I
a
1
i b J 11
WEEKBLAD VOOÖ BAARLE-NAS5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
gpsSS
k^
I
ARBEID.
No. 5 s
f
UITG.ELECTRISTHE DRUKKERIJ
SaifiDE JONG BAADLE-NASSAU
a
29e Jaargang
Het inkuilen van groenvoer
(Vervolg.)
VoortschrijdendeWetenschap
22 DECEMBER 1934
te
Kerstmis.
1
I
i.
FEUILLETON,
1
'diezelfde boodschap Laten ook wij op
gaan, laten ook wij onzen goeden wil to
nen, opdat ook over ons de Kerstvrede
neerkome. Laten ook wij daarheen gaan
met geschenken.
Maar welke geschenken gaan wij daar
voor uitkiezen?
Laten we naar Hem toegaan met een
goed hart, met een hart dat niet versto
ken is van Gods liefde, met een hart dat
recht heeft op de echte ware vrede. Met
een hart, dat vrij is van alle haat, niet al
leen vrij van haat tegen God; maar ook
vrij van haat tegen al onze evenmensen,
niemand uitgezonderd. De liefde tot God
immers en de liefde tot de evenmens is
één gebod, deze twee behoren dus bij el
kaar, en de eene kan niet bestaan zonder
de andere.
Wat blijft Kerstmis ver beneden wat ze
moet zijn. Kerstmis immers moet immers
vrede brengen aan alle mensen, die van
goede wil zijn. Velen hebben die goede,
wil niet en kunnen dus onmogelijk die
innige zielevrede bemachtigen.
dagen na het inkuilen. Na 3 dagen is
het voer zo gezakt, dat het het opzetstuk
er af kan. Dit opzetstuk kost ongeveer
f 1,50 en werd door 4 of 5 boeren geza-
melijk gebruikt. Het lijkt mij beter geen
opzetstuk te gebruiken voorlopig. Ver
moedelijk zullen hier de silo’s niet in
eens gevuld worden, doch in twee of drie
keer (inhoud 60.000 Kg.)
Zo bewerkt, blijft er slechts een rand
over na de bezakking van een paar cM.
Mocht het nodig zijn, dan kan later beter
een silo bijgezet worden. Zonder opzet
stuk is ook gemakkelijker voor het op
gooien van zand. Verdere technische be
sprekingen kunnen hier achterwege blij
ven.
Wat moet ingekuild worden?
L
Op de eerste plaats hebben we voor
het inkuilen van groenvoer wolgens de
Duitse of Finse methode een silo nodig.
In Oosterhout waren reeds ruim 30 silo’s
gebouwd en een dertigtal boeren uit Uli-
coten onder leiding van het bestuur van
de actieve boerenbond toog er heen. Wat
was er te zien? Silo’s vol prachtig groen-
F
8. BüuÊfiivtrseliijftöOïfeft.
Sedert de natuurmest op den achter
grond is geschoven misschien wel wat
al te ver en de kunstmest een gewel
dige rol is gaan spelen in het boerenbe
drijf en een zeer belangrijke post vormt
in de bedrijfsboekhouding van den boer
en den tuinder, is de studie van den bo
dem en de verschijnselen, die zich daar
in voordoen, vrij omvangrijk geworden.
Men moet niet vergeten, dat met het
geven van kunstmeststoffen ook sroffen
in den bodem gebracht worden, die men
niet bedoelde te geven, doch welke een
onafscheidelijk deel van die kunstmest
stof zijn. Dit zijn de z. g. ballaststoffen,
die daar soms goed, doch ook wel eens
minder goed doen.
aan het uitnoodigend handgebaar van
den directeur. Hier waren slechts weinige
arbeiders aan het werk: een groot wiel
dreef verscheidene kleinere en het geraas
van hamers en vijlen vervulde het matig-
groote lokaal, dat zijn licht van ter zijde
ontving. Jutta keek naar het omwentelen
der raderen; zij gevoelde achting voor
den menschelijken geest, die zulke groot-
sche dingen uitdenkt, die de elementen
aan zich dienstbaar maakt, het vuur bezigt
om de metalen te smelten en het water,
om de machines te drijven.
Plotseling overkwam het meisje een
zenuwachtige onrust; zij had een gevoel
dat iemand achter haar stond en haar on
afgebroken aanstaarde Zij keerde zich om
en schrikte. Het was de onbekende, die
eens haar tuinschaar had opgeraapt.
Hij stond slechts twee stappen van
haar af en zijne blikken rustten op haar
gelaat. En weder had zij het gevoel
Hij ziet iemand door en door; hij heeft
adelaarsoogen!
