WEEKBLAD VOOR BAADLE-NAS5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
i BAAD LE-NASSAU
l
DE VEEMARKT
ARBEID.
DE JONG
waarborgt
27 OCTOBER 1934
29e Jaargang
No. 43
O
i
FEUILLETON.
u
I
III.
„Beste oude Gruner.
Ik kom met een verzoek aan je, dat je
mij niet moogt weigeren. Ik ben na de
herfst-manoeuvresnaarZuid-Duitschland
bezoek aan al die plaatsen in de hand.
Men is daar soepel, welwillend, men
huldigt het beginsel, dat zes maal een
kwartje meer winst is, dan eenmaal een
gulden.
Hier leeft men nog in 'n sleur, is men
zoo weinig mogelijk geriefelijk tegenover
’t publiek, staatmennogabsoluut vreemd
tegenover de nieuwe opvattingen inzake
de tarievenpolitiek, met geen ander re
sultaat, dan dat de tekorten steeds stijgen
en het publiek er voor op kan draaien.
Ook hier hadden we eens een spoor-
wegdictator noodig, die de heeren in Ut
recht de polsslag van de tijd ook op dit
gebied eens deed voelen.
fel
r
b
ii
in een infanterie-regiment overgeplaatst.
Mijn huwelijk heeft binnen eenige dagen
plaats en nu wilde ik je verzoeken mij op
m’n trouwdag ter zijde te staan. Ik ben al
leen maar bang, dat wij deswege met
mijn broeder onaangenaamheden zullen
krijgen, Je weet, hoezeer ik van je houd.
Het zou mij goed doen, je trouwe hand
op mijn huwelijksdag te mogen drukken.
Den twintigsten November heeft de hu
welijksvoltrekking plaats; ik hoop, dat je
mij naar het altaar zult geleiden.
Je liefhebbende
Ulrich van Landow”.
De opzichter ontving dezen brief op
een morgen, toen hij zijn lange pijp rook
te, die voor hem het gezeldschap van
vrouw en kinderen verving, want Gruner
was vrijgezel gebleven, nadat hij zijn in
nig geliefde bruid door den dood verloren
had.
Duivekater! riep hij uit, natuurlijk ga
ik er heen; de jongen zal niet tevergeefs
geschreven hebben. Ik zou geen hart in
m’n lichaam hebben, als ik neen zeide.
Sedert mijn Frederiko stierf, is Ulrich mij
het dierbaarste op aarde.
Ijverig dampte hij uit zijn pijp, ging
aan de berkenhouten schrijftafel zitten en
schreef Ulrich, dat hij zou komen. Des
via Aken naar Maastricht, omdat de Duit-
sche spoorwegen veel goedkooper zijn.
We waren deze week in Amsterdam en
daar stond op het Rokin een pracht van
een reiswagen, met ruime fauteulzittingen
Deze wagen reisde geregeld van Amster
dam naar Dusseldorf en de retour kostte
f5.75.
Ongeveer de prijs derde klasse van
Groningen naar den Haag, enkele reis.
Vooral op groote afstanden zijn de
spoorwegen veel te duur. Wie kan hier
in ons land bij de tegenwoordige levens
omstandigheden er nog aan denken voor
plezier eens een paar dagen op reis te
gaan? Waarom niet bijv, als de Zweed-
sche en Noorsche spoorwegen doen die
voor de eerste 50 Km. zooveel rekenen
en voor de volgende steeds minder, zoo-
dat de menschen uit verafgelegen streken
ook eens kunnen reizen. Hier in ons land
betaald men over de geheele linie het
volle pond. Wat wordt hier gedaan voor
de groote gezinnen?
Niets, zelfs niet in de vacantiemaan-
den, Wie met enkele kinderen op reis
gaat betaalt een geweldig bedrag. Hoe
anders is dit in Belgie, Frankrijk en Italië
_We wezen er reeds op, dat ook onze va-
cantiekaarten, niet alleen veel te kort du
ren, maar ook veel te duur zijn. En dan
nog allerlei beperkende bepalingen bevat
ten bijv, dat men onderweg zijn reis niet
mag afbreken. Wie in Italië aankomt en
profiteeren wil van een extra-reductie
vraagt een kaartje bijv, aan van de grens
naar Rome en terug en krijgt in het sei-
soen 50 pet. korting.
Hij kan dan reizen van Iselle (grens)
naar Milaan, Genua, Pisa, Rome en van
daar over Florence, Bologna, Padua Ve
netie, en vandaar weer terug naar Padua
Milaan, Chiasso (grens). Hij kan al die
steden bezoeken, hij mag tweemaal het
zelfde traject reizen PaduaVenetie
Men is daar de reiziger zooveel mogelijk
terwille en men werkt het vreemdelingen
voudig-getande kroon te dragen.
