Weekblad voor Baarle-Nassiu-Hertog en Omstreken
Aan onze AMné’s.
HARIE-ROSE
De heer „Bijna“
Bekendmakingen’
26 ste jamjaisg lu 4
Zaterdag 25 Jan. 1930.
Dit blad ver schijnt Zaterdags
De Uitgever.
donker
hij het lichte vaartuig. Een gewel-
Zc
opz€
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
Bestrijding Bastaard - Satijnvlinder.
Daar het tweede .m ij aar 1929
ten einde is, verzoeken wij beleeid
onze abonné’s, die ons blad per post
ontvangen, het abonnementsgeld
voor het eerste halfjaar 1930, zijnde
fl 1.25 voor 26 Januari ’30 te ko
men voldoen, Na dezen datum wordt
dit bedrag opgehaald met 15 centen
onkosten
kenden maalstroom, terwijl de in
zittenden er uit geslingerd werden
Slechts bedacht op de redding
van hun eigen leven, zwommen de
brave Karl en de vier Maleiers zoo
snel mogelijk naar den oever, ter
wijl ze hun meesteres en den hul-
peloozen Duitscher smadelijk in
den steek lieten. Vergeefs had Ma-
rie-Rose getracht Karl Fels op te
houden. De kracht van den stoot
was te geweldig geweest. Hij ont
glipte aan haar handen en zonk.
Voor nog de laffe bemanning van
de boot den oever bereikt had, was
de windvlaag voorbij gesuisd en
Abonnementsgeld f 1.25 per. half
m,r. (bij vooruit betaling)
g men het 'abonnement niet
orlt men geacht abonné te
27
Nauwelijks tien minuten had de
tocht geduurd, toen Marie-Rose de
boot op het strand liet loopen
„Sawa, houd de boot vast De an
deren komen mee!” beval ze, er uit
springend, en dadelijk daarop ston
den ze op de plaats des onheils.
Een ijskoude rilling voer Marie-
Rose door de leden, toen ze den ge
liefden vriend nog precies in dezelf
de houding op den grond zag lig
gen. Het zachte, verschrikte fluiste
ren van de mannen, brak ze echter
snel af met een kort, krachtig bevel
den gevallene op te beuren en in de
bootte dragen. Maar eerst ging ze
op het steunende paard af en maak
te door een schot uit haar zakrevol-
ver aan het lijden van het arme dier
©en einde. Langzaam liepen de vier
dragers door de struiken, terwijl
Marie Rose zelf Karl Fels’ hoofd
ondersteunde, tot ze de boot bereik
ten, waarin hij voorzichtig werd
neergelegd.
zijn hem al tij d voor. Zoo zou hij
b.v. bijna een ongeloofelijke pracht-
betrekking of een belangwekkende
opdracht hebben gekregen, maar
onder de bergen sollicitatiebrieven
is juist natuurlijk de zijne zoekge
raakt. Tei wijl hij dat zegt, houdt
hij angstvallig zijn hand op den zak
waaruit een verraderlijk wit papier
randje steekt. Hij heeft zijn brief
niet gepost om de illusie niet te ver
liezen, dat hij bijna in aanmerking
zou zijn gekomen.
De wonderlijkste avonturen heeft
hij bijna meegemaakt, de stoutmoe
dat hij bijna drie klassen heeft moe- digste daden heeft hij bijna gedaan.
.knaar een
lintje, dat hij ieder jaar vpwLu-w d^khaa’’ zijn,
met stelligheid verhoopt, maar even
stellig slechts bijna verwerft. Hij
voelt zich miskend en beleegdigd,
indien men zijn grootheid in twijfel
durft te trekken, want hij acht
zich de evenknie van alle kopstuk
ken der wereld, met wien hij bijna
alles gemeen heeft. Hij bewijst dat
door hen met een groote vrijmoe
digheid te becritiseeren, al is hij uit
zelfbehoud wel zoo ve,standig, hen
niet geheel en al van hun voetstuk
tesleepen. Hij kan dat te vrijmoe
drinken, maar zijn eigen vrees was
veel te groot, dan dat bij hun te
hulp zou zijn gekomen
Daar, plotseling dook een
hoofd op! Een blond ernaast! Een
arm strekte zich omhoog. Wild
zweepte de hand het water. En
weerachrilde de gillende roep om
hulp aan zijn oor.
Marie-Rose was Karl Fels uage-
doken. Ze had hem gegrepen en
met bovenmeiischelijke inspanning
maar om hem
en aan land te brengen,
haar kracht niet groot genoeg.
aam trok
het punt baar bewustzijn te verlie
zen, maar de zucht tot zelfbehoud,
die in ieder menseb woont, deed
haar nogmaals ein vertwijfelde po
ging doen, om zich omhoog te wer
ken En het gelukte. Maar om hulp
roepen kon ze niét meer Als er nu
geen redding naderde, waren ze
beiden des doods!
Daar, op het laatste oogeublik,
toen ze al weer begon te zinken,
werd ze door een krachtigen arm
Gij allen kent den heer «Bijna”.
Ja zelfs, zijt gij door omstandigheden
misschien gedwongen eenigszins met
hem «bevriend” te zijn. Een schande
is dat niet, want de heer «Bijna” is
een uiterst correct mensch, al ia Lij
ook vervelend- Ofschoon hij natuur
lijk niet heilig is, daar heiligheid
een hem onaangename volstrektheid
vereischt, bezit hij toch de gave der
bilocatie, d.w.z de gave om op twee
verschillende plaatsen tegelijkertijd
aanwezig te zijn in duizendvoudige
mate, zoodat men bij hem juister
van millocatie zou kunnen spreken.
