MEE]
FE
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NASSAU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
«fitiaDE JONG BAARLE-NASSAU
HET RUSSISCHE
RAADSEL
0
OVERZICHT.
Buitenlandsch
34e Jaargang
26 AUGUSTUS 1939
No. 34
De dolk eens
Moordenaars.
wierp hij zich evenals zij, in den maal
stroom der wereld en verspilde enorme
sommen; evenals zij, was hij een slecht
zoon, een slecht Christen, een slecht
Franschman geworden.
Hij verviel in ondeugd op ondeugt, in
schande op schande. En toen eenmaal de
voorstellingen van schouwburgen en die
der opera hem te ffauw werden, eischte
zijn genotzucht meer pittige.
Een zijner vrienden, de Duitscher Von
Weber, de spion en afgevaardigde van al
le geheime genootschappen der oude
wereld, sprak over Vrijmetselarij en stel
de hem voor zich in hare geheimen te la
ten inwijden.
Pierre Commore aarzelde niet. De loge
was nog een aantrekkelijkheid voor die
geblaseerde ziel, ’t Was een verschrikke
lijke stap voor den ongelukkige. Van dit
oogenblik af behoorde hij zich zelven niet
meer toe; hij was de slaaf eener secte,
eener partij, van een wachtwoord.
Eensklaps stond hij stil, verschrikt voor
den afgrond, die aan zijn voeten gaapte.
’t Was bij den aanvang van den nood-
lottigen oorlog van 1870. Het masker van
Von Bismarck werd verscheurd. Zij, die
in de Loge onwetend de werktuigen en me
deplichtigen waren geweest verwensch-
Waar zou hij thans rust vinden! De
toekomst zal het ons leeren. Sir Mendels
lichtte het moede hoofd op, toen eensklaps
een blijde uitroep hem deed opspringen.
Goddank! Welk een blij wederzien!
riep een rijzig jongeling uit, die met uit
gestoken hand op hem toetrad.
Pierre Commore! zeide de Spanjaard.
Ik zelf mijn waarde Ik ben blijde, nu
ik ondervind, dat de tropische lucht mij
nog niet geheel onherkenbaar heeft ge
maakt.
Hoe zou ik u vergeten
O, ik heb u ook niet vergeten, Sir Men
dels
Zacht wat! onderbrak hem de broeder
van Baldomera verschrikt. Zacht wat! als
gij mijn leven lief hebt.
Wat beteekent dit!
Ik bid u, spreek nimmer mijn naam uit!
Voor een ieder ben ik senor Nicols. Maar
kom, vervolgde hij, om zich heen ziende,
kom, laten wij op mijn kamer eens op ons
gemak praten. Hier ben ik bevreesd voor
onbescheiden ooren en luisterende ooren.
Eenige minuten later traden de twee
vrienden een groot vertrek binnen, op
vreemdsoortige wijzegemeubeld metChi-
neesch en Japansch lakwerk, Indische so-
pha’s zachte kussens met goudlaken be-
3
Haar broeder zag haar weder in haar
laatste oogenblik. ’t Was in de Napelsche
golf aan boord van een paketboot, die van
Frankrijk kwam. De ongelukkige Baldo
mera stierf, getroffen door den dolk, dien
zij voor haar vijand bestemd had.
Sir Mendels knielde bij de berouwheb
bende schuldige neder, bad voor haar,
vergaf haar en ving haar laatsten snik op.
Deze nieuwe droefheid voegde zich bij
een verborgen smart, die zijn jeugdig hart
beknelde. Hij verliet Napels, na zijne zus
ter de laatste eer bewezen te hebben, en
ging naar het verre Oosten, als wilde hij
het geheimzinnig gevaar ontvluchten, dat
hem boven het hoofd hing.
Op het oogenblik, dat wij hem onder
de veranda van het Commercial Hotel te
Singapore aantroffen, was hij nauwelijks
acht dagen geleden aldaar aangekomen
met een stoomboot uit Melbourne.
TANDPASTA’S in tubes
I V O R O L,
PEPSODENT
STERADENT voor kunst-
Verkrijgbaar bij:
DE JONG, Drogisterij, Dameskapsalon
herademt men. En dat men er in zijn
vuistje, of ook wel openlijk, lacht om het
eclatante succes van de Duitsche diplo-
motie, is zeer begrijpelijk.
