en Omstreken
^Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog
I
I
Zaterdag 18 Mei 1930
26 ste jaargang »c 20
Dit blad verschijnt Zaterdags
Reis naar Lourdes
Weduwenpensioen
AAN ELKE GEHUWDE VROUW!
Het foto-m VSterie I BSfcahlwerk” en hij keek vol belang-
I stelling naar de kleine fotografie,
10 I die aijn bezoeker voor hem op tafel
pakken heb!
OKUKKKK-UiTGKVKK
18 JUNI 1929.
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
Abonnementsgeld f 1.25 per half
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt worit men geacht abonné te
zijn.
Tenzij het overlijden het gevolg
is vaneen overkomen ongeval wordt
de rente niet toegekend indien de
verzekerde binnen drie jaar na het
sluiten der verzekering overlijdt.
4
Honderde lampen schitterden i
de verte. Nauwelijks waren we
aangekomen of alle portieren wer
den opengègooid en alles wemelde
door elkaar op het perron. Fran-
schen, Vlamingen en Hollanders,
allen zochten hetzelfde n. 1. water
Al gauw wisten we de waterkraan
staan. Hier maakte ik kennis met
een Dominicaner broeder, ’nvlaming
Deze zat in dezelfde wagon als wij.
Lang tijd hadden. Ai gauw riepen
de conducteurs: „envoiture!”
Toen ik weer in onze coupé kwam
lag mijn oom nog te snurken Ik
dacht bij mezelf: »Die slaapt noga!
rustig bij al die drukte Het verde
re stuk van den nacht is me lang
gevallen, je voelde de slaap en kon
niet slapen, maar aan alles komt
een einde, zoo ook aan dit Einde
lijk, eindelijk liet de zon zich
zien. Allen begroetten wij haar I
komst met vreugde Vandaag zou
den we in Lourdes aankomen. Vlug I
werd ’t morgengebed gebeden en I
ons gewasschen, (dit laatste mag er I
wel bijstaan) met zessen van één
flesch water en de dames moesten I
weer ’t meeste hebben, dat hoort I
toch zoo, is ’t niet??
Om 6.49 uur waren we in Bor- I
deaux Andere jaren hadden ze hier I
tijd om een H. Mis te hooren, ver- I
telde de oud Lourdesgangers. Maar I
in Thalheim, in zijn woning, Berg
weg No 56. En we hebben afgespro
ken, dat ik haar daar Zaterdagmid
dag om twee uur zal komen bezich
tigen.
De detective monsterde het stalen
runstwerk, dat aan de rechterhand,
niet ver van het venster stond.
Een prachtige brandkast. Ze-
rer Engelsch fabrikaat?
Integendeel. Fabrikaat uit on
ze eigen stad. Van Winterfeld en
L°hrberg.
Een prachtexemplaar.
Ja, lachte de directeur gevleid,
mijnheer Hahn zijn aandacht vi< 1 er
op, die was er verrukt van!
Ja, ja, knikte Herbert Porter,
terwijl hij de deur opende, ik be
grijp al dat deze brandkast de aan
dacht van mijnheer Hahn beeft ge
trokken
Else Hoffmann zat ongeduldig te
Hij gaf zijn
order aan den kellner op en liet zich
een gereserveerd tafeltje aanwijzen
zijn, deden denken aan schrijftafel
of collegezaal, maar de gezonde
kleur van dit gezicht logenstrafte
op het eerste gezicht de gedachte
aan een studeerkamerleven.
Ik zie... begon Herbert Porter
langzaam.
De directeur ontwaakte als uit
een droom.
Neemt u me niet kwalijk...
U wilde weten wat het doel van het
bezoek van dien mijnheer was. Ik
heb geen reden om daarover niet
openhartig te zijn. Kort en goed:
die mijnheer kwam bij mij om mij
drieduizend mark te brengen.
Drieduizend mark, herhaalde
de detective kalm, maar toch met
een flits van verbazing in zijn koele
grijze oogen. Mag ik misschien
ook vragen, waarvoor hij dat geld
heeft betaald?
Zeker moogt u dat weten. Die
mijnheer is uitvinder van een een- Wachten in de eetzaal, tnen Herbert
tnfuge, waarop reeds patent is ge- porter binnenkwam,
nomen en waarvoor ik een aanbe-
geleerde veling zou geven. De machine staat
vragen,
De directeur wendde zijn oogen
van de foto op het groene blad van
zijn schrijftafel af en keek op. Zijn
oogen gleden over de hooge gestal
te van den vreemdeling, die, de han
den in de zakken van zijn langen
ulsfer, onverschillig tegenover hem
stond met een gezicht, waarin geen
8Pier vertrok. Een oogenblik leek
lende overtuiging gegeven, dat het bet alsof de directeur aarzelde ant-
woord te geven. Weer keek hij naar
eiliger bet ondoorgrondelijke gezicht tegen-
1- t 1 1 v -j was moeilijk uit te
maken welk beroep dezen man uit-
jy oefende Dat was het lichaam van
I een getraind sportman... met den
Ja, zei de heer Dornstein, de kop van een diplomaat erop. De
directeur van de Machinefabriek oogen konden die van een
grime zich ’t eerst
begaven om O. L. Vrouw te bedan-
ken voor de voorspoedige reis. j
Het zou schitterend zijn als die
mogelijkheid bestond. Het zou een
groote geruststelling zijn voor me
nige jonge weduwe bij het overlij
den van den haar zoo dierbaren
echtgenoot, de zekerheid te hebben
gangen Landschep d -.t haar thans tenminste van Rijks
wege pensioen wordt uitbetaald.
