n HEL
r
I
HARIE-ROSE
Weekblad, voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
;e
10!
25 ste jaargang Wo 50
Zaterdag? Dec. 1929.
Dit blad verschijnt Zaterdags
Louis Pasteur II.
half
geacht abonné te
IJ-
5
’t gaat.
LB
ver-
voort.
AB
ilic
RL
toe, zijn eigen
Dat is me nog
er
Abonnementsgeld f 1.25 per
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men l
zijn.
wat op leugens schreef, over het onsociale
en immoreele Zuiden, en andere
zeker van zich zelf zijnde leiders,
harde noten te kraken gaf.
Professor Bonger verwacht ver-
socialisme. Dat nu is een utopie.
Alleen de godsdienst kan
redding brengen, de godsdienst, die
offeren, beheerschen, berusten leert.
Wanneer de mensch de eeuwige l 1
goederen niet ziet, zal zijn ziel zoo
vervuld worden van het tijdelijke,
dat hij hier alleen voor leeft, en dan
zal de begeerte grooter worden, wijl
men dan van van het leven moet
plukken, wat er van te plukken
valt; allen zullen hun best doen, het
leven als een citroen uit te knijpen,
om zoovee' mogelijk goud sap op te
vangen, waarvoor men genot kan
koopen. De begeerte zal er ook toe
voeren, anderen als ’n citroen uit te
knijpen en de sociale ellende wordt
door het materialisme hier be
doeld als mamonisme gevoerd,
waar de^massa in' pauperisme zal
crepeeren, terwijl enkelen op den
krater van rampzaligheid hun doo
20
Rusteloos heen en weerloopend
overwoog Fels alle mogelijkheden,
om het schip los te krijgen, en
vluchtig kwam de gedachte bij hem
op, dat de Pinguin dan naar Sydney
in het dok moest, en of hij daar Ma
rie Rose weer zou zien?
Marie Rose! Had ze zijn
brief uit New-York gekregen? Meer
dan een half jaar was verloopen
sedert dien vreeselijke nacht in het
brandende hotel.
Het leek hem een eeuwigheid.
Maar dat was nu immers allemaal
bijzaak: als het maar gelukte om
den Pinguin” los te maken
Doch hoe hij ook nad.acht.hij kon
geen uitweg vinden.
Reeds week de nacht voor de
■chemering.
In het zenith nam de hemel een
lichtere kleur aan die vlug overging
in helder rood tegelijkertijd ging de
wind liggen en de zee werd spiegel
glad.
Uit de kajuit klonk de schel van
den commandant, en dadel ijk daarop
meldde de wacht.
De kapitein verwacht u.
soort had ontdekt, zocht hij naar de
middelen om die onschadelijk te
kunnen maken, wanneer ze in het
lichaam van mensch of dier ver
woestingen zouden aanrichten. Dik
wijls is hij daarin geslaagd, zoodat
vele menschenlevens door hem ge
red zijn, en hij kan in den volsten
zin des woords een weldeener der
menschheid genoemd worden Niet
elleen de hondsdolheid en de zijde
rupsenziekten heeft Pasteur met
veel socces bestreden: ook tegen
andere kwalen en plagen heeft hij
met succes den strijd aangebonden.
In Pasteurs tijd was het miltvuur
onder het vee een ware ramp voor
de landbouwende bevolking. Hon
derden koeien en schapen werden
door deze vreeselijke ziekte aange
tast, die bijna allen ten gronde gin-
gen, omdat er geen middelen bekend
waren om deze kwaal met succes te
bestrijden. Dikwijls gebeurde het,
dat boeren hun geheel en veestapel
verloren, waardoor in. dien tijd
menigeen aan lager wal is geraakt.
Het was alweer Pasteur die door
zijn wetenschap vrijwel een einde
wist te maken aan deze besmette
lijke ziekte, waaidoorde landbouw
en de veeteelt zich beter kon ont
wikkelen en wellicht van den onder
gang gered werden.
Pasteur stierf in 1895 op 73 jarige
leeftijd. Hij is zijn geheele leven le
nig geblevig een bescheiden persoon
die altijd als een geloovig Christen
heeft geleefd.
Aldus schreef het ook de socialis-
tische professor Bonger in een arti
kei in „Het Volk”, waarin hij de
Vroeger spaarden de menschen j keukenmeideneconoom van dit blad,
en kochten dan wat. de heer Matbysen die zulke leelijke
Tegenwoordig koopen ze 1
afbetaling, moeten geregeld veel
dokken en houden daardoor steeds 1
te weinig over, Lebben altijd schuld,
kunnen dus niet sparen voor zich
zelf, maar sparen wel voor de leve
ranciers, die ze, om ’t risico en ’t
gemak, met Loog procent boven op
de prijzen hun goederen rijkekelijk
laten betalen.
Gaat het zelfrespect zoo verloren,
ook het zedelijk besef wordt onder-
mijnd: men koopt meer dan men
betalen kan en maakt al te makke
lijk schulden, wat vaak tot verkeer
de practijken leidt.
