Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertor en Omstreken
I
Zaterdag 5 Nov. 1932
28e Jaargang Ho 45
Een Wildzang*
Dit blad verschijnt Zaterdags
DRUKKER UITGEVERS:
De intellectueele zelf
overschatting*
WHSD. TT. DE JOTVG eSc ZOOTV
MIJNHARDTs
Zenuw-Tabletten 75 ct.
Laxeer-Tabletten.60 ct.
Hoofdpij n-Tabletten 60 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
Prijzen der advertentie’s: Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
24
En hij? Titia stond op, en het was
haar aan te zien, dat zij op het punt
stond haar zelfbeheersching te ver-
En zij die er in geslaagd zijn de
intellectueele opleiding te voleinden
en een graad te bemachtigen zij
hebben niet eens het Geluk te pak
ken en zelfs heel vaak niet het geluk
(met een kleine g maar groot ge
wicht) van een baan.
Hierover lazen wij, heel bij toe
val ergens in een onafhankelijk blad
van Luxemburg, de Obermosel-Zei-
tung, waarin een schrijver aan het
woord is met een gezonden volks
humor, gelijk men er bij nog onbe
dorven volken vaak aantreft.
Hij geeft een soort samenspraak
tusschen een huisvader, wiens zoon
eindelijk een „bul” inden zak thuis
brengt. wat den vader heel wat geld
en zorg heeft gekost, maar die dan
nog even ver is als te voren, omdat
hi j geen kans heeft op een betrekking
Van de 60 abituriënten hadden er
immers in Luxemburg 20 een plaats
gekregen van het jaar.
En nu laat de schrijver een der
wijsgeeren van de Stammtisch de
opmerking maken, dat de burgerfa
milies wel heel dwaas doen met veel
moeiten en geld te besteden aan de
studie van hun kinderen.
Zij profiteeren er lang niet allen
van want om koeherder te worden
heeft men geen eindexamen gymna
sium van doen. En nu het typische
woord: „waarom moeten zij de
leeraren en schoolmeesters in het
leven houden?”
Een typische vraag, met overdrij
ving gelijk alle paradoxen, maar met
een grond van waarheid.
En wanneer men haar toepassen
wil op de intellectueele zelfover
schatting van het tijdperk, dat nu be
gint afgesloten te worden, dan komt
men tot de gedachte dat de weten-
schaps-ballon daarom zoo bol opge
blazen werd, omdat er veel belang
stellenden waren die in het schuitje
moesten meevaren.
Nu het schuitje echter te vol is
begint de aardigheid er af te gaan.
liezen.
Welnu, hij had je geld noodig; hoe
zou hij anders het oog op jou hebben
laten vallen! Verneem je dat nu eerst
van mij? vroeg de weduwe met een
hartelijken lach.
Neen, antwoordde Titia vlug, dit
genoegen was, jammer genoeg, niet
voor u weggelegd. Maurice zelf had
i'nij dit reeds lang voor onzen trouw
dag gezegd.
Wat, zou hij zulk een onbeschaamd
heid begaan hebben?
Neen, maar wel oprecht, antwoord
de Titia trotsch.
Als je oprechtheid zoozeer be
wondert, bevreemdt het mij, datje
deze schoone deugd niet zelf be
tracht. Jehadt indie minnerij met
mrs. Hescott....
Zwijg, lady Rylton! Ik kan deze
taal niet langer aanhooren! riep Ti
tia hartstochtelijk uit. Wie u ook ooit
moge verteld hebben, dat ik o, het
is een leugen, een schandelijke leu
gen! Zij verborg het gelaat in haar
handen om haar heete tranen te ver
bergen.
Niemand heeft mij bedrogen! ging
lady Rylton, wier hart bij hetziendaar
van van vreugde klopte, onbarmhar
tig voort.
Dan hebt ge het verzonnen en liegt
dus zelf! Titia was zoo buiten zich
zelve, dat zij de allereenvoudigste
beleefdheidsvormen uit het oog ver
loor.
Je grofheid baat je niets; ik geloof
alles, wat ik van je gehoord heb, riep
lady Rylton woedend uit. Je onbe
schaamde bezwering dat ik lieg, kun
je voor je houden; maar ik zeg je: ik
wou, dat mijn zoon jou, of liever je
geldwant van je persoon is nooit
sprake geweest nooit gezien had.
Ik wou, dat hij de vrouw die hij lief
heeft, gehuwd had in plaats van die....
...welke hij haat, voegde Titia er
zacht aan toe. Zij trachtte te glimla
chen waarom wond zij zich zoo
op? Alles wat dieongevoelige, wree-
de vrouw daar zei, wist zij immers
reeds lang! O, als dieonbarmhartige
lippen maar niet steeds weder van
Maurices liefde voor Marian gespro
ken hadden! Zij kon het niet uitstaan.
Ja, haat! herhaalde Tessie woe
dend. Ikzegje.opzijn knieenheeft hij
Marian gesmeekt zijn vrouw te wor
den, en toen zij hem voor de vierde
maal afgewezen en hem geen hoop
meer overgelaten had, toen zijn le
ven hem geen cent meer waard was,
huwde hij jou.