Met fatsoenlijke ongedwongenheid
schreed zij over de straat en verdween
om den naburigen hoek.
Jobst moest aan Bregitte denken, die
zeer groot en grof gebouwd was en aan
wie elke bevalligheid ontbrak. Zonderling,
juist dit geringe burgermeisje bezat
datgene, wat de hooggeboren gravin mis
te. Jobst was opeens bijster nadenkend
geworden; niet dan langzamerhand ver
dween deze stemming. Ulrich was deze
toevallige ontmoeting aangenaam ge
weest. Zijn broeder sprak geen woord;
nochtans wist de verloofde van Mathilda,
dat zij den burchtheer bevallen was.
Den nog overblijvenden tijd brachten
de broeders door, zonder ook maar een
enkele maal op het netelige punt terug te
komen.
Te acht uur reisde Jobst verder en Ul
rich deed hem uitgeleidenaar het station.
Beiden hadden het gevoel: Het is een
scheiding voor geruimen tijd, misschien
wel voor altoos.
Alléén de naam
9
Op het oogenblik dat we dit overzicht schrij
ven is er nog niets anders bekend over bet al
of niet weder ter hand nemen van het afslach
ten van vee ten behoeve van de inkrimping van
den veestapel, dan dat het bestuur der Vee
houderij Centrale met eenige meerderheid van
stemmen daartoe heeft besloten Dit is nu bij
na 14 dagen geleden en is ei oöïceel nog geen
Ministerieele beschikking
Intusschen zijn de herfstmarkten reeds in
vollen gang en hoewel er flinke kwantums vee
worden aangevoerd, is er toch althans tot
nog toe geen sprake van overvloedige aan
biedingen. De handel is en blijft evenwel zeer
traag en daaruit valt te concludeeren, dat er
in speculaties op eventueele afname door de
Veehouderij Centrale, uit winstbejag nog geen
bijzondere activiteit aan den dag wordt gelegd.
Alleen in pinken gaat misschien wat extra’s
om, maar toch niet zoodanig dat de prijzen er
door omhoog gaan.
groote paperassen, welke men hier moest
halen en daar moest laten afstempelen en
dan zuinig bewaren en meenemen op
reis kon men dan een reductie krijgen
van 25 procent, niet op alle kaartjes, maar
alleen op vacantie-kaarten en 8-daagsche
abonnementen.
Wie reisde binnen een afstand van een
vacantiekaart en dit is in Nederland een
zeer belangrijke afstand n.l. ongeveer 200
K.M. had er niets geen profijt van.
Toch heeft zelfs deze vrij onbeteeke-
nende prijsverlaging, volgens de mede-
deelingen van de Spoorwegen zeer gun
stig gewerkt, al was het dan ook maar
voor één week.
En al werd hier ook weer de ietwat
kleine en benepen bepaling aan toege
voegd, dat de reisweek inging op Maandag
morgen, terwijl toch verreweg de meeste
menschen, niet Maandagmorgen op reis
gaan, maar Zaterdagmiddag.
Wat de moderne zakenman tot zijn
hoofdbeginselen heeft gemaakt n.l. de re
clame en de service, kennen onze spoor
wegen nog lang niet. Wat heeft er tus-
schen de K.L.M. en de pers bijv, geen in
nige samenwerking altijd bestaan, waar
door de K. L. M. zoo populair gewor
den is
Bij de spoorwegen leeft men op dit ge
bied nog in een grijs verleden.
Een voorbeeld. Toen de eerste Diesel-
trein naar het Noorden kwam, werd de
pers niet eens uitgenoodigd om te komen
kijken, laat staan er een proefrit mee te
maken, terwijl de wagens leeg wegreden.
Voor de spoorwegen is de pers nog al
tijd niets anders dan een lastige potten
kijker.
Vandaar dan ook, dat de spoorwegen
ten onzent zoo weinig populair zijn. Maar
dit komt ook, wijl haar tarieven ook nog
altijd veel te hoog zijn. Wie van Gronin
gen naar Maastricht moet reizen, kan als
hij wat tijd heeft, belangrijk goedkooper
bij Winschoten de grens over gaan en dan
5
Uiterlijk leidden zij een onberispelijk hu
welijksleven, maar inwendig ontbrak de
warmte.
Na deze beslissende verklaring zag
Jobst in, dat het besluit van Ulrich on
wrikbaar was.
