seconden
op fracties
van
SNEL EN NAUWKEURIG
HANDELEN,
NAAR SIBERIE.
Even Lachen
de basis van de opleiding
der luchtdoelartilleristen
ONZE FEUILLETON
Van tijd tot tijd wordt de stilte van den nacht
verbroken door het vuren van luchtdoelgeschut.
Dat bewijst dat er dag en nacht wordt gewaakt
tegen ongewenschte indringers. Een Duitsch oor
logscorrespondent was in de gelegenheid een bat
terij luchtdoelgeschut te bezoeken en vertelt ons
in onderstaand artikel een en ander over de op
leiding en de activiteit van de manschappen in
een dergelijke batterij. (alle FOTO’S D.P.v.)
trad zijn
vergezeld
WIE HEEFT DE BLAUWE GROT 0
CAPRI ONTDEKT?
2
Toen grepen de soldaten hem aan
en sleurde hem mede. Voor de deur
wachtte een overdekte slede. Toen
de soldaten hem daarin droegen,
was Frogière meer dood dan levend.
Hij zag hoe twee hunner met getrok
ken sabels en geladen pistolen tegen
over hem plaats namen en dat ge
wapende kozakken naast de slede
reden. Toen viel hij in onmacht.
Toen hij weer bijkwam, stond de
slede stil. Het portier werd geopend
en het was helder dag. Men blind
doekte hem en duwde hem eenige
schreden voort. Toen de blinddoek
viel, bevond hij zich in een armoe
dig boerenhutje, waarvan de deuren
en vensters waren gesloten. Op de
tafel stond naast een brandende vet
kaars een schotel metgort. Hij tracht
te te eten, maar de angst ontnam hem
allen eetlust. Plotseling
vriend de officier binnen,
van een koerier.
’t Scheen Frogière toe,
ander officier zal u verder geleiden.
Voor alles zou ik, als ik u was, iets
eten. Men zal u slechts eens in de
vier en twintig uren eenig voedsel
voorzetten. Zeg niets, want ge zoudt
u lichamelijk verpraten en schik u
in alles; gij kunt uw lot eer vererge
ren dan verbeteren.
Frogière schoof den schotel naar
zich toe en begon al weenende te
eten.
Wist ik toch maar, wat ik misdaan
heb, jammerde hij halfluid.
Twijfelt ge daar nog aan? Hebt
gij den Czaar niet beleedigd?
Ik, den Czaar? O, nu denk ik er
aan! En voor deze scherts...
Die scherts was zoo dwaas niet
en zou zeker den Czaar niet belee
digd hebben als de angel der waar
heid er niet in gestoken had. Gij kent
Paul, hij vergeet niets en vergeeft
nooit. Schik u in uw lot en zeg mij
of ik in Petersburg iets voor u kan
doen.
Doe een goed woordje voor me
bij den Keizer.
Ik zou je danken, dat kan mij de
kop kosten, maar hebt ge misSthien
geld of kostbaarheden, die ik bewa
ren kan, totdat gij terugkomt.
Dus keer ik dan toch terug en ben
niet levenslang verbannen? Zeg me
nu nog hoe lang ik in dat ellendige
Siberie blijven moet.
Drie jaren, langer niet.
Drie jaren, ontzettend.
Frogière begon weer luid te schrei
en en te zuchten, maar de soldaten
verschenen, blinddoekten hem op
nieuw, pakten hem in de slede en
vervolgden den rit.
De tooneelspeler weende zich,
als een stijfhoofdig kind, in slaap.
Toen hij ontwaakte, was ’t weer
hetzelfde liedje: een boerenhut, een
vetkaars en een schotel gort.
Komaan, nu ben ik alweder een
dagreize verder van Petersburg,
dacht de arme verbanne, terwijl hij
de gort naar binnen werkte.
|ffi4oq eenmaal hernieuwde zich de
rit en het sobere maal in een met
vetkaars verlichte hut. Toen de slede
ten vierde male stilhield, zei de on
gelukkige bij zich zelven: dat is de
vierde dagreis; had ik nu maar een
stukje papier om eiken dag met een
streepje aan te teekenen maar ik heb
helaas niets bij mij zelfs niet eens
geld ’t is verschrikkelijk.
