I
meeiH
J
I
I
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAARLE-NASSAU
FE
0
I
O
34e Jaargang
4 NOVEMBER 1939
No. 44
Tuinders.
De dolk eens
Moordenaars.
13~
WAAR BLIJVEN
ONZE SCHEPEN
O
/oor Boeren en
•i
J
r_j
Agricola.
(Nadruk verboden)
Ontelbare gemeenheden worden gerecht
vaardigd met de opmerking:
„Doe ik het niet, dan doet een ander
het!” Otto Weis.
met een zacht en zedig voorkomen en
vroeg, wie dit kind was.
Mijne aangenomen dochter, een weesje
antwoordde de missionaris.
Vergeef mij, maar al luisterende, dacht
ik aan Frankrijk. Dat jong meisje heeft de
stem van Bertha, mijne teerbeminde zus
ter.... ’t Is juist haar frisch en krachtig ge
luid.
Mijne kleine weeze schijnt u dus be
lang in te boezemen, hernam pater Hoang
die belangstelling is te rechtvaardigen. Al
hare levensdagen teekenen zich door
droefheid. Zij is de dochter van een hoog
waardigheidsbekleder uit dit land, heeft
hare ouders reeds in haar prilste jeugd
verloren en zag zich verlaten door hen,
die met de zorg voor haar waren belast. In
een Christenfamilie opgenomen, is zij ge
doopt geworden en in de heilige gehei
men van onzen godsdienst onderricht
door Pater Stanislaus. Ik had het voor
recht de peter van de jeugdige bekeerlin
ge te mogen zijn. Zij werd in dezen nede-
rigen tempel gedoopt. Onze kleine Martha
heeft aan de genade beantwoord en is een
sieraad voor onze missie.
Een annamiet, op den uitkijk geplaatst
berichte eensklaps de aankomst van het
Fransche fregat in de baai van Tourance.
verschilde met de tronies der heidenen,
die zij op hun doortocht hadden ontmoet.
Pater Hoang werd met veel eerbied ont
vangen.
Ziedaar mijne kinderen, zeide hij, nau
welijks bekeerd, hebben zij reeds dezen
eenvoudigen tempel opgericht. Hoe wei
nig overeenkomst toont hij met uwe Euro-
peesche kathedralen! Hier zijn noch mar
mers, noch meesterstukken van schilder
kunst, noch kunstvoortbrengselen van
welken aard ook. Maar de Christenen van
Annam zijn arm.
Zij zijn rijk door het geloof! zeide Sir
Mendez.
Ja, dat zijn zij! Hun geloof werd steeds
op de proef gesteld door wreede vervol
gingen, welke zij van de naburige Bonzen
hebben te verduren gehad. Die rampzali
gen kunnen het hun maar niet vergeven,
dat zij hun pagoden en. valsch góden ver
laten hebben. Reeds hebben zij onze wo
ningen en tempel willen verbranden....
Zijt gij niet voor uw leven bevreesd?
Pater Hoang lachte, wees op het gou
den klaverblad, dat op zijn gewaad prijkte
en sprak:
Tot op heden heeft deze talisman mij
behoed, maar of zijn deugdelijkheid nog
wel van langen duur zal zijn is te betwij-
cerlandschen staat, die zich geen voor
waarden kan laten welgevallen, waardoor
aan haar zelfrespect te kort zou worden
gedaan. En in de tweede plaats omdat wij
het beginsel van de neutraliteit zouden
schenden, dat wij tot iederen prijs moeten
handhaven.
Toegeven aan deze eischen zou ons te
recht door de tegenpartij als een verza
king van dit begingsel worden aangere
kend. Het is voor ons onmogelijk en het
ligt niet op onzen weg, de maatregelen
van de eene oorlogvoerende partij te be
vorderen ten koste van de belangen der
tegenpartij. Iets dergelijks van ons te ver
langen is, om er het zachtste woord voor
te gebruiken ontactisch. Doch de Neder-
landsche regeering is tactisch genoeg, om
in dergelijke voorstellen niet te treden.
felen.
Wat beteekent die talisman?
Een teeken van de hoogste onderschei
ding van Tu-duc.
