Mnkfemilletoii WEEKBLAD VOOR BAARLE-NAS5AU- HERTOG EN OMSTREKEN UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ »WSDE JONG BAARLE-NASSAU. '1 SI Om Europa s toekomst WRAAK. Binnenlandsch overzicht Ho old pijn - Kiespijn - Gevatte koude O5 Veel minder dan uit dergelijke voor de Sergeant bij de mariniers, mijnheer. Hij trok de beenen samen, maakte het militair saluut en verdween. Holm bekende, dat hij bepaald getrof fen was door dit nieuwe bewijs van het practisch nut der theorien van zijn vriend. Zijn eerbied voor zijn kennis nam steeds toe. En toch was hij nog niet zeker of niet de hele zaak vooruit op touw was gezet om hem te overbluffen. Toen hij naar hem keek, had hij juist het briefje gelezen en keek hij peinzend voor zich uit. Hoe ter wereld kondt gij dat zien?, vroeg hij. Wat zien, antwoordde Lister geergerd. Wel, dat hij een gepasporteerd sergeant der mariniers was. Ik heb nu geen tijd voor beuzelarijen antwoordde hij, doch aanstonds voegde hij er bij: Vergeef mij mijn ruwheid. Gij sroorde zo opeens mijn gedachten, maar misschien is dit juist goed. Dus kondt gij inderdaad niet zien dat die man sergeant der mariniers was?. Neen. Toen hij aan den overkant liep, kon ik een groot blauw anker getatoeeerd op zijn hand zien, zei Lister. Dat wees op de zee. Hij had echter een militairen gang en J ie- d I -d deel over een historischen voorsprong beschikken. De nationale spanningstoe- standen zijn bij ons tot de hoogste ener gie en rijpheid uitgedijd. Het nationale Europa wil werkelijkheid worden en het beeld van onze werelddeel zal, wanneer eens de gevaarlijkste innerlijke spannin gen zijn weggenomen, voor een man, die zich de toekomst vermag voor te stellen, van een ongekende grootheid zijn. (Nadruk verboden.) De ontploffingsramp te Rotterdam. Als het kalf verdronken is Een internati onale vredesorganisatie te Den Haag. Geen Rembrandttentoonstelling dit jaar. Internationale luchtvaartconferentie. Nauwelijks was in Rotterdam de ontsteltenis over den noodlottigen instortingsramp geluwd, of reeds kwam een nieuwe sensationeele gebeurte nis deze gemeente opschrikken. Op den altijd Coolsingel kwam een helsche machine, welke door een persoon, wien indentiteitnog nietvolko- men vast staat werd vervoerd tot ontploffing met het noodlottige gevolg, dat de drager zelf werd gedood, twee personen die hij juist passeerde, zwaar werden gewond en aan de omringende ge bouwen vrij groote materieele schade werd aan gebracht. Meende men aanvankelijk met een bomaanslag te doen te hebben, welke gericht zou zijn tegen den onlangs in Duitschland gearre steerden, doch inmiddels weer vrijgelaten Neder lander Tiben, die op het oogenblik dat de ontplof fing plaats vond eveneens op het zelfde stuk van den Coolsingel heette te hebben geloopen, thans is reeds gebleken, dat deze veronderstelling op zeer losse gronden berust. Want de verklaringen van dezen persoon waren van dien aard, dat het meer dan waarschijnlijk werd, dat hij heelemaal niet bij het ongeluk is tegenwoordig geweest, doch slechts nadat het gebeurd was, ter plaatse is verschenen. De politie helt dan ook thans meer over tot de opvatting, dat het slachtoffer, mis schien wel onbewust van den gevaarlijken aard van hetgeen hij bij zich had, in dienst van een groote snorren. Dat duidde op de marine. Hij was een man die zich van zijn waar digheid bewust scheen, er was iets beve lends in zijn optreden. Gij zult opgemerkt hebben hoe hij zijn hoofd hield en met zijn stok zwaaide. Hij scheen een flink man van middelbaren leeftijd, daaruit kon ik opmaken dat hij sergeant geweest was. Doch lees dit eens en hij wierp zijn vriend het briefje toe, dat de besteller ge bracht had. Het luidde: Er is van nacht in No 3 Lauriston Gardens, Brinton Bord iets ern stigs gebeurd. Onze nachtwacht zag er licht omstreeks twee uur en daar het huis leeg stond, dacht hij, dat daar iets niet in den haak was. Hij vond de deur open en in de voorkamer lag het