De heer Bijna” is het wandelend
kleinste gemeene veelvoud van de
massa der zichzelf overschattende
maar niettemin weinig belangrijke
doorsnee-menschen. Men vindt hem
Met haastige slagen roeiden ze
terug. Ze moesten zich zooveel mo
gelijk haasten. De onweerswolk was
in de laatste minuten met onrustba
rende snelheidgomhoog gestegen en
naderde in den vorm van een reus
achtig hoefijzer, waarvan de heele
wolkenmassa in snelle werveling om
zichzelf draaide. Het was een zoo
genaamde boogwind, die kwam op
zetten, een van de gevaarlijkste
windstooten, omdat ze heel plotse
ling en met ontzettende kracht op
treden.
Er klonk door de lucht een luid
angstwekkend huilen en bruisen,
en over de oppervlakte van het
water, die tot nu glad was, stoof
een grauw-witte massa. Dat was de
tot schuim opgezweepte zee.
Marie-Rose zag het dreigende ge
vaar en stuurde naar het strand,
terwijl ze de roeiers toeriep zich tot
het uiterste in te spannen. Maar de
windvlaag was sneller dan de boot.
in alle rangen en standen, in alle Hij zou bijna de auteur geweest djger doen, omdat hij toch nooit
beroepen en vakken. Hij is de droo- zijn van de laatste succes-roman, niet hen persoonhik in aanraking
mer van wat hij had kunnen wor- j indien niet een ander hem voor wa- z*d komen, ook al heelt hij, zooals
den, indien hij niettoevallig geweest j re geweest en het boek niet geschre- van zelf spreekt, verschillende van
ware degene, die hij nu eenmaal is. j ven had, dat hij bijna zou hebben
De heer «Bijna” is natuurlijk ge-i geschreven. Hij is een pechvogel,
boren zooals alle andere menschen- de goede heer Bijna, alle anderen
kinderen, maar hij verklaart u met
een van zelfontroering bevende stem
dat hij vóór zijn eerste verjaardag
«bijna” gestorven is tengevolge van
een misdadige slordigheid van de
baker, die hem de sleutel van de
provisiekast inplaats van de fopspeen
in den mond stak. Beleefdheidshalve
laat ge natuurlijk in het midden, of
dit «bijna” gezegend, dan wel ge
vloekt moet worden
Hij vertelt u met veel ophef, dat
hij op school bijna alle eerste prij
zen in de wacht sleepte, maar waakt
er angstvallig voor u te verzwijgen,
-J ~-J------- '-Ï' -
ten doubleeren Dit is geen bewuste Zijn knoopsgat hongert
oneerlijkheid van hem, o neen, want
hij verhaalt dit zóo vaak en tegen
zóo velen, dat hij het «bijna” zelf
gelooft.
Wanneer hij op reis moet, en op
het laatste moment een stampvolle
coupé binnentuimelt, snakt hij tus-
schen twee fluitende ademstooten in
dat hij den trein bijna had gemiat.
Rolt de laatste wagen het perron
langs, wanneer hij uit den tunnel
komt gestormd, dan zucht hij ge
laten en tevreden, dat hij hem bijna
had gehaald
hen herhaaldelijk bijna ontmoet.
Gebeurt er een ongeluk mi t de
tram, dan heeft hij uittei aard in de
voorgaande of in de volgende geze
ten, terwijl hij eigenlijk de bewuste
had moeten halen.
Zoo leeft de goede lieer «Bijna”
in een fantastische egocentrische
wereld van de ro mn ijkste, de ver
leidelijkste, de belangrijkste bijna-
mogelijkheden, en maakt u met aan
doénlijk vertrouwen er deelgenoot
van. Hij bereikt niets, en zal nooit
iets bereiken, omdat hij daardoor
zijn bijua-bestaansrecht zou ver
liezen.
Indien® gij hem morgen tegen
komt en hij groet u niet, tien tegen
een, dat hij u bijna niet gezien heeft.
En daarvoor kunt ge hem dan toch
---
omhooggetrokken;
te houden
was
de j Het zware,, roerlooze lid
oppervlak van de zee werd snel haar weer naar beneden. Ze was
weer glad. Op hetzelfde oogenblik
dat Karl grond onder de voeten
voelde en wadend aan land trachtte
te komen, hoorde hij achter zich
het gillende roepen van Marie-Rose:
«Karl! Sawa! Help!” En toen hij
zich omkeerde, zag hij zijn jongs
meesteres onderduiken. Met knik-
Tien meter van het land af, bereikte kende knieën bleef hij staan en
i i .lil-- sfcaar(je naar de plaats des onheils.
dige stoot! en gekenterd dreef het Hij rilde bij de gedachte, dat die
met de kiel naar boven in den ko- beiden daar zouden moeten ver-
BAARL'S
NIEUWS- ES ADVERTENTIEBL
OKUKKKE li l GKVKK
Het Gemeentebestuur acht het. wegens
bet veel voo'komen vun iiesren der bas-
taard-ssiijuvliüders, uoo lzak< lijk, dat er
zoo spoedig mogtdijk werk gemaakt
wordt van het vernietigen der lupsen-
nesten die thans, vooral in fruitboomeu
en ander houtgewas te vinden zijn.
Wat. men op het eerste gezien' voor
e< n paar vei schrompelde bladeren houdt
I
