I
g
NOVA-BIOSCOOP
1
ibnzeteiibeOW
WEEKBLAD VOOR BAARLE-NASSAU*
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
..„..DE JONG BAARLE-NASSAU.
GEKOOIDE JEUGD
=EDELE HARTEN.
33e Jaargang
12 MAART 1938
No. 11
De mogelijke oorzaak
van het nieuwe Sovjet-proces
„Laat geen kaart
verloren gaan'.
DE FLUISTERENDE SCHADUW
ft
■s
(Wordt vervolgd)
reeds in 1918 een samenzwering op touw
hadden gezet, om het Sovjetregiem ten
val te brengen en Lenin en Stalin te ver
moorden.
Het ware onwaardig aan dezen alle
grenzen overschrijdenden, van alle rem
men definitief bevrijden, onbeschaamden
waanzin een woord te verspillen- interes
sant in waarheid is slechts de vraag, wel
ke oorzaak ertoe heeft geleid, niet slechts
zijn toevlucht weer tot de openbare come-
die te nemen, maar bovendien de dosis
leugens tot den graad der absolute razer
nij te verdubbelen. Zuiver verstandelijk
is slechts een verklaring mogelijk: Men
heeft in Moskou dingen geconstateerd,
die er op wijzen, dat de bevolking maar
niet meer eenvoudig aan al deze misdaden
gelooft en dat men het derhalve voor een
goede idee hield, den ontstanen twijfel
met een nieuwe „gerechtelijke” bewijs
voering en met de ontmaskering van nog
veel krassere misdaden te bestrijden.
Wanneer dit de juiste verklaring ware, zou
men tevreden kunnen zijn. Dan waren er
kiemen aan het groeien, van welke op den
De monsterprocessen in Moskou sche
nen eenige maanden lang uit de mode te
zijn. Daarmee is intusschen nog geens
zins gezegd, dat ook het uit den weg rui
men van politieke tegenstanders van Sta
lin uit de mode was. Integendeel: daarmee
ging men vlijtig voort, met honderden in
de „hoogere kringen”, met duizenden in
de lagere. Tothet verleden scheen slechts
de treurige comedie in de rechtszaal te
behooren. Wat in de laatste maanden
„geliquideerd” werd, onderging zijn lot
na een vluchtig geheim proces of zelfs
ook wel zonder dat. Na een geheim pro
ces werden, om de herinnering even op te
frisschen, de acht generaals met Toesjat-
sjewski aan het hoofd aan den beul over
geleverd. Van de tweede, proceslooze
uitroeiingswijze werden, zooals eerst de
zer dagen bekend werd gemaakt, twee ad
miraals, de commandant van het lucht
wapen, de commandant van het tankwa
pen en verder honderden lagere officieren
het slachtoffer. De terugkeer naar deze
meer simpele en simpelste methoden van
„liquidatie” werd in het algemeen zoo
verklaard, dat de indruk van deze open
bare „recht”-zittingen een schadelijken
invloed op de betrekkingen met het bui
tenland zou uitoefenen. Inderdaad hebben
zij tenminste in de kringen der Wester-
sche intellectueelen de pro-bolsjewisti-
sche stroomingen gebroken (Jef Last!)
Derhalve zou stalin het voor raadzaam
hebben gehouden, zelfs eigen binnen-
landsch publiek de „bewijzen” voor dat
gene, wat geloofd moet worden, niet meer
te leveren. Wanneer deze verklaring in
dertijd juist was, moet er intusschen iets
veranderd zijn. Het thans gehouden pro
ces tegen niet minder dan 21 vroegere
Sovjetgrootheden met Boecharin, Rykow,
Krestiriski, Rakowski en jagoda aan het
hoofd, zou dan bewijzen, dat het toch
noodig wordt geacht, de Russen de „nood-
vangenis, was een welgesteld man, die
zich ongetwijfeld ergens als rentenier zou
hebben nedergezet als men hem niet de
betrekking van directeur van eene gevan
genis had aangeboden, eene betrekking,
welke hij gaarne had aangenomen wijl hij
steeds zeer groote belangstelling had ge
toond in criminele aangelegenheden en
het plan had, al het mogelijke te doen wat
in zijn vermogen lag om het lot van de
door de wereld gebrandmerkten te ver
zachten.