Zijt gij mandarijn?
Oogenschijnlijk, ja. Als zoodanig ge
niet ik talrijke voorrechten, welke men
mij benijdt, omdat ik ze geheel en al aan
het geestelijk welzijn mijner Christenen
en aan de eer van Frankrijk, mijn aange
nomen vaderland, dienstbaar maak.
De missionaris hield op, trad de kapel
binnen en de H. Mis begon. Een jonge
Annamiet van nauwelijks vijftien jaren,
met slanke gestalte en zielvollen blik, was
misdiennaar.
De geloovigen, mannen, vrouwen grijs
aards en kinderen lagen op de knieën of
geheel neergebogen en baden met een
godsvrucht, ongekend in onze zooge
naamde beschaafde landen. Stemmen
vol zoete harmonie, van jongelingen en
maagden paarden zich aan de stem van
den priester. Vooral Fiere Commore was
er diep door geroerd. Eén dezer stemmen
had voor hem eene bijzondere aantrekke
lijkheid en bekoorlijkheid, zij wekte zulke
zoete herinneringen bij hem op. Toen de
H. Mis geëindigd was, naderde hij pater
Hoang, wees hem een jong meisje aan
concludeeren, dat men wel geneign zou
zijn, meer soepelheid te betrachten, indien
men zich van Nederlandsche zijde aan
bepaalde eischen zou willen onderwer
pen. Deze eischen zijn echter van zooda-
nigen aard, dat ze onaanvaardbaar moe
ten worden genoemd. Onaanvaardbaar in
tweeërlei opzicht. In de eerste plaats, om
dat zij niet in overeenstemming zijn te
brengen met de waardigheid van den Ne-
’t Is de dag des Heeren, zeide hij. Alles
is gereed voor het vieren der heilige ge
heimen. Gij, die het geluk hebt geloovig
te zijn, komt. De Christenen van Annam
verlangen hun gebeden met die hunner
Westersche broeders te vereeniqen.
Staat gij mij toe, hier te blijven? vroeg
de dokter.
Het zij zoo. Wij zullen voor u bidden.
De geleerde haalde de schouders op en
antwoordde niet.
Sir Mendez, Pierre, August en Hack
volgden den missionaris naar een kleine
kapel, welke tusschen planten en boomen
verscholen lag.
Een talrijke menigte verdrong zich aan
de deur van het nederige heiligdom. Man
nen en vrouwen, gekleed in een lichte
pantalon, waarover een langen witten
mantel met enge mouwen, hadden een
waardig en ernstig voorkomen, dat veel
Het is voor niemand een geheim, dat
onze handel en scheepvaart in de hoogste
mate worden belemmerd door de controle
maatregelen van bepaalde zijde. Iedereen
heeft kunnen lezen, hoe Nederlandsche
schepen ongehoord langen tijd worden
opgehouden, alvorens zij vergunning krij
gen om door te stoomen naar Nederland,
al dan niet met achterlating van een deel
van hun lading indien ten minste niet
de geheele lading in beslag wordt geno
men.
Dat andere neutrale landen zich dezelf
de behandeling moeten laten welgevallen
is voor ons al een zeer schrale troost
of juister gezegd, in het geheel geen troost
Wij erkennen zekere harde noodzake
lijkheden als uitvloeisel van een onver-
biddelijken oorlog; en als neutralen heb
ben wij ons daarin te schikken. Men kan
zich evenwel niet altijd ontrekken aan
den indruk dat, met een beetje goeden wil
aan de zijde der betreffende oorlogvoeren
de partij, deze aangelegenheid niet te re
gelen zou zijn op een voor de specifiek
Nederlandsche belangen minder nadee-
lige wijze.
Natuurlijk is reeds getracht, verbete
ring te brengen in den bestaanden toe
stand; en in uitzonderingsgevallen is men
daar dan ook in geslaagd. In algemeenen
zin echter is nog geen verbetering te con-
stateeren. Het is bekend, dat in alle lan
den der wereld de officieele molen lang
zaam maalt; doch thans maalt hij zoo
langzaam, dat men ondanks zichzelf tot
de conclusie moet komen, dat de mole
naar niet de minste moeite doet, om hem
wat vlugger te laten malen.
