FEBILLETflH W
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU*
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
MOE JONG BAARLE - NASSAU x
U I T D E
Tuinders.
MISSIE.
De dolk eens
Moordenaars.
Terug naar de tijden
der eerste Christenen.
Voor Boeren en
Hooger productie,
lager kosten.
9 DECEMBER 1939
Bayamón, Puerto-Rico, 26 Oct. 1939.
I
k
18
De mandarijn maakte 'zich gereed de
hut te verlaten, toen buiten de kretenDe
tooveres, de tooveres! weerklonken.
Op hetzelfde oogenblik kwam eene
oude vrouw, het gelaat met lidteekens
overdekt geleund op den arm van een ha
veloos kind aanstrompelen.
De omstanders en de mandarijn zelf
weken met een bijgeloovige vrees ach
teruit.
De tooveres naderde de wieg.
Zeg mij of mijn kind sterven moet,
vroeg de wanhopige moeder.
Ge weet het dadelijk. Ik zal de geesten
even raadplegen. Mijn beste, kleine Taou
steek het komfoor aan en bereid den wie
rook, zeide zij het kind op de wang tik
kend. Het kind haastte zich te gehoor
zamen.
Een doordringenden geur verspreidde
XI.
Zes dagen na de gebeurtenissen, wel
ke wij in het vorig hoofdstuk hebben be
sproken, kwamen de gevangenen te Hué
aan.
De tocht was een lange marteling ge
weest. Martha, het zachtaardige slachtof
fer, had de pijnen harer lotgenooten niet
kunnen verzachten. Talloos waren de mo-
reele en physieke martelingen, welke de
ongelukkigen van den mandarijn en zijne
handlangers hadden te verduren.
In de hoofdstad van Annam wachtte
hen een zoete vertroosting,
Katholiek Comité van
ACTIE „VOOR GOD”
direct hun Katholiciteit toonden door hun
schat van medaljes voor den dag te halen.
Ook hier was de zee zeer kalm, en op den
gedenkwaardigen Donderdag 28 Septem
ber konden we de haven der hoofdstad
Sanjuan binnenvaren, met een verlok-
kenden blik over de witte huizen, palei
zen en kerken die baadden in het zonlicht.
Den zelfden avond sliep ik reeds op mijn
bestemmingsplaats Bayamón. De eerste
indrukken waren wat onwennighet zitten
op schommelstoelen om door een kleine
beweging wat koelte te verkrijgen, het
slapen met deuren open (we slapen op de
eerste verdieping, dus geen gevaar van
dieven) en met een net van tule of zooiets i
eroverheen gespannen tegen de insec
tenbeten. Hier leert men ook pas de waar-
Er is maar één weg om uit het gods
dienstig verval verlost te geraken:
we moeten weer beginnen ais in de
tijden der eerste Christenen. We
moeten weer onbevreesd, zonder
angst voor bespotting en dood, het
Christendom prediken.
Noch Petrus, noch zijn apostelen
zijn begonnen te rekenen.
Daarom moeten ook wij niet reke
nen; want slechts dit ééne is zeker:
zooals het Christendom van gisteren
slechts kon bloeien op den bloed-
doordrenkten bodem van de marte
laren, zoo zal ook het christendom
van morgen zich vestigen op het
martelaarschapof er zal geen
Christendom meer zijn!....
Mgr. FRANCESCHI.
Met voldoening heb ik bij mijn vertrek
naar dit vreemde land van Mr. de jong de
uitnoodigingaanvaardom aan mijn dorps-
genooten af en toe een verhaal te doen
van mijn belevenissen. Ik zal maar zwij
gen over de eerste ervaringen op een
boot die het mijnenveld door moet varen,
die over de 800 passagiers veilig naar
Amerika te brengen heeft in oorlogstijd.
