Weekblad voor Baart e-Nassan-Hertog en Omstreken
Missie-Actie.
Dit blad verschijnt Zaterdags
DRUKKER UITGEVERS:
41
n
28e Jaargang No 32
Zaterdag 6 Aug. 1932
Een Wildzang.
Aan alle Baarlenaren.
Bart van Gool
Kroniekschrijver van de
Brabantse Studentengilde van O. L, Vrouw
-
Prijzen der advertentie’s: Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 et.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
Volgens het uitdrukkelijk verlan
gen van Zijne H. Pius XI, Paus van
Rome, moet iedereen met de missi
onarissen meewerken aan de Voort
planting des Geloofs. Deze mede
werking wordt van allen gevraagd,
dus moet iedereen ook de middelen
bezitten om het zijne bij te dragen:
de Paus vraagt immers niet het on
mogelijke!
Mogelijk komt erbij den eenen of
den anderen van hen, die deze re
gelen komt te lezen, de gedachte
reeds op: „ik heb niets tè geven in
deze tijden dat alles slecht gaat”.
Hewel en toch vraagt men ons aller
medewerking.
En komt nu op 14 en 15 Augus
tus a.s. eens zien naar de tentoon
stelling der werken van Baerle-Her-
togs Missiekrans; vanaf 10 1|2 uur
v.m. tot 7 uur n.m. kunt gij U zel-
ven overtuigen, dat iedereen kan
meewerken aan ’t missionariswerk.
De Edelachtbare heer Burgemees
ter heeft ons welwillend de St. Re-
migiuszaal ter beschikking gesteld,
om alzoo ook zijne, door ons hoog
geschatte belangstelling, te voegen
bij deze van al onze bezoekers en
weldoeners. Iedereen is verzocht,
iedereen is welkom.
Komt en ziet naar de vrucht van
stillen godgewijden arbeid; komt en
ziet, wat uw aller gulhartig bijdra
gen kan uitwerken, ten bate der be
hoeftige missiën van China en Con
go; komt en ziet hoevelen gij helpt
gelukkig maken, het zal Uw geluk
vergrooten. Want ja, binnen kort af-
zienbaren tijd zal menig missionaris
hert blijder kloppeh wanneer hij Uw
rijke, groote en kleine aalmoezen
mag uitdeelen of persoonlijk in den
dienst van ’t altaar gebruiken. Komt
dan ja, en gij zult zien, dat wij allen
eenigszins kvnnen meewerken aan
de missie-acte.
Hoe dikwerf gunnen wij niet on
zen vrijen tijd aan minder nuttige
zaken; als eerbare ontspanning zal
niemand ons dat misgunnen; maar
b.v. moesten vele ouders enkel eens
zien, wat blijde dankbaarheid een
weeskindje kan betoonen voor een
eenvoudig kleedje, zooals men er
zoovele zal te zien krijgen op de ten
toonstelling, zij zelven en ook hun
ne kinderen zouden met groote be
langstelling komen zien en tevens
’t voornemen maken van eigen ge
luk te vergrooten met daarvan wat
springen, en als zij niet alle dag die God
geeft in d’r efgen huisgezin en zoover d’ren
invloed strekt dieën eenvoudiger! Katholie
ken levenswandel beschermen en bewaren,
dat dan Brabant in den afgrond gaat onder
de moderne gevaren. Brabant nog één van.
de zeldzame landen, Brabant en Vlaande
ren, waar er nog ewenlange - Katholieke
volksgemeenschap is.
Nu gaan de studenten van 1013 Oogst
in Esdonk weer 'n studiekamp houdenen
den 14e vieren ze de Landdag. In Gemert.
’t Is nogal wijd, maar vze zullen ’ns zien, of
er genen Baalse komt kijken of ’t zo goed
gaat als in Baarle. In elk geval wilden we
nog’ns iets van ons laten horen; denkte
gullie maar ’ns op de studenten als ge ’s
morgens in de kerk zijt of ’s avonds bij ’t
Rozenhoedje: dat ze 't goed mogen vol
houden zooals ze ’t nou allemaal van plan
z:,n, en dat B.iabant ’n bloeiende gouwe
r an zijn.
Onze Lieve Vrouw van Brabant, bid
voor ons.
11
Hij boog zich eenigszins naar
buiten en nam haar kleine handen
inde zijne; de jonge lady Rylton
zette een harer voetjes op een voor
uitstekend gedeelte van den muur
en zat het volgend oogenblik in de
vensterbank.
Mijn moeder heeft gelijk met je
een wildzang te noemen, zei hij, ter
wijl hij haar teere gestalte in zijn
armen nam en haar in de kamer tilde
Haar gezichtje nam een grappige
uitdrukking van eigenwaarde aan,
terwijl zij voor hem stond en na een
kort oogenblik zei:
Je moeder kan mij noemen zoo
als zij wil. maar jij moogt dat niet.
Niet? antwoordde hij lachend. Ik
mag je toch, hoop ik, mijn vrouw
noemen?
Heb je mij alleen geroepen om
mij deze vraag te doen? vroeg zij,
daarna lachtten zij beiden hartelijk.
Neen, ging Rylton voort, ik wilde je
raadplegen, wie wij nu nog tot slui
ting van het jachtseizoen zullen uit-
noodigen; ikheb natuurlijk verschei
dene uitnoodigingen van heeren te
beantwoorden, maar er moeten toch
ook eenige dames voor jou komen.
Dat zie ik niet in, heeren zijn mij
oneindig veel liever, antwoordde zij
vrijmoedig.
mee te deelen: wie dat begrijpt, wie
dat beseft, wie dat gesmaakt heeft,
kan niet wegblijven van de aan
staande tentoonstelling.
