I
I
FE
0
'JP
ii
WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
«DE JONG BAARLE-NASSAU.
«3
ƒ3
A
De Prinses van
den Vuurtoren,
B
30e Jaargang
5 OCT. 1935
No. 39
W
u
3
3
3
3
3
3
9
VAN WEEK TOT WEEK.
10
Hr?
ISL
4
7--
i
s
T
de
n,
e-
n.
Ha, werd hij daar al niet door een ge
heimzinnige macht naar beneden getrok
ken Hij had zijn voet vooruitgeschoven,
want zijn gewonde knieën deden hem
pijn, en nu legde iets zwaars zich daar
boven op en ’t was of zijn voet omklemd
2i
I
;n
Ik
22
Hij herademd, want hij merkt, dat de
weg opwaarts voert, maar bedriegt hij
zich niet?de weg wordt steeds smal
ler, de rotsen dringen steeds dichter op
elkaar, reeds na een tiental schreden kan
hij er zich nog nauwelijks doorheen wrin
gen, nog een, nog twee stappen en zijn
uitgestoken arm voelt weer rotsen voor
zich, de doortocht is versperd, de weg
loopt hier dood!
Na wordt hij zich geheel bewust van
het gevaar, waarin hij zich bevindt; hij
heeft den weg verloren, dat kan zijn dood
worden
Een gevoel van ontzetting maakt zich
van hem meester, maar met den moed
der vertwijfeling schudt hij den verlam-
menden angst van zich af. Opgepast Kurt,
roept hij zichzelf met luider stem toe, met
verstand en beleid te werk gaan!
Bewegingloos wacht hij enkele oogen-
blikken; hij overlegt, wat hij doen moet.
Dit eene is hem duidelijk, dat hij de goe
de richting kwijt is; hij moet beproeven
of er ergens anders een uitweg te vinden
is. Maar hij moet haast maken, want de
vloed stijgt al en dat gaat vlug.
Hij snelt terug; zondereen oogenblik
tijd te verliezen, dringt hij in tegenover
gestelde richting vooruit, misschien voert
het toeval hem op den rechten weg. Hij
gaat door een nauwe rotsspleet. Met ont
zettende kracht komt de wind hem hier
tegemoet en het gieren van den storm
overstemt elk ander geluid. Maar hij mag
niet aarzelen.
De tastend voortgeschoven voet van
den verdwaalde vindt na enkele schreden
reeds geen grond meer; hier gaat ’t steil
naar beneden. O, slechts een enkelen
lichtstraal wenscht hij zich.
En werkelijk doorklieft een bliksem
schicht de lucht en verlicht de rotsen
voor hem. Maar ontzet wendt hij zich af.
Slechts op enkele schreden voor hem ziet
hij de schuimkoppen van de golven, wier
ruischen hij had moeten hooren, als de
storm met zijn geraas niet alles over
stemd had. Nog een laatste poging wil hij
wagen. Straks heeft hij, niet ver van zich
af, een rots bemerkt, die zich hooger ver
hief dan de overige en die hem wel be-
klimbaar toescheen. Daar moest hij op
Binnenland.
1 October 1935.
De economische toestand in ons land
moet ongetwijfeld eenige verbetering heb
ben ondergaan van de jongste prijsstij
gingen van enkele grondstoffen en voe
dingsmiddelen. De zuivelprijzen zijn niet
onbelangrijk gestegen zonder dat de hef
fing op het botervet evenredig is terugge
bracht. Dit laatste was volgens de autori
teiten niet mogelijk nu het landbouwcri
sisfonds een tekort aanwijst. Omtrent de
grootte van dit tekort hoort men verschil
lende ramingen. De een schat het op cir
ca f 30 millioen, de ander op niet meer
dan f 5 millioen. Bij de behandeling de
zer begroeting in de Kamer zullen nade
re bijzonderheden wel worden medege
deeld, maar wij kunnen niet gelooven,
dat het tekort het lage cijfer van f 5 milli
oen aanwijst. Immers niet alleen wordt
de botervetheffing met slechts 5 cent per
kilo boter gereduceerd, doch de heffin
gen op den import van buitenlandsch
graan moest zelfs worden verhoogd. Hier
door zijn verschillende bakkers in den
lande overgegaan tot verhooging van den
broodsprijs. Dit is een ernstig symptoom
in de aanpassingspolitiek der Regeering.
