I
I
NOVA-EICSCCCP
NATIONALE FILM
4
WEEKBLAD VOOR BAARLE-NASSAU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAARLE-NASSAU.
hl
40 JAREN
OP ZONDAG 23 OCTOBER
P
flWEfEHILLETflH
4
Hl
h
fe
TEL. No. 2,
BAARLE-NASSAU.
Huidonzuiverheden» vetwormpjes, pukkels
verdwijnen door de huidzuiverende, huidvoedende en
AW A
B
A
A
33e Jaargang
22 OCTOBER 1938
No. 43
De Nova-Bioscoop opent het seizoen met de groote
VERDACHT.
en uitslag
Om 4 uur groote
Kindervoorstelling 15-25 ct.
groote voorstelling 25-40-50-60 cent.
Nationale film „Veertig jaren” 1898-1938
verzuimen deze film te komen zien.
Niemand mag
0
-
u.
r
A
B
Ontwapening of
Bewapening?
4 u
Jaren
De laatste verzekering klonk toch niet ge
heel oprecht. Maar Mevrouw Renard
scheen het niet te bemerken; ze drukte
slechts hartstochtelijk de hand van Mevr,
van Heidrich en sprak ietwat theathraal:
„O, dat is goed, anders zou ik hem den
oorlog verklaren.. Vraiment la guerre....
want ik heb u zo liefvreeselijk lief heb
ik u, verstaat ge? Ge hebt geen betere
vriendin dan mij... maar nu adieu, anders
sterft mijn arme Bibi van honger....” en
met een kinderlijke beweging, die haar
bekoorlijk stond, boog ze zich naar de jon
ge vrouw en zeide, niet weenen, lieve!
Lachen en gelukkig zijn, hé?”
Mevrouw van Heidrich lachte werke
lijk. Maar zoodra zij alleen was, verdween
de glimlach snel van haar schoon gezicht.
Ook zij was blond en had prachtige don
kere oogen, maar aan haar was alles echt
en geheel in tegenstelling met de verlei
delijke schoonheid der Fransche lag er
iets kalms en helders over Meta's trekken
40
Jaren
40
Jaren
te
ie
O
lis
g-
>p
I
n
r.
N
en
en
en
er
:r-
II
en
d,
te overtreffen.
Men verdedigt zich met te beweren,
dat, wie den vrede wil, zich op den oorlog
moet voorbereiden. Er is ongelukkiger
wijze op deze wereld geen Briand, geen
Stresemann meer, die aan de verzoen-
ning der volken kunnen werken, in plaats
van de afgronden te verbreeden, die tus-
schen de grenzen gapen. De vredesduif
heeft zich teruggetrokken, de god van de
oorlog heerscht alom oppermachtig.
Het zijn niet alleen de overtuigde paci-
5
koesteren, dat zij zich met de wapens in
de hand kunnen staande houden, als de
vernietigende stormvloed vroeg of laat na
dert.
Doe naar mijn woorden, maar niet naar
mijn daden. Heeft men wel ooit een meer
consequente, een dolzinniger toepassing
gezien van dit door schijnheiligheid inge
geven woord? Men staart zich blind op
den buurman, die zich ook sterker bewa
pent en weet niets haastiger te doen, dan
hem na te volgen liever nog, als het kan
huidverfraaiende Purol. Doos 30, 60 ct. Tube 45 ct. Bij Apoth. en Drogisten,
40
Jaren
nu de tweede nacht, dat ik opbleef en op
u wachtte! Waar zijt ge toch geweest?”
Michael van Heidrich antwoordde niet.
Hij keek zijn jonge vrouw lang vragend
aan en stiet eindelijk kortaf, bijna drei
gend uit: „Ge hebt geweend; zeg mij
waarom?”
Onmiddelijk vulden haar oogen zich
weer met tranen.
„Dat vraagt gij nog Michael? Nadat ge
weken lang koel en onvriendelijk zijt ge
weest en sedert eergisteren nauwelijks ’n
woord tot mij gesproken hebt! Gij eet niet
en slaapt niet, laat mij alleen en geeft niet
de minste verklaring van uw zonderling
gedrag.”
De Majoor ging, zonder te antwoorden
heen en weer in de kamer. Ze volgde hem
treurig met haar oogen en toegevend aan
een plotselinge gemoedsbeweging snelde
ze op hem toe, sloeg haar armen om zijn
hals en zei innig: „Michael, lieve Michael
zeg mij toch, wat u kwelt! Hebt ge me
dan in ’t geheel niet lief meer? Zijt ge het
geheel vergeten, hoe gelukkig wij waren?
Ach waar is ons geluk zoo opeens geble
ven? Wat is er toch gebeurd, dat ons zoo
ij
r
fisten, noch de economen, die deze wel
haast universeele verdwazing, dezen wan-
hopigen wedloop naar den afgrond, deze
verspilling van milliarden gadeslaan in
een tijd, waarin aan alles behoefte is,
behalve aan oorlogswee. De dagen, die
nog zoo pas achter ons liggen, hebben
ons overduidelijk bewezen, dat er
gelukkig bij geen enkel volk meer
geestdrift bestaat voor een oorlog. Bij
geen enkel volk niet een uitgesloten.
De volken hebben geleerd, logisch te
denken; en dit logisch denken heeft hun
de oogen geopend voor de waarheid, dat
er in geen enkelen oorlog overwinnaars
zijn niets anders dan overwonnenen.
Daarom zijn wij bewaard gebleven voor
oorlogspsychose. Geen strijdkreet is bij
machte geweest, om weerklank te wekken.
Stom en somber heeft men de toebereid
selen aangezien voor de groote catastrofe
die onafwendbaar leek.