In zijne nicht vond hij verschillende
van zijne eigene karaktereigenschappen
terug en in het bijzonder, de zucht om,
waar dit mogelijk was, goed te doen.
Toen zij de gevangenis had bezichtigd,
nam hij haar met zich mede naar zijn
eigen tuin, welke scherp contrast vormde
met de binnenplaats van de gevangenis
en vroeg haar, of zij lust had hare betrek
king van onderwijzeres neer te leggen en
hier te komen om zooveel mogelijk goed
te doen en de gevangenen van dienst te
wezen.
Het slagwoord voor de komende weken.
De eerste oproep heeft alom in het
land iets losgeslagen. De Actie „Voor
God” heeft haar plaats veroverd in de
harten der Katholieke Nederlanders.
In de anderhalf jaar van haar bestaan
heeft men haar zegenrijken en weldadigen
invloed ondervonden. In millioenen vlie
gende bladen, in honderd duizenden bro
chures werkt zij mede de Godsgedachte
onder de menschen levend te houden. Zij
heeft alle standen in haar sfeer betrokken
pers, radio, tooneel schakelden zich in
haar apostolaat. Zij laat geen middel on
beproefd om heel de samenleving op het
diepst te doordringen van de noodzake-
TELEFOON 2. BAARLE-NASSAU.
angstig aankeek.
Ik kan niet medegaan, ik heb een af
schuw van gevangenissen.
Maar zij zijn toch noodzakelijk; zoolang
er slechte menschen in de wereld zijn,
moeten er toch gevangenissen wezen, ant
woordde zij.
Dat is waar, doch vraag mij niet, ze te
gaan bezichtigen.
Zij voelde zich verongelijkt en teleur
gesteld, ging alleen en liet Mimi aan zijne
zorgen over.
Toen James haar met het meisje een
eindweegs had weggebracht en aan een
viersprong afscheid van Marie nam, trof
haar eens klaps de treffende gelijkenis in
beider gelaat, zelfs waar het meisje kin-
derlijk-onschuldig, de man met een trek
van droefgeestigheid en zielelijden de
wereld inzag.
Zonderling, dat ik dit nimmer tevoren
heb opgemerkt, dacht zij, toen zij denzelf-
den trek om den mond en dezelfden vorm
van hoofd bemerkte. Doch er was nog
iets, dat haar bijzonder opviel, er was nog
een punt van overeenstemming.
Deze beiden zijn mij het dierbaarst op
aarde fluisterde Marie. Eigenaardig, dat
zij zoo op elkander gelijken.
Dr. Brownlow, de directeur van de ge-
langen duur nog iets verwacht zou kun
nen worden, kiemen, die door de
nieuwe golf van waanzin nauwelijks weg
gespoeld, wel echter nieuw voedsel zou
den kunnen ontvangen.
speelde, dat haar hart vol vreugde en ge
luk begon te kloppen.
Ja; dit was een tijd van bijna boven-
aardsch geluk en hemelsche zaligheid.
De vogels schenen hem vroolijker lied-
tjes te kwinkeleeren, de zon scheen wel
dadiger te schijnen, de hemel scheen hem
blauwer en onbewolkter toe en geen
enkele dag bracht hem leed of onaange
naamheden.
James kon er niet meer toe komen, aan
het duistere verleden terug te denken,
den luister van het heden te beschaduwen
door de gedachte aan hetgeen geweest
was: Hij leefde voor de toekomst!
Doch langzaam pakten zich de wolken
dreigend samen boven zijn hoofd, lang
zaam maar zeker bedreigden zij hun
blauwen hemel van geluk met eene lood
zwaar grijs, ondoordringbaar floers.
Op zekeren dag kwam Marie met een
brief van haren oom, den directeur van de
gevangenis naar James toe. Zij werd uit-
genoodigd de gevangenis eens te komen
bezichtigen en kon iemand medebrengen
als zij dit wenschte.
Ik zou gaarne eens gaan, gaat u niet
mede? vroeg zij. Wij zouden Zaterdag
kunnen gaan, dan heb ik geen school.