Trouwens het stijgen van verschillende
vitale levensmiddelen is moeilijk overeen
te brengen met salaris-en loonsverlaging
en verhooging der belastingen, vooral
van de omzetbelasting, welke hoofdzake
lijk den middenstand en de massa bena
deeld. Het ziet er naar uit, dat de regee-
ringsversoberingspolitiek op allerlei ma
nieren wordt gedwarsboomd. De Regee
ring heeft terecht om een rustige arbeids
sfeer in de Kamers gevraagd. Zonder cri-
tiek te willen tegenhouden, kan met eeni-
gen aandrang worden gewezen op de
noodzaak in deze benarde internationale
tijden een binnenlandsch eensgezindheid
ten toon te spreiden. Van beide zijden zal
3.,
niemand, buiten Italië dan, de lont in het
buskruit durven steken en zelfs is het een
groote vraag, of Mussolini daartoe zal
besluiten nu Engeland het grootste ge
deelte van zijn vloot in de Middelland-
sche Zee heeft saamgetrokken. Dit had
de Duce destijds niet gedacht en ook niet
kunnen denken. Maar Engeland vreest
krachtig optreden niet, wanneer het gaat
om de verdediging van de Britsche vitale
belangen. Wij gelooven niet aaneen oor
log, omdat ten slotte geen enkele natie,
buiten Italië in een stadium verkeert,
waarin een oorlog tot gunstige consequen
ties zou kunnen leiden. Geen enkele oor
log leidt daartoe, maar in geen geval nu,
gezien het nog steeds zuchten onder de
gevolgen van den oorlog van 1914, het
nog onvoldoende gereed zijn voor een
gevaarlijke krachtproef en het langzaam
herstellen uit de economische crisis. In
dien onverhoopt een oorlog tusschen Ita
lië en Engeland niet zal kunnen uit blij
ven,(wij gelooven ook daaraan niet) dan
nog zal de strijd gelocaliseerd blijven ten
minste, wanneer de diplomaten van En
geland en Frankrijk op handige wijze te
werk zijn gegaan. Het is te begrijpen, dat
de Duce, verlaten van nagenoeg alle
Europeesche naties, hulp is gaan zoeken
bij Duitschland, uitgaande van de gedach
te, dat Berlijn buitengewoon dankbaar
zal zijn wanneer Mussolini Hitler de hand
reikt. Het zou weleens kunnen gebeuren,
dat de Duce ook hier mistast. Italië is in
de geschiedenis geen natie gebleken
waarop men kan bouwen. Vooral de Du
ce voert een oppurtinistische politiek wat
wil zeggen, dat alleen rekening wordt ge
houden met de Italiaansche belangen.
Wanneer de Italiaansche belangen door
speciale omstandigheden een andere
richting inslaan, dan wijzigt men de bui-
tenlandsche politiek overeenkomstig. Dit
is Hitlei bekend. Men denke slechts aan
de reis, die Hitler destijde naar Italië ge
maakt heeft en welke gevolgen deze heeft
en bij een volgenden bliksemstraal hoop
te hij te kunnen ontdekken, waar hij zich
bevond.
Zonder aarzelen omklemmen zijn han
den de glibberige vooruitstekende punten,
hij trekt zich op, ofschoon hij zijn knieën
verwondt aan de scherpe rotskanten, zoo-
dat hij kermt van pijn ’t Gelukt hem ech
ter de eerste, de tweede punt te bereiken;
eerst bevoelt hij dan nog de ruimte voor
zich en overtuigt zich of het bovenste
deel van de rots plaats genoeg voor hem
bevat. Na eenige vergeefsche pogingen
klimt hij er op en uitgeput zinkt hij boven
in elkaar.
Voorloopig was hij het natte element
ontvlucht, maar voor hoelang? Toen de
wind eenige oogenblikken ophield, ver
nam zijn luisterend oor rondom zich het
ruischen van het water.
Sedert hij zelf in doodsgevaar verkeert,
vergeet hij op de noodsignalen van het
schip te lettenhij wacht op het licht, dat
de hemel hem geven zal. Maar een mi
nuut vergaat, zij lijkt hem een eeuwig- een jammerlijken dood,
heid toe; elk oogenblik verhoogt het ge
vaar.
Zal hij om hulp roepen? De visschers
zullen hem misschien hooren, en reeds
in ’t volgend oogenblik klinkt zijn nood
kreet door de lucht.
men moeten geven en nemen.
De nieuwe minister van Landbouw
heeft de melksteunbeperking van 1 Juni
1935 tot eind December 1935 uitgesteld
en daarbij uitdrukkelijk verklaard dat de
beperking in allen geval zal doorgaan.
Wij gelooven toch, dat een wijziging van
de landbouwcrisis politiek op komst is.
