ft
Aan onze Abonné’s.
Weekblad voor Baarle-Nassaii-Hertog en Omstreken
Hi
I
De mensch met klachten.
T1ARIE-ROSE
Zaterdag 18 Jan. 1930.
26 ste jaargang fco 3
Dit blad verschijnt Zaterdags
De werkeloosheid in
Amerika.
De Uitgever.
j
OK UKKKK L 1T ilt V i<
O£C J OJWG-JB.a.TJBa.'HEÏ*?!»
Zelf houdt hij zich intusschen
ledig met het schrijven van
na op de iichtei beenen
trachtte, volkomen uit het oog ver-
Abonnementsgeld f 1.25 perjhalf
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
zijn.
Midden op den weg lag met ge
broken voorpoot de hengst, die
steunend vergeefs trachtte, zich op
te richten, en op een paar pas af
stand terzijde naast een boomstam
Karl Fels languit gestrekt op den
rug, bleek, met gesloten oogen en
rood schuim op de lippen.
Met een sprong was Marie-Rose
van het paard en snelde naar den
verongelukte Geen geluid kwam
over baarlippen, terwijl ze met be-
Het uitgebreide legioen der onte
vredenen, dat overal kampeert, zou
in de Capuaansche weelde van zijn
kanker partijtjes verstikken, wan
neer het geen aanvoerders had. De
ze aanvoerders zijn de menschen
met klachten. Zij vormen een geheèi
apart menschensoort. Zij hebben
iets eigens over zich dat andere
menschen niet hebben. Zelf al kla
gen zij bij uitzondering eens niet,
dan toch nog laat hun heele hou
ding, hun hecht gebaar duidelijk
zien, dat zij menschen met klachten
zijn. Zooals een bakker wit is en
een schoorsteenveger zwart, zoo is
de mensch met klachten geteekent
loor een moreele grijsheid, die hem
gestadig overschaduwd.
Als een mensch met klachten een
26
Langzaam wendde ze haar hoofd
naar hem om. Maar haar oogen ke
ken langs hem heen, toen ze ant
woordde: „Dus op onze goede
vriendschap’ Op het laatste woord
legde bijzonder den klemtoon. Toen
knikte ze haar begeleider toe en
dreef den vos tot verder gaan aan.
Aan den horizon was een donkere
onweerswolk opgestegen, en een
zacht gerommel klonk uit de verte
over de zee.
Zullen we niet liever omkeeren?
vroeg Karl Fels op de wolk wijzend,
die langzaam hooger schoof.
Ja! antwoordde Mari ’Rose. Maar
ik wil u wat voorstellen: We rijden
om het hardst; u door het bosch en
ik langs het strand. Wie het eerst
aankomt mag de ander om iets
vragen Zullen we?
Nu keek ze Fels vol in het gezicht
en een wonderbaar licht straalde uit
haar oogen, terwijl een zegenend
lachje over haar gezicht vloog.
Een smal voetpad voerde over
den stéenachtigen grond steil om
hoog naar den tuin en het huis.
Terwijl ze de noodige voorzich
café komt binnenstappen, doet hij tè bespeuren.
dat anders dan een mensch zonder Zelf houdt hij zich intusschen ou-
T, klachten. Hij doet het gewichtiger, ’edig met het schrijven van ingezon-
Daar het tweede ia jaai meer zelfbewust. Men zietdat hij den stukken aan alle bladen, onder
ten einde is, verzoeken wij beleefd zich komt verluchten- Het lukt hem den.titel »Hoe lang nog” of „Wat
onze abonné’s, die ons blad per post j nooit heelemaal zich tot het laatste Moet men daarvan denken”. Is hij
ontvangen
voor 1
fl 1.25 voor 19 Januari
men voldoen, Na dezen datum wordt
dit bedrag opgehaald met 15 centen
onkosten
Hijgend en snuivend, in korte spron-
gen met rukken springend en klau- j
terend, nam de vos de hindernis.
Daar was. de hoogte bereikt, en
dwars door den tuin ging het verder Darling met haar naar den uitgang
in razende snelheid. en langs den boschweg, tot een ge-
Twee stalknechts en een bediende weldige ruk aan den gebitstang hem
schoten toe, toen hun jonge meeste- plotseling bij
res het dampende, met schuim be- dwong,
spatte paard op de plaats tot staan i
bracht; maar Marie Rose verroerde
zich niet in het zadel. Ze had ge
wonnen enkon vragen, wat ze
wilde. Als hij nu kwam Een
zalig gelukkig lachje verhelderde
haar gezicht. Haar borst ging op
en neer, en uit de halfgeopende
van een treinconducteur”, of wan-
als „verregaande karakterloosheid”
Op den duur is de man met klach
ten tot alles in staat. De minister is
dan niet goed genoeg meer. Hij gaat
gedurig „hooger op” met zijnklach-
teu. En zoodoende stijgt de man
met klachten in welbehagen bij zich
zelf.
Hij wordt natuurlijk nooit ver
hoord, maar smaakt daardoor juist
het onophoudelijk genoegen van te
kunnen klagen.
zadigd. En hij klaagt.
