HTB
e
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAADLE - NASSAU.
I
EEN PRINSES
VERJAART.
GEEN VREDE.
ZONDER ORDE
I
FE
J
34e Jaargang
I
29 APRIL 1939
No. 17
I
De Dochter van
den Bandiet,
Ss
T
al het andere op den achtergrond. Op de
zen gedenkwaardigen dag is er voor niets
anders plaats in ons hart. Uit het geheele
Nederlandsche volk stijgt één hartelijke,
welgemeende gelukwensch op: „Prinses
Juliana, wij feliciteeren U!” En van harte
hopen wij, dat wij dezen gelukwensch nog
tientallen jaren zullen doen hooren!
(Nadruk verboden)
De vlaggen in top!
Door geen buitenlandsche politiek, door
geen geruchten over bedreiging met oor
log, door geen loopgraven aan de grenzen,
door geen alarmeerende berichten uit an
dere landen zal het Nederlandsche volk
zich laten weerhouden om met opgewekt
heid den verjaardag te vieren van onze
bminde Prinses Juliana, die naast haar
vorstelijke Moederen Nederlan’ds popu
lairste baby, de kleine prinses Beatrix,
een zoo groote plaats inneemt in de har
ten van alle vaderlanders.
Opnieuw zal het feestgedruisch onze
straten vullen, zullen in alle kerken dank
en zegenbeden opstijgen voor onze Prin
ses die in stralende gezondheid haar ver
jaardag viert.
Niet alleen om de zegeningen van het
blijde voorjaar na den somberen winter
is de maand April ons lief; neen, vooral
ook omdat wij daarin den geboortedag vie
ren van de eenige Vorstendochter, die het
huwelijk van Koningin Wilhelmina en wij
len Prins Hendrik ons heeft geschonken.
Dertig jaar is het geleden, dat het ge
beier der klokken en de donder van het
kanon ons de geboorte aankondigden van
een Vorstelijke telg, van onze Prinses
Juliana.
Dertig jaar! Thans in den vollen bloei
van het leven, zelf gelukkige echtgenoote
en moeder van een schattig prinsesje, dat
zich op haar beurt reeds in een zoo groote
populariteit verheugt!
Zoo nauwe banden binden ons aan het
Oranjehuis, dat elke bijzonderheid van
dien geluksdag, 30 April 1909, ons nog
levenpig voor den geest staat. Een geheel
volk wachtte En toen kwam, vroeg in
den morgen, de blijde mare, die zich voort-
Een loverdak, waaraan een menigte drui
ventrossen hingen, strekte zich boven de
deur uit en belette het binnendringen der
zonnestralen. De deur was openniemand
kwam, ook hoorde ik geen geluid hoege
naamd van voetstappen. Ik waagde het,
het huis binnen te treden, en kwam bijna
tastende midden in eene kamer die gelijk
vloers was, waar ik het gemurmel eener
afgebroken ademhaling hoorde, vergezeld
van snikken en weeklachten. Na eenige
oogenblikken gewenden mijne oogen aan
dit schemerlicht en kon ik de voorwerpen
in de kamer onderscheiden. Op eene el
lendige stroomatras lag eene vrouw te ziel
togen, zij scheen geheel gevoelloos; hare
oogen waren gesloten, haar mond half
geopend, hare gelaatskleur bleek en vaal.
Naast het bed lag een jong meisje geknield
dat de kleederdracht der landmeisjes van
Rome droeg. Zij bad niet meer, zij ween
de en kermde. Tegenover dit droevig too-
neel, dat zich van zelf met den eersten
oogopslag verklaarde, bleef ik onbeweeg
lijk staan. Hier lag eene moeder te ster
ven, en de dochter was wanhopend. Ik had
den moed niet, aan mijne oude gedenk
penningen te denken, maar riep al mijne
kennis van de geneeskunst die ik een wei
nig bestudeerd had, te hulp, naderde de
d
d
I
I
I
zieke en name hare hand die koud en dor
was. De flauwe en onderdrukte pols gaf
mij te kennen, dat deze vrouw onder den
invloed eener hersenontsteking was. An
dere, niet minder gewisse kenteekenen
liepen zamen om mij te doen vermoeden,
dat zij sedert een of twee uren door eene
beroerte was aangetast. Maar zij was zon
der hulp blijven liggen, en had moeten
sterven, zoo ik haar bij toeval niet te hulp
was gekomen. Ik aarzelde niet, den plicht
van een geneesheer te vervullen; zonder
te vragen of men mij daartoe machtigde,
sloeg ik de dekens op, die de stervende
benauwde, deed alle banden en haken los
die de ademhaling konden verhinderen,
wreef met de hand de leden die reeds ver
stijfd waren, opende het venster, opdat
de frissche lucht kon doordringen in deze
kamer, waar eene zware en drukkende at
mosfeer heerschte.
