WEEKBLAD VOOR BAAR LE-NAS 5AU-
HERTOG EN OMSTREKEN
UITG. ELECTRISCHE DRUKKERIJ
DE JONG BAADLE-NASSAU.
I
ARBEID.
Uit den crisisput omhoog!
29e Jaargang
13 OCTOBER 1934
No. 41
FEUILLETON»
I
3
De vergulde pijl van den windwijzer
op de spits van den ronden toren fonkelde
in den zonneschijn. Daar lag het huis,
waarin de Landow’s het levenslicht aan
schouwden, waar zij leefden en stierven,
waarheen zij de echtgenooten van gelijke
geboorte brachten, aan wie zij de nako
melingen met blauw bloed en geschen
ke ontvingen, die in de plompe wieg van
donkerkleurig eikenhout de eerste maan
den van hun grafelijk leven slapend en
droomend doorbrachten.
Telkenmale als Jobst den heuvel be
reikte, deed hij zijn paard stilstaan, tel
kenmale zwol zijn borst van trots bij de
gedachte, dat hij eigenaar van deze ge
liefde plek gronds was. Vandaag trad dat
gevoel naar den achtergrond en een bitte
re gedachte doorkruiste zijn brein. Wan
neer hij er niet in slaagde Ulrich dit krank
zinnige huwelijk uit het hoofd te praten,
dan zouden eens diens kinderen hier zich
metterwoon vestigen, want het landgoed
was een majoraat en ging bij erfenis in
rechte lijn over. Jobst knarsetandde.
Ik zal mij tot den keizer wenden, dacht
Werken!
We zitten diep in den put en het zal
niet gemakkelijk zijn er uit te komen,
maar we moeten er voor werken. En dan
zijn er volgens spr. te veel katholieken
die in dezen tijd te veel wijzen op het
Evangeliewoord, dat God de vogels voedt
en de lelies kleedt. Als deze heerlijke
tekst in z’n echte beteekenis wordt ge
bruikt, geeft spr. er z’n zegen op, doch
ijassen allen, die hem gebruiken, hem
wel op ztch zelf toe? Als zij er de bedoe
lt.
Omstreeks hetzelfde uur, waarop Jobst
en Bregitte betreffende het critieke geval
in de familie van gedachten wisselden,
snelde een jonge slanke dragonder-offi-
cier met veerkrachtigen stap naar het
huis toe, waarin sinds korten tijd de heer
Forster zijn intrek genomen had. Het was
een bescheiden woning aan het einde der
stad; maarzij zag er net en vriendelijk
uit. Achter de vensterruiten blonken
sneeuwwitte gordijnen. Onwillekeurig
zeide men bij zich zelven: Hier moeten
brave gelukkige menschen wonen!
Het is een feit, dat huizen hunne eigen
aardige physionomie bezitten. Dit witte,
sierlijke gebouw behaagde allen en de
rijke bloementooi achter de ramen ver
ried een zorgende vrouwenhand. Inmid
dels verscheen een bekoorlijk, donker
meisjeshoofd boven de geurige, kleurige
pleegkinderen; de kleine, groene gieter
drenkte de meiklokjes, primulas en hya
cinthen, welke in smaakvolle groepjes ge
rangschikt waren. Het blauwe, vurige
rughoudendheid in acht, dat was toch
zeer natuurlijk. En thans? Met welk een
ommekeer, met welke profaneering werd
hunne hoogst-aristocratische levenswijze
nu bedreigd!
hoeft op te sluiten achter Clarissentralies
of te vluchten in de woestijn. In onze ker
ken brandt de oude waskaars naast de
Philipslamp!
Spr. zegt het luid.dat degene die te
genwoordig alles in het werk stelt en uit
zoekt om meer werkgelegenheid te vin
den een apostotaat voert. In onze dagen
kan men bidden; God geef me de genade
van een lang crediet. De Kerk is niet te
gen stoffelijke lectuur, als deze maar niet
verstoffelijkt.
De beste wijze om het communisme
te bestrijden is: geef ons een land van
verdiepte en verstevigde industrie; zoek
alle mogelijke werkgelegenhenen en wij
zig ’n boel dingen. Zet het heele bankwe
zen om en dwing onze banken tot een
meer nationale geldpolitiek.
Hiermede heeft Spr. als monnik duide
lijk genoeg gezegd, dat de kerk niet te
gen welvaart is. Hij is zielsovertuigd, dat
als de crisis niet wordt opgelost, de werk
loosheid blijft op het peil van thans en de
verarming van ons volk steeds verder
doorgaat, dan het katholicisme in Neder
land naar de bliksem gaat.