De feiten hebben duidelijk in het licht
gesteld, dat er momenteel een wereld-
tekort aan vetten is en dat afslachting van
vee onder deze omstandigheden onver
standig moet worden genoemd. De prijs
stijging, waarover wij in den aanvang
spraken kan natuurlijk incidenteel zijn
door verdere oorlogstoebereidselen, doch
het is evenmin onmogelijk, dat andere,
reele factoren er de oorzaak van zijn. Dit
zal de minister vermoedelijk willen af
wachten. Wij kunnen dan ook niet ge
noeg hameren op ons oude aambeeld, de
margarine als sluitsteen van onze vetba-
lans aan te nemen. Want er is een vette-
kort in ons land, dat door import moet
worden gevuld, Nu is het beter, eerstal
ons botervet op rationeele wijze op te ma
ken en wat aan vetbehoefte overblijft te
doen aanvullen door de margarine. Mis
schien, dat de Regeering hiervan einde
lijk doordrongen raakt, tenminste ver
schillende landbouwautoriteiten zooals
b.v. oud- minister Posthuma, hebben
hun opvattingen in deze richting gewij
zigd.
Er is in ons land een verhoogde midden-
standsactiviteit te bemerken. De midden
stand beseft hoe langer hoe meer, dat een
verbetering niet alleen kan komen door
regeeringsingrijpen. Zij moeten zelf de
handen aan den ploeg slaan en ook de
centrale organisaties kunnen niet meer
doen dan leiding geven en ideeën pous-
seeren. De werkelijke actie moet vanuit
elk ressort naar voren komen. Men moet
alom de middenstandsproblemen bestu-
deeren en door samenwerking algemeen
gevoelde wenschen bij de Regeering
Maar tegelijkertijd ziet hij nu ook in
een nieuwen bliksemstraal, dat alle hoop
op redding verloren is. Aan ontkomen is
niet meer te denkenreeds omringen hem
de steeds hooger wordende golven. De
duivel zelf heeft hem op een dwaalspoor
gebracht. Nog eens roept hij en nog eens
dan hurkt hij neder en verzinkt in somber
gepeins.
Hooger en hooger komen de golven en
de eerste druppels van ’t hoog opstuiven
de water vliegen in zijn gezicht. Hij
krimpt ineen, als raakte de dood hem al
met zijn kouden vinger aan. Duizend ge
dachten en herinneringen jagen in een
werveldans door zijn hoofd. Heel zijn
voorbijgaan leven trekt in vlugge beelden
aan zijn geestesoog voorbij, beelden, bij
wier aanblik hij zich angstig voelt; en
toch heeft het leven hem nog bedrogen.
Hij dacht eindelijk aan het doel van zijn
wenschen te zijn gekomen, eindelijk zou
hij kunnen genieten, en nu moest hij
heengaan! Sterven moest hij, heden nog,
Buitenland.
1 October 1935.
In de afgeloopen week werd eenige be
langstelling betoond voorde verkiezingen
in het Memelland. Ongetwijfeld is deze
belangrijk, omdat Duitschland ongaarne
ziet, dat dit vroegere Duitsche bezit van
het Rijk is afgescheiden, terwijl de bevol
king grootendeels Duitsch genoemd kan
worden. Lithauen voert er den scepter,
.i'zij het ook onder volkenbondsmandaat
en volgens Volkenbondsrichtlijnen. De
Duitsch Regeering oordeelt, dat het Vol-
kenbond statuut door Lithauwen niet
wordt nageleefd en datKovno alle moeite
doet om de verkiezingen in een bepaalde
richting te leiden. Wanneer twee vechten,
hebben zij beide gewoonlijk schuld. Wij
willen niet ineen beoordeeling van het
jprobleem treden; de rust in het Oosten
van Europa zou belangrijk grooter wor
gden, wanneer dit probleem tot het verle-
-Jen behoort. Vermoedelijk zal de tijd hier
zijn werking doen. Reden om uit het Me-
mel-probleem een oorlog te verwachten,
bestaat er niet.
Verder wordt de belangstelling gericht
op de besprekingen tusschen Duitschland
Polen en Hongarije als middel om de
Kleine Entente en den Balkanbond aan
waarde te doen verminderen, Geleidelijk
beginnen zich blokken in Europa te vor
men teneinde een zoo goed mogelijk on
derling evenwicht tot stand te brengen.
Misschien leiden deze blokken, in de ver
re toekomst tot oorlog, doch in den eer
sten tijd zal de stabiliteit van Europa
worden bevorderd. Hoe machtiger blok
ken, hoe gevaarlijker het ontketenen van
een oorlog zal worden. In dit stadium zal
naarvoren brengen. Hoe practischer sa
menwerking, hoe beter de Regeering haar
-eigen actie kan voorbereiden.
Ten behoeve van het binnenlandsche
Heven is nog zeer veel te doen.
H
50
7
?z>:
nt
Lr
