I
I
I
»WB
s
'LS -
WEEKBLAD VOOR BAARLE-NAS5AU- 1
HERTOG EN OMSTREKEN G
tn
1
W” I
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAARLE-NASSAU
A
WRAAK.
Eerbied voor
ons Natuurschoon!
GOOI
uw geld niet langer weg aan dure gaskooktoestel-
len, want is het U bekend, dat U met het nieuwe
DEMON gaskooktoestel binnen de 6 minuten een
liter water kunt koken en dat het met een liter
petroleum 10 uren brand. Zonder het minste
onderhoud van pompen, voorverwarmen of iets
dergelijks, direct klaar voor het gebruik, door een
kind te behandelen, en gegarandeerd geheel
geruisloos. In alle maten en prijzen. Alleen bij
ID. CAIM1P
Chaamscheweg, Baade-Nassau.
33e Jaargang
27 AUGUSTUS 1938
a*
No. 35
L
HET NIEUWSTE
Binnenlandsch Overzicht.
vuilnisbak of onderweg in een van de te
genwoordig bijna, overal aangebrachte,
speciaal daarvoor bestemde bakken te
deponeeren.
Moet dit kwaad tenslotte een zoodani-
gen vorm aannemen, dat er weer een ver
bod voor moet worden uitgevaardigd in
ons aan verboden toch reeds zoo rijke
land? Laat het daarop toch niet aankomen!
Een kletn beetje verantwoordelijkheids
gevoel, een klein beetje zin voor netheid,
welk ieder onzer toch moet zijn aangebo
ren en het kwaad is overwonnen. Wat
zouden wij zeggen, als onze huisgenoo-
ten binnenskamers dezelfde manieren
aan den dag legden, als zij vaak buiten
doen? Dat komt immers niet in hun hoofd
op!
Wij weten het: al deze dingen zijn reeds
tot in den treure toe verkondigd; en dat is
juist het erge ervan. Het moest niet noodig
zijn, om steeds weer te wijzen op dingen,
die zoo vanzelfsprekend zijn. Doch, hoe
wel wij Nederlanders, als volk, ongetwij
feld tal van goede hoedanigheden bezitten
en die ook aan den dag leggen toch
schijnt het begrip, dat natuurschoon moet
worden geëerbiedigd, lang niet tot het al
gemeen te zijn doorgedrongen. En, wij
betreuren het, dit te moeten zeggen: de
waarheid gebiedt te erkennen dat het vol
strekt niet alleen de lagere klassen zijn,
die zich aan dit euvel schuldig maken.
Ook zij, van wie men het op grond van
hun opvoeding en algemeene ontwikke
ling niet zou verwachten, vervallen in
deze fout.
Naast deze ontsiering moet worden ge
wezen op een ander, in zijn gevolgen nog
veel noodlottiger kwaad, waarvan wij in
dezen drogen, winderigen zomer tallooze
voorbeelen hebben gezien. Wij bedoelen
het onvoorzichtig omgaan met vuur in de
bossche en op de heide. Hoeveel duizen
den boomen, hoeveel hectaren schilder-
achtigen heidegrond zijn dit jaar weder
ten offer gevallen! En nu spreken wij nog
1
den dag was hun kleine voorraad levens
middelen bijna uitgeput. Hierover veront
rustte de jager zich echter niet erg want
er was wild genoeg in de bergen en meer
dan eens had hij door zijn geweer moeten
leven. Een stil plekje uitkiezend, stapelde
hij eenige takken bijeen en stak een flink
vuur aan, waarbij zijn makkers zich zou
den kunnen warmen want zij waren thans
bijna een vijfduizend voet boven den spie
gel der zee en de lucht was scherp koud.
Na de paarden te hebben gedekt en Lucie
gegroet te hebben, wierp hij het geweer
over den schouder en ging op jacht. Om
ziende zag hij den ouden man en het meis
je over het vuur gebogen, terwijl de rij
dieren onbeweeglijk achter hun stonden,
in ’t volgend oogenblik verborgen de rot
sen hen aan zijn blik. Een mijl of twee
liep hij zonder succes van het eene ravijn
naar het andere, ofschoon hij uit de tee-
kenen aan den schors der boomen zag,
dat er tal van beren in de buurt moesten
zijn. Eindelijk, na drie uur lang vergeefsch
gezocht te hebben en reeds vol wanhoop
van plan terug te keeren, zag hij, de oogen
opslaande, drie vierhonderd voet boven
zich een dier gelijkende op een schaap,
maar met ontzaglijke horens. Een wilde
ram stond blijkbaar op post vooreen kud
de, die de jager niet kon zien. Hij ging
Waakt voor het behoud van ons natuur
schoon Deze raadgeving wordt onophou
delijk herhaald, in de bladen, door de ra
dio, tot zelfs op de stempels welke dwars
over de postzegels op onze brieven prij
ken.