Intusschen blijft de beangstigende
vraag: wat nu? Mag men aannemen dat,
zooals zekere zijde wordt beweerd, de
rem geheel is weggenomen en Rusland
er met gekruiste armen bij zal staan, als
Duitschland zijn bedreigingen tegen Po
len uitvoert en het gevreesde conflict met
de wapenen tracht te beslissen? Bestaan
er zelfs geheime plannen of overeenkom
sten tusschen het Derde Rijk en Rusland
om Polen voor de zooveelste maal in de
geschiedenis „in der minne” te verdee-
len.
Men is te Berlijn in zekeie kringen
maar al te licht geneigd om te meenen,
dat Polen thans „in de tang” zit, en dus
gemakkelijk te kraken zal zijn. Onder
schat men niet wat al te veel de Engel-
sche interventie, indien het tot dat kraken
mocht komen? Immers, Engeland heeft
nogmaals verzekerd, dat Polen op Enge-
land’s bijstand kan rekenen, indien het
aan een niet uitgelokten aanval bloot staat.
Wij herhalen het: er zijn op hetoogen-
biïk zooveel onberekenbare factoren, die
de schaal naar de eene of naar de andere
zijde kunnen doen overhellen, zelfs nog
op het laatste oogenblik, dat er geen con
clusies te trekken zijn uit Duitschland’s
nieuwsten diplomatieken triomf. Er is
geen opidaring gekomen in den toestand:
de wolken aan den politieken horizont
zijn niet alleen niet weggevaagd, neen, zij
hebben zich zoo mogelijk nog verdicht.
(Nadruk verboden)
en doosjes.
weinig onmiddellijk nut van een samen
gaan met de Westersche mogendheden,
indien de kapitalistische democralieën het
op een oorlog met het Derde Rijk lieten
aankomen? Bestond erop het Kremlin
nog een stille wrok over het feit, dat men
niet gekend was in het accoord van Mün
chen? Waren er nog andere oorzaken,
waarvan de buitenwereld geen flauw
denkbeeld heeft?
Het is moeilijk te zeggen bij de ondoor
grondelijke politiek van de bolsjewistische
bewindhebbers. Het teekent de Russische
mentaliteit, dat men blijkbaar met de bei
de tegenstanders Duitschland, deanti-
bolsjewistische staat bij uitnemendheid,
aan den éénen kant, en Frankrijk en En
geland aan den anderen kant tegelij
kertijd heeft onderhandeld. Ais het niet
treurig was, zou men het bijna komisch
kunnen noemen. De politiek van een Po
temkin, den grooten Russischen bedrie
ger, wordt er blijkbaar na eeuwen nog
met vrucht toegepast.
Zoowel te Londen als te Parijs en Was
hington tracht men het gewicht en de be-
teekenis van het nieuwe verdag te ver
kleinen en te verdoezelen. Aan een mili
tair samengaan van Rusland en Duitsch
land, het spook dat zich op den achter
grond vertoont, wil men niet gelooven.
Maar wat kan men al niet verwachten van
een regeering als die van de Sowjet-repu-
blieken.die metde grootste onbeschaamd
heid toont, dat zij er niet voor terugdeinst
en ook nooit voor terug zal deinzen
om van twee wallen te eten! Een derge
lijke mentaliteit opent den weg voor alle
mogelijkheden ook de ongelooflijkste.
In Duitschland gevoelt men een zekere
opluchting. Hoewel men natuurlijk steeds
zijn best heeft gedaan om het gevaar van
het toetreding van Rusland tot het „vre-
desfront” te verkleinen, verheelde men
zich in deskundige kringen niet, welke
gevolgen dit eventueel zou kunnen heb
ben. Nu dit gevaar uit den weg isgeruimd,
Als een donderslag bij helderen he
mel is het bericht gekomen, dat
Duitschland en Rusland een non-
agressie-pact gesloten hebben. In ve
le hoofdsteden heeft deze mededee-
ling ontsteltenis en verwarring ge
wekt en geen wonder ook, want aan
zorgvuldig voorbereide diplomatie
ke projecten werd met een slag den
bodem ingeslagen. Een niet-aanvals-
verdrag tusschen Duitschland en
Rusland toch is naar den geest on-
vereenigbaar met de doeleinden,
welke Engeland en Frankrijk na
streefden.