Daaruit volgt, dat we in en buiten de
Kamer, in en buiten de gemeenteraden,
in en buiten de bonden alles moeten doen
om ous volk economisch meer weerbaar,
sterker te maken, want dat zal ons beter
op den duur helpen, dan retraites en mis
sies alleen»
Eenige vragen»
We staan voor het ontstellende feit, dat
onze magazijnen vol eetwaren en onze
zolders vol confectie zitten en toch loopen
duizenden met honger in de maag en tod
den aan het lijf. Het wil er bij Spr. niet in,
dat het niet anders kan. Kan er geen groo-
te, goedkoope leening uit geschreven
worden? Het geld is er en komt er voor
los ook.
Kunnen Nederland met Oost- en West
Indië niet economisch sterker gemaakt
en bij elkaar gebokst worden! Kan het
Bankwezen niet sterker aan banden ge
legd door een verbod om nog te leenen
aan het buitenland en een nationale doel
stelling te geven aan onze geldpolitiek?
Men zal van spr. misschien zeggen,
dat hij praat als een socialist, maar hij
heeft er niets op tegen als men later op
z’n graf zegt: vrij rood!
Kan onze R.K. Staatspartij geen radi-
hij, als Ulrich deze mamesel Schultze
och, zij heet Förster als hij haar
tot vrouw neemt, dan verzoek ik zijne
Majesteit Reikinnen te doen overgaan op
de verwijderde familie der in Thuringen
levende Landows.
Toen het echtpaar eenige uren later
bij het middagmaal in de groote eetzaal
tegenover elkaar zat en de bediende zich
verwijderd had, verklaarde Jobst aan zijn
vrouw, dat hij den volgenden dag naar
Gumbinnen reizen zou, om met Ulrich
ruggespraak te houden. Voorts zeide hij
tot Bregitte, dat hij voornemens was stap
pen te doen, waardoor de ontaarde spruit
van het bezit van het goed buitengeslo
ten zou worden.
De gravin billijkte dat voornemen, zij
blies het vuurtje aan en de gewone ver
veling, welke anders bij het diner lood
zwaar op hem drukte, week heden, tenge
volge van het buitengewone onderwerp
des gespreks en maakte plaats voor een
zekere zenuwachtige opgewondenheid.
Men was schier altoos op zich zelven
aangewezen en verveelde zich fatsoenlijk
onderzijn zestien voorzaten. Lieve he
mel, men kon toch van een Rijksgraaf en
eene rijksgravin niet vergen, te verkeeren
met zekere menschen men nam tegen
over het burgelijke element een koele te
ling mee hebben, de aandacht van den
belabberden toestand af te trekken, dan
is het niet minder dan struisvogelpolitiek.
Bij lieden, die stikken van den kommer
en straks weer vader en moeder worden
met vreugde en wanhoop gelijk, moet
men niet eenzijdig aankomen met derge
lijke intentie, als men zelf meer vertrou
wen heeft in een banksaldo. We kunnen
van den hemel niet verlangen, dat hij tel
kens restitutie doet voor hetgeen dieven
van de maatschappij afnemen. Rooven
in den naam van Satan en vertrouwen op
God dat is een vloek! Neen, we moe
ten bidden als engelen en vechten als
duivelen voor onze katholieke beginselen
op economisch gebied.
Wat gebeuren moet»
Is de regeering niet van plan voor 100
pet. eerlijk spel te spelen, om drastische
maatregelen te nemen, dan dient ze ertoe
desnoods gedwongen te worden en wel
in samenwerking met allen die voor onze
desiderata zijn. Geef ons een paar hon
derd van die radecale priesters als Carl
Sonnenschein, voor wien thans nog in
Berlijn kaarsen gebrand en bloemen op
..het graf worden gestrpoid. Diens begrafe
nis was een volksverhuizing, zeide een
communist en dat kwam, omdat Sonnen
schein gedurfd heeft, den kastegeest aan
tastte en spuwde op degenen, die dachten
hun vingers vuil te maken door voor het
plebs te werken. Hij was het ook, die zei
de, dat nooit met den gummiknuppel het
communisme uit elkaar te ranselen, zal
zijn doch verdwijning ervan slechts
mogelijk is als we zelf katholiekrevolutio-
nair worden. Bezuinigen is goed, maar
dan bij de allerhoogsten beginnen en niet
zoolang nog de champagneglazen rinke
len!