Ik heb zaken in de stad en moet om
acht uur met den trein naar Koningsberg,
zeide hij, maar eerst zoude ik gaarne naar
een restaurant gaan. Je vergezelt mij im
mers? Ik ben hier tamelijk vreemd.
Ulrich gespte zijn sabel om en zette
zijn pet op; alsdan betraden de broeders
de straat.
Dicht bij het restaurant ontmoette hun
toevallig Mathilda. Zij kreeg een hoog-
roode kleur: Jobst keek zij even aan. Ul
rich groette.
Wie is dat bekoorlijke meisje'? vroeg
Jobst.
Mijne bruid, klonk het antwoord.
In weerwil van zijn vooroordeelen
moest de graaf bij zich zelven bekennen,
dat de aanstaande gravin von Landow er
zeer gedistingeerd uitzag. Dat aanvallige
hoofdje scheen waard te zijn, een negen-
-opeen koker
dat men II geen waardelooze
of schadelijke namaak verkoopt.
namiddags begaf hij zich naar het kasteel.
Hij had zijn zwarte jas aangetrokken en
de in den oorlog verkregen eereteekens
daarop gespeld.
Het is mij vandaag banger te moede,
dan voor den slag bij Duppel, dacht hij;
de graaf zal boos zijn, maar ik kan niet
anders. Zelfs al zou hij den ouden Gruner
zijn ontslag geven ik zal aan het ver
zoek van Ulrich voldoen.
Wel, Gruner, zoo in ’t paaschbest?
vroeg Jobst, toen hij zijn opzichter zag
binnenkomen. Wat beteekent dat?
Mijnheer de graaf, ik kom beleefd
verlof op den 20sten November verzoe
ken; ik wensch drie dagen uit te blijven,
zeide Gruner eerbiedig.
Wil je gaan trouwen? schertste Jobst.
Ik niet, maar UI... pardon!... mijnheer
de luitenant, hernam Gruner bedaard.
Nu ja, maar wat hebt jij daarmee te
maken? Dat begrijp ik niet.
Mijnheer de luitenant heeft mij op de
trouwplechtigheid uitgenoodigd.
Wat? riep Jobst, je wilt aan die uitnoo-
diging gevolg geven?
De arme jongen., excuseer, mijnheer
de graaf... Ulrich heeft noch ouders, noch
broers of zusters, die hem naar de kerk
vergezellen, en nu heeft hij in zijn ver
latenheid aan mij gedacht. Mijnheer de
Duur reizen in Holland
Men kan van het buitenland
veel leeren.
Het heeft ongetwijfeld in breede krin
gen de aandacht getrokken dat de Italiaan-
sche spoorwegen, dank zij de zeer be
langrijke reducties, die zij van Mei tot
October op de spoorwegtarieven hebben
ingevoerd, een zeer goed zomerseizoen
hebben gemaakt? Het aantal reizigers is
zeer belangrijk toegenomen en daarmee
ook de ontvangsten.
Dit resultaat klopt vrijwel met de me-
dedeeling in de „Germania”, dat hij zo
merseizoen van de Duitsche spoorwegen
niet slecht geweest is, omdat de belang
rijke verlaging der tarieven, de reislust
aanzienlijk heeft verhoogd.
Hoe schrils teken tegenover deze gun
stige verschijnselen, de exploitatiecijfers
af van onze spoorwegen, die ook nu weer
over de afgeloopen zomermaanden, we
zouden bijna zeggen, de traditioneele
achteruitgang rustig voortzetten.
Waardoor ons spoorwegtekort, ondanks
allerlei loonsverlagingen en bezuinigin
gen, elk jaar opnieuw toeneemt.
Toch heeft dit onrustbaar verschijnsel
nog geen aanleiding gegeven voor onze
Spoorwegen het roer eens radikaal om te
gooien.
De hoogste wijsheid op dit gebied is
bij ons nog altijd de vacantiekaart, angst
vallig uitgemeten van 15 Juli tot 15 Sep
tember, een systeem, dat we sinds men-
schenheugenis bij de spoorwegen kennen
en waarvan de prijzen nog altijd ver bo
ven het niveau zelfs van 1913 liggen.
En zelfs toen dit jaar van particuliere
zijde eens een ernstige poging werd ge
daan om de reislust van de menschen
aan te wakkeren, konden de Spoorwegen,
terwijl het toch allereerst haar belang
was, niet dan met moeite een karige me
dewerking verleenen.
Met onze nationale omslachtigheid van
I
-A
II
ZENUW-TABLETTEN
LL
