Weekblad voor Baarie-Nassau-Hertog en Omstreken
Zaterdag 16 Juli 1932
28e Jaargang No 29
Een Wildzang*
Dit blad verschijnt Zaterdags
Aan onze abonnees
Een paar treden omlaag*
■i
I.
DRUKKER UITGEVERS:
WBJD. T. ZO1B3 JOIVGt «Sc ZOOIXT
geleefd, het nu met een paar treden
omlaag weer normaal wordt.
N. T. Ct.
Prijzen der advertentie’s: Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prezen bij overeenkomst.
8
Ik had liever gewild, dat Je geheel
en al met Oom George gebroken had
zei ze tot Maurice, toen deze haar
een kort bezoek bracht.
Maar waarom toch? Ik vind hem
een zeer netten ouden heer.”
Zij gaf hem geen opheldering
over haar afkeer van hem, maar was
er bij gebleven, dat zij hem haatte
en het beter zonder hem zouden
klaar spelen.
Rylton had Marian al dien tijd
slechts een enkele maal gezien. Hij
was veel van huis geweest en meest
al céiöi des avonds thuisgekomen,
om dan reeds weder voor het alge
meen ontbijt te vertrekken; en zij
was dan wegens hoofdpijn op haar
kamer gebleven. (Wat moest de
menschheid zonder hoofdpijn begin
nen!) Maar eenmaal had hij haar ge
zien; op hetzelfde oogenblik dat hij
de groote zaal binnenging, was zij
uit de bibliotheek gekomen, zoodat
van uit den weg gaan geen sprake
kon zijn. Zij scheen dit ook niet ver
wacht te hebben, maar was hem
glimlachend genaderd.
Wat hebben we elkaar in langen
tijd gezien, zei ze kalm, bijna vroo-
lijk. De verkiezingen zijn erg tijd-
roovend en vermoeiend, ik hoop dat
Montgomery uit de bus komt, of
schoon men de conservatieven te
genwoordig niet te gering moeten
achten.” Daarna had zij hem toege
knikt en was de trap opgegaan. „Je
behoeft overigens om mij niet zoo
dikwijls van huis te zijn, voegde zij
zij er aan toe, zich nog eenmaal om
wendend; ik heb gaarne, dat je hier
bent, en vind het niet aardig, dat je
je bruid door je afwezigheid zoo ver
waarloost,
Daarna was zij verder gegaan en
hij had zich met een bezwaard hart
afgewend.
Toen zij uit de kerk terugkwamen
droeg Titia’s gezichtje dezelfde vroo-
lijke uitdrukking als al dié dagen, en
zij vertelde aan ieder die het hooren
wilde, met lachenden.mond, dat zij
blij was gehuwd te zijn, omdat oom
George nu niets meer over haar te
zeggen had;deze gedachte scheen
haar geheel te beheerschen.
Sir Maurice vervulde zijn ver-
Abonnementsg< ld: f 1.25 per half
jaar. (bij vooruitbetaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
ziin.
schillende plichten als in een droom
hij stak bij het ontbijt een langen
toost af, later wist hij in ’t geheel
niet meer, wat hij daarin gezegd had
en toen de bruid zich verwijderde
om zich voor de reis gereed te ma
ken, ging hij nog eens rond om eiken
gast een paar vriendelijke woorden
toe te voegen, en maakte in elk op
zicht den indruk van een gelukkigen
bruidegom.
Maar een steeds grooter wordend
verlangen naar rust en afzondering
dreef hem eindelijk nadat hij oor
deelde aan alle plichten der welle
vendheid, naar een klein zijkamer
tje. Hier was rust te vinden; hier be
hoefde hij niet langer de vervelende
gelukwenschen, die hem als spotter
nij in de ooren klonken, aan te hoo
ren. Hier was hij alleen. Alleen?
Een slanke gestalte; die bij., zijn -bin
nentreden door een Chineesch
-scherm aan zijn oog ontrokken was,
stond voor hem. Het was Marian
Bethune.
Ben je hier gekomen om na te
denken, vroeg zij met zachte stem,
het spreken scheen haar moeilijk te
vallen. Haar bleek gelaat en de diep
liggende oogen maakten haar voor
hem des fe aantrekkelijker. Je schijnt
evenals ik de eenzaamheid te zoe
ken, ging zij zich met geweld be-
heerschende voort. Wil ik je verla
ten?
Je hebt mij reeds lang verlaten,
antwoordde hij en wendde zich om.
Laat ons als vrienden scheiden.
Zij naderde hem en legde een harer
zachte handen op zijn arm. Wat heb
je mij te verwijten of ik jou? Nood
lot en armoede zijn onze gemeen
schappelijke vijanden, Maurice be
denk wat wij voor elkaar geweest
zijn.
Ik mag daar niet meer aan denken
antwoordde hij heesch.
Welnu vergeet het dan als je kunt
Ik zal nog slechts in de herinnering
leven.
Marian, hoe kun je zoo tot mij
spreken? Wat is daarmee te winnen
Voor ons is alle hoop vervlogen.