De socialistische regel: „begeerte
heeft ons aangeraakt”, wordt tot
werkelijkheid; men wil steeds meer,
met ’t beste is men nog niet tevre
den. Vroeger waren de menschen
met weinig gelukkig, nu nog niet
met’n radio, bioscoop, mooie klee-
ren en auto.
Wil de mensch uit deze ellende,
dan moet hij z’n begeerte Jeeren be
heerschen, een vaste levensstandaard
maken, oog hebben voor hoogere
waarden
dendans rond het gouden kalf zullen
dollen, tot ze ook storten in de hel
van ellende reeds hier op aarde.
De geleerde Pasteur bleef zijn ge
heele leven een zeer eenvoudig en
braaf mensch. Hij is geworden de
weldoener van zijn vaderland, van
--- de industrie, van de landbouwers,
betering van deze miseredo«f ja> vajl de geheele menschheid. Pas
ij teur bet °°k gew0e8t die de men-
schen heelt geleerd, dat door ver-
hitting van melk de ziektekiemen er
in worden gedood, waardoor de
j melk duurzamer wordt en ze dus
I langer kan bewaard blijven Deze
behandeling heet nog naar hem
„past euriseeren”, welke naam men
te zijner eer heeft behouden tot nu
toe. Heden ten dage wordt het pas-
teuriseeren op groote schaal toege-
past.
Z- >als bekend is, kunnen de bac
terién, de microben de verschrik
kelijkste ziekten veroorzaken, die
besmettelijk zijn en van den eenen
mensch op den anderen, van het
eene dier op het andere kunnen
overgaan. Het is vooral op dit gebied
dat Pasteur zijn diepgaande studiën
heeft gemaakt. Zoodra hij een of
andere verderfbrengende bacterie-
Er is geen andere uitweg. Of weet
u er een?
Fels ontkende.
Dus! zei kapitein Herbert. Dan
doen we ’t zoo. Mooi is weliswaar
wat anders, maar
Drommels nog
schip ontwapenen!
nooit overkomen! Liever lag ik
naast op den grond!
Hij balde zijn vuist en staarde
door het zij venster naar buiten.
Zouden we niet beter de takelage
weg kunnen werpen? meende Fels
na een oogenblik nadenken.
Nee besliste de commandant. Die
hebben we misschien nog noodig
het geschut vonrloopig niet
Een oogenblik nog, kapitein, riep
Fels.
Bremer, hoeveel water hebben
we aan den spiegel, en wat voor
grond?
Zestig meter! Zand en
antwoordde de navigatieofficier
Wat wilt u doen? vroeg de com
mandant'
Het eene boeganker dicht achter
den spiegel brengen en dan vast
leggen. We dwingen misschien den
spiegel nog wat dieper daarmee, en
als we dan de machine nog eens aan
Dadelijk ging Fels naar binnen,
maar hij schrok toen hij zijn meerde
re in het gezicht keek De oogen
lagen diep in hun holen gezonken,
de trekken waren scherp geworden,
en aan de slapen vertoonden zich
grijze plekken in het donkere haar.
Goeden morgen, Fels begroette
hij den binnenkomende. Ik heb
alles eens goed overlegd. Blijven
zitten kunnen we hierjniet, dat is
duidelijk. Dus moeten we losko
men, het gaat zoo ’t gaat. Want
mijn schip verlaat ik onder geen
voorwaarde!”
Lang kunnen we natuurlijk niet
wachten
Want we hebben nog maar voor
(trie weken proviand naar de opgave
van den kwartiermeester van giste
renmiddag Er blijft eventueel al
leen de mogelijkheid
Fels keek zijn meerdere vol
wachting aan.
Er blijft dan alleen de mogelijk-
hdid, herhaalde die langzaam, en
Fels merkte, dat hem het spreken
zwaar viel, dat we geschut, munitie
en alle overtollige gewicht over
boord werpen.
j Maar kapitein riep Fels: ai8 wt) uan uo
Wat wilt u? ging de commandant ^et wer^ze(-teu komen we misschien
vrij. Boven dien kunnen we de kot
ter en de gig nog vol water pompen.
Dat helpt ook mee drukken!
Kapitein Herbert gaf zijn toestem
ming en Fels ging dadelijk aan bet
werk De zwaarste kabels werden
aan het anker vastgeschakeld, dat
met den barkas door den stoomsloep
een eind van den spiegel af werd
gesleept en toen werd neergelaten.
We zullen hopen dat hij vastzit en
het houdt! zei Fels, toen hij weer
aan boord was.
Zie zoo lui, nou aan het werk!
Takels opslaan en winden. Ieder
op zijn post.
I Na een korten tijd kwam de lijn
strak. Het anker had zich vastge-
koralen! slagen.
Wie niet mee aangrijpen kan,
heelemaal naar achteren op de ree
ling of waar je een plekje vindt,
mannen riep Fels De anderen in
halen op kracht.
Da kabels rekten uit en kraakten.
Ze stonden tot berstens toe strak.
Met rukken halen, Te gelijk
commandeerde Fels, en met hun
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s’dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
BAARL’S
5OJÉC
i
10G
J K IJK KK - J l i’UK ïfili
J A. “8 J IKZïï Ei'. SS
.(1EIJIS- ER ADVERTENTIEBLAD
-