Gelukkig kregen we een Engelsche piloot
aan boord, die ons veilig door het gevaar
lijke gebied geloodst heeft. We hebben
verder een kalme zee gehad; natuurlijk
is het, in zulke|tijden, toch nog een heele
sensatie dagen achtereen om zich heen
niets dan de eindelooze zee te zien. En
groot was dan ook onze opgetogenheid
toen we Donderdag 21 Sept, ’s middags
de vage contouren van New-Yorks wol
kenkrabbers aan den einder zagen ver
schijnen Daar ook wachtte ons een con
frater met bericht uit Porto-Rico voor
onze verdere reis. Na een paar dagen
vluchtig een glimp van de grootschheid
van de Hoofstad der Nieuwe wereld te
hebben opgevangen, die zoo groot is als
een provincie, waar in razende vaart on-
dergrondsche trammen doorrennen, maar
waar ook een menigte vrome Katholieken
in eenvoud in de Kerken bidden voor het
Altaar van den Koning van het Heelal, ’s
Zaterdags gingen we reeds scheep op on
ze tweede boot, die ons naar ons beloofde
land zou voeren. Reeds voelden we de
tropen aan als we de bemanning en de
nieuwe passagiers zagen; alle nuances
van gitzwarte negers tot het nobelste blank
was er aanwezig. Het was bijna alles
Spaansch wat men hoorde, en als ze de
vier paters bemerkten, waren er al die
bekleeder. Ik beloof u, dat deze vrouw
zal worden gestraft; zij zal te Hué wor
den veroordeeld... Ik mag niet op mij ne
men het uur der terechtstelling te ver
vroegen.
Deze verklaring van den mandarijn
werd door gemor ontvangen, dat echter
spoedig met rottingslagen van de wach
ten werd onderdrukt.
De tooveres tachtte de bovenhand te
behouden.
Waartoe dit uitstel? morde zij. Het kind
zal dood zijn, voor de aankomst te....
Hebt ge niet uwe sterkste middelen;
het net, de zwarte kip...?
Ik vrees, dat het niet zal helpen, want
de christin heeft water uitgestort over het
hoofd van haar slachtoffer en de gewijde
formule uitgesproken. Taou, mijn kind,
zeide zij tot haren kleinen geleider, spreid
het net over de wieg uit. De fijne mazen
van het net zullen de ziel van den kleine
beletten het lichaam te verlaten... Goed
gedaan... Breng nu de zwarte kip.
Haar wenk werd spoedig uitgevoerd.
De tooveres nam de kip en wilde die
het kind aan de lippen brengen, want de
zwarte kip had de kracht de ziekte in zich
op te nemen. De jonge moeder duwde
haar echter van de wieg terug met den
hartverscheurenden kreet:
Hij is dood, hij is dood!
Te laat mompelde de oude heks. Slechts
de wraak blijft ons over.
Het zal geschieden, zeide de man
darijn.
Eenige oogenblikken daarna verliet de
troep het dorp. Martha liep geboeid naast
pater Hoang en zijne vrienden.
En hoe denkt ge nu over de bescha
ving van het verre Oosten? vroeg Sir
Mendez.
Ik denk, antwoordde deze hoofdschud
dend, dat er nog veel moet gedaan wor
den.
te komen.
Geen, die meer narigheden van de hui
dige mobilisatiemaatregelen ondervindt,
dan de boer en de tuinder. Beperkingen
hier en rantsoeneeringen daar. Stapels
papieren, waarvoor flesschen inkt noo-
dig zijn en uren administratie.
En dat zou allemaal niets zijn. Wij be
hoeven niet per uur betaald te worden,
als er maar gezorgd wordt, dat er wat
„muziek” in onzen arbeid zit.
Hooger productie bij lager kosten, daar
zit wat in Als er dan ook maar een ma
tige belooning voor den arbeid in zit. Dan
wil ieder meewerken.
(Nadruk verboden.)
Agricola.
zich in ds hut. De tooveres zette zich bij
de tafel neder, waarop het komfoor was
geplaatst. Na eenige minuten maakte zich
een buitengewone gemoedsaandoening
van haar meester, haar lichaam wrong
zich in duizend bochten, haar mond door
een bloedig schuim bedekt, stiet rauwe
kreten uit; zij trok zich de haren uit het
hoofd en krabde zich met de nagels het
gelaat in bloed.
