Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken Plicht scfwate -huid FUROL Bekendmakingen Harten Vrouw féiuve Zaterdag 23 Mrt. 1929. 25 ste jaargang fto 12. Dit blad verschijnt Zaterdags dan kan ik u J De Burgemeester: H. vanGilse. Prijzen der ad verten tie’s Minstens 5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct. Advertentie’s dikwijls herhaald en bij contract prijzen bij overeenkomst. 38 Naderhand is het mij duidelijk geworden, dat ik er berouw van zou hebben gehad hem tot echtgenoot te hebben genomen, ook al was hij niet de man als wie hij zich tenslotte ontmaskerde een speler, ja zelfs Abonnementsgeld f 1.25- per half jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt wordt men geacht abonné te zijn. kliöken. De van geluk stralende gezichten van die beiden lieten Paula niet langer in twijfel, waarom het hier ging. Lieve hemel beiden ook geluk wenschen. Neen, maar dat is prachtig mijnheer Alsen juffrouw Ottilie, dat zal me binnen een gejuich geven. Een nieuw bruidspaar op de bruiloft! Hoera! En Paula stormde hen vooruit naarde zaal overalhetgroote nieuws verkondigend. En toen zij daarna zelf binnentraden, had het geheele gezelschap zich in twee gelederen opgesteld en begroette hen, terwijl zij daartusschen door marcheerden, met znkdoefgewuif en vroolijke ge- lukwenschen Zoo snel als hij kon had de bruiloftsvader de glazen op nieuw doen vullen en onder schette rende fanfares en een driewerf hoera op het derde bruidspaar, werd op nieuw verheugd geklonken en ge dronken Maar toen eindelijk het gejuich een beetje bedaard was en opnieuw tot dansen werd overgegaan, zag I men hen beiden niet meer. Zij waren Klein, éénlettergrepig woord, wat ligt een diepe zin in u verborgen Een dichter noemde u eens een vriend met ijzeren hand, en waarlijk niet ten onrechte. Z’n plicht doen, ach, dat behoort immers zoo, zegt de plichtgetrouwe, het valt hem niet zwaar, en deriala- tige zegt daarentegen: nu ja, met z’n plicht neemt men het maar niet zoo erg nauw. Wie echter de zaken goed beschouwt, plaatst zich op het standpunt van dengene die zijn plicht nauwgezet vervult- En....dat is |vaak heel m eilijk en het gaat niet steeds van een leien daf je; inte gendeel, ook de plichtsgetrouwe zal strijd kennen, heeft zijn verleiding, waaraan weerstand te kunnen bie den, hem tot eere strekt Als gij uw plicht verzuimt, zog heet hot, lacht het goud u reeds toe, terwijl bij ver vulling van dien plicht, slechts een eenvoudig salaris uw deel blijft en niets meer. Hoe men het in derge lijke gevallenjmet zijn gemoedsrust stelt, blijven voor heden hier buiten beschouwing Wie kent niet de korte maar krachtige opwekking tot het nako men van zijn plicht, eens uitgespro ken door een van Engeland’s groote admiraals, Nelson: „Het Vaderland verwacht, dat elk zijn plicht zal doen? Waar iedereen zijn plicht in acht neemt, daar marcheeren de? Wat kunnen ’s menschen plichten zaken goed, hetzij in het leger, op ver uiteenloopend zijn. Voor den ei n kan het plicht heeten te zwijgen Staat, in de Maatschappij i de Kerk te r wille van de goede verstandhou- in het bedrijf, in de school, en last j houding, voorden ander is het ge not least in het huisgezin. Daar J dand te spreken j vooral komt het er op aan vele i v n waarheid en recht. Hier eischt kleine plichten te vervullen met groota liefde en toewijding. Er gijn gelukkig voorbeelden te over, dat mannen en vrouwen in de maatschap pij personen van naam en positie in huis bij hun ouders, bijv, metvacan- tie zijnde, weer o zooveel kinder plichten met een blij gelaat weten tf betrachten. Naast menig voorbeeld van plichtsbetrachting, staan er gelukkig nog zeer veie van ijverige plichtsbetrachting. Is door het,laat ste niet menig Denk aan een wachter, die een hu. toevertrouwden post niet .verlaat, aan een schildwachtdie geen obgêri oiik inslaapt, aan een 'bootischappei- die niet rust voordat hij zich van zijn moeilijke opdracht gekweten heeft; denk in i woord aan all n, die door daad en woord toonen, lie ver alles te derven dan ontrouw te worden aan hun plicht. Hoe hooger het ambt dat men bekleedt, des te zwaarder zijn de plichten. Daarom is het zoo gelukkig te prijzen als hoogwaardigheidsbekleders ,n ver heven opvatting van hun ambt of bediening hebben, ongetwijfeld zul len zij dan nimmer hun plichten verzaken een valsche speler. Getroffen keek hij voor zich uit. Zij had dat droevige punt van zijn eigen verleden aangeraakt. En herinnert u zich misschien nog’ juffrouw Ottilie, dat ik u toentertijd zeide, dat ik geweest was, wat hij was? vroeg hij zachtjes. In grenzenlooze verbazing hield zij haar schreden in; toen spiegelde zich een beklemmende angst in haar gelaatstrekken af. Jij een speler? Jij Paul voor den eersten maal kwam zijn voor naam over haar lippen, dof en zachtjes als een onderdrukt snikken Toen had hij zijn arm om haar middel geslagen en leidde haar als een kind ns. r een rustig plekje. Luister naar mