Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Dit blad verschijnt Zaterdags
28e Jaargang h'o 43
Zaterdag 22 Oct. 1932
Een Wildzang*
Prins Willem van Oranje
Waarom de katholieken van Neder
land terecht den Zwijger eeren en
huldigen.
Prijzen der ad verten tie’s: Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
Het lijkt ons gewenscht hieron
der een beschouwing te laten volgen
over de gegrondheidvan deelneming
der katholieken aan de herdenking
van Willem den Zwijger.
Deze beschouwing is ontleend
aan een artikel in het katholiek
maandschrift Roeping en is geschre
ven door Pater Reimond van Santé,
hoogleeraar aan het Albertinum te
Nijmegen.
Bij het vele, dat ons zeker van
onze protestantsche landgenooten
scheidt, is er toch ook iets groots om
ons samen te binden: dat wij Neder
landers zijn. Een der voordeelen van
een eeuwfeest is voorzeker, dat het
een gelegenheid is om waarden te
leeren waardeeren, die door een ver
zekerd en dagelijksch bezit hun kost
baarheid voor het oog van het nage
slacht hebben verloren. Als wij in dit
jaar Prins Willem danken, dat wij
ten minste in het Noorden vrije Ne
derlanders zijn, dan mogen wij wel
eens nagaan, of wij die waarde vol
doende en zuiver genoeg waardee
ren. Ik geloof, dat hier vele Protes
tanten iets hebben af te leeren, maar
ook vele Katholieken iets hebben bij
te leeren. De Protestanten moeten
afleeren Nederland te vereenzelvi
gen met het Protestantisme, of, zoo-
als men het nog zoo vaak heet, Ne
derland te noemen een Protestant
sche natie. Het Nederlandsche volk
is vooreerst veel breeder dan de Ne
derlandsche staatsgrenzen.
Willem van Oranje was zeer goed
overtuigd, dat ook de Vlaamsche
gouwen zijn volk waren, en het is
slechts, omdat hij wijken moest voor
overmacht, dat hij Vlaanderen in de
handen der vreemdelingen heeft ge
laten.
Bovendien is de Nederlandsche
geschiedenis ruimer en zijn onze
cultuurschatten rijker, dan wat ver
bonden is met de gouden 17e eeuw.
De Nederlanden hebben vóór de
godsdienstige scheuring een rijkdom
van beschaving gekend, waarvan alle
Europeesche volken hebben gedeeld.
Wie uit godsdienstige overwegingen
zijn geschiedenis van de bronnen af
snijdt, besteelt zijn volk, wantdever-
nieuwing van een volk kan niet zon
der het verleden. Ze hebben de groo-
te Kerkvaders het heidendom bestre-
DRUKKER UITGEVERS:
"WiED. T. JOtXG <5c ZOON
van een andere. Zoo goed als uitge
sloten uit het openbaar leven, richt
te zich de maatschappelijkewerking
der Katholieken hoofdzakelijk op de
verdediging van hun godsdienstige
belangen. Zij waren wel Nederlan
ders, maar door een eeuwenlange
achterstelling hadditbewustzijnveel
geleden. Toch is de liefde voor eigen
beschaving, het werken aan een ei
gen volkscultuur een echt christe
lijke deugd. Hoe kan echter een
volksdeel de groote welstand waar
deeren van een eigen staatsinrich
ting, die de cultuur het best bewaart,
wanneer het door die staatsinrich
ting als een vreemde wordt behan
deld.
En toch moeten de Katholieken
van heden dit volop leeren waardee-
'en, nu zij over geheel Europa den
wanhopigen strijd zien van zooveel
kleine volken, levend binnen het
Staatsgebied van grootere volkeren
die hen uit imperialisme de noodige
levensvoorwaarden ontstelen. Wel
nu de man, die voor het grootste
deel van ons volk deze welstand
heeft bevochten is Willem van Oran
je. Hij is het geweest, die het ideaal
aan het Nederlandsche volk een ei
gen Staatsvorm te geven, heeft be
vochten met een kracht en een door
zicht, die hem een plaats geven on
der de bekwame staatslieden der
geschiedenis. Zonder zijn grootsch
streven was het langzame wegvre-
tingsproces door de opdringende
Duitsche en Fransche beschavingen
verder gegaan en was het Neder
landsche volk, zooals zooveel ande
re kleinere volken in Europa, een
volk geworden, dat om eigen groot
verleden niet sterven en door den
druk van vreemde beschaving niet
leven kon. Ons beschavingsgebied
is ten Oosten en ten Zuiden gedurig
verdrongen en het proces langs den
Zuidkant is nog dreigend aan den
gang: in de laatste jaren is de stad,
die de hoofdstad was der Zuidelijke
Nederlanden ten tijde van Oranje
{Brussel) zoo goed als geheel verlo
ren gegaan voor de Nederlandsche
beschaving.
Willem van Oranje verdient daar
om ten volle den naam van „vader
des vaderlands” en wij, katholieken
vaderlanders, moeten hem onze
dankbare hulde brengen.