De 1
doorgaans geen uitgebreid repertoire gehucht gaat:
Hij klaagt bijvoorbeeld over do
spoorwegen. Dat de treinen haast
altijd te laat zijn tegenwoordig. Dat
je er echter niet opaan kunt. Laatst
was hij in Breda twintig seconden te
laat (de mensch met klachten is
gaarne precies) en toén was de
trein net weg. Dat de coupé’s zoo
verhit zijn. Dat je echter soms een
kou lijdt, waarvan de aauwezigen
geen idee hebben. Dat de couduc-
tours brutaal zijn zooals nergens in "telt hij in een aparten ^pen brief
Europa. En zoo verder Of hij klaagt
over het weer. Of over de malaise.
Ofwel over de jeugd van tegenwoor
dig, over de belastingen. En hij
klaagt altijd over het personeel.
Ten lange laatste beloofd hij dan
aan zijn gehoor: „er werk van te
zullen maken”. Als hij deze belofte
hield zou de mensch met klachten
drie secretarissen noodig hebben
om te schrijven naar de directie’s
der diverse ondernemingen, waar
over hij reden tot klachten meent
U hebt zeker al iets bedacht? riep
Fels, haar verwonderd aaukijkend.
Ja zeker, antwoordde Marie Rose
Ik wil ook in ieder geval winnen.
Rijdt u maar dwars door de strui
ken, dan komt u dadelijk op den
boschweg; en als u daar bent, roept
u, voorwaarts. Maar pas op, de
weg is hobbelig.
Geeft niets, antwoordde Fels,
terwijl hij het paard door de strui
ken stuurde. Ik weet ook al iets,
riep hij over zijn schouder, eti da
delijk daarop klonk uit het bosch
zijn luid: „Voorwaarts!”
Een klap met de tong deed Dar
ling vooruitspringen en als een pijl
uit den boog vloog hij voort met
zijn lichten last.
Go on, darling! Het komt er op
aan, riep Marie Rose en raakte hem
even met de zweep En gehoorzaam
suisde het edele dier in vliegende
galop heen. De hoeven verslonden
formeel den zandgrond onder zich, „„..g,.r
die in wolken achter hen opstoof. 1 lippen kwam stootsgewijze de adem
Nu was het einde van het strand Als geboeid hingen haar cogen aan
bereikt, daar, waar de klip ver in de groote poort, waardoor Karl
zee uitstak. Fels moest binnenrijden, en inge-
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s (dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
Het werkloozencijfer meer
dan 3 000.000
Mr. William Green, president van
de American Federation of Labour,
schat het aantal werkeloozen in de
Vereenigde Staten op 3 000.000,
en hij vraagt het b< stuur der fede
ratie een nationaal onderzoek naar
het probleemiu te stellen, inde hoop
dat dit tot een oplossing zal leiden,
aldus de Msb.
Volgens mr Green vasdearbeids
toestand iu de Ver. Staten reeds
ernstig tijdens de jongste krach op
effectenbeurs. Sinds dien is hij nog
verergerd.
De voornaamste oorzaak is, naar
zijn oordeel, gelegen in de machi
nerieën en de massaproductie. In de
bioscoop-industrie brengen de „tal-
kies” met haar fp” mu
ziek ontreddering. Mr Green voor
ziet ’n tijd, waarin schouwburg-
musici niet meer gevraagd zullen
worden
Zijn schatting van 3.000 000 werk-
loozen berust grootendeels op gis
sing, maar algemeen neemt men aan
dat het cijfer eer te laag dan te hoog
is. (In verhouding tot de bevolking
is het in ieder geval lager dan der
bijna 11/2 millioen werkloozen in
Engeland).
Volledige en betrouwbare werk-
spannen luisterde ze of ze den dreu
nende galop van den naderenden
hengst ook hoorde.
i Doch seconde na seconde verliep,
tigheid, die ze anders steeds be-I Alles bleef stil. En plotseling over-
s viel haar een namelooze angst en
loor, dreef Marie Rose haar Darling i de zekerheid: hij is verongelukt!
met zweep en sporen den ^berg op. Doodsbleek werden haar wangen en
ze wankelde in het zadel. Een stal
knecht sprong toe om haar te hel
pen afstijgen, maar ze had zich al
hersteld. De volgende seconde stoof
„Hoe lang nog” of
mgen, het abonnementsgeld Hoe zich te verluchten, maar als hij J dramatisch aangelegd, wat nog al
het eerste halfjaar 1930, zijnde j bijval onder het gehoor vindt, komt eons voorkomt, dan zijn de titels zij-
k rnnr IQ Tannari ’30 te kn- er een bÜ“a vroolijke glans in zijn nor stukken aangedikt. We krijgen
oogen. zijn lippen glimlachen vei- 5 dan „Schandelijk machtsmisbruik
roldoen, Na dezen datum wordt hij Vbingf yan eQn treinconducteur”, of wan-
mensch met klachten heeft neer het over een wethouder in een
„Een vijand van de
de volkswelvaart” ofwel „Gebrek aan
verantwoordelijkheidsgevoel”. Dit
laatste vooral is gezocht.
De mensch met klachten is niet
vatbaar voor humor op het stuk zij-
er ergernis. Hij duldt niet, dat er
grapjes worden gemaakt, met zulke
ernstige zaken als die, welke zijn
aandacht bezighouden. Hij kan er
cok niet tegen datiemand „het min
eer zwaar inziet” dan hij Zooiets
BAARL’S
IMS- M
"■"-r^iiwiwr nr r--'TiTriMBiH—11 |p*www|miiiiiib rmiwi
rrrim—runimr-mTiijj ifnaa; '•"'liliinji [■■■■u j_n i— TiTirnnn
