I
TV.
gg
WEEKBLAD VOOR BAAQLE-NAS5AU’
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAARLE-NASSAU
d
34e Jaargang
DE REGEERING WAAKT
ONZEFEVILLETON
Met de 3 Dam po producten bestrijdt U alle verkoudheden
zoowel bij U zelf als bij Uw kinderen. Dampo-verkoudheids-balsem, hiermede ’savonds keel, borst en rug inwrijven, dit lucht op en ’smorgens
is Uw verkoudheid weer verdwenen. Pot 50 cent. Tube 40 cent. Doos 30 cent. Dampo-bonbons bij schorheid, pijnlijke keel en hoest. Doos25 ct.
Dampo-neusdruppels bij neus-catarrh en
i
11 NOVEMBER 1939
No. 45
Tuinders,
Bent U onrustig?
De dolk eens
Moordenaars.
Voor Boeren en
I
verstoptheid in het hoofd. Flacon met druppelspuitje 60 cent. Uw waarborg: ’t Komt van Mijnhardt!
i
c
tuurlijke zedeleeris dit niet de verheven-
ste aller godsdiensten?
Gij spreekt over natuurlijke zedeleer,
mijnheer; maar weet gij, wat zij beteekent
in deze heidensche landen van het verre
Oosten? De Chineezen en Annamieten,
die hunne pasgeboren kinderen verdrin
ken, brengen die natuurlijke zedeleer in
beoefening. De koning van Birmanië, die,
zooals gij wellicht uit de dagbladen ver
nomen hebt, zeven houderd zijner onder
danen levend heeft laten begraven, is een
der vurigste aanhangers van uw zedeleer.
De Lama van Tibet, die de kinderen aan
de afgoden offert, de koning van Daho
mey, die zijn onderdanen met duizendtal
len verkoopt of laat ombrengen; de stam
hoofden van Midden-Afrika, die als sla
venhandelaren de groote landstreken ont
volken, zijn allen ijverige volgelingen van
de zedeleer, welke gij voorstaat.
De dokter was nog niet overtuigd.
Uit al hetgeen gij daar aanvoert, leid ik
slecht ééne zaak af: de kindermoord be
staat. Maar de Chineesche kindermoord
wordt door de meest beroemde reizigers
geloochend.
Maar gij zult toch ook'toegeven, dat hij
door vele anderen bevestigd wordt?
Maar die bevestigingen zijn dikwijls ge-
Agricola.
(Nadruk verboden)
van het vrouwelijk geslacht in grooten
getalen verdronken worden op plaatsen,
welke tot ons beheer behooren. Men ver
haalt zelfs, dat op een enkele plaats tien
lijkjes gevonden zijn.... De profeet heeft
aan de magistraten bevel gegeven zoo
gestreng mogelijk de bestaande wetten
uit te voerenr en hun gelast de genomen
of te nemen maatregelen, welke deze
slechte gewoonte verbieden en verhinde
ren, op de meest formeele wijze alom be
kend te maken. Beef dus gij allen, die
misdoet en wacht u wel onze wetten te
weerstreven.
Nu volgt een uitstreksel uit de wet zel
ve, vervolgde pater Hoang.
Ik ben er mede bekend, zeide Sir Men
dez.
’t Is een stuk, dat zeer geschikt is om
licht over die monsterachtige daden te
verspreiden.
Welk besluit trekt gij uit deze zaken?
vroeg Spicher.
Dat alleen de godsdienst in staat is de
volkeren uit hun barbaarschheid te trek
ken.
Onder godsdienst verstaat gij het Ka
tholicisme ongetwijfeld; het Protestantis
me heeft echter ook zijne apostelen.
Maar het Katholicisme alleen heeft
En niet meer beheerscht in Uw denken,
handelen en spreken? Neem dan terstond
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Deze werken zenuwstillend, zenuwsterkend.
Buisje 75 ct. Bij Apothekers en Drogisten.
BL
ij?
delingen ten aanzien van ons land laat
welgevallen, waartegen ons gevoel van
nationale waardigheid in opstand komt.
