I g hIIm WEEKBLAD VOOR BAARLE-NAS5AU- HERTOG EN OMSTREKEN UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ ft Wt DE JONG BAARLE - NASSAU. W 33e Jaargang j VERDACHT. 1 OCTOBER 1938 No. 40 Binnenlandsch Overzicht. C i': y Eén Land, Eén Volk, Eén Plicht ,.W 2 Duistere wolken trekken zich samen boven ons werelddeel, boven de geheele wereld. Dag aan dacj slaan millioenen met angst in het hart den politieken hori zon gade, waar het naderende onweer zich aankondigt door onheilspellende bliksemflitsen. Wij weten nog niet, naar welke zijde de schaal zal overslaan, naar die van den Vrede of naar die van den Oorlog. Wij al len hopen het eerste; doch velen vreezen het laatste. Hiervan zijn wij ons evenwel allen ten volle bewust; er dreigt gevaar, en dit ge vaar moeten wij onder de oogen zien. Het werpt zijn schaduwen vooruit, en nie mand kan deze hachelijke teekenen mis verstaan. Welnu in deze omstandigheden moeten alle Nederlanders één zijn. Alle onderlinge geschillen moeten wijken voor dit ééne groote doel, waarvoor alle andere overwegingen moeten wijken: het heil van ons vaderland! Thans geen partijen meer, geen partij twisten, geen rechts, geen links, geen rood, geen zwart, maar: Nederlanders. Nederlanders, zonder meer; maar ook niets minder. Nederlanders, die zich eens gezind om onze vlag, om onze regeering, om ons vorstenhuis scharen, vastbesloten om, indien het noodig mocht zijn, onze rechten en ons grondgebied te verdedi gen. Eén Volk Eén Land Eén Plicht! De Plicht om allen, als burgers van een- zelfden stam, op te komen voorde eer biediging van onze vlag, die vrij en fier wappert over ons vaderland, onze kolo niën, op alle wereldzeeën! O, wij hopen allen, dat de geesel van den oorlog ons en de geheele wereld be- Dus uwe tante baronnes Scherfling ’t is ontzettend en dat alles, omdat een enkele spoorbeambte zijn plicht niet deed! Ge weet toch dat de dronken machinist op een verkeerd spoor en recht op een goe derentrein reed? Ik heb het gehoord. Ook, dat er vele dooden zijn. Dertien. Dat wil zeggen: de dertiende is nog twijfelachtig, het is mogelijk, dat hij in ’t geheel niet bij het ongeluk het le ven verloor. Zoo hoe dat? Treuenstein vertelde, wat hij wist, en graaf Horsten luisterde met toenemende opwinding toe. Eindelijk riep hij: O, ik had dus toch gelijk! Een man met een zwaren, donkeren knevel zegt ge? Treu enstein, ik zag met mijn eigen oogen, hoe deze man vermoord werd! Een vrouw met blond haar stond er naast, en een an dere man, wiens gezicht ik niet kon zien, sloeg den ongelukkige met een zwaar voorwerp op het achterhoofd, zoodat hij neerstortte. Alles was als een moment- beeld in de bioscoop juist voor het on geluk met den trein gebeurde maar helder en scherp verlicht door een elec- trische lamp, die van het plafond neer hing. verachtelijker bedrijf dergenen, die voor raden opkoopen om ze later, als de prij zen gestegen zijn, met grooter winst van de hand te zetten, spreken wij hier nog niet eens. Voor dezulken is geen enkele verontschuldiging te vinden en het streng ste optreden tegen dergelijke parasieten in de samenleving, die er helaas toch al tijd nog zijn, is maar juist krachtig genoeg. Wij vertrouwen, dat onze regeering ook voor deze uitwas van menschelijke bere- ning bijtijds zal waken. De mobilisatie- jaren van 1914’18 zijn voor ons land in dit opzicht een harde leerschool ge weest en het is te hopen, dat misstanden als toen zijn voorgekomen, een tweede maal vermeden zullen kunnen worden. Onze kaasexport bedreigd Terwijl de toestand in het algemeen al een weinig opwekkend beeld vertoont, dreigen voor den zuivelhandel in het bij zonder nog sombere vooruitzichten. Men maakt zich namelijk in de kringen van onze zuivel-industrie ernstige zorgen over den