O neen, ik heb nog hoop. Waar
om kunnen we van nu af aan niet
als broer en zuster met elkaar om
gaan? Ik zou het niet kunnen ver
dragen dat je mij vergat. Maurice,
beloof mij, dat ik voortaan bij je over,
huis mag komen. Zij sprak steeds
hartstochtelijker en zag hem onder
zoekend in de oogen.
Het is het huis mijner vrouw ant-
genstrijd. Alleen zouden wij willen
betwijfelen of bijv, met een groot
deel van wat nu onmiddelijk aan de
ambtenaren wordt gevraagd, zou ge
vonden kunnen worden in een kor
date weeldebelasting, die kan wer
ken over de geheele maatschappe
lijke lijn.
Dit voorop gezet zijnde komen
wij, mede ter aanpassing aan onze
hoofdgedachte tot de overweging dat
het heel wat gemakkelijker zou zijn
in deze moeilijke omstandigheden
het hoofd koel te houden, wanneer
den menschen wat meer bijgebracht
was de gedachte, dat de economi
sche crisis toch op stuk van zaken
een geestelijke is.
De algemeene nood zal het nu
echter gaan leeren, dat de wereld al
te exclusief op stoffelijke welvaart
en welbehagen zich heeft ingespan
nen en daarbij zelfs welbehagen
heeft gezocht, waar het eigenlijk niet
te vinden'was.
Werd niet reeds jaren terug ge
zegd, dat feitelijk iedereen een stand
of wat te hoog leefde, een lichtzin
nigheid, die op de overheden was
overgeslagen.
Wanneer de stem verheven werd
hier en daar om de tering te zetten
naar de nering, werd daarover niet
alleen door de reode demagogen ge
spot. Wij herinneren ons de ironie
van een burgemeester die bij de
verdediging van zijn begroeting mis
schien wel den heelen raad te pak
ken had, toen hij zeide dat hij best
in een uurtje tijd de noodige duizen
den kan bezuinigen. Hij behoefde
maar te schrappen dit en dat en zoo
veel procent van de salarissen.
Zeker - maar thans het rapport
Welter! Of er wordt geschrapt, met
het „domme potlood” zelfs, maar....
er wordt nog bij verklaard dat een
zelfde kortwiekerij nog zal moeten
volgen.
Dat noemt men ons voor de naak
te werkelijkheid plaatsen. Welnu,
als het dan zoo is, laten dan ten min
ste de menschen, die er nog geloof
op nahouden, niet medewerken aan
het vergrooten der algemeene on
rust. Maar, zich nederleggen bij de
overweging, dat O. L. Heer ook nog
een woordje meespreekt en mis
schien de crisis wel gebruikt om de
opgeblazenheid der menschheid te
verminderen, berusten in het on
vermijdelijke en de overtuiging in
praktijk brengen, dat als wij allen
een paar standen te hoog hebben
Beleefd verzoeken wij onze
abonné’s het abonnementsgeld voor
het tweede halfjaar 1932, zijnde
fl 1.25, vóór 24 Juli a. s. te komen
voldoen of over te schrijven op
onze postrekening 154664.
Na dien dag wordt over het be
drag beschikt met 15 cent verhoo-
ging voor onkosten.
De Uitgever.
De publicatie van ’t rapport Wel
ter is wel geen donderslag bij helde
ren hemel maar de bliksem werpt
niettemin licht op het knekelveld
van dezen in armoede vervallen tijd.
Het is feitelijk van bijkomend be
lang, een bijkomend belang kan
echter een zéér groot belang zijn,
om te weten waar het gat in de pu
blieke schatkist mede gestopt moet
worden en wie dus de onmiddelijke
dupen zullen zijn want dupen
worden wij ten slotte toch allen en
dit wordt wel eens vergeten, de
hoofdzaak is dat duidelijk wordt ge
maakt, niet met vage algemeenhe
den maar met scherpe cijfers, dat
öok ons volk met sprongen tegelijk
naar lager welvaartspeil is gejaagd
■en dat het nog verder de helling af
zal gaan.
Nu kan men op verschillende wij
ze op de denkbeelden en voorstellen
reageereu. Men kan la mort sans
frase er over uitspreken en alles
eenvoudig afkeuren, men kan ook
practische overweging al gaat zij
ook niet geheel en al op zeggen,
zooals b.v. geschied is in De Neder
lander, dat wie deze wijze van be
zuiniging niet wil, tegelijk behoort
aan te geven hoe het dan wel moet.
Het postulaat: Hoe veeren te
plukken van een kalen kikker.
De belangstrijd intusschen is er.
Strijd van direct belanghebben
den en de indirectlgetroffenen; strijd
ook tusschen het nu en de verdere
toekomst.
Men kan bijvoorbeeld redeneeren
dat er nog geld genoeg „gehaald”
kan worden, zonder zich af te vra
gen hoe het gaan zal wanneer de
pot opgeteerd is.
In afwachting van wat de regee-
ring. die de verantwoording heeft te
«dragen, zal blijken te willen, gaan
wij ons niet mengen in den belan-
BAARLS
NIEUWS- EK ADVERTESTiEBLAD