Is het eigenlijk niet beschamend, dat
wij daar elk oogenblik, bij iedere gelegen
heid aan moeten worden herinnerd? Bij
den tegenwoordigen hoogen trap van be
schaving, die men algemeen heeft bereikt
zou een dergelijke aanmaning toch over
bodig moeten zijn. Immers, wij zijn allen
overtuigd van den plicht, om ons natuur
schoon ongerept te bewaren.
Doch handelen wij allen in overeen
stemming met dien plicht? Dat is een ge
heel anderen vraag. Wie in poëtische be
wondering verzonken staat voor een heer
lijk plekje, wordt maar al te dikwijls aan
het proza des levens in zijn minst aange-
namen vorm herinnerd door een stuk
oude, vergeelde krant, dat door den wind
aan een boomtak is gespietst, of door vet
tige boterhampapieren, papieren bekers
en andere ongerechtigheden, door vorige
bezoeker op dit heerlijke plekje achterge
laten.
Hebben die menschen dan geen gevoel
gehad voor de schoone natnur om hen
heen? vragen wij ons af. Toch welanders
zouden zij hier niet hebben halt gehouden.
Men kan zich misschien zelfs eenigszins
voorstellen, dat de meegebrachte boter
hammen beter hebben gesmaakt terwijl
hun oog zich vergastte aan het natuurge
not om hen heen. Maar wat wij ons niet
kunnen voorstellen is, dat dergelijke men
schen dan zoo weinig besef voor harmonie
aan den dag leggen, dat zij achteloos pa
pieren en anderen rommel om zich heen
gooien, inplaats van die voorloopig in
tasch of zak te steken en ze thuis in den
17
Lucie en haar vader zouden gaarne
nog langer gerust hebben, doch Hope
wilde daar niets van hooren. Zij zijn ons
bepaald reeds op het spoor, zei hij. Alles
hangt af van de snelheid, waarmede zij
voortgaan. Eenmaal veilig en wel te Gar
son kunnen wij verder ons geheele leven
rusten.
Dien geheelen dag gingen zij verder
en aan den avond van dien dag bereken
den zij, dat zij hun vijanden meer dan der
tig mijlen achter zich hadden. Den nacht
brachten zij door aan den voet van een
rots en kropen zij dicht bij elkaar om zich
tegen de koude van den nacht te bescher
men en voor het aanbreken van den dag
waren zij ontwaakt en op weg. Zij hadden
geen spoor van vervolgers gezien en Ho
pe begon te gelooven, dat zij buiten hun
bereik waren, doch hij bevroedde niet,
hoever hun ijzeren arm reikte en hoe spoe
dig deze hen zou verpletteren.
Omstreeks het midden van den twee-
alleen van de materieele schade, op zich
zelf reeds erg genoeg, en over het nog in
geen jaren te herstellen nadeel, aan het
natuuischoon toegebracht. Hoe menig
maal komt het evenwel ook voor dat le
ven van mensch en dier er door wordt
bedreigd, als het vernielende vuur met
bijna niet te stuiten snelheid huizen en
hofsteden nadert! Laten wij allen, zonder
uitzondering, aan al deze dingen denken,
als wij buiten zijn!
(Nadruk Verboden)
nieuwe kracht.
Hij kwam eindelijk op de plaats, waar
hij zijn lotgenooten had verlaten. In de
duisternis zelfs herkende hij de rotsen,
welke die plek omgaven, bepaald wacht
ten zij hem vol angst, want vijf volle uren
was hij weg geweest. Blijde zette hij de
handen aan den mond, om hun zijn komst
te melden. Hij bleef staan en wachtte een
antwoord op dit teeken, maar niemand
beantwoordde zijn vreugdekreet, dan de
talrijke echo’s. Weder schreeuwde hij
thans harder, maar weder kreeg hij geen
antwoord van zijn vrienden. Een vreese-
lijk voorgevoel maakte zich toen van hem
meester en haastig spoedde hij zich voort,
in zijn angst het kostbaar voedsel latende
vallen.
