ARBEID. J WEEKBLAD VOOR BAADLE-NASSAU- HERTOG EN OMSTREKEN UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ «DE JONG BAADLE-NASSAU Voortschrijdende We tenschap 29e Jaargang 20 OCTOBER 1934 No. 42 I t Toenemende bewapening J FEUILLETON, uitgedrukt. Mijn Fritsjejubelde Tilla, ik heb je in langen tijd niet gezien! Zij omhelsde haren broeder. Wat ben jij een knappe dame gewor den, lachte de groote man, maar je hebt een taille, dat ik ze wel met m’n hand zou omspannen kunnen Mathilda lachte hartelijk. Je bent nu zeker erg geleerd, he klei ne? Hm! Wil je bij mij les nemen? vroeg zij plagend. Wie weet, misschien wel, antwoordde Frits, op haren toon ingaande. Broer en zuster genoten zeer van hun bijeenzijn. Het gaat je immers goed, m’n jongen vroeg Forster zijnen stiefzoon, dien hij als zijn eigen kind liefhad. Ja, vader; ik hoop mij later zelf te ves tigen als baas, luidde het antwoord; ik heb het aan u te danken, dat u mij een eerbaar vak liet leeren, het geeft goed brood. Toen Ulrich von Landowaan Mathilda zijn liefde verklaarde, bracht het jonge meisje een slapeloozen nacht door: zij was als bedwelmd door haar geluk. Zij nam hare ouders in 't vertrouwen en bei den waren door het aanzoek verschrikt: zij voorzagen botsingen, voortspruitende uit het verschil in stand. Jobst von Lan- dow immers stond overal bekend om zijn adeltrots. Albert Forster en zijne brave vrouw zouden hunne dochter veel liever verloofd gezien hebben met een man uit hunnen eigen kring. Dat zeide de eenvou dige koopman dan ook ronduit tot den jongen aristocraat, toen Ulrich in volle parade-uniform verscheen, om de bruid uit de hand haars vaders te ontvangen. Maar de lentefrissche liefde der jongelui legde aan alle bedenkingen het zwijgen op,juichend sloot de kranige officier zijne verloofde in de armen. Op den morgen, nadat de aankondiging van Ulrichs verloving in Reikinnen aan gekomen was, ontving de jonge bruide gom een telegram van Jobst: Verwacht mij met den trein van vijf uur. Jobst, Graaf Landow. Het was goed, dat Ulrich vandaag druk ken dienst had, Tilla verwachtte hem eerst tegen den avond, zij mocht niet gis sen, welk een storm haren beminde wachtte. De soldaten verwonderden zich heden over hunnen luitenant, die in korte, drifti ge woorden heden zijn bevelen gaf en er buitengewoon ernstig uitzag. Tegen twaalven waren de oefeningen afgeloopen vroolijk zongen de soldaten, zooals zij Verzomering der gewassen. II Vanuit Rusland is kort geleden iets nieuws en in dit geval klaarblijkelijk iets goeds tot ons gekomen. Wij bedoelen de jarowisatie, wat wil zeggen; verzomering onzer gewassen. Een Russisch geleerde, die uit de be roemde verzameling van 7000 tarweva- Is de wereld waanzinnig? Het schijnt wel dat de wereld waan zinnig is geworden. Ofschoon ieder wel denkend mensch den oorlog haat en ver afschuwt, bereidt heel de wereld zich weer voor op een nieuwe menschenslach- ting. Het is nu meer dan ooit tijd om een vredesactie te voeren en de vredesge- dachte te verspreiden; de brute kracht van het geweld moet plaats maken voor de moreele macht van het recht. In dit verband geven we gaarne plaats aan een korte beschouwing uit „de Gelderlander” die onder bovenstaand opschrift waar schuwt tegen de toenemende bewapening Een golf van wantrouwen vaart over ons werelddeel, over de geheele wereld feitelijk. Mussolini zei dezer dagen in een inter- vieuw, dat het geloof aan een vredelie vende Duitsche regeering is verdwenen en dat bewapening het eenige middel is om ’t Duitsche vraagstuk op te lossen. Polen is bezig zijn weermacht te ver- grooten, Belgie neemt zijn toevlucht rot gekleurde troepen, Frankrijk versterkt zijn grenzen, Duitschland drilt zijn S. A. en S. S.