i
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU"
HERTOG EN OMSTREKEN
ZALIG KERSTFEEST
^ONZEFEWlLLÉTflN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
.«DE JONG 6AADLE-NASSAU
'i
3
34e J-argang
23 DECEMBER 1939
No. 51
si
Moordenaars.
De dolk eens
Hoofdpijn - Kiespijn - Gevatte koude
den klapperden op elkaar.
De Franschen! stamelde hij, de Fran-
schen!
Ja de Franschen, zij komen Tu-duc re
kenschap vragen.
Zijt ge er zeker van?
Al te zeker helaas, want ik kom juist
van de Sémillante.
Zijt gij aan boord van hun fregat ge
weest?
Het moest wel, want ik was hun ge
vangene.
Maar spreek dan, hoe kwaamt gij bij
onze vijanden Wat is er van den loods
Via-Long geworden?
Voor het oogenblik, onderbrak hem
Heinrich, kan ik dit alleen zeggen, name
lijk, dat het fregat de barrière van Hué is
voorbijgevaren en dat morgen, misschien
nog vandaag...
Ik begrijp alles, zeide de Duitscher
met gebroken stem.
Wat dan, beste baron?
Wel, dat alles verloren is, Heinrich!
Wat, is uwe zending dan nog niet ver-
IS
20
Wij weten aan welke invloed gij ge
hoorzaamt. Wij weten maar al te goed,
dat een Europeaan, een vijand van Frank
rijk, een vijand van het katholicisme zich
van u bedient, om zijne laaghartige plan
nen te volvoeren. Zijn naam wij kennen
hem....
Een gesmoorden vloek hoorde men van
achter een gordijn en de vuist dreigend
opgeheven verscheen een man, die woe
dend uitriep:
Mandarijn, ’t is tijd er een einde aan te
maken.
Deze woorden hadden hunne onmid
dellijke uitwerking.
De rechter wees de beulen met een ge
baar pater Hoang aan.
Deze traden op hem toe met een dui-
velsche vreugde in de oogen.
Spoedig daalden de rottingslagen op
nooit beter maakt.
Eerst als wij klein en nederig worden
als het kindje in de Kribbe, zullen wij God
vinden, Die ons in alles en overal bemoe
digen zal!
Ziet den H. Franciscus van Assisië bij
zijn vogels en bloemen, alles doet in zijn
hart de heilige vlam opslaan van verlan
gen naar onschuld en gelijkvormigheid
aan den Schepper der zon.
O, als wij zoo het Kerstfeest kunnen
vieren, wat zullen wij dan een vrede en
een geluk ontvangen, ieder van ons zon
der uitzondering.
Waar anders dan bij de kleine Kribbe
wordt het „ijdelheid der ijdelheden” tref
fender vernomen?
Toen daar in dat kleine Bethlehem in
die arme stal Christus werd geboren, leef
de het oude Rome in volle grootheid en
pracht. Op de Palatijnen stonden de trot-
sche Romeinsche paleizen, op het mach
tige Kapitool regeerden de wereldbeheer-
schende senatoren en in ’t roemrijk Forum
jubelden de imperatoren. Al die macht, al
die grootheid is vergaan. Slechts de ruïnen
zijn er van overgebleven.
Maar de leer van dit Kindje van Beth
lehem beheerscht de wereld en Z’n kruis
is nog altijd de eenige redding, de eenige
hoop.
Millioenen zijn er, stoffelijk misschien
rijker dan wij, maar geestelijk zooveel ar
mer omdat zij het Credo der genade niet
kennen en daarom ook niet de heerlijke
vertroosting van de Kribbe en zich nu
moeten tevreden stellen met het ersatz
van een Kerstboom en het heidensche
symbool van het roode licht.
Zeker, dit mag voor ons geen reden
zijn tot hoovaardij. Maar wel tot innige
dankbaarheid jegens God voor de genade,
welke Hij ons gaf, om neer te mogen knie
len bij Zijn Kribbe en Hem eere te mogen
brengen en den vrede te genieten, dien
Hij van uit Zijn Kribbe bracht aan allen,
die zijn van goeden wille.
Eere aan God en vrede den menschen!