Ditmaal werd hij echter niet door
de soldaten die hem uit de slede til
den, voortgedreven, maar zij droe
gen hem en zetten hem ten slotte
neer op een houten bankje. Op het
oogenblik dat hij denblinddoekdacht
te zien vallen, grepen een paar
krachtige armen hem aan en boeide
men hem de handen.
Goede hemel! wat zal er nu met
mij gebeuren? gilde Frogière.
Niemand antwoordde.
Men ontdeed hem van zijn man
tel en zijn overhemd en hij voelde
drie ijskoude geweerloopen op zijn
borst.
O mijn God steunde hij ten doode
toe verschrikt, mijn laatste uur heeft
geslagen.
Vuur! commandeerde een zware
stem.
Er vielen drie scnoten. Frogière
verloor het bewustzijn. Toen hij we
der bijkwam, zat hij, van boeien en
blinddoek verlost, op dezelfde plaats,
waar de scherpe scherts hem ont
vallen was, in dezelfde rijk versierde
zaal, aan denzelfden goed voorzie-
nen disch.
Hij zag het welbekend gezelschap
om zich heen en naast zich den kei
zer, die hem spotachtig lachende
aankeek.
of hij zijn
vriend in geen jaren had gezien; in
zijn vreugde sprong hij op om hem
te verwelkomen, maar, de ander
wees hem met een gebaar terug en
gaf hem, toen hij spreken wilde, een
wenk, dat hij zwijgen moest.
Frogière trok zich in een hoekje
terug en weende.
Op een teeken van den officier
verlieten de soldaten, die Frogière
bewaakt hadden, met den koerieren
naderde voor het eerst zijn ongeluk-
gen vriend en zeide zachtjes:
Mijn vriend, hier is de eerste pleis
terplaats op den weg naar Siberië
en eindigt tevens mijn dienst; een
Frogière zag verbluft om zich
heen en het duurde eenigen tijd,
voordat hij zich hier weer thuis ge
voelde.
Nu vriendje, begon Paul-, gij ver
oorlooft u nog al tamelijk groote vrij
heden, zou ik zeggen: eerst drinkt
ge voor drie en daarna slaapt ge
voor zes, zoodat niemand bij machte
is u wakker te krijgen. Daartoe was
niets meer of minder noodig, dan dat
luitenantPassen een pistool afschoot
De acteur zette een ongeloovig
gezicht.
Ik ben mij niet bewust, dat ik ge
slapen heb, zei hij, maar als het zoo
is dan is het een feit, dat ik afschu
welijk gedroomd heb
Czaar Paul begon luid te lachen
en de overigen niet minder.
En wat hebt ge dan wel gedroomd,
Frogière? vroeg de despoot.
Dat ik op reis was naar Siberie.
Nieuw gelach.
Toen de vroolijke gezellen bij het
aanbreken van den dag scheiden,
naderde de officier, die bij de reis
naar Siberië een zoo gewichtige rol
had gespeeld, den Franschman en
zei zachtjes tot hem: Ik moet u even
spreken.
Rijd dan met me mee naar huis,
antwoordde Frogière.
Toen zij in de slede zaten en deze
pijlsnel over de besneeuwde straten
voortvloog, begon de tooneelspeler:
Zeg me nu toch eens, of ik werke
lijk zoo vast geslapen heb en dat
lieve reisje een droom is. Ik verbeeld
me toch, dat ik werkelijk drie dag
reizen afgelegd en drie maal gort ge
geten heb.
Neen jongen! ge hebt niet ge
droomd, antwoordde de officier,
maar pw doodsangst heeft alles ver
groot en overdreven. Uw reis naar
Siberie heeft maar vier en twintig
BUITENLANDERS STUDEEREN OOK
THANS IN DUISCHLAND.
ningen ten grondslag liggen, vrijwel alles lees vol inzetten van deze wapens is van
P,K
uur geduuid en gij hebt Peters
niet verlaten. Men heeft u de
rondgereden: gij zijt driemaal i;
zelfde hut geweest en de keizer
in verschillende verkleedingen
tuige van uwe vertwijfeling, die
buitengewoon scheen te verma
Ik zeg u dit alles om voor het
volg te waarschuwen, opdat del
ge droom niet ontzettende werke
heid worde.