Hoofd-en Kïesp/^W
[MIJNHARDT’5 POEDERS
■u Doos 45 ct.Perstuk 8et
den, de schatten van de Grieksch-
Romeinsche beschaving hebben zij
bewaardvoorhetnageslacht. De bes
ten van het jonge geslacht, óók onder
de protestanten, voelen zeer goed
aan, dat een vernieuwing van den
Nederlandschen stam moet uitgaan
van de geheele kracht van het Ne
derlandsche volk, van het geheele
volk, dat nu leeft; vandaar de reac
tie tegen partijpolitiek. Van het ge
heele volk, zooals het geleefd heeft;
vandaar de toenaderingen van alle
gouwen in de Nederlanden.
Dat zal het einde beteekenen van
heel wat antipapisme, van heel wat
zelfgenoegzaamheid, die meent dat
er alleen iets goeds is in eigen huis,
dat alles wat andersdenkenden zeg
gen of doen, noodzakelijk valsch of
slecht bedoeld moet zijn. Maar een
volk, dat den moed niet heeft op een
misstap terugte komen, zelfs vanzijn
grooten, heeft geen toekomst.
Bij dit eeuwfeest moeten vooral
de katholieken wat bijleeren, of lie
ver: zich iets herinneren uit het ver
leden, wat zij onder den druk der
vorige eeuw te veel hebben verge
ten. De strijd en het lijden zijn voor
den mensch een groot voordeel, maar
hebben ook hun schaduwzijde. Het
leed, dat .de Protestanten aan ons
aandeden en den strijd, dien wij moes
ten voeren omweerals gelijkgerech
tigde burgers te worden beschouwd
hebben het Katholicisme in onze
harten een hechtheid en een diepte
gegeven, die wij dikwijls missen bij
de massa van de zgn. katholieke lan
den, waar de trouw en de liefde voor
de Moederkerk, geen eeuwenlange
vuurproef moesten doorstaan. Het
Katholieke leven is hier vol kracht
en toekomst, als de Katholieke zich
niet door hun groeienden invloed la
ten verleiden tot veruiterlijking, en
zucht naar machtsdemonstratie, de
bescheiden dienstbaarheid verge
tend, die Christus zoozeer voor de
zijnen heeftverlangd. Declerusvoor-
al moet er op bedacht zijn, nu hij
door de trouw van het Katholieke
volk hier als in weinige landen een
hoog aanzien geniet, dit aanzien niet
te misbruiken, om macht op te ei-
schen op terreinen, die voor de lee-
ken zijn, en stoffelijke voordeelen
te zoeken die hun eigen zedelijke
kracht zullen ondermijnen. Destrijd
heeft echter ook dit nadeel, dat hij
den mensch onevenwaardig maakt
d.w.z. dat hij één levenswaarde te
veel doet beklemtoonen ten koste
22
Ja, je zult me toch wel veel te
vertellen hebben, zei lady R n
Marian een zijdelingschen blik toe
werpende. Hoe staan de zaken hier?
Nu, anders ben je nogal spraak
zaam, waarom laat je mij nu wachten?
Ik weet niet, wat ge verwacht van
mij te zullen vernemen, antwoordde
mrs. Bethune met kwalijk verho
len wrevel.
Dat zul je niet weten! Ik wil
weten, hoe de verhouding tusschen
Maurice en zijn vrouw is.
Hoe zou ik zulks beoordeelen?
Mrs. Bethune, die haar afhanke
lijkheid van lady Rylton zeker nooit
bitterder ondervonden had, deed
een laatste wanhopige poging om
zich aan het te verwachten verhoor
te onttrekken.
Nu, je zult toch wel je oogen
den kost gegeven hebben? Wie zou
het anders doen en waarvoor ben
je dan hier? Lady Rylton keek haar
slachtoffer aan met dien overmoe-
digen blik, die slechts het hart van
den tiran kenmerkt. Het schoone,
anders zoo koele en ongenaakbare
schepsel was in hare handen als
was, en zij wist het steeds in den
rechten vorm te kneden.
Zij schijnen niet goed met el
kander overweg te kunnen, zei Ma
rian plotseling na een korte poos.
Niet? En wie draagt daarvan de
schuld? Jij? Lady Rylton greep Ma
rians arm en trok haar naar zich
toe, om zich te vermeien in de
doodelijke bleekheid en de verwarde
uitdrukking op het schoone gelaat,
welks eigenares op zoo wreede ma
nier herinnerd werd aan een tijd,
die voor altijd had moeten verge
ten zijn, en haar gevoelens die
voor altijd haar eigen geheim had
den moeten blijven.
Neen, ik zeker niet! was het korte,
haastige antwoord.
Nu, eigenlijk zou het geen won
der zijn, als ze niet met elkander
overweg konden, daar beiden een
vurig temperament bezitten zei lady
Rylton.
Heeft Titia nog wel temperament?
vroeg Marian onverschillig.
Heb je dat nog niet opgemerkt,
beste Marian?
Ik geloof, Maurice heeftzichergin
haar vergist! Lady Rilton leunde
in haar stoel achterover en lachte
zacht. Onze lieve Titia schijnt in
Abonnementsgeld: fl.25 per half
jaar. (bij vooruitbetaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
zijn.
BAARL’S
NIEUWS- EB ADVERTENTIEBLAD
Bij Uw drogist.