kaasexport naar België. De Belgi sche regeering heeft een verordening uit gevaardigd, waarbij de invoer van een aantal artikelen afhankelijk wordt gesteld van een invoervergunning. Onder die ar tikelen bevindt zich ook „harde of half- harde gegiste kaas”. Dit is van zeer groo te beteekenis voor onze handelsbetrek- kingen met België en voor onze zuivel industrie. Van Belgische zijde wordt wel is waar veiklaard, dat deze maatregel niet genomen is om onzen kaasexport te treffen, doch slechts om aan eenige mis standen in den invoerhandel een einde te maken. In Nederlandsche zuivelkrin- gen vreest men echter, dat het ermee gaan zal als met de Belgische maatregelen no pens den invoer van boter en melkpro ducten, die ook in zuiver protestionisme zijn ontaard. Mocht deze vrees bewaar heid worden, dan zou dit de nekslag zijn voor den Nederlandschen zuivelexport. Van de 22.7 mill. kg. kaas die België in Grensversterking. Het steeds dreigender aanzien van het conflict in Midden-Europa heeft het eene land na het andere genoopt tot het nemen van militaire voorzorgsmaatregelen. Ook ons land met zijn lange, open Oostgrens langs het land, dat bij een eventueele uit barsting in iedefgeval tot de oorlogvoe rende partijen behoort, heeft aan die nood zaak niet kunnen ontkomen. De regeering heeft reeds de noodige maatregelen tot versterking der grenstroepen genomen. De grenstroepen welke reeds onder de wapenen waren, liggen thans langs de grenzen opgesteld, terwijl versterkingen werden opgeroepen. Deze versterkingen zijn echter uitsluitend gerecruteerd uit de oudere lichtingen. Zij betreffen troepen van verschillende wapens, voornamelijk infanterie en luchtdoelartillerie. In hoofd- steld, den gewonde naderend. Gij ook hier!? Naar ik hoop zijt ge er nog al goed afgekomen? Hij en Graaf Horsten hadden vroeger in Kalksburg samen gestudeerd en waren ook later vrienden gebleven. De jonge graaf poogde te glimlachen. ’t Gaat nog al. Een borstwonde, niet doodelijk en een paar schrammen aan het hoofd. Maar... zijn gezichtbetrok weer, ik was niet alleen. Mijn tante Lori, ge weet baronnes Scherfling en haar juffrouw van gezelschap moeten dood zijn. Zijt gij in ambtelijke kwalitei hier? Neen, een uur geleden wekte men mij met het schrikkelijk nieuws, en een on- willekeurigen drang volgend, snelde ik hierheen. Dan zoudt ge me een plezier kunnen doen, Treuenstein! Men verwachtte ons in de villa van baron Klement en weet daar wellicht nog niet, watergebeurdis... door een bode naar den baron te zenden! Hier heeft natuurlijk niemand tijd, en ik zelf ben helaas! thans ook niet in staat. Natuurlijk onmiddellijk. De jonge rech ter van instructie ging naar buiten en gaf een politieagent last het bericht over te brengendaarna keerde hij naarden ge wonde terug. X - spaard zal worden, dat wij geen herhaling en in hoewel vreeselijker vorm dit maal! zullen beleven van de angst ja- ren 19141918. Doch wij moeten op alles voorbereid zijn. Ook op het ergste. En daarom is het een dringende plicht, dat wij aan alle veeten, alle tegenstellin gen, allen ouderlingen strijd, het zwijgen opleggen, om ons vast aaneen te sluiten, met den ijzeren wil de algemeene belan gen van ons land, en die alleen, te dienen en te verdedigen. Geen scheuring, hoe gering ook, mag zich in onze gelederen vertoonen, geen wanklank mag zich laten hooren. Volk van Nederland! Wij vertrouwen en wij bouwen op U, op U allen, zonder onderscheid; wij weten, dat deze groote gedachte in U allen leeft en dat gij in de ze uren des gevaars zult instemmen met en U zult gedragen naar de leus; die de kracht van een volk belichaamt. Eén Land, Eén Volk, Eén Plicht! Treuenstein staarde den jongen man sprakeloos aan. Ijlde deze in zijn koorts? Had het ongeluk zijn zinnen