar buiten moet gaan om
een kleurigen ruiker van bonte bloemen te
plukken. Hij zal dan leeren, welk een ver
zoenende macht in de bloemen verborgen
ia.
Wil men in Japan een gast een aange
name ontspanning bereiden, dan laat men
hem den „bloemenhoek” van het huis zien
en geeft men hem een vaas en bloeiende
takken, met het verzjek deze te arrangee-
ren volgens den Japansohe „bloemenleer”.
Ja
j®
II