De jonge man maakte een diepe bui
ging en bleef kaarsrecht bij de tafel staan,
waaraan hij had staan arbeiden. Hier
heerschten inderdaad rook noch roetstof,
en de gebruinde wangen van den zonder
lingen jonkman waren derhalve zonder
zwarte vlekken; daarentegen vertoonden
Elke streek moet zich hier aanpassen.
We noemen snijrogge, zandwikke met
haver, klaver, lucerneklaver, serradella.
Terloops zij hier opgemerkt, dat naast dit
voer stammergkool gevoerd kan worden.
Ik zie in v. Namens zaden f 3.per kg.
(zaad) Een paar ons is voldoende. Al de
ze gewassen bevatten meer eiwit dan
knolgroen en zijn gemakkelijk te telen.
Meelsoorten kunnen we een groot gedeel
te van den winter geheel of bijna geheel
missen, misschien wel den helen winter
en de centen kan de boer een beetje lan
ger in zijn zak houden.
Naar ik vermoed zullen in Ulicoten de
zen winter een tiental silo’s gebouwd
worden, een club is reeds opgericht. Me
dunkt, het wordt hoog tijd, dat ook hier
in Baarle-Nassau er aan gewerkt wordt,
al zei een J. B.-er dat het voor inkuilen te
laat was. Dat snap ik ook, maar daar ging
het niet over, Is dit niks voor het bestuur
van de Boerenbond.
Zij die inlichtingen wenschen kunnen
zich tot ondergetekende wenden.
V. teB.-N.
chinekamer binnen, waar een oorverdoo-
vend lawaai hen ontving. Jutta was voor
het eerst in een ijzergieterij; pas eenige
maanden bewoonde Rauhenfels zijne
villa. De baron wendde zich tot een werk
man en gaf het verlangen te kennen den
directeur te spreken. Terwijl de man weg
snelde, betrad vader en dochter een twee
de zaal. Ook hier hetzelfde gekrioel van
arbeidende menschen, hetzelfdestampen-
de lawaai van reusachtige machines; in
den oven gloeide een ontzaglijk groot
vuur, waardoor het erts gesmolten werd.
De werkman kwam, vergezeld van den
directeur terug.
Ik heb hier een lange lijst bestellingen,
zeide Rauhenfels, er zal eenigen tijd mee
heengaan, eer ik ze u opgegeven heb.
Ze stonden nu in de zaal, waar de slo
ten gemaakt worden; ook hier draaiden
groote vliegwielen, krasten de vijlen en
puften de stoomketels; maar men kon el
kander toch verstaan.
Je moet een poosje wachten, kindlief
zeide Rauhenfels, ik moet met den direc
teur naar het kantoor; ik hoop, dat ge je
niet zult vervelen.
Misschien wil de freule liever in deze
nevenzaal gaan, sloeg de directeur voor,
daar is het stiller en niet zoo roetstoffig.
Wel bedankt, zeide Jutta en voldeed
zijne handen sporen van arbeid, de mou
wen van zijn blauwen kiel waren tot aan
de ellebogen opgerold.
Het staat toch te mal, ik moet hem aan
spreken, dacht Jutta; ik zal doen, of ik
hem heden voor het eerst zie.
Zij deed een schrede naar rechts, op
dat de afstand tusschen hen iets grooter
zou worden, en zijde toen.
Ik bezoek voor de eerste maal een ijzer
fabriek, en sta er verbaasd over, zoo
grootsch het is.
De arbeider had het hoofd ter zijde ge
keerd, vanwaar de melodieuze vrouwen
stem kwam; zijn oor scheen die wellui
dende klanken te dringen en eerst na een
wijl antwoordde hij:
Wanneer het u belangstelling in boe
zemt, freule, ben ik bereid, u ook de an
dere zalen te toonen en u het bedrij+ te
verklaren.
Ook bij haar trok zijn fraai orgaan de
aandacht; er lag iets metaalachtigs in de
ze mannenstem.
Ik verzoek U erom, zeide Jutta met een
lichte buiging van haar hoofd.
In deze afdeeling, ging hij voort, is het
bedrijf nog klein in vergelijking met de
andere, wa^r dubbel zooveel menschen
in dezelfde smelterij werken. Het is een
wereld op zich zelve; het bestuur eischt
-
KV'a'
a ss
fe s
SU
Vrede op aarde aan de
mensen van goede wiL
„Paxvobis; vrede zij U”. Met deze
groet wil ik u allen een zalig Kerstfeest
toeroepen.
Kerstmis. Na de dagen van voorberei
ding de dagen van Advent is het weer
Kerstmis geworden. Na dagen van vol in
nig verlangen is de werkelijkheid weer
tot ons gekomen. Kerstmis, de heerlijkste
van alle feestdagen welke de H. Kerk be
zit. Kerstmis met z’n huiselijke vreugde,
met z’n vrede, z’n zielevrede vooral -
de Kerstvrede.