Want wel beweren de Russen, dat
het niet-aanvalsverdrag een militair
bondgenootschap tusschen Rusland
Engeland en Frankrijk niet uitsluit,
maar hoe kan men een belofte om
Engeland en Frankrijk te helpen pa
ren aan een verdrag tot non-agressie
tegenover dengene, tegen wien die
hulp gericht moest zijn?
Het is niet noodig nader op den inhoud
van het pact, dat van Duitsche zijde door
Von Ribbentrop te Moskou onderteekend
is, in te gaan. Ongetwijfeld biedt het aan
beide landen de mogelijkheid, zich van
hun verplichtingen te bevrijden, wanneer
zij daartoe de tijd gekomen achten, iets
wat overigens met alle pacten, naar de
ontwikkeling van de laatste jaren aange
toond heeft, het geval is. Maar te dien
aanzien zal men zich toch in Londen en
Parijs voorloopig wel geen illusies kun
nen maken. Want duidelijk is, dat Berlijn
zich zeer goed heeft overtuigd van de
Russische bedoelingen voor de naaste
toekomst. Het moet er wel zeker van zijn,
dat Rusland aan de Westersche democra
tieën voor den eersten tijd den rug heeft
5
IVORA en
gebitten.
Duitschland zorgde weder voor een
verassing: het maakte het bijna ongeloof
lijk nieuws bekend van het sluiten van
zijn nietaanvalspact met Rusland. De in
druk in de geheele wereld was geweldig,
zooals te voorzien was in deze dagen van
zenuwsloopende spanning, waarin men
licht geneigd is, de draagwijdte der ge
beurtenissen in een minder juist licht te
zien.
Men kan dan ook zeggen, dat het Der
de Rijk met zijn onverwachte onthulling
een groot deel van het succes heeft be
haald, dat het er van verwachtte. Iedereen,
van hoog tot laag, hield zich bezig metde
waarschijnlijke gevolgen van dezen stap.
Aan den eenen kant werden de oorlogs-
geruchten er door versterkt, aan den an
deren kant daarentegen verzwakt. Koffie-
huis-strategen kwamen in hevige actie.
Dit kon gebeuren en dat kon gebeuren,
en nu zou het zus gaan en nu zou het zóó
gaan
Intusschen zou men wel helderziende
moeten zijn, om op dit oogenblik met
eenige zekerheid te kunnen voorspellen
welke wending deze nieuwste zet op het
politieke schaakbord aan de komende ge
beurtenissen zal vermogen te geven. Wat
men echter reeds onmiddellijk kan vast
stellen is, dat het diplomatieke prestige
van Engeland en Frankrijk een geweldige
knauw heeft gekregen voor het oog der
gansche wereld. Beide landen hebben on
tegenzeggelijk een zeer pijnlijk echec ge
leden.
De pogingen van beide landen, door
Duitschland betiteld als „omsingelingspo-
litiek”, door de democratische mogend
heden „vorming van eertvredesfront”ge
noemd”, zijn op een hopelooze misluk
king uitgeloopen. Verwachtte Rusland te
kleed, Europeesche armstoelen, speelta
fels enz. Alles was hier een wanorde, die
toch in het geheel niet van schoonheid
ontbloot was.
’t Had den schijn, alsof men het vermo
gen van een Indischen Nabob of van een
schatrijke Engelschen lord noodig had,
om niet geruïneerd te worden, door een
verblijf in het Commercial Hotel.
Senor Nicols bood zijn vriend een arm
stoel, nam toen zelf plaats en wachtte in
stilte.
Pierre Commore liet zijn hoofd in de
hand rusten. Een stroom van gedachten
ging zijn geest voorbij. Het verleden met
al zijn tegenspoeden en schande kwam
hem eensklaps voor den geest en veroor
zaakte hem een wreedë smart.
Welk verleden had die jongen man ach
ter den rug? Waarom die ontsteltenis,
waarvan hij geen meester was?
Het leven van Pierre Commore was
zeer bewogen geweest. Te Parijs uit een
achtenswaardige familie geboren, was hij
ongelukkig met allerlichtzinnigste vrien
den in aanraking gekomen, wier devies
luide: genieten.
Onervaren, en niet sterk genoeg om
aan de verderfelijke inblazingen zijner
valsche vrienden weerstand te bieden,
fe.
BAADLES NIEUWS EN
ADVERTENTIE BLAD
‘4