lijk van een met gekleed man, in wiens jas wij kaartjes von den waarop stond: Enoch Drabber Cleve land. Er is geen sprake van diefstal en ’t is niet te zien, hoe de man gedood werd. In de kamer zijn bloedsporen, maar aan het lijk zijn geen wonden. Wij begrijpen niet, hoe hij in het ledige huis kwam; de zaak is zeer eigenaardig. Kom voor twaalf in het huis, dan zult gij mij er aan treffen. Kunt.gij niet komen, dan zal ik u meer bij zonderheden komen mededeelen en gij gens anders ter wereld zien wij zoo talrij ke, van leven en kracht overvloeiende, 1 1 I hoog gecultiveerde naties, aaneenge smeed in een prachtig werelddeel tot een gemeenschap die weliswaar niet vaak woidt erkend, maar op zekeren dag toch algemeen begrepen zal worden. Aan een ieder van deze naties is een beperkte vlak te toegewezen. Maar wat voor landen zijn dat! Rijk aan historie, doorstroomd van verkeer, cultuur, geest, techniek, bewerkt door bekwame boeren, gedragen door uit stekende arbeiders, alles gerijpt, ver zorgd, op de toekomst gericht, bezaaid met heerlijke steden waar lijk geen an der gebied ter wereld ligt levenskrachtiger voor onze oogen! Zeker, aan deze vele millioenen zijn de vierkante meters grond slechts schaars toegemeten. En wanneer men wil, kan men van een werelddeel „ohne Raum” spreken. Maar een Euro- peesche vierkante kilometer in Engeland, Frankrijk, Duitschland, Nederland, enz. beschikt over andere rijkdommen en een anderen ziel dan een in Australië of Zuid- Amerika. Zelfs een Azië zou ineenkrim pen wanneer men zijn „Europa-waardi- ge” vlakten naast elkaar legde, ja, het wa re de vraag, of het „grooter” dan Europa zou zijn. De eigenaars van de Europee- sche vierkante kilometer zijn op de veel- zijdigste en vruchtbaarste, maar ook op de gevaarlijkste wijze in elkaar nabijheid gebracht. De gebieden zijn aan en in el kaar geschoven en de meeste der op aar de leidende volken liggen in Europa naast elkaar. Maar de groote gebieden buiten ons werelddeel zijn politiek en cultureel op het oogenblik even Europeesch, als eens groote deelen van Europa Ro- meinsch waren. En wat nog niet Europeesch is, moet zich vereuropeeschen om zich te kunnen handhaven. De Vereenigde Staten zijn doorstroomd van Europeesche energie. Een onbevangen blik over de aarde be wijst, dat op het oogenblik in Europa zoo- als nergens elders ter wereld een voor raad aan onverbruikte en leidende mo gendheden bestaat. Engeland, Frankrijk, Duitschland, Italië, Polen, Zwitserland, Tsjecho-Slowakije, Nederland, maken deze volken een ontaarden, zwakken in druk? Het tegendeel is waar! Wanneer er een gevaar bestaat, dat spruit dan voort uit een verstrikking van energieën, maar geenszins uit een verval der Europeesche krachten. Geen ander werelddeel beschiktover dergelijke krach ten als Europa, Australië niet, Amerika niet en tenslotte men kan zeggen, wat men wil ook Azië niet. Daarmee is intusschen niet gezegd, dat Europa op den langen duur niet door Azië kan worden bedreigt. Desondanks gelooven wij, dat de gevaren voor Europa veeleer dan op aanvallen van buiten be rusten op de mogelijkheid, dat wij de wer kelijk noodige vormen voor ons politiek, economisch en geestelijk bestaan op het beslissende oogenblik misschien nog niet gevonden zullen hebben. De eindelooze verwikkelingen van Europa zijn het, die velen van ons met zorg naar het reusach tige Azië doen zien, naar Japan, naarde m beweging geraakte volksmassa’s van China en zelfs naar de Russen, die men, gevolggevend aan een nieuwe mode tegenwoordig als kleurlingen en Aziaten pleegt te beschouwen. Wij bevinden ons midden in een pro ces, dat voor velen op een naderend ver val schijnt te wijzen, maar in werkelijk heid slechts een rijpen is. Een ding is zeker: ondanks alles is een „werelddeel-bewustzijn” nergens ter we reld zoo sterk ontwikkeld als in aanzien lijke deelen van Europa, tusschen een aantal zeer gecultiveerde naties. En slechts dit hebben wij te doen: er zorg