Zoo klonk de Kerstboodschap van de
Engelen over de velden van Bethlehem
nu ruim 19 eeuwen geleden, maar zoo
klinkt zij nu nog in deze dagen van onzen
tijd.
Ja, ook in onzen tijd, waarin een wereld
brand het menschdom teistert, want met
den vrede als tegenstelling van den strijd
heeft de ware christelijke Kerstboodschap
al heel weinig gemeen.
Men heeft in onze dagen de vredes
boodschap „Eere aan God in den hooge
en vrede den menschen van goeden wil”
wel in zeer ergelijke mate verminkt en
verkracht. Men heeft het primaire „de eer
aan God” eenvoudig weggeschrapt en het
secundaire „vrede den menschen” heeft
men verlaagd tot een profane rust in ’t
aardsche strijdgewoel.
En nadat men zoo die heerlijke, rijke,
opbeurende Kerstboodschap had ver
minkt en geprofaneerd, ging men zelfs
zooveromuitteroepen.dat de christe
nen niet het minst, deze vredesboodschap
vdO het Kindje: vüti 'Bcuncucuï löi eeii
aanfluiting hadden gemaakt.
En ergere verkettering van een godde
lijk woord is schier niet mogelijk.
Want, zooals gezegd, die vrede is niet
bedoeld als een tegenstelling tot den aard-
schen strijd.
Neen, de vrede als de tegenstelling
van den strijd, den bitteren, harden strijd,
van dit leven, heeft het Kindje niet be
doeld, toen Het neerdaalde in de arme
kribbe en ons Zijn vredesboodschap gaf.
Integendeel. Christus daalde af uit den
Hemel om hier op aarde te lijden en te
strijden en toen Hij na een leven van
strijden weer van ons ging, gaf Hij ons
het gebod, dat ook wij moeten strijden.
Deze wet van strijden in ons leven en on
ze eer. Ondanks dien strijd kan de ware
vrede in onze ziel heerschen.
Wanneer we daar in een vol en groot
geloof met onzen nood en met onze zor
gen neerknielen en ons daar spiegelen
aan wat Christus voor ons geleden heeft,
waarbij we dan de zekerheid zullen ver
langen, dat wij met Christus moeten lij
den om ook met Christus te triomfeeren.
Met Christus’ sacramenteele zegenin
gen worden wij gereinigd, geheiligd en
versterkt en ontvangen wij te midden van
strijd en lijden den vrede van de ziel,
wanneer we weer dat heerlijke bruilofts
kleed mogen aantrekken, waarin we een
maal den echten, duurzamen, ongestoor-
den vrede zullen mogen genieten bij God,
Laten wij ons dan op dit vredesfeest
Ivan Kerstmis, evenals het onschuldige
'kind, onthechten van al het aardsche, dat
onze ziel besmeurt en ook ons als mensch
De besluiteloosheid van Buang-Tong
was slechts van korten duur.
Maar dat is die ellendeling op welken
ik in de baai van Tourano heb laten vu
ren.,. mompelde hij.
Het is een derschipbreukelingen... Het
is die August.
Hij bedroog zich niet; het was inder
daad de Fransche matroos.
Hij wilde zich op hem werpen, toen
eene hand hem tegenhield.
Komaan beste baron, zoo klonk eens
klaps de stem van Heinrich, het gezicht
van dien jongen schijnt u te ontroeren,
geloof ik!
Zeg liever, dat het mij doet verstom
men.
Ge zult nog over heel andere dingen
verstomd staan, wacht maar eens.
Wat wilt ge zeggen, waarde vriend?
De Franschen naderen... Zij zijn hier,
dronken van woede en dorstend naar
wraaK...?
Buang-Tong werd lijkbleek; een koud
zweet stond op zijn voorhoofd, zijne tan-
v
I
'n Geschenk voor allen
Radiohandel „DECA”
Singel, Baarle-Nassau
j
ui’
ui
H
md
het lichaam van den missionaris neder.
Na eenige oogenblikken met wellust de
straf te hebben gevolgd, verdween Buang-
Tong, de geheimzinnige spreker van zoo-
even weder achter het gordijn en vertrok
door een geheimen gang.