Op een gegeven oogenblik hielden de
stuiptrekkingen op. De tooveres stond
op, wierp kabalistische figuren in het
komfoor, en wachtte de vragen der moe
der af.
Is mijn kind vergiftigd? vroeg de moe
der.
Ja, luidde het antwoord.
Is er geen hoop meer om het te redden?
De tooveres scheen te aarzelen.
Spreek, spreek toch! gilde de moeder.
Uw zoon kan nog gered worden, maar
een offer is er noodig. De christinne, die
het kind heeft gedoopt, moet sterven.
Zij zal sterven, zeide de mandarijn.
Door dien prijs zullen de geesten wor
den bevredigd. De uitvoering moet oogen-
blikicelijk geschiedenDood aan de
Christin.
Kalmte, kalmte, beval de waardigheids-
7
In een vergadering van een onzer land
bouworganisaties, wees de regeerings-
commissaris van den Akkerbouw, Ir. S.
L. Louwes, er met recht op, dat de Neder-
landsche landbouw en hij had in één
adem bij kunnen zeggen: en vooral de
Nederlandsche tuinbouw een intensief
bedrijf is, wat een reden is om alles te
doen om onze exportmarkt te behouden.
De productiekosten, zoo ging de heer
Louwes voort, moeten zooveel mogelijk
I worden verlaagd en de productiviteit op-
de van een glas frisch water kennen: gevoerd.
werkelijk men voelt zich als voor een der
fijnste versnaperingen als men water met
ijs erin kan krijgen.
Langzamerhand moet ik me hier in
werken in de spreektaal en in de gewoon
ten van het volk. Nu is het de October-
maand en 's avonds doe ik dan het Lof,
bid het Rozenhoedje voor en de andere
gebeden in het Spaansch. Onze paters
werken hier reeds meer dan dertig jaar,
zoodat er reeds een kern van goede Ka
tholieken bestaat, en ook de anderen stu
ren vaak hun kinderen naar het Lof:
schilderachtig is het te zien hoe de vrou
wen en meisjes, die hier geen hoeden
dragen in de kerk hun sluiers op het hoofd
dragen: het lijkt een heele bruidstoet. De
een of andere arme of die hun sluier ver
geten heeft, stelt zich tevreden met haar
zakdoek op het hoofd te leggen. Mannen
ziet men niet zooveel in de Kerk, alhoe
wel er toch wei steeds enkele zijn.
Ook hier bidden we voor den Vrede,
en dan denk ik vaak met weemoed aan
mijn geboortestreek waar de oorlog zoo
dicht bij de deur staat. Moge God ons
vrijwaren
Padre Valentin o. p. (Van Gooi)
Verder wees hij er op, dat de jaren na
den vorigen oorlog wel hebben doen zien,
waar het heen gaat, als de prijsstijging te
ver wordt doorgevoerd. De prijsstijging
gaat dan over op een heele massa andere
artikelen, die de boer noodig heeft, ook
op de loonen, de salarissen en de pach
ten. Hiervan kan de stijging moeilijk on-
I gedaan gemaakt worden. Na den vorigen
oorlog zijn de boeren de eerste tien jaren
de verliezende partij geweest. Dat wordt
maar al te vaak vergeten.
Daar zit veel waars in deze redenee-
ring. We zouden er echter aan toe willen
voegen, dat de laatste jaren de autoritei
ten ook maar al te vaak vergeten hebben,
dat ieder, die voor de gemeenschap werkt,
’t zij nationaal of internationaal en dat
doen de boeren en tuinders toch met hun
voedselvoorziening voor het mensch-
dom recht heeft op een behoorlijke be
looning voor zijn arbeid. Dat is ook maar
al te vaak vergeten
Het is de fout geweest, dat bij het toe
kennen van steun alleen maar met de
kostprijs werd gerekend en niet met een
behoorlijke belooning voor den arbeid,
die benoodigd was, om tot die productie