Zij zag, dat hij doodsbleek werd en haar
15
Het waren rustige, kalme weken van
vrijheid, van samenzijn met een edele
vrouw, van onschuldig vermaak met een
kind! Mimi was veel van James gaan
houden en zelden zag men hem zon
der het meisje. Een aardig gezicht, den
krachtigen man tezamen te zien met het
kleine, verstooten schepseltje, hand in
hand loopende of vaker nog, de kleine
meid op zijn schouder, de teedere armpjes
om zijn hals geslagen en haar blond vlas-
kopje tegen zijn dik, grijsachtig haar ge
drukt... Hij had niet gedacht, dat kinderen
hem aangename oogenblikken zouden
hebben kunnen bezorgen, doch, Mimi had
eene plaats in zijn hart ingenomen en
werd hem met den dag meer dierbaar.
Doede man, was de naam waarmede
Mimi hem betiteldenooit noemde zij hem
anders en soms noemde Marie hem
schertsend ook zoo, waarbij dan zijne
oogen zoo schitterden en er zulk een ge
lukkigen glimlach om zijne mondhoeken
41
'fl
s J
11
':;e I
gCi'M
JC'O
deH
Ir-;. 1
pi
ci j9
i
ZONDAG 13 MAART om 7 uur.
vertoonen wij U ALS EERSTE HOOFDFILM:
Gekooide Jeugd zal iedereen aangrijpen, omdat het gegeven zoo zuiver menschelijk is.
Gekooide Jeugd liep maandenlang voor uitverkochte zalen in New-York en Londen.
Als tweede Hoofdfilm: Het slot van de groote film:
De Kroonjuweelen van den Czaar
WIE IS DE FLUISTERENDE SCHADUW??
WEDEROM EEN PRACHT PROGRAMMA.
zakelijkheid” van het permanente bloed
bad weer op ietwat pakkender wijze be
grijpelijk te maken. Voor het juistheid van
deze lezing pleit nog iets anders: het feit,
dat men thans met zijn beschuldigingen
nog kwistiger is geweest dan bij vroegere
gelegenheid. Een ieder herinnert zich nog,
waaruit de vroegere beschuldigingen be
stonden: spionage, sabotage, moordplan
nen, hoogverraad en landverraad. Dit
maal echter is men met nog meerfantasie
te werk gegaan. Vroeger werd slechts be
weerd, dat de misdadigers” van plan ge
weest zouden zijn, de Oekraine en even
tueel nog Wit-Rusland op zilveren scho
tels aan den vijand aan te bieden. Ditmaal
wilden zij buiten de Oekraine en Rusland
ook nog de Centraal Aziatische republie
ken, Georgië, Armenië, Aserbeidsjan en
de kustprovincies in het Verre Oosten
uitleveren. Vroeger had men met moord
plannen tegen Stalin en den verwerkelijk
ten moord op Lirow genoegen genomen;
thans is daar als nieuwigheid bijgekomen
dat de „monsters” indertijd ook den reeds
lang geleden gestorven dichter Gorki, den
reeds lang geleden gestorven chef van
de Gpoe Mensjenski en den reeds lang
geleden gestorven volkscommissaris
Koeibisjeff vermoord hebben, ja, dat zij
zelfs Lenin naar het leven hebben gestaan.
Tot nog toe behoorden de volksvijanden
en „dolle honden” slechts tot het heksen-
gilde der Trotikistenditmaal heeft men
alle andere nog denkbare heksengilden er
met de haren bijgesleept; de mensjewie
ken, de sociaal revolutionnairen, de bur
gerlijk Oekrainsche nationalisten en zelfs
de tsaristische Ochrama! Vroeger had
men met lieden, die den „grooten Stalin”
haatten en dientengevolge met misdaden,
begaan in het Stalin-tijdperk, te doen;
thans is vastgesteld, dat de „volksvijan
den” reeds in 1921, toen Trotzkinog aan
het hoofd van het Roode Leger stond, met
hem gemeenschappelijk in dienstvan een
buitenlandschen kapitalistischen gene-
ralen staf stonden en erger nog, dat zij
'i
Ms
1
I
I
toi
jülj
'■■I
&U1
J
lat H
01
aid.
21!
77H
zaï! M
•tv. m
t’i B
eft
o I
3>’H