Dank u voor uwe goede bedos
zei de acteur, de Czaar heeft er
gezorgd; dat ik geen grappen n
zal uithalen.
Van nu af was Frogière, als h
des keizers gezelschap was, sti
ernstig en sprak weinig.
Toen Paul hem een avond
zocht eens iets geestig te zegi
antwoordde hij behoedzaam
’t Is me onmogelijk, Sire, i
brein is bevroren en mijne geei
heid is een ijsklomp geworden.
Ei, hoe en waar is dit alles
beurd?
Zeer eenvoudig, Sire, op
reis naar Siberië.
EINDE.
I
xJaitc
Waar het aankomt
waar-
Heer (die aardig wil zijn tegen eei
me).
Wasje niet zoo lang uitgevallen, il
u bepaald vragen.
Probeer ’t maar eensdan zult u 01
vinden, hoe kort ik kan zijn.
Dochter (in de dorpsherberg, zacb
haar moeder): Zeg, moeke, as die sti
mi hullie fietse binne komme, kun-(
nie zien wa ne jonge of meske is. Ze
allebai bokse oan en smooke allebai i
pierkes.
Moeder: Die oe betoalt, Geert, dl
menneke.
be
hoort er toch een behoorlijke dosis inzicht
de wetenschap tot uitdrukking te laten
men. Misschien schijnt het aantal van.
naastenbij 100 in Duitschland studeere
Italianen gering, maar men moet in ’t
houden, dat Italië zelf over uitsteke
hoogescholen beschikt, wier roem tei
gaat tot de middeleeuwen, en buiten:
doceeren heden reeds in Italië vele D
sche geleerden en ook een reeks jon|
beoefenaars der wetenschap.
Ook het Verre Oosten heeft zijn stu<
tendeputaties naar Duitschland gezon:
en in weerwil van den oorlog studef
ruim 100 Chineezen en ongeveer 30 Ja;
ners aan Duitsche hoogescholen. Omffi
lijk is de afzonderlijke landen en de clj
met betrekking tot de studie der bui
landers in Duitschland hier mede te de«
Vermelden willen wij nog, dat ook de
ro-Amerikaansche landen, evenals de I
nog steeds een groot aantal studenten
beiderlei geslacht naar Duitsche hoog»
len zenden. Moeilijkheden op het gel
van verkeer en betaling zijn in alle ge
len door oordeelkundige samenwerking
bevoegde autoriteiten uit den weg gerui
Velen van deze studenten hebben vai
mogelijkheid, in Duitschland te studee:
alleen gebruik kunnen maken doordat
zich tot de Humboldstichting hebben
wend. Deze stichting ten behoeve van
studie van buitenlanders aan Duitsche:
versiteiten is vooral gedurende dezen
log een zegen gebleken voor de instandb
ding van wetenschappelijke betrekkin!
Zooals nauwelijks bij eenig ander wapen
het geval is, vormen snelheid en nauwkeu
righeid de basis van de algeheele opleiding
der luchtdoelartilleristen. Het gaat er hier
in de eerste plaats om dat de mannen de
vele mogelijkheden van de gecompliceerde
apparaten theoretisch volkomen onder de
knie hebben, maar bovendien moeten zij de
handgrepen met een dergelijke handigheid
kunnen uitvoeren, dat in tijden van bitte
ren ernst ook het tijdverlies van slechts en
kele seconden vermeden kan worden. Wie
de complicaties van de mathematische en
technische handelingen bij het werken met
luchtdoelgeschut kent, weet dat er heel wat
nauwkeurige arbeid toe noodig is om een
dergelijken perfecten vorm van opleiding
te kunnen bereiken. De dagelijksche oefe
ningen in de batterij zijn daarom in eerste
linie ook afgestemd op de beide genoemde
principieele vereischten. Alle instructeurs
en dan wel in het bijzonder de comman
dant van de batterij, streven er zonder op
houden naar dat een graad van volmaakt
heid wordt bereikt waarbij de manschap
pen de handgrepen als het ware in het
bloed zitten. Dit heeft het groote voordeel
dat zij ook uitgevoerd kunnen worden in
een stikdonkeren nacht en onder de moei-
lijkste omstandigheden.