-formaties tot in de perfectie. An dere staten, ook de kleine, vreezen dat hnn verdedigingsmiddelen achterop ra ken. In één woord, Europa wordt meer en meer één groote kazerne. Ver weg staan Japan en de Ver. Staten in fel wan trouwen tegenover elkaar. Gaat de wereld wederom naar een al- gemeene bewapening tot het uiterste? Is het beruchte woord van vóór 1914: si vis pacem, para bellum als gij den vrede wilt maakt u gereed tot den oorlog, het parool van het heden geworden? Het heeft er helaas veel van. Verder dan ooit is het menschdom ver wijderd van de groote waarheid, welke Paus Benedictus XV regeeringen en vol ken vooroogen hield: de brute kracht van 't geweld moet plaats maken voor de mo reele macht van het recht. Een koortsachtig geprikkel nationalis me dreigt de volken in nieuwe gevaren te storten. Gevaren, grooter nog dan in 1914. Want wie durft er twijfelen aan de be nauwende waarheid, dat een oorlog van tot de tanden gewapende staten de onder gang zal worden van de ^beschaving, de ruïne van het menschelijk geslacht? Als de grooten voorgaan, worden de kleinen tot navolging gedwongen. Niet, omdat ze blind zijn voor de gevaren, wel ke de nieuwe bewapeningswedloop met zich brengt, maar omdat ze ais instinct matig naar afweer van de opdoemende dreiging zoeken. Terwijl het economische raderwerk is ontredderd, worden milioenen besteed aan een steeds sterkere bewapening, nog gevoed daarenboven, althans ten deele gevoed door gewetenlooze wapenfabri kanten zooals de bekende commissie in Amerika voor den dag heeft gebracht. De volken bevinden zich op een hel lend vlak en naarmate hun invloed in ge lijkgeschakelde parlementen vrijwel tot nul is gereduceerd, isde|verantwoordelijk- heid der andere volksvertegenwoordigin gen nog des te meer gestegen. Van die volken zal een initiatief moe ten uitgaan om de ruïneerenden en vre- des gevaarlijken bewapeningsroes tot stand te brengen. Menschelijkerwijze gesproken lijken de kansen daarop gering. Maar ’s werelds loop wordt niet bepaald door menschen, doch door God. Die verheven waarheid moet allen, die van goeden wil zijn, tot Hem doen bidden, de regeerders tot inkeer te doen komen. En als actie daarnaast elk degelijk ini tiatief helpen steunen, dat de leuze van gelijktijdige en evenredige ontwapening meestal bij ’t naar-huis-gaan gewoon wa ren. Anders had Ulrich hen daartoe aan gespoord en soms ook de wijzen meege- neuried; vandaag echter reed hij stil aan de spits, achteloos in den zadel zittend. Maar eensklaps vermande hij zich, rekte zijn kranige gestalte uit en groette op krijgsmanswijze Een jong meisje ont moette hem. Het was Tilla, die van hare zangles huiswaarts keerde. Slechts eenmaal bloeit in 't jaar de Mei Slechts eenmaal in 't leven de liefde. zongen de dragonders in ’t voorbijrijden. Met innige uitdrukking rusten de donke re oogen van Tilla op het schoone gelaat van haren verloofde. Dit korte oogenblik was voldoende geweest, om den jongen officier zijn veerkracht te hergeven. Hij draafde voor zijn manschappen uit en steeg met rinkelenden sabel uit den zadel, terwijl hij zijn oppasser de teugels toe wierp. Tegen vijf uur stond hij kalm op het perron aan ’t station zijn broeder af te wachten. Buigen of bersten, luidde de wapen spreuk van zijn geslacht; daarnaar had den de Landows in de middeleeuwen ge handeld, als zij den vijand in verbitterden strijd bevochten. Buigen of bersten, dacht Ulrich op het zien van Jobst, op wiens ge- ut rieteiten de beste moest zoeken, kwam tot de overtuiging, dat men het zaaizaad voor het zaaien ontwikkelingsfactoren kan toebrengen, waardoor de plant, welke uit dit zaad ontstaat deze ontwikkelingsperi ode niet meer