verward? Eindelijk vroeg hijWaar zoudt ge dat gezien hebben en wanneer? Ik zeide ’t u reeds; een paar seconden, voor de be botsing volgde. We reden al veel langzamer en moesten ons in de na bijheid van het station bevinden. Ik stond bij het portier en zag de villa’s, wier ach tergevels naar de spoorlijn gekeerd zijn. In een der villa’s brandde licht op de eer ste verdieping. Een rijk gemeubeleerde kamer, daarin drie personen. Ik zag, hoe een man den anderen van achter neer sloeg, met volle krachten de vrouw met blonde haren stond er naast, in een seconde was alles voorbij, en onmiddel lijk daarop volgde de botsing. Ik riep nog uit: Mijn God, ze vermoorden hem! In welke villa was het? Tracht het u te herinneren, Horsten, om ’s hemels wil, in welke villa? Dat weet ik niet. Ik ken de namen de zer nieuwe villa’s niet. Maar er staan twee spitse hooge leien torens op, en als het goed voor heb had ze een verlichte wijzer plaat! Treuenstein verbleekte en streek met de hand over zijn voorhoofd. De Herten- F Hij was niet als rechterlijk beambte naar M. gekomen en stond nu plotseling tegen alle verwacgtingen in voor een ge val, dat al zijne belangstelling wekte, te meer daar dit wellicht zonder zijn ingrij pen aan de rechterlijke macht onbekend zou zijn gebleven. ’t Kon zijn, dat, ondanks de besliste be wering van Remer, Vogelberg gelijk had en men stond voor een verongelukte. Maar de verklaring van den baanwachter had zoo zeker geklonken, dat men de raadsel achtige zaak minstens goed moest onder zoeken. Het eerste, wat Treuenstein bij het binnentreden der wachtkamer zag, was een bekend gezicht. Hij lag, in doeken gewikkeld, op een sofa. Ook over de borstkas was een ver band aangebracht, en het overige van zijn lichaam in een deken gehuld. Nico Horsten! riep Treuenstein ont- zaak zijn voor deze versterking bewoners van de grensstreken opgeroepen. Niet hamsteren. Een direct uitvloeisel van de allerwege stijgende spanning en de toenemende vrees, dat ook ons land bij een gewapend conflict betrokken zou kunnen worden, is het opslaan van voedselvoorraden door particulieren. Deze geheel door eigenbe lang ingegeven houding tegenover ko mende moeilijkheden is thans reeds weer allerwegen waar te nemen. In de steden en op het platteland wordt al weer druk gehamsterd. De levensmiddelenzaken komen handen te kort om al de bestellin gen uit te voeren, tot na het sluitingsuur staan tal van winkels nog vol met koopers, alle levensmiddelen en ook andere artike len, die maar eenigszins duurzaam zijn, worden in groote hoeveelheden door ver ontruste huisvrouwen opgekocht, met het gevolg, dat degenen die het hoofd koel weten te houden en niet toegeven aan deze plotseling aanstormende angstgolf, hun normale bestellingen dikwijls al niet meer uitgevoerd kunnen krijgen. Laten de hamsteraars er zich toch eens reken schap van geven, hoe onsociaal, hoe strijdig met de belangen van de gemeen schap hun optreden is. Zij, die tot derge lijke inkoopen op groote schaal in staat zijn, zijn juist degenen die de prijsver- hoogingen welke een oorlog onvermijde lijk met zich mede brengt, het best zouden kunnen dragen. Door hun inkoopen wer ken zij de prijsopdrijving in de hand en leggen, zichzelf beveiligend tegen mate- rieele zorgen, den dubbelen last van deze zorgen op de schouders van de minst kapitaalkrachtigen. Het is zeer te hopen, dat de regeering, wanneer blijkt dat breede kringen der bevolking zich in dit opzicht geen rem weten aan te leggen, terstond krachtige maatregelen zal nemen teneinde te verhinderen, dat de armsten van het volk weerin letterlijken zin het gelag krijgen te betalen. Van het nog ff- ■M H ■K A - /-- •y k TL 5F!*3 ’I - L-,

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1938 | | pagina 1