voor te dragen, dat onze krachten niet in de verkeerde richting worden geleid. Een dergelijke taak kan volbracht worden. Houde wij ons voor oogen, dat wij geens zins bij de bevolkingen van andere we- relddeelen ten achter staan, maar integen- zoudt mij genoegen doen uw uueening te zeggen. Hoogachtend, Tobias Gragson. Gragson is de slimste der detectives, zei Lister, hij en Lastrade zijn de schrik der misdadigers, zij zijn beiden vlug en vol geestkracht, maar zeer jaloersch op elkaar. Dat zal een aardige zaak worden, als zij beiden een spoor vinden. Wat heb ik er aan, of ik de zaak tot klaarheid breng. Gij zult zien dat Lestrade en Gragson met de eer gaan strijken. Doch wij kunnen eens gaan kijken. Ik zal de zaak op mijn manier uitwerken. Misschien, dat ik hen eens zal kunnen uitlachen, Kom mede Hij trok haastig zijn overjas aan en had op eens een haast, alsof plotseling een idee bij hem was opgekomen. Een oogenblik later zaten beiden in een rijtuig, die hen vlug naar Brixton-Rord bracht. Honderd meter van de plaats der misdaad stapten zij uit en legden den weg verder te voet af. Nommer 3. Lauriston Gordens zag er niet aanlokkend uit. Het was een der vier huizen, die eenigszins van den weg ston den, twee er van waren bewoond, de an dere stonden ledig. (Wordt vervolgd.) 4 Waar die kerel toch naar kijkt? Een groot, eenvoudig gekleede man liep lang zaam aan de overzijde der straat heen en weer en bezag alle nummers der huizen. Hij hield een groote enveloppe in de hand. ,,’t Is de gepasporteerde sergeant der mariniers, zei Lister. De man in kwestie kreeg het nommer van hun huis in het oog en stak haastig de straat over. Wij hoorden luide aanklop pen, toen een zware stem, daarna een zwaren stap op de trap. „Voor mijnheer Lister,” zei hij, de ka mer binnenstappend en Lister den brief overreikend. Thans had Holm gelegenheid te zien, of zijn vriend gebluft had. „Hoor eens vriend, welk vak beoefent gij?” vroeg hij. „Besteller,” was het antwoord, „ikheb I de uniform afgelegd.” I „Wat waart gij dan?” vroeg hij verder. Zeer veel bewoners van ons wereld deel beoordeelen Europa’s toekomst pes simistisch. De waarnemingen en vaststel lingen, waarop dit pessimisme steunt, zijn gemeenplaatsen geworden. Desondanks kan men niet beweren, dat de voorstellin gen over den toekomstigen ondergang van Europa bijzonder duidelijk zouden zijn. Men neemt genoegen met algemeene ge dachten en meeningen. Hoe echter zou ons einde er nu werkelijk uitzien? Zullen Russen en Mongolen als sprinkhanen Europa overvallen en tenslotte over blan ke koelies heerschen? Zullen wij verhon geren, wijl de Japansche dumping onze handelsbalans ruïneert en wij onze indu- strie-arbeiders niet meer bezig kunnen houden? Zullen wij geen tooneel en con certen meer kennen en te voet of in osse- wagens reizen Zullen onze nationale cul turen verdwijnen? Veel minder dan uit dergelijke voor de R hand liggende voorstellingen spruit het I huidige pessimisme uit veranderingen dB van zoovele toestanden voort. Men moet I echter verandering niet met een einde ver- I I warren, hoewel deze verwaïiïng overi- I gens te verontschuldigen is, wijl verande- I ringen bepaalde toestanden eerst plegen I te beëindigen, alvorens de nieuwe in hun I plaats treden. Als uiterst gevaarlijk geldt het feit, dat I in Europa talrijke, energieke, dichtbe- volkte staten op een betrekkelijk kleine I ruimte naast elkaar huizen en geen van B hen van zins schijnt te zijn, zich aan een hoogere gemeenschappelijke orde te on derwerpen. Geheel integendeel bieden de moeilijkheden der Europeesche politiek aan iedere natie vele mogelijkheden om voor de andere volken de gevaarlijkste vallen open te zetten. En zij worden open gezet! Maar anderzijds kan men zeggen: ner- Mijnhardtjes helpen snel, want... Wat Mijnhardt maakt is goed. Doos 50 ct. Proefdoos 10 ct. ET- i, st - 1 is t j I :n st s ;oü

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1938 | | pagina 1