behoeft door te loopen. Zoo moet wintertarwe in de ontwikke lingsperiode lage temperatuur en veel duisternis ondervinden. Daarom bloeit wintertarwe, die in het voorjaar gezaaid is, niet in dat zelfde jaar, want de noodige koude en duisternis, die anders in den winter hun invloed lieten gelden, kunnen niet inwerken als het zaad in het voorjaar gezaaid wordt. Men ontdekt nu, dat men deze koude en duisternis wel vooraf hun invloed kon laten uitoefenen, wanneer men tarwe heel eventjes laat kiemen en dan het zaad ge durende 40 a 42 dagen op lage tempera tuur houdt (tusschen 2 en 4 graden c.) Dan zal wintertarwe, in het voorjaar ge zaaid, datzelfde jaar op de gewone tijd geoogst kunnen worden. Ook in Italië heeft men dit ontdekt en het vorig jaar reeds proeven genomen met goed resul taat. Het mooie is, dat men het behandelde zaad niet dadelijk behoeft uit te zaaien. Men kan het ook drogen en later uitzaai en. Dit gaat ook met andere zaaizaden op. De voor ontwikkeling van de plant ver- eischte factoren kan men op het zaaizaad reeds laten inwerken. Dit geeft veel mo gelijkheden. Korter groeiperiode en zui verder en regelmatiger inwerken der fac toren. Met verschillende zaaizaden neemt men nauwkeurige proeven. Ook in ons land. Straks koopt men niet alleen ont smet, doch ook „gejarowiseerd” zaaizaad. Of past zelf deze „verzomering” toe. Dure toestellen of benoodigdheden ver- eischt het niet. Alleen eenige secuurheid van hande len. weer naar den voorgrond brengt. Die leuze is heusch, ook onder de don kere omstandigheden van thans, geen ijdele leuze. Mits ze maar gedragen wordt door den waren vredeswil en door de algemeene overtuiging, dat met Gods onmisbare hulp de wereld voor staking van den bewape ningswedloop is te winnen. Ook dan nog, wanneer ook kleine sta ten, zooals de onze, zich door de houding van de grooten gedwongen zien, hun ver- dedigingsmacht te versterken. Zoo juist lezen we, dat Neville Cham berlain op het congres der conservatieve partij heeft verklaard: er is, met betrek king tot de ontwapening, een middenweg gevonden tusschen overhaasting aan de eeiie zijde en een lijdzaam toezien aan den anderen kant, dat ernstige gevolgen zou kunnen hebben. Een verklaring, welke er op wijst, dat alle vrienden van den vrede, dus ook van gelijktijdige en evenredige bewapenings- vermindering, hun actie thans minder dan ooit moeten opgeven. Lijdzaam toezien beteekent ook hier een in de kaart spelen van ontbindende krachten. Hoe sterker en algemeener de stemmen opklinken en blijven opklinken voor beperking vanden bewapeningswed- ijver, des te eer en des te grooter de kans, dat ze in de parlementen en bij de regee ringen weerklank vinden. 4 Een eenige docher was het echtpaar Forster geboren, dat de naam Mathilda had ontvangen. Het knappe bij-de-hande kind genoot eene voortreffelijke opvoeding: Zij be zocht in Cassel eene hoogere school en maakte op zeventienjarige leeftijd het examen als onderwijzeres. Juichend vloog zij hare moeder om den hals en riep har telijk uit: Hier ben ik weer en nu help ik u in de huishouding. En voor u, lieve, oude vader stop ik de PijP- Met stralende oogen omhelsde zij bei de ouders. Daar Forster sukkelde, ver huisde de familie kort daarop naar Gum- binnen; hier bezocht de jonge Schultze de zijnen. Hij geminde zijne veel jongere zuster innig en hing met kinderlijke ver- eering aan vader en moeder. Frits Schultze was een groote, flinke manhij leek in ’t geheel niet op de knap pe Mathilda, zijn gezicht was niet mooi en toch zeer innemend door den trek van goedhartigheid en oprechtheid daarop BAADLE S NIEUWS EN ADVERTENTIE BLAD ir

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1934 | | pagina 1