Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertoc en Omstreken
Dit blad verschijnt Zaterdags
Zaterdag 2 April 1932
28e Ja-rgang hlo 14
den
nalatenschap van
gierigaard*
Een sprookj esreis in
record-tijd*
De
DRUKKER UITGEVERS:
Prijzen der advertentie’e: Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Adrertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
de vorm van een omgekeerde uitge
trokken kies, waarvan één der wor
tels gebroken zou zijn.
Daar de omstreken der Rutshuru-
rivier (die tusschen twee vulkanen
ontspringt en uitloopt in het Edward-
meer), bevolkt waren met een bui
tengewoon dichte fauna, besloot
men, er de jachtreserve van den
Belgischen Congo van te maken,
die men dan Albert Park genoemd
heeft. Op onafzienbare vlakten zijn
daar heele kudde buffels, antilopen
en allerhande dieren van de familie
der dikhuiden, de er zich te goed
doen aag een min of meer zout gras,
waar ze erg opgesteld schijnen te
zijn. Men kent er een kudde die een
goede 6.000 antilopen omvat, van
gemiddelde grootte tot hetzelfde ras
behoorende.
Er is waarschijnlijk in heel Congo
geen rivier, waar men meer rinoce
rossen ontmoet, dan in de Rutshuru.
Deze beestjes, die er nu niet bepaald
vriendelijk uitzien, zijn het inder
daad ook allerminst en wil men den
stroom in prauwen oversteken, dan
is voorzichtigheid de boodschap.
Aan den mond van den Rutshuru,
bij het Edward-meer, wemelt het
van schitterende watervogels, ter-
wijls de vlakten verder nog bevolkt
zijn met leeuwen, luipaarden, hye
na’s, jakhalzen, om alleen maar de
voornaamste te noemen.
Men kan zich na deze opsomming
zonder al te veel moeite voorstellen
dat, dat de kolonisten in den tijd,
dat zij te voet deze streek van Ruts
huru tot Kabare moesten doortrek
ken, dikwijls in doodsgevaar ver
keerden. Daar men de dieren niet
in hokken kon stoppen, moest men
wel iets anders bedenken om de rei
zigers ’n nacht te beveiligen en zoo
kwam men op het ingenieuze idéé
om op enkele plaatsen reusachtige
kooien neer te zetten, zooals men ze
in circussen ziet, gemaakt van boom
stammen en die minstens vier meter
hoog waren, voor de reizigers, die
slechts door een klein deurtje naar
Dinnen konden. Zoo konden ze den
nacht tenminste rustig doorbrengen,
alleen maar omringd door gebrul,
gehuil, en wat dies meer zij. Maar
van de klauwen der dieren bevrijd.
Ten zuiden van deze vlakte begint
de rij der vulkanen, tusschen Ruts-
iuru en Goma, aan het Kivu-meer,
Een dezer zal de onverschrokken
monarch hoogstwaarschijnlijk be
stijgen, want bergen beklimmen is
Hij, die deze op het oogenblik
maakt, is koning Albert van België.
Woensdagavond 23 dezer, vertrok
deze reislustige regeerder uit Brussel
met den mailtrein via Bazel naar
Brïndisi, vanwaar een vliegtuin hem
'aan boord nam naar Egypte. Daar
neemt hij dan een hydroavion, dat
hem langs den Nijl in Noord-Congo
brengen zal, doel van de reis. De
afstand BrusselCongo wordt zoo
doende in zeven dagen afgelegd,
twee weken gunt de koning zich voor
een verblijf in de Kolonie, dan weer
zeven dagen voor de thuisreis en zoo
zal hij dan in een maand een reis
gemaakt hebben, waar die van Phi-
leas Poch, al ging ze om de wereld,
maar kinderspel bij is. Véél zullen
er in dezen tijd wel niet zijn, die zich
een dergelijke verplaatsing met hun
Paasch-vacantie zouden kunnen
permitteeren (de crisis, nietwaar!)
maar geen mensch zal het in zijn
hoofd halen, om het hem te misgun
nen, want als er iemand is, die het
verdient, dan is dit wel koning Al
bert, die heusch wel eens mag uit
rusten van de vermoeienissen van
een welgevulden „season”. Er kan
haast geen plechtigheid, galafeest,
opening van een tentoonstelling,
prijsuitdeeling of sportmanifestatie
zijn, of hij vëreert ze met zijn hooge
tegenwoordigheid, altijd een min
zaam woord voor elk der ontelbare
personen, die hem voorgesteld wor
den, overhebbende en blijkgevende,
drommels goed van alles op de hoog
te te zijn. En dit zijn dan nog maar
bijkomstigheden in den chaos der
enorme staatsbekommernissen van
den souverein.