En toch is dit veelbeteekende feit niet
in staat gebleken, om het ideaal der ont-
wadening ook maar een stap nader te
brengen. De bewapeningskoorts grijpt
nog steeds om zich heen en wij kunnen
het einde er van niet voorzien.
Waar is de man, die in dezen noodlot-
tigen toestand verandering weet te bren
gen? Waar is de man, die het voetspoor
durft te drukken van een Chamberlain en
ons bevrijdt van de nachtmerrie, die be
wapening heet? Is er dan geen middel te
vinden om langs den weg van rustig over
leg onder staatshoofden dtt gevaarte kee-
ren, zooals men er door overleg in is ge
slaagd te voorkomen, dat de Europeesche
oorlog ontbrandde?
Wij zouden het met Kuyper kunnen
uitroepen: „Zij (wij) kunnen niet wachten
geen dag en geen nacht, want elke dag,
elk etmaal verwijdert ons verder van de
mogelijkheid, om te komen tot ontwape
ning, althans beperkingder bewapeningen
Men gaat voort met het werpen van milli-
oenen in den bodemloozen put, millieenen
hadden eene diepe innigheid in den blik
en een jeugdige lieftalligheid en gratie in
elk harer bewegingen.
Meta van Heidrich zette zich weer bij
het venster neer en staarde somber voor
zich uit. Af en toe ontsnapte een zucht
aan hare borst, bevend en bij stoten, als
een gedwongen snikken. Ze bemerkte het
niet onmiddelijk, dat de deur zachtjes ge
opend werd, de haar man binnentrad. De
Majoor echter bleef kort bij de deur staan
en beschouwde zijn vrouw met wantrou
wende loerende blikken. Zijn bruine ogen
die hem vroeger bij het regiment den bij
naam van „De Zonnige” hadden bezorgd,
waren in de laatste dagendof en glansloos
geworden, en een wilde mengeling van
liefde, haat en woestheid vertoonde zich
daarin. Hoe langer Heidrich zijn vrouw
beschouwde, hoe somberder zijn gelaat
werd. Hij zag, dat ze geweend had, las in
haar blik eene inwendige foltering, en z’n
trekken namen een hardvochtige uitdruk
king aan.
Daar keek Meta open werd hem ge
waar. Ze schrok en stond haastig op.
„O, gijMichael--eindelijk! Dat was
In alle landen - op een enkele uitzon
dering na - is van bijna niets anders spra
ke dan van ontwapening; een ideaal, dat
wij allen zoo van ganscher harte nastre
ven. Allerwegen hooren wij stemmen op
gaan om te geraken tot ontwapening.
Doch meer dan woorden hooren wij niet;
de daad, welke wij zoo gaarne zouden
zien, laat op zich wachten.
Toen München achter den rug was,
koesterden wij eenige hoop, dat er ook op
het gebied van bewapening zooal geen
teruggang, dan toch althans een stilstand
te constateeren zou vallen. Chamberlain
had den vrede gered; en wij waren opti
mistisch genoeg om te meenen, dat het
hem ook zou gelukken, het bewapenings-
monster onder de knie te krijgen.
Ijdele hoop, die wij onmiddellijk in
rook hebben' zien vervliegen. Engeland,
het vaderland van den man, op wien in
die dagen van spanning de oogen van de
geheele wereld waren gevestigd, kondigt
aant dat het zijn bewapening in versneld
tempo zal vervolgen: te land, ter zee en
in de lucht. Duitscnland maakt Dekena,
dat het den bouw van zijn vestingwerken
in het Westen zal bespoedigen. Frankrijk
blijft niet achter, Rusland doet hetzelfde
van Italië is het oud nieuws,' Amerika
stelt honderdtallen millioenen beschik
baar voor de uitbreiding van leger, vloot
en luchtmacht.
Waarheen wij den blik ook wenden
bijna overal kunnen wij hetzelfde consta
teeren. Natuurlijk blijft deze bewape
ningswedloop uitsluitend beperkt tot de
groote mogendheden. De kleinere staten
volgen voorhet meerendeel het voorbeeld
der grooteren na, zij het dan op meer be
scheiden voet, hoewel zij, met het recente
voorbeeld van Tsjecho-Slovakije voor
oogen, geen oogenblik de illusie kunnen
Ti
van elkaar vervreemde?”
Hij stond daar stijf en koud en wendde
den blik als verlegen af onder haar van
liefde stalende oogen.
„Wat zou er gebeurd zijn? Niets!” zei
hij eindelijk onverschillig,
Luid snikkend wierp ze zich aan zijn
borst. O, niet zoo, Michael! Niet zoo-
weet ge dan niet hoe lief ik u heb? En dat
uw liefde mijn leven is?
Een oogenblik drukten zijn bevende
handen haar krampachtig wild tegen zich
aan. Maar daarna liet hij haar even snel
weer los. Toch klonk zijn stem niet meer
zoo ijzig als eerst.
Meta, zeg mij bewaarheid: bemint gij
mij werkelijk zoo sterk en innig, als ik u?
O, dwaze, lieve man, hoe kunt gij altijd
hetzelfde vragen? Ben ik niet uw vrouw
geworden en daarmee gelukkiger dan de
koningin in het sprookje?
En bemint ge mij alleen? nu en vroe
ger... ja ook vroeger?
Zijn stem had een trillende, dringende
klank. Meta glimlachte.
Kan men dan tweemaal beminnen,
zooals ik u bemin? Is daarnaast nog wel
Om 6 uur
Om 8 uur laatste voorstelling 25-40-50-60 cent.
Lasseur, Ank v. cl. Moer, Matthieu
van Eijsden, enz. enz.
J
W..
l.
I
i
i,
:r
1.
Ar
I
'.•/v’.'-.F:-'T
ges
In d«» Mnnïdrn!r»8 sr, Cees