We hebben te komen tot een organisch
ingerichte maatschappij, maar als het in
nerlijk van ons allen niet beterwordt heb
ben we daar niks aan De mensch is geen
oog van den jongen officier zocht even
eens de bloemen op; hij ontwaarde de
lieve tuinierster, glimlachte haar toe en
trad in het huis.
Goeden dag, Tilla, riep hij feeder, ter
wijl hij den rechterarm om de tengere
meisjesfiguur sloeg en met de linker haar
aardig kopje ophief.
Mijn Ulrich! jubelde zij, zijn kus terug
gevend, daar heb ik,je weer, ik bezit en
voel je, in jouw bijzijn verdwijnt mijn
vrees en alleen het groote geluk vervult
mijn gemoed
Wat vrees je dan, m’n lieve? vroeg de
jonge officier innig, is mijne verloofde on
der mijne hoede niet veilig geborgen?
Zij vleide het mooie hoofdje tegen het
blauwe laken van zijn wapenrok.
Mijn geluk, mijn alles! lispte zij onder
zijn innige liefkoozingen.
Wees getroost Tilla, wij behooren voor
altoos bij elkander, zeide Ulrich feeder.
Je broer hij staat bekend als trotsch
op zijn adellijke afkomst, vandaag
heeft hij je huwelijksaankondiging ont
vangen; hij zal boos op ons zijn. Ik word
bang. Hij zal ons willen scheiden, Ulrich.
Er kwam iets van de stijfhoofdigheid
van zijn geslacht over den jongsten zoon
des graven Von Landow en hernam kop-
kig;
Pater Henricus O.Cap. hoofdredacteur
van een onzer meest frissche godsdien-
stigeweekbladen „ChristusKoning” heeft
een rede gehouden over de crisis met ha
re gevolgen en over de middelen, om uit
den crisisput omhoog te worstelen. Die
rede was zoo leerzaam, dat wij hier eeni
ge van zijn kort willen verwerken.
Voor 100 pet» katholiek»
In de eerste plaats is het nuttig en noo-
dig, een haif vertwijfeld volk in te spuiten
met godsdienst.
De Tien geboden zijn geen dwangbuis
doch geven ons schatten in de armen.
Als je van alle kanten in den put der zor
gen zit, knn je wel eens in de bio hartelijk
gaan lachen met Mickey Mouse en
dat mag gerust doch de echte opkik-
kering vindt je alleen in den godsdienst.
Trap het geloof de deur uit, dan komt het
ongeloof door het venster naar binnen. Je
kwijt raken is erg, een been kwijtraken is
ontzettend, doch je godsdienst verliezen
is alles verliezen. Zonder God wordt de
wereld een ijskelder.
Wij moeten, vooral nu in de crisis,
voor 100 pet. katholieden zijn. Dat is on
ze stalen ruggegraat.
Maar ook: welstand»
Goed katholiek wil niet zeggen een
moddervette ziei en een scharminkel van
’n lichaam! Spr. heeft in Seppe de socia
le studiedagen meegemaakt en in dat re-
traitenhuis, waar anders slechts gepre
dikt wordt; „Wat baat het den mensch,
enz.” heeft men'het 3 dagen lang alleen
over de boterham gehad. Daar, waar er
anders steeds op gewezen wordt, dat de
communiebank de centrale is van het le
ven, werd toen gezegd, dat men zonder
geld niets opschiet! Spr. wil hiermee zeg
gen, dat de godsdienst niet fanatiek is en
het oer-echte katholicisme zich niet be-
slaaf, noch van het kapitaal, noch van
den grond; hij is de drager van rechten
en van onvervreemdbare waarden. Aan
de liefde van mensch tot mensch ontbreekt
nog al te veel!
Onze politiek moet wezen: tot eiken
prijs der werkloosheid naar benedeneen
meer sterke, intensieve industrie trachten
te krijgen. Daartoe is noodig een omzet
ting der bedrijven, nu betonnen muren
den wereldhandel belemmeren. We wor
den op ons eigen huishouden aangewe
zen dus zal er ’n stuk van ons boerenbe
drijf afmoeten, de industrie moeten wor
den omgezet. Alles dient gericht op de
vraag; hoe kan Holland het meest produ-
ceeren voor eigen Hollanders.
We moeten, zooals Max van Pollzegd,
naar autarchie en omdat ons landje alleen
te klein is te samen met Oost en West-
Indië een economische drie-eenheid vor
men; een groot huishouden van 70 mil-
lioen menschen, dat grootendeels zich
zelf kan voorzien.
fe-'v.
■m»'
BAARLES NIEUWS EN
ADVERTENTIE BLAD
’-i? k
Sl