De eerlijke agent van Duitschland
dreigde te stikken in de nauwe ruimte van
het pretorium. De flauwe reuk van het
bloed maakte hem misselijk. Hij had be
hoefte aan licht en lucht. Hij was blijde
buiten te zijn. Zijn wandeltocht bracht
hem bij de kiosken, waar jonge Anna-
mieten met tanden zwart van betelkau
wen, de vreemdste en meest verscheidene
koopwaren te koop aanboden: muziek-
doozen, Japansch porcelein, betèl- en ta
bakszakjes, koffertjes prachtig met paar
lemoer ingelegd, dat alles dooreen ge
worpen met wapenen en Amerikaansche
en Europeesche kleederen.
Buang-Tong wierp een afgetrokken
blik op die zonderlinge uitstalling en wil
de verder gaan.
Plotseling sidderde hij en zijne oogen
bleven rusten op een man, die een prach
tige oostersche pijp stond te bewonderen.
Dien man had hij ergens gezien.
Waar? en in welke omstandigheden?
Die vrede, het eenigste en hoogste ge
luk; dat een mensch op deze aarde sma
ken kan en die niemand en niets, geen
machtige dictator, geen oorlogsgeweld en
geen crisis en geen mobilisatie ons ontne
men kan, dat is de vrede van de ziel, die
het Kerstkindje op de wereld bracht aan
alle menschen, die God eeren en daar
door toonen van goeden wil te zijn.
Dit is in allen eenvoud neergeschreven,
de groote, heilige, verkwikkende bood
schap van het christelijke Kerstfeest, en
waaraan een lijdende menschheid op dit
oogenblik meer dan ooit behoefte heeft.
O, zeker, daarmede wordt het stoffelijk
lijden niet weggenomen, worden onze
aardsche zorgen niet lichter en kan de
droefheid blijven schreien in ons hart.
Ook de kruisverheffing op Golgotha
nam het lijden niet weg, doch verhief
door het geloof de lijdenden.
Over de jammerende wereld gaan op
dit oogenblik de schrikkelijke ruiters der
hevige beproeving, gelijk het Boek der
Openbaringen Dürer’sstift henteekenden.
Het roode paard mej zijn berijder md
’t zwaard in de hand, en allerlei lamp:
over de aarde brengend.
De berijder van net zwarte paard, die
valsche leerstellingen over de aarde ver
spreidt, en de menschen tot verbittering
en vertwijfeling brengt.
En het vale paard, bereden door den
dood, die de aarde slaat met allerlei vor
men van honger en verderf.
Kon er ooit een betere typeering gege
ven worden van onzen tijd?
Wie redt deze geteisterde menschheid?
Wrevel, wanhoop, vervloeking en zelfs
godslastering schreien en schreeuwen het
uit de verdrukking.
Hier bij de Kribbe van het Goddelijk
Kind, daar alleen vinden we een uitweg,
daar alleen vinden we nog troost en nog
vrede, wanneer we daar maar neerknie
len in ootmoed en overgave en God eeren
door een volledige overgave van ons zel-
ven aan hem.
Mijnhardtjes (dit zijn hartvormige cachets) helpen snel en goed. Doos 50 ct. Proefdoos 10 ct.
y -V
h
a
van
?nig
Daa
.a,
.n
wo
IEUW5 EN
IE BLAD
4i
'iet
he
mt
"g
:ie]
i
ter
el g
trie
ng b
e D|
i del
lis I
Een nieuw, modern NSF
apparaat is een geschenk,,
dat een heel gezin dag in
dag uit met gulle gaven
verblijdt! Drukknoppen
voor bediening. Heldere,
zuivere toon. Kortegolf-
ontvangst uit
de verste
hoeken der |BS
aarde. Laat A L* Jb
een NSF op
proefkomen. RADIO
t
- te
is d
.in
s Uil
in R
ais l
0 i
rot
zest
in ee
er
ar et
-te
v
ac
re 11
la
ad
n
rep
ar i
Sla
zaal
u 3
V
art
kil
lU i
t et
.dan
bei
in. et
pol
-zit i
uor
we
k vt
VI
re
- stb
.de
fL-.z 44 u m3 z.i."
ƒ5* C
fe-G-L