Nu, de mogelijkheid om |zich bij
het Rijk te verzekeren voor een
wekelijksche rente uit te keeren na
het overlijden aan zijn echtgenoote,
is thans voor iedere Rijksingezetene
opengesteld.
De daartoe noodige uitbreiding
der verzekeringsmogelijkheden is
opgenomen in de Ouderdomswet
1919 en deze bepaling is op 1 April
1930 in werking getreden.
Elke Rijksingezetene beneden den
leeftijd van 60 jaar kan zich nu bij
den Raad van Arbeid verzekeren
voor een rente van f. 1— tot en
met f 10. per week, uit te betalen
na zijn overlijden aan zijne echtcre-
noote B
m op ons
--1 rijden
waren we aan ons hotel. Hier zou
den we ons tijdens het verblijf huis
vestten. Met vieren op een kamer
en met tweeën in een bed. Nog een andere ze er belangHike
imsTcT’^eeXf r?®1* is in de wet °P de ™jiil-
X: 1 ^gebracht
Degenen, die een lijfrenteverze-
j kering wenschen te sluiten, ingaan-
de op een leeftijd in volle jaren ge-
i legen tusschen de 55 en 65 jaar,
voor een rente van f. 3 tot en
I met f. 20 per week, kunnen dit
j thans doen onder voorwaarde, dat
aan hunne nabestaanden in dien zij
voor het bereiken van den rente-
leeftijd komen te overlijden, het
totaal bedrag der betaalde premiën
verminderd met een jaarpremie
wordt terugbetaald.
Under deze voor waarden is men
dus bij het sluiten van de verzeke
ring er zeker van dat men of pensi
oen krijgt of bij vooroverlijden
bijna het totaal bedrag der betaalde
premie wordt terugbetaald.
Een verzekering eu spaarbank in
één vorm!
Van deze gewijzigde verzekeringz
voorwaarden kunnen degenen, die
na 1 September 1923 een vrijwillige
Ouderdoms verzekering gesloten
hebben alsnog profiteeren indien zij
voor 1 April 1931 aan den Raad van
Arbeid den wensch kenbaar maken
hunne verzekering in den gewijzig-
den vorm te willen omzetten. Ieder
die belang stelt in een vrijwillige
ouderdomsverzekering en of eene
dit jaar was daar geen tijd voor. We lukkig stond buiten de tram
passeerden hier ook deGarrone, de te wachten. Na vijf minuten
voornaamste wijnstreek der wereld
en Bordeaux is de eerste wijnhave.
Eindelijk naderden we het doel on-
lu zerreis. M’n oom strekte zich uit
er J °P de bank om wat te rusten, ik
volgde zijn voorbeeld maar toen ik
hoorde dat de bergen in zicht kwa-
men kon ik niet blijven liggen. Al
gauw had ik een goed plaatsje aan
het raam veroverd. En ja, werkelijk
daar heel in de verte staken de don
kere bergen scherp af tegen den
blauwen hemel. Op sommige top
pen kon men sneeuw onderscheiden.
De tijd kroop voorbij. Eindelijk was
’t twaalf uur, Voor ’t laatst werd er
I gegeten en daarna alles bij elkaar
I gepakt. Verschillende lofzangen
I werden er
was verrukkelijk schoon. Aan beide
zijden lagen wijnhoven tegen de
hellingen der heuvels. Hier en daar
werkten sproeiwerktuigen en zagen
we kleine watertorens. En daar diep
in een dal, baande de Gave zich met
woest geweld een weg tusschen de
rotsblokken door. De Massabieille
rots kwam in zicht. Het Magnificat
werd aangeheven. Nog nooit heb ik
zooiets verhevens in me gevoeld als
toenik deze rots zag. De plaats te
zien waar O. L. Vrouw tot achttien
maal toe verschenen is aan een een
voudig meisje Bernadette. Om
12.48 uur waren we aan het station
te Lourdes ’t perron stond vol zie
kenwagentjes. Vlug stapten we uit,
wel zorgende niets te vergeten- Ge-
Ik zou er niet aan gedacht I kad gel.egd, Dien mijnheer ken
hebben, daar zoo lichtzinnig mee I *8 dezelfde, die gisteren bij
om te springen! De foto zit veilig I mi-> was-
en wel in mijn portefeuille. I Herbert Porter knikte.
Maar waarom hebt u dan dat I ket indiscreet te vragen,
stukje papier te voorschijn gehaald? I wa^ d°ei van zijn bezoek was? i
Och, ik ben een goedaardig I directeur wendde zijn oogen
mensch. Waarom zou die man, die I van de. ^°.t° °P. ke* groene blad van 1
zoo wanhopig veel moeite deed om
voor dronken door te gaan, steeds
veroordeeld zijn geweest om mij te
volgen? De arme vent zag bleek van
vermoeiheidl Nu kan hij rustig naar
bed gaan Voor dezen eenen nacht
tenminste heb ik hem de geruststel-
1 J A
gevaarlijke document van den aard
bodem verdwenen is. Hoe vc„ö_
hij zich voelt, hoe eerder ik hem te over bem; het
BAARL’S
1HMS- M ADVERTENTIEBLAD
8=>-KC -*X T IX/t l-r,
e>'"b 6'-6'J,uu, 11VI
I