Ter dier gelegenheid zal E. P.
Vinckx, missionaris van China, met
toestemming van den Z. E. H. Pas
toor, den wijzen leider van het werk,
volgeerne aan ons verzoek voldoen,
met op 14 Augustus in de parochie
kerk van St. Remigius, eene korte
toespraak te houden, en tevens een
odroep doen om den missiekrans al
tijd gulhartig de middelen te schen
ken om te kunnen voortgaan met zijn
nuttig, hooggeprezen werk.
Gaarne zullen alle leden van den
missiekrans alle verlangde inlich
tingen geven, nopens de middelen
waarmee men nuttig kan zijn aan
den missiekrans, ten voordeele van
de missionarissen in China on Con’
go. Namens den Missiekrans.
Ge zijt ze nog niet vergeten?
En kent ge ze nog, die Studenten die ver
leden jaardaar in de schuur lagen bij Ker-
remans, ’nen dag of drie, en die ’s Zondags
in ’t dorp feest gehouden hebben met heel
Baal?
’t Was ’n schoon feest en mochten ze 't
in Baarle al wat vergeten zijn (de men
sen hebben wel op iets anders te denken
dan op studenten en zo) die van de
Brabantse Studentengilde van Önze Lieve
Vr.guv, weten het nog goed, hoe feestelik
ze ontvangen zijn door de Harmonie; hoe
dat mijnheer pastoor in de Hollandsche
kerk d’r zo schoon over heeft gepreekt; hoe
dat heel Baal op z’n schoonst en zo gul ons
onthaald heeft aan de koffietafel, waar de
dhalia’s prijkten en alles aangenaam was
van de schonigheid; hoe vol dat ’t was in
het Lof toen Dr. de Brouwer gepreekt
heeft en heel ’t volk Onze Lieve Vrouw
van Vlaanderen zong; hoe daar ’nen helen
drom mensen (en ’t waaide zo en ’t re
gende en ge kont er haast niks van ver
staan!) stonden te kijken naar dieên ar
men sukkelaar die ze daar ophingen en ie
had toch niks op z’n geweten (Hij leeft nog
hoor, en ge moet de groeten van 'm heb
ben).
Ze zijn ’t nog niet vergeten, ën ze hopen
dat de Baarlese mensen ook niet vergeten
zijn dat dees troepke studenten 'n begin
heeft gemaakt om ’n soort mensen in de
wereld te helpen die niet vergeten willen,
wat ze te danken hebben van kinds af aan,
aan d’r eigen volk: aan 't Brabantse volk,
't ewenlang Katholieke volk. En dat ze
moeten oppassen: want als zij later
ieder in zijn eigen beroep niet in de bres
Dat moest toch niet zoo zijn, zei-
de hij schertsend; doch ter zake,
voor alles moeten wij om je bloed
verwanten denken, in de eerste plaats
je oom....
Ach, wees toch geen ezel.
Lady Rylton gaf dezen raad met
een slagvaardigheid, die haar alle
eer aandeed. Rylton keek haar een
oogenblik aan en begon dan te lach
en. Als ik er iets aan doen kan, zeer
zeker niet, zei hij; daarna ging hij
aarzelend voort: Je moestje met der
gelijke uitdrukkingen wat in. acht
nemen Titia, Tegenover mij kunt ge
ze wel gebruiken; doch ik hoorde
gisteren, hoe je de oude lady War-
beck met een dergelijke opmerking
een doodelijken schrik op het lijf
jaagdet.
Zoo? Dat heeft, haar ongetwijfeld
goed gedaan.antwoordde.,, zij licht
vaardig. Men zegt tegenwoordig im
mers, dat er niets boven electrische
schokken gaat; het menschelijke le
ven kan daardoor jaren verlengd
worden.
Misschien zou zij dat niet willen!
Dat kan ik niet helpen; in elk ge
val mag ze mij gaarne, want zij
fluisterde mij bij het afscheid nog
toe, dat ik haar zoo aan een klein
dochter herinnerde, die thans in den
hemel vertoeft, je kunt daaruit lee-
ren, dat men de menschen steeds
moet doen schrikken, als men hun
gelegenheid winnen wil.
Zij had, terwijl zij sprak, een vlieg
gevangen die zij oplettend gadesloeg
en daarna weder de vrijheid terug
gaf.
Hoe gelukkig, dat ik deze proef
nooit op jou toegepast heb, ging zij
voort. Je zoudt anders misschien
maar verliefd op me geworden zijn.
Maar je zei immers, dat ik iemand
moest uitnoodigen; ik zou gaarne
Margaretha bij mij hebben.
Haar stem had plotseling zulk
een veranderden klank, alsof zij
slechts met moeite haar tranen te
rughield.
Ik wilde haar naam juist opschrij
ven, 'antwoordde Rylton en keek
haar twijfelend aan. Was hij zoo
weinig voor haar, dat zij zich reeds
na zoo korten tijd ongelukkig en ver
laten bij hem gevoelde? Hij vatte
haar zacht bij de kin en draaide haar
gezichtje naar zich toe.
Wat scheelt eraan Titia? vroeg hij
vriendelijk. Gisterenavond was je
zoo stil en vandaag babbel je onop
houdelijk en niettemin schijn je be-
Abonnementsgeld: f 1.25 per half
jaar. (bij vooruitbetaling')
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
zijn.
3AARLS
ERTEKTIEBLAD
/Vl 4
WJiSI?. rJ?. JZ>JEC JONG «5c
6?
-
lt mi-'i 'u.~-ipnrTT Wi» r*fw**fi ry*’*w* -tiw»