De term „de tanden laten zien” zou
hiervoor zeer zeker te sterk zijn; doch op
waardige en rustige wijze brengt de Ne-
derlandsche regeering haar bezwaren ter
kennis van de oorlogvoerende mogend
heden. Wij kunnen er dan ook van over
tuigd zijn, dat van regeeringszijde niets
wordt nagelaten om ’s lands belangen in
dat opzicht te behartigen en te zorgen dat
de eerbied voor Nederland door anderen
I niet uit het oog wordt verloren.
Er schijnt in verschillende kringen een
zeker misverstand te bestaan met betrek
king tot het begrip „neutraliteit”. Velen
vatten het namelijk aldus op, dat, wanneer
een land als het onze zich neutraal heeft
verklaard, de regeering zich dan ook maar
automatisch alle maatregelen moet laten
welgevallen, die de oorlogvoerenden uit
vaardigen om hun eigen belangen te
dienen.
Niets is echter minder waar; en wij ne
men deze gelegenheid te baat, om dit ver
keerde begrip recht te zetten.
Een bijzondere toestand, en in de aller
eerste plaats een oorlogstoestand, gaat nu
eenmaal gepaard met allerlei speciale
voorzieningen, zelfs in de landen die niet
direct bij den oorlog zijn betrokken, zoo
als wij zelf in ons land dagelijks aan den
lijve ondervinden. Distributie, luchtbe
scherming, staat van beleg en dergelijke
herinneringen ons er maar al te duidelijk
aan, dat buiten onze grenzen de oorlog
woedt.
Voor de oorlogvoerenden van hun kant
bestaat de harde noodzakelijkheid, allerlei
bepalingen in het leven te roepen, die
even zoovele belemmeringen vormen
voor den handel en het economische le
ven der neutrale volkeren. Sommige van
die bepalingen dragen zelfs een zoodanig
karakter, dat men ze bijna als vexatoir
zou willen beschouwen, d.w.z dat zij
zouden zijn vastgesteld met de voorop
gezette bedoeling, de neutrale staten zoo
veel mogelijk te hinderen of hun afbreuk
te doen. Of wel, deze bepalingen worden
op zoodanige wijze ten uitvoer gelegd,
dat daardoor de schijn wordt gewekt van
opzettelijke benadeeling van neutrale be
langen, zonder dat daarvoor oorlogsnood-
zaak als reden kan worden voorgewend.
Dergelijke gevallen hebben zich reeds
herhaaldelijk voorgedaan in de enkele
heel onbelangrijk.
Maar twijfelt gij aan de mijne, mijn
heer? vroeg Sir Mendez.
Verwonderd staarde Jack Spicher de
Spanjaard aan.
Hebt gij het dan gezien? riep hij uit.
Met uw eigen oogen gezien?
Ik heb het gezien gedurende mijn kort
verblijf te Ning-po, dat een vijftigtal kin
deren door hunne onmenschelijke ouders
zonder mededoogen op den mestvaalt ge
worpen werden.
’t is vreemd, voorzeker!
Verwonderd het u?
Voorzeker. Ik had geen gevestigde
overtuiging in deze zaak.
Pater Hoang haalde een papier uit zijn
mantel, dat met Chineesche letterteeke-
nen overdekt was.
Als gij nog twijfelt, ziehier dan een do-
coment, dat wel in staat is om al uwe twij
felingen voorgoed te doen verdwijnen.
Wat beteekent dit, mijnheer?
’t Is een Chineesche proclamatie tegen
den kindenmoord. Zij staat in de Foo
chow Herald van 16 November 1877.
Wilt gij er kennis van nemen....
Gaarne, als gij het wilt voorlezen?
Met genoegenluister. Men heeft ge
constateerd, dat de pasgeboren kinderen
14
Pater Hoang deed alle zaken, ondanks
zijn armoede, op uitmunde wijze. Zijne
Christenen hadden al hetgeen zij bezaten
te zijner beschikking gesteld. Met vreugde
brachten zij, hetgeen zij bezaten aan hun
geloofsbroeders uit Europa.
Het overschot van het feestmaal werd
aan de jeugdige jachtgenooten van den
dokter gegeven.
Arme kinderen 1 zeide de missionaris
op gevoelvollen toon, terwijl hij hen be
schouwde.
Beklaagt gij hen, mijnheer? vroeg Spi
cher.
cher.