De droeve, donkere dagen van de Ad
vent zijn voorbij. Advent, ja, is geheel ons
leven niet één advent! Zijn wij allen geen
Adventsmensen, mensen die zich vol vu
rig verlangen voorbereiden op de eeuwi
ge vrede? Geheel ons leven is één verlan
gen en opgang tot Ghristus.
Is Sint Augustinus niet ons aller tolk,
als hij zegt: „Mijn ziel is onrustig, totdat
ze rust in Hem.
Gedurende de dagen van voorberei
ding hebben wij zo dikwijls met de H.
Kerk meegebeden om de komst van de
Goddelijke Verlosser. Welnu thans is hij
gekomen. „Puer natus est nobis; een
kind is ons geboren”. Komt en laten ook
wij opgaan om Hem te aanbidden.
„Zie, ik verkondig U een grote vreug
de”, zo luidde de boodschap van de En
gel aan de Herders van Bethlehem, en
aanstonds gingen ze op zoek naar dit God
delijk Kerstkindje dat volgens aanwijzing
van de Engel in een stal in een stal, in
doeken gewikkeld en liggend opeen hand
vol stro.
Aanstonds zonder dralen verlieten zij
alles en namen zelfs geschenken mee.
En vrede kwam er over hen, want zij
waren van goeden wil.
Ook tot ons richt vandaag de H. Kerk
voer, schitterend zag het eruit en het rook
buitengewoon goed. Niets was er te be
speuren van de walgelijke reuk, zoals
hier het knolgroen heeft. De koeien aten
het goed, zelfs de eerste keer en vers ge
plukt groen lieten ze liggen tot het silo-
voer op was. We zagen ingekuild gras,
klaver, groene erwten, maïs en knol
groen. In één woord, alles zag er best uit.
Hoe ziet er zoo’n silo uit. Eenvoudig
een grote putring 5 M. doorsnee en 1.80
M. hoog, zonder bodem, een putje in ’t
midden met afvoer buisje. De dikte van
de ring is 10 cM. en bestaat uit ongewa
pende beton. Op enkele plaatsen ’zat die
ring bijna helemaal in de grond, soms
half erboven, al naar de’ ligging van de
grond. Van binnen is de ring gelakt en
gehit tegen dé inwerking van het zuur.
De kosten? Voordat men begon vorm
de men een groenvoederclub als onder
afdeling Boerenbond, om gezamelijk al-
i les aan te kopen; Per silo was gebruikt
Q3 1|2 M3 maaszand a f 1.23, 17 zakken
g cement genomen werd 1 op 8. De boeren
Laten wij allen meewerken opdat het -hebben allen zelf het werk gedaan, waar-
dit jaar een echte Kerstmis voor ons mo- idoor de kosten rond f 20 kwamen,
ge worden, Een echte-ÏS^Fstmis met ech- JjRest nog het opzetstuk. Een ring van
te vrede. Vragen en bidden we dat die .jV-anken, die gebruikt wordt de eerste 3
vrede algemeen moge worden. Vragen
we om de wereldvrede, de vrede die het
saamhorigheidsgevoel zal bevorderen.
Saamhorigheid, de grote eis voor een
nieuwe maatschappij, die de oplossing
mag brengen van de wereldcrisis.
13
Jutta haalde diep adem in de geurige
dennenlucht; hare borst verruimde zich
en met moeite onderdrukte zij een juich
kreet.
Waarom klopte haar hart zoo gelukkig?
Hemel en zon, licht en lucht schenen
haar heden zoo schoon toe!
De fabrieken van Krup behooren tot
de grootsten in Rijnland, merkte de ba
ron aan. Zij werpen den eigenaar een
vorstelijk inkomen af. Zijne arbeiders
vormen een kleinen staat op zich zelven.
Zie je ginds die vele met roode pannen
gedekte huizen? Daar wonen de arbeiders
Jutta keek er nieuwsgierig heen. Dus
daar woonde de onbekende, die dagelijks
haren tuin voorbijging.
In korten tijd hadden de baron en Jutta
het fabrieksterrein bereikt, waarop ontel
bare, door rook zwart geworden pijpen
en schoorsteenen ten hemel oprezen. Ge
lijk mieren liepen er de menschen heen
en weer; zij droegen grove, blauwe kie
len; hunne handen en gezichten waren
met zwarte vegen besmeurd.
De baron trad met zijn dochter de ma-
Si
^vyaagg
t-Z-S
43Ü
T', J A-