Abonnementsgeld: f 1.25 per half
jaar. (bij vooruitbetaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
zijn.
Ge zijt zeer uitvoerig in uw mede-
deelingen, er blijft niets meer te zeg
gen over, kwam het zacht over de
bleeke lippen der diep gekrenkte jon
ge vrouw. Maarzij scheendegansche
wreedheid der laatste woorden nau
welijks te gevoelen, zoo kalm en
vastberaden stond zij tegenover haar
kwelgeest; elk gevoel scheen in haar
gestorven, maar haar gelaat droeg
een treffende uitdrukking van diepe
droefheid en haar anders zoo schit
terende oogen hadden alle glansch
verloren. Zij ging langzaam voort:
Ik beklaag....
Maurice, ja, dat is ook je
plicht! viel lady Rylton haar hoonend
in de rede.
Titia werdzich zelve door deze on
beschaamde woorden weder geheel
meester. Neen, mij zelf! riep zij bit
ter uit en verliet de kamer.
XIV.
Als een opgejaagd stuk wild vloog
Titia het huis door en den tuin in,
naar het nabijzijnde bosch en rustte
niet voor zij een goed half uurgeloo-
pen had. Zij zette zich ademloos op
een bank van mos neer; haar hart
klopte ontstuimigenhaar oogen bran-
den;maar de verfrisschende koelte
en de diepe stilte deden haar ontzag
lijk goed; zij legde haar wang op het
vochtige mos en ademde den heer
lijken boschgeur in, die als balsem
op haar gewond hart werkte.
Na korten tijd richtte zij zich vast
beraden op, steunde haar hoofd in
beide handen en begon over de we
reld in het algemeen en over het klei
ne deel waarin zij leefde, na te den
ken. Het waren droevige gedachten
die haar arme hersenen martelden en
haar met oneindige bitterheid ver
vulden. Hoe wreed en onrechtvaar
dig was deze wereld, die haar voor
weinige weken nog zoo schoon was
voorgekomen! En hoe eenzaam en
verlaten gevoelde zij zich in die ge
hate wereld! O, leefde haar vader
nog maar! Hij zou nooit geduld heb
ben, dat men haar zoo onvriendelijk
behandelde. Kon zij Maurice nog
nu maar zeggen, hoe zij over hem
dacht, dan behoefde zij dit alles niet
te verkroppen; maar dat was immers
onmogelijk!
Het was intusschen niet zoo on
mogelijk als zij dacht, want Maurice
had met het geweer over den schou
der, precies opdenzelfden tijd als zij,
het huis van een anderen kant ver
laten en toevallig denzelfden weg in-
De Duitsche rijkskanselier, Herr
von Papen, heeft in zijn manifest
aan het Duitsche volk o.a het ge
heel juiste woord geschreven, dat
„de eeuwige bronnen van het ge
loof weer voor de ontwikkeling (der
menschen) moeten ontsloten wor
den. Want zij alleen zullen de scha
de weder kunnen herstellen, die
sinds een eeuw uit de overschatting
der intellectueele vorming is opge
komen”.
Nieuw is deze gedachte niet.
Bij het uitbreken van den wereld
oorlog schreef Hermann von Bahr
zijn gloeiende persiflage van de ne
gentiende eeuwsche intellectueele
cultuur, die volkomen fiasco maak
te Ten de volken der geheele z.g.
beechaafde wereld tegen elkaar in
het harnas werden gejaagd.
En vroeger was het dan ook aan
velen niet ontgaan, dat de weten
schappenlijke zelfoverschatting van
de „verlichte eeuw” eigenlijk maar
een hoogmoed was die op niets po
sitiefs berustte, wijl de hoogere
waarden van het leven daarbij ge
minacht en zelfs geloochend werden
Er was immers nog nooit een ziel
onder het ontleedmes van den chi-
rug gevonden, had een of andere
groote universitaire geleerde van de
medische faculteit guzegd. Men re
kende dies met ziel noch God en....
de medische wetenschap uit dien
tijd heeft voor ’n zeer groot deel zelf
reeds fiasco gemaakt.
Wij zijn dan thans zoover geko
men dat men ronduit begint toe te
geven dat de intellectueele vorming
ook het geluk der menschen in niets
bevorderen kan. Al had de acade
mische wereld zich dan nog zoo
mooi van het volk weten af te schei
den, met het gevolg trouwens, dat
het volk ook al een greep naar de
flesch van het intellectueele vernis
wilde doen. Wat daarvan gekomen
is weten wij. De halve wereld is in
de war en de geesten weten niet
waar zij hetzoeken moeten. Iedereen
wordt in staat geacht de grootste
kwesties te beoordeelen en niemand
deinst er voor terug wanneer bijv,
een of andere vereeniging hem tot
president of secretaris promoveerde
op z’n tijd redevoeringen over het
economische liberalisme, winsteco-
nomie, Quadragesimo Anno en zelfs
over het kapitalisme te houden.
BAARL'S
NÏEÜWS- ES ADVERTENTIEBLAD