Toen hij den hoek omsloeg zag hij de
plek, waar het vuur gebrand had. Daar
lag nog een hoop glimmend hout en asch
en overal heerschte doodelijke stilte. Toen
maakte zijn voorgevoel plaats voor vree-
selijke werkelijkheid. Daar was geen le
vend wezen meerrijdieren, man en meis
je waren verdwenen. Het was duidelijk
dat een vreeselijk ongeluk tijdens zijn af
wezigheid was gebeurd, een ongeluk dat
hen allen trof en geen spoor had nagela
ten.
Als door den bliksem getroffen moest
HEI
Een slag voor den Haingexport.
Geheel onverwachts heeft een gevoe
lige slag onzen haringexport getroffen.
Zonder voorafgaande aankondiging en
ook zonder eenig overleg met onze rege
ring heeft de Belgische regeering het be
sluit genomen, den invoer van gedroogde
gerookte en gezouten haring van een in
voervergunning afhankelijk te maken. Het
spreekt vanzelf, dat deze maatregel in de
I kringen der belanghebbenden groote ont
steltenis heeft gewekt. Door het totaal on
verwacht invoeren van den maatregel is
reeds dadelijk aanzienlijke schade gele
den, want de transporten haring die reeds
onderweg waren naar België, werden nu
aan de grens opgehouden, omdat zij niet
van de vereischte invoervergunning wa
ren voorzien. Er heerscht een groote ont
stemming in de kringen van den haring-
handel en men acht den maatregel in het
bijzonder daarom onbillijk, wijl eenerzijds
de Nederlandsche haringinvoer in België
geenszins is toegenomen, doch integen
deel verminderd is en anderzijds België
juist dit jaar zooveel voordeel trekt van de
Nederlandsche toeristen. De belangheb
benden hebben dan ook de bemiddeling
van den minister van economische zaken
ingeroepen, om te trachten den noodlotti-
gen maatregel nog ongedaan temaken.
plat op den buik liggen en legde langen
tijd aan, alvorens te schieten. Toen het
schot was gevallen, sprong het dier op,
wankelde aan den rand van de rots en
viel toen neder in de vailei.
Het dier was te groot om mede te dra
gen, daarom vergenoegde de jager zich
met een stuk er af te snijden en met den
buit over de schouders, nam hij haastig
den terugtocht aan want de avond begon
reeds te vallen. Maar toen hij op weg was,
bemerkte hij eerst dat hij niet op den weg
had gelet, dien hij ingeslagen had en de
zen niet meer kon terugvinden. De vallei,
waarin hij was verdeelde zich in zooveel
bergpaden, dat het niet doenlijk was het
eene van het andere te onderscheiden. Hij
volgde een dier paden een mijl ver, tot hij
bij een bergstroom kwam, dien hij te vo
ren nooit gezien had. Overtuigd een ver
keerden weg te hebben genomen, nam hij
een anderen met denzelfden uitslag. De
nacht viel en het was zoo goed als donker,
toen hij op een hem bekend punt kwam.
En toen zelfs zou hij nog moeilijk op het
goede spoor blijven, want met zijn zware
vracht op den schouder en vermoeid van
zijn tocht, kon hij zich bijna niet meer op
de been houden, doch de gedachte, dat
iedere stap hem nader bij Lucie bracht en
hij genoeg voedsel bij zich had, gaf hem
-
Staking der graanhandelaren,
Ontstemming heerscht al evenzeer in
een anderen kring van den handeldrijven-
den stand, namelijk den Graanhandel, en
wel eveneens naar aanleiding van een re-
geeringsmaatregel, zij het in dit geval een
maatregel van onze eigen regeering. Door
den regeeringssteun aan de graanverbou-
wers in de vorm van een thans opnieuw
verhoogde monopolieheffing op graan en
aanverwante artikelen, ziet de zaad en
graanhandel zich zoozeer in zijn handels
mogelijkheden belemmerd, dat de betrok
kenen in een spontane vergadering te
Rotterdam bijeen kwamen, om den nieuw
geschapen toestand onder het oog te zien
De verontwaardiging onder de graanhan
delaren bleek zo groot te zijn, dat staande
de vergadering een telegram van protest
aan den minister van Economische Za
ken werd gezonden, waarin werd mede
gedeeld, dat de betrokken vereenigingen
en verbonden unaniem besloten hadden
uit protest tegen het gevoerde regeerings-
beleid de graanbeurs gedurende drie da
gen niet te bezoeken. En zoo heeft ons
land het ongewoone feit beleefd, dat de
bezoekers van de Rotterdamsche graan
beurs drie dagen in staking gingen.
hebben wij steeds in voorraad.
W:
.x4>So''\>-.
ii.
op het gebied van
GASKOOKTOESTELLEN