Het moeilijkste is zooals vanzelf spreekt
de opleiding aan het commandoapparaat en
aan het stuk geschut zelve, terwijl tus-
schenbeide een ononderbroken contact moet
behouden blijven. Want ofschoon door de
schitterende technische en optische appara
ten der Duitsche stukken luchtdoel, waar
aan ingewikkelde en ingenieuze 1
In een hotel op Capri wordt een curi
geschrift bewaard, volgens hetwelk
ontdekking van de Blauwe Grot in 1821
danken is aan den Duitschen schrijver
dichter August Kopisch. Zonder echter
de verdienstelijkheid van Kopisch, dat
de grot officieel ontdekt zou hebben,
kort te doen, moet een visscher van Ca
een zekeren Angelo Ferraro, ook wel
naamd „o’Riccio”, tegenwoordig als
eigenlijken ontdekker beschouwd won
Toen hij in de maand Mei van het i
1822 aan het visschen was tusschen de
sen en klippen, drong Ferraro name
voor den eersten keer de grot binnen,
de buitengewone kleur van het water
van de zoldering, alsmede het zilveraeh
glinsteren van zijn lichaam in het wa
diepen indruk op hem maakten en
tevens een niet geringe schrik bezorg:
Het was ook Ferraro, die vier jaren i
de leiding had bij de ontdekkingstocht
den dichter Kopisch, die vergezeld was
den Zwitserschen schilder Ernst Fr
Maar de eer van de eerste ontdekk
komt, zooals volgt uit het op Capri g?"
gen geschrift, toe aan den Caprezeh 1
scher, van wien gezegd moet worden
hij uit eigen beweging niet meer naar
grot is teruggekeerd, waarschijnlijk
wege dien eigenaardigen angst, die
oorsprong vindt in de vele sagen van
eiland.
Behalve de sagen, waren er nog and:
natuurlijke moeilijkheden voor hen, die
grot wilden binnendringen. De ingang
de grot vanuit zee, lag op verschillende
den op verschillende afstanden van
zeespiegel: in den tijd van Keizer Tiber
lag de ingang 6 meter boven het water,
ter verdween hij geheel in de zee,
Het studeeren van buitenlanders aan de
Duitsche hoogescholen is reeds weer zoo
veelvuldig als voor den oorlog. En ieder
studiehalfjaar groeit ook het aantal inge
schreven buitenlanders. Volgens een sta
tistiek van het Buitenlandsche Bureau der
Rijksstudentenleiding hebben zich op het
oogenblik meer dan 3300 buitenlanders van
beiderlei kunne aan Duitsche universiteiten,
technische hoogescholen en academies la
ten inschrijven. Niet minder dan 65 staten
der wereld hebben deputaties van hun stu-
deerende jeugd naar Duitschland gezonden
om te studeeren.
Het grootste contingent daarvan komt na
tuurlijk, in verband met de verandering van
het politieke overwicht in Europa, uit de
zuidoostelijke staten. Wanneer het kleine,
maar uiterst leergrage Bulgaarsche volk in
dezen oorlogswinter aan niet minder dan
825 mannelijke en vrouwelijke studenten
verlof gegeven heeft om in het Duitsche
Rijk te studeeren, dan ligt dat weliswaar
aan de veeljarige vriendschap, die in het
bijzonder de academische jeugd van beide
natiën vereenigt. Deze beproefde vriend
schappelijke betrekkingen, die reeds
vruchtbare resultaten hadden, waarborgen
ook voor de toekomst het belang van de
Bulgaarsche jeugd om hun dorst naar ken
nis in Duitschland te stillen. Uit Roemenië
studeeren eveneens meer dan 300 jongelui
aan Duitsche hoogescholen; uit Joegoslavië
zijn er ruim 120 studenten.