Ja, van ganscher harte. Zij behooren
tot heidensche familiën... Zij kennen God
niet.... Wie weet of hunne oogen wel ooit
voor de waarheid zullen geopend worden.
Ik deel uw wijze van zien niet, dat moet
ik bekennen. Die kinderen volgen de na
maanden, gedurende welke de tegen
woordige oorlogstoestand bestaat. Enkele
daarvan hebben in bepaalde Nederland-
sche kringen, andere onder het geheele
volk een gevoel van wrevel gewekt. Men
heeft daaruit zelfs de gevolgtrekking ge
maakt, dat Nederland van zekere zijde
werd aangemerkt als een factor, waarvan
men zich niets behoefde aan te trekken,
die geen gewicht in de schaal legde en
zich alles maar moest laten welgevallen.
Deze opvatting nu is te eenenmale on
juist. Nederland kan natuurlijk niet het
argument bezigen van de „vuist optafel”
waarmede men tiouwens het tegen
overgestelde resultaat zou bereiken van
datgene, dat men beoogde. Doch onze re
geering heeft niet nagelaten, langs diplo-
matieken weg op te komen voor onze be
langen, waar zij deze door zekere maatre
gelen van oorlogvoerende partijen bena
deeld achtte, of waar ons rechtsgebied
werd geschonden.
Hiervan getuige de diplomatike nota’s
aan de regeeringen te Londen, Parijs en
Berlijn, samengevat in het dezer dagen
gepubliceerde Oranjeboek, dat wij in ve
ler handen zouden wenschen. Aandach
tige lezing van dit document is, beter dan
iets anders, geschikt om bij den doorsnee-
Nederlander den eventueelen indruk weg
te nemen, dat onze regeering met de han
den in den schoot blijft zitten en zich han-
van suikerbieten zoo omstreeks 1850 ook
niet gedacht, dat eens alle hoop van de
suiker consumeerende Nederlanders op
de Nederlandsche suiker gevestigd zou
worden. Op de Nederlandsche verwerking
van een Nederlandsch product.
Van hoeveel belang is het niet, dat we
in ons land meer suiker produceeren, dan
voor de directe menschelijke consumptie
in ons land noodig is. Voor industriedoel
einden is echter ook nog een belangrijke
hoeveelheid noodig, bijv, voor geconden
seerde melk. Maar onze productie is nog
wel op te voeren. Is ook hooger geweest
dan in de laatste jaren het geval was, nu
door regeeringsmaatregelen de bebouwde
oppervlakte is ingekrompen. Het volgend
jaar zal deze wel weer uitgebreid worden.
Dat kan heel geschikt en voor de zaad-
voorziening behoeven we niet bevreesd
te zijn. Wij hebben onze eigen, echt Ne
derlandsche en geheel op Nederlandsche
landbouwtcestanden gericht beetwortel-
zaadcultuur. Een der beide grondleggers
daarvan, de heer Dudok vau Heel is de
zer dagen overleden. Hij richtte met zijn
zwager Kuhn de wereldbekende rirma
Kubn Co op en heeft een lang men-
schenleven gegeven aan de verbetering
van de suikerbiet, wat wonderwel is ge
lukt. Zoodat we niet het minst door dit
werken gekregen hebben: een Neder
landsch product voor Nederlandsche
consumptie.
Zaad op eigen bodem geteeld, voor
eigen bodem beschikbaar, om in eigen
behoefte te voorzien.
Daar zit wel wat in, voor onze zelf
voorziening.
4
Suikerbehoefte en suikerproductie.
Menig huisvrouw zal onaangenaam ge
troffen zijn door het stopzetten van de
suikerverKoop en dat nog wel op het eind
van de week onpractischer kon het al
niet genomen worden en de daarop
volgende distributie van het zoete product.
Menig huisvader om van andere
huisgenoten nu maar niet te spreken
voelde waarschijnlijk aan den lijve de
gevolgen ervan, nu het schepje suiker in
thee en koffie kleiner moest genomen
worden.
Wij hebben door deze zoetigheidbe-
perking weer eens gezien van hoe groote
beteekenis een nieuwe cultuur kan wor
den. Dat hadden de eerste verbouwers
5
'xirA»i a 1» i
i,
-?■
i
I
H
D
L.