Het jonge meisje was opgesprongen
toen zij zag, dat een vreemdeling hare
moeder naderde en aanraakte; maarzij
greep dat mijne hulp niets dan goed kon
doen en verzette er zich niet tegen. Zij
staarde mij integendeel aan met eene
dankbare en aandoenlijke belangstelling,
de zaamgevouwen handen ten hemel ge
heven. Ik moest tot een krachtig middel
overgaan, en daar ik, zooals altijd een lan
cet bij mij droeg, draalde ik niet eene ster
ke lating aan te wenden.
Het jonge meisje liet mij geworden, zij
hielp mij in stilte bij deze bewerking, die
volmaakt gelukte. Tien minuten nadat het
bloeden had opgehouden, haalde de zieke
ruimer adem, vervolgens opende zij de
oogen en kreeg langzamerhand haar ge
voel en hare spraak terug.
Het meisje slaakte een kreet van blijd
schap en kuste mijne handen. De heilige
Maagd beloone u en geve wat ik u schul
dig ben, excelenza, sprak zij geroerd.
De moeder had de beroerte gekregen
onder den invloed eener gedachte die
haar nog beheerschte. Hare oogen wer
den vochtig toen zij hare dochter aanzag,
die ook schreide en in stilte bad. Lucia,
sprak de ouden op plechtigen toon, ik heb
uwe verbintenis met Giacomo verbroken,
ik verbied u, hem ooit uwe hand te geven;
beter ware het voor u, door een dolksteek
te sterven.
Moeder, gij zult gehoorzaamd worden,
antwoordde het meisje ootmoedig, ik
zweer het u bij de ziel van mijn onverge-
telijken vader.
Paterno had mij beloofd, hernam de
moeder, dat zijn zoon niet, zooals hij, een
Er kan geen vrede zijn, zoolang
nog zoo dikwijls tnsschen de naties
het wederzijdsch begrip ontbreekt,
zoolang plechtig gewaarborgde ver
dragen en het gegeven woord de
verzekering en de waarheid hebben
verloren, die de onontbeerlijke basis
zijn van het wederzijdsche vertrou
wen, zonder hetwelke de zoozeer
begeerde materieele ontwapening
van dag tot dag minder uitvoerbaar
wordt.
Het werkelijke fundament van de
vrede is gelegen in de kennis en de
eerbiediging van en het gehoor
zamen aan God. Hij is de hoogste
beschermer van de rechtvaardigheid
en de hoogste Schenker des vredes.
In Hem zijn vrede en rechtvaardig
heid en de hoogste Schenker des
vredes. In Hem zijn vrede en recht
vaardigheid vereenigd. De vrucht
van de rechtvaardigheid is de vrede.
Zooals het niet mogelijk is vrede te
hebben zonder orde, zoo kan er geen
orde zijn zonder rechtvaardigheid.
Pius XII.
plantte, van stad tot stad, van dorp tot dorp
van Oost tot West, tot in het verste hoekje
van ons land en van onze koloniën: „He
den is ons een Prinses geboren!”
Juliana Louise Emma Maria Wilhelmi
na, Prinses van Oranje-Nassau, Hertogin
van Mecklenburg zoo luidt haar offici-
eele titel. Maar voor ons is zij en zal zij
blijven: Juliaantje. Het is voor ons een ge
liefde, vertrouwde naam geworden.
Het leven is haar welgezind geweest.
Omringd door de teedere zorgen van een
liefhebbende moeder en grootmoeder, een
trotschen vader en gansch een toegewijd
volk, zijn de dagen, de jaren voor haar
vergleden zonder groote emoties, behalve
de twee zware slagen, die haar kort na el
kaar troffen: het overlijden van haar be
minde Grootmoeder, Koningin Emma en
van haar betreurden Vader, Prins Hen
drik.