Het spreekt vanzelf, dat ook Italië een
zoo groot mogelijk aantal studenten naar
de Duitsche hoogescholen zendt om de
vruchtbare gedachtenwisseling, die op poli
tiek gebied tot een zoo nauwe vriendschap
en strijdgemeenschap heeft geleid, ook in
automatisch uitgevoerd kan worden,
en ervaring toe om deze instrumenten op
volkomen wijze te kunnen bedienen. Om
de kennis van de apparateur en de kundig
heid der manschappen op te voeren, wor
den nog dagelijks oefeningen gehouden.
Dat wil zeggen dat er alarm wordt geslagen
en het personeel dat bij een stuk behoort,
uit de onderkomens rent en onmiddellijk
zijn plaats inneemt. Met de stopwatch in
de hand controleert dan de chef van de
batterij den daartoe benoodigden tijd; ook
stelt hij nauwkeurig vast hoeveel secon
den de mannen noodig hebben om het stuk
zuiver te richten. Wordt gemeld dat alles
gereed is, dan vergewist de commandant
door het nemen van steekproeven zich er
van of elke man op zijn plaats nauwkeurig
heeft gewerkt.
Van tijd tot tijd worden er wedstrijden
gehouden tusschen de bezettingen van ver
schillende batterijen om te zien wie den
kortsten tijd kan maken. Deze bevorderen
de eerzucht ten zeerste. Want elke afdeeling
verlangt niets liever dan bovenaan te prij
ken op een dergelijke lijst.
Wat het theoretische gedeelte betreft,
ontvangt ten slotte elke man een dergelijke
degelijke instructie dat hij zich een gede
tailleerde voorstelling van zaken kan ma
ken in het bijzonder wat betreft het onder
deel, dat hem is toegedacht, maar toch ook
over het schieten met luchtdoel in het al
gemeen.
Tot de hulpwapens van de luchtdoelar-
- tillerie behoort de schijnwerper en ook het
j bereke- reeds genoemde luisterapparaat. Een suc-
Het geschut is gericht en nu worden de granaten van hand tot hand gereikt,
door practisch ononderbroken gevuurd kan worden.
zeer uiteenloopende omstandigheden af
hankelijk. In de eerste plaats dient opge
merkt te worden dat het opgevangen
ruischgeluid van vliegtuigmotoren slechts
zeer vaag de positie van het toestel kan
bepalen, aangezien het geluid door de wol
ken wordt afgebogen, terwijl het door de
windkracht vervormd wordt. Natuurlijk
ontvangt het luisterapparaat ook andere
klanken en wordt daardoor de duidelijk
heid van het uitgangspunt van het geluid
verminderd. Met dit luisterapparaat staat
automatisch de schijnwerperinstallatie in
verbinding. Deze richt zijn stralen op het
punt dat het luisterapparaat aangeeft.
De vijandelijke vliegers, die des nachts
op groote hoogte het gebied binnenvliegen
zijn meestal niet te herkennen. Slechts op
grond van motorgeruisch kan worden uit
gemaakt wat zoo ongeveer de positie is van
de toestellen. In dat geval tracht een bat
terij luchtdoel, vrijwel altijd in samenwer
king met andere, daardoor dus een keten
vormende, een storingsvuur te leggen,
waardoor de aanvallende vliegers van hun
object worden afgeleid en teruggedrongen.
Ook al bereikt men dan in de meeste ge
vallen niet de vernietiging, dan toch wordt
het gevaar dat de bommen kwetsbare of
voor den oorlog belangrijke doelen zouden
treffen, afgewend. Slechts zelden slaagt
een vlieger, om maar niet te spreken van
een escadrille er in om door een dergelijke
vurige keten in de lucht heen te breken.
In vele gevallen komen zij er zelfs niet
eens toe hun bommenlast af te werpen.
Na het overzicht dat wij gegeven heb
ben van de werkzaamheden van een batte
rij luchtdoelgeschut, zal den lezers duide
lijk geworden zijn, dat hun activiteit en
taak heel wat veelzijdiger is dan enkel het
afschieten van vijandelijke vliegtuigen.
•-T1
.I.:- 'MPV
-