Zoowel particuliere als volksbelangen
worden daarvan in ons land de dupe. De
reeder moet het met leede oogen aanzien,
‘Ti
dat zijn schepen weken lang werkloos lig
gen. terwijl de kosten van onderhoud, ga
ges enz. doorgaan en verschepers van
nieuwe ladingen metsmart optonnenmaat
wachten; en de Nederlandsche regeering
en het Nederlansche volk zien met ver
langen uit naar de kostbare ladingen die
voor de levensmiddelenvoorziening van
ons land dringend noodig zijn en waarvan
onomstootelijk vaststaat, dat zij niet be
stemd zijn voor of ten goede zullen komen
aan eenige oorlogvoerende partij.
Dit is een onhoudbare toestand; doch
protesten baten niet. Is hierin nu geen
verandering te brengen? Uit het antwoord
op de desbetreffende klachten zou moeten
blijken, dat het „zoo erg niet is”. Doch in
tegendeel: het is wèl erg. Met een hou
ding, die van wat meer soepelheid ge
tuigde, zou al heel veel bereikt kunnen
worden; doch van eenige soepelheid is
weinig te ontdekken.
Uit zekere berichten valt evenwel te
dem. Niet overal kan men goede con
sumptieaardappelen verbouwen, of tarwe
zaaien, of bieten telen of melkkoeien
houden.
Daar is in de tweede’ plaats de verzor
ging van den bodem. Niet zoozeer de ar
beid die op het land verricht moet worden,
hoewel ook dat niet zoo gemakkelijk is
als het wel lijkt en een grasboer maar niet
zoo een-twee-drie akkerbouwer kan wor
den we hebben daarvan staaltjes in
den vorigen oorlog gezien. We denken
hier in de eerste plaats aan de bemesting
van den bodem, die noodzakelijk is om
de oogsten tot maximumhoogte te doen
stijgen. En dat bemestingvraagstuk baart
velen zorg. Misschien wel niet met ge
gronde reden. Men moet niet vergeten,
dat we in andere omstandigheden verkee-
ren dan in den vorigen oorlog.
Meer nog dan toen kunnen we in ons
land de benoodigde stikstof in rijke hoe
veelheid produceeren en dat in de aller
beste soorten. Kali schijnt er genoeg te
zijn en Duitschland zal graag blijven Ie
veren. De voornaamste voorziener in de
behoefte aan fosforzuur, hetslakkenmeel,
dat op een zoo eenvoudige, rationeele en
goedkoope wijze meteen voor de kalk-
voorziening zorgt, kan nog uit België be
trokken worden. Dat kon in den vorigen
oorlog niet, omdat dat land toen het too
neel van den strijd was.
Misschien zullen we, als de nood aan
de man komt, kunnen ruilen, zij een deel
van onze kostelijke land- en tuinbouwpro
ducten, wij een deel van hun waardevol
slakkenmeel.
Daar zit wat in. Beiden zouden wij er
wel bij varen.
AisiS
Dameskapsalon
3
Noodige grondstoffen.
Men mag de boeren en tuinders, de
bodembewerkers aansporen om hun bo
dem nog intensiever, nog economischer
te gebruiken, om zoo de voedselvoorzie
ning zoo hoog mogelijk op te voeren.
Maar men moet daarbij niet vergeten, dat
de productie van dien bodem afhankelijk
is van verschillende omstandigheden, die
men niet altijd in zijn hand heeft.
De veehouderij, de akkerbouw en de
tuinbouw zijn bedrijven, waarbij op een
zóó groot aantal factoren gelet moet wor
den, dat men vrij mag zeggen, dat ze niet
minder overleg en kennis vragen dan wel
ke industrie ook.
Daar is, om van de weersinvloeden nu
maar niet te spreken, de aard van den bo-
V
F J
I Z WITSAL
de zalf met de onbe-
H grijpelijke genees-
y kracht in doosjes van
y 10 en tubes van 25 ct.
Verkrijgbaar bij:
jf Drogisterij en
DE JONG
24 Spoorstraat 66, Baarle-Nassau.
A
,Y
a
i-
'r.
A