De tijd heeft deze wonden geheeld, al
zal Prinses Juliana nog menigmaal een
smartelijke gedachte wijden aan de bei
den, die van haar werden weggeruk. Veel
is haar echter ook weer vergoed voor deze
verliezen: zij heeft den prins van haar
sprookje gevonden zij is gelukkig als
Vrouw en Moeder. Haar liefste wenschen
zag zij vervulden zij weet, dat het gehee
le volk deelt in haar geluk, zooals het in
droevige dagen heeft gedeeld in haar
smart.
Weer is de dag gekomen, dat onze
Prinses een nieuwen jaarkring intreedt;
en weder hernieuwen zich de zegenwen-
schen, die haar worden gebracht bij dezen
verjaardag. Klokken luiden, muziek weer
klinkt, zangen stijgen op, vlaggen wappe-
den in den voorjaarswind, in de straten
verdringt zich een jubelende menigte
het is feest, Oranjefeest, in heel het land,
overal op aarde waar de Nederlandsche
driekleur zich ontplooit.
Een Prinses verjaart; onze Prinses ver
jaart! Deze blijde gedachte dringt bij ons
3
Het pad op ’t welk ik ging, liep in een
donker bosch uit, dat wel een overblijfsel
kon zijn van dat heilige bosch, waarin de
Herniken hun beschermheilige aanbaden;
de dreigende en reeselijke Ferentina, die
de bandieten van dezen tijd misschien
onder den naam van de eene of andere
heilige dier plaats vereeren.
Het kind, dat mij geleide, riep met eene
heldere en doordringende stem: Lucia,
terwijl zij in het binnenste van een huis
verdween.
Het huisje, van witten steen gebouwd,
lag half verscholen in een doornhaag,
doorgroeid met laurierrozen en genever-
bessen; twee smalle vensters zagen op
het voetpad uit; de deur was in den tuin,
die braak lag, maar waarin natuurlijk ge
raniums en catussen stonden, wier weel
derige en rijke bloemtrossen naar harte
lust In een bosch van loof voortgroeiden.
ADVERTEEREN DOET VERKOOPEN.
ra
;or
z:e
el
)anl
er
re
el
tl
'1
ie-
e
VERKOOPCENTRALE.
KRING BREDA N.C.B.
Varkens. Ook deze week brachten de var-
kensmarkten nog geen verbetering. Integendeel
het verloop was zoowel hier als elders flauw met
over ’t algemeen zakkende prijzen.
Ondanks het feit dat door de regeering een
stelletje zware varkens geruimd zijn alsmede dat
door haar momenteel zeer veel zouters afgeno
men worden is iedere verbetering tot heden nog
achterwege gebleven.
Hoewel onze prijzen weinig verandering onder
gingen, konden we aan een kleine inzinking niet
ontkomen. Zoo gelden de prijzen voor de gele
verde varkens van deze week 4445 ets. met
slechts enkele van 46 cent.
Van de opgave werd een groot gedeelte ge-
geruimd.
Het Katholiek Comité van Actie
„VOOR GOD” schrijft ons:
BAARLE’S NIEUWS EN
ADVERTENTIE BLAD
OVERZICHT EIEREN.
In het begin der vorige week was er op Maan
dag een zeer goede handel op Engeland. Dinsdag
werd de vraag al iets minder en op het einde der
week was de handel traag te noemen.
Des Maandags werden er prijzen bedongen
van f 2.75 voor 57|58 kg. f.o.b. Rotterdam. Einde
der week kon men slechts met moeite a f 2.60
verkoopen.
Gelukkig zijn er in de afgeloopen week nogal
flinke partijen voor het koelhuis naar Duitsch-
land gezonden, zoodat de Engelsche markt niet
overvoerd behoefde te worden.
Aangezien de productie momenteel op haar
hoogste punt staat, verwacht men ook deze week
geen betere prijzen. Bij de C.R.E. bedroeg de
aanvoer in de afgeloopen week 7.100.000 stuks
en betaalde men de volgende prijzen: kleine
eieren f 33.20, groote eieren f 3.403.70
eendeneieren f 2.703.00.