De vorst gaat naar Congo met het
vooropgezette doel, een bezoek te
brengen aan het Nationaal Albert
Park, iets waartoe hij bij zijn vorige
reis door de kolonie geen tijd had
gohad. Dit Albert Park is gelegen
in het Noordelijk gedeelte van Kivu,
ten Noorden van Rutshuru en strekt
zich uit over nabije districten. De
uitgangsgedachte van de stichters
ervan was het beschermen der goril
la’s, die vooral woonden op de hel
lingen van zekere bergen in Kivu,
o.a. de Mikeno, de meest typische
is der zich daar bevindende acht vul
kanen. Deze berg, die meer dan
4000 meter hoog is en omkranst
wordt door een bamboewoud, heeft
Abonnementsgeld: fl.25 per half
jaar. (bij vooruitbetaling)
Zoolang men het abonnement niet
opaegt wordt men geacht abonné te
Maar wat zou er na zijn’dood van
haar worden? Een erfdeel had zij
van den rijken man niet te wachten;
hij had een naderen bloedverwant,
een zoon zijner zuster, den rijken
MrouwerStumpfuitde nabuurschap,
met wien de oude Hartman steeds
eensgezind geleefd had. De brouwer
bezocht twee malen ’s week den
ïieke, niet uit belangstelling, maar
óm te zien, hoever hij nog van het
bezit der nalatenschap was, en zoo
iwam hij dan met zijne echtgenoote
<>p het oogenblik dat de ziekte de
crisis scheen te bereiken.
De brouwer was een ruw en on
beschaafd man, brutaal omdat hij
ïenig vermogen had, en zich op zijn
geld alles liet voorstaan, zoo als
menschen doen, die van niet tot iet
zijn gekomen.
Toen de brouwer en zijne vrouw
het ziekbed van hun oom genaderd
waren, schenen zij zeer bedroefd te
zijn, en gaven hun leedwezen door
luide klachten te kennen. De zieke
lag hun spoedig het stilzwijgen op
door hen te kennen te geven, dat
zijne ongesteldheid niets te betee-
kenen had en dat hij binnen weinige
altijd zijn sport favori geweest.
Wat betreft de oevers van het Ki
vu-meer, deze kunnen, wat klimaa
aangaat, het beste met de Riviera
vergeleken worden. Het is er over
matig heet en daar het ’s nachts
vooral heel koel is, kan men er beter
slapen dan in menig ander deel van
Congo met meer tropisch klimaat.
Muskieten zijn er niet eens, evenmin
als de beruchte tsé-tsé muggen. Kro
kodillen zijn er totaal onbekend en
dot de flora wonderbaarlijk mooi is,
hbeft nauwelijks te worden gezegd.
Men ziet het, de streek die de ko-
njng van België bezoeken gaat, zou
wel het Eden van Afrika kunnen ge
noemd worden.
I Het zou niet uitgesloten zijn, dat
hijj bij zijn terugkomst de inrichters
d r Wereldtentoonstelling van Brus
sel in 1935 zou bewegen om er ook
een dierentuin bij te maken. Vincen
nes gaf immers al het voorbeeld en
het zou hier zeker een attractie te
meer vormen.
Een reis naar Congo als Paasch-
vacantie, Albert, wat benijden wij u.
-
dagen geheel beter zou zijn. De
brouwer trok een beteekenend ge
laat, alsof hij den oom niet geloofde,
maar hij wildet dat echter ntet doen
blijken; schijnbaar verheugd riep
hij uit: „Dat verheugt mij, oom! in
dien het waar is.... Gij gevoelt u dus
inderdaad beter?”
„O.... veel beter!ja! ja!
veel beter!steunde Hartman.
„Dan wensch ik u geluk!” voer de
brouwer voort en zag den patient
met een valschen lach aan. „Cij
hebt immers wel een doctor doen
roepen? En wat heeft die - gezegd?”
Hij komt alle dagen en hij schijnt
met mijn toestand zeer tevreden te
zijn, want hij schrijft mij medicijnen
meer voor, en verzekert mij, dat al
les goed gaat. Er ontbreken mij nog.
maar de krachten, maar die zullen
wel terug keeren!”
„Wij hebben u iets mede gebracht,
dat uwe krachten zal doen herstel
len, waarde oom,” zeide Therese,
de vrouw van den brouwer, „een
pot met versterkende soep en twee
fiesschen ouden wijn.” Zij zette een
en ander op een tafeltje nabij het
bed van den zieke.
Hartman zag met gierigen lust
naar hetgeen gebracht was, want het
uitzicht op het genot van een maal
tijd, die hem niets kostte en op een
glas wijn bovendien, deed hem
watertanden. Hij riep Emilie, wees
haar het geschenk, roemde de goed
heid van zijn neef en zijne nicht en
verzocht haar de soep spoedig warm
te tnaken. Emilie haastte zich om
aan den wensch des grijsaards te
voldoen.
De geur der soep vervulde den
zieke met een lust, die-* deed zien
hoe uitgehongerd het lichaam des
rijken mans was. Metgulzigen haast
had hij dan ook spoedig het bord, ge
vuld met de hem aangebodene spijs,
geledigd, en daarbij twee glazen
wijn gedronken.
De spijs en de wijn hadden de
levensgeesten des zieken eenigzins
opgewekt en hem in een betere
stemming gebracht. Hij richtte zich
met meer gemak op en een klein
roesje, door het gebruik van den on-
gewonen drank, deed zijne verglaas
de oogen van een nieuw leven schit
teren. Hij gaf zijn neef en zijne nicht
met stamelende woorden zijne er
kentelijkheid te kennen, drukte hun
ne handen, met de verzekering, dat
zij zich als waardige bloedverwanten
getoond hadden, dien hij zijn gerin-
BAARL’S
81 EBABÏEfflSTM
■VV-JBGJO. TC. 210333 JOTVG eSc ZOON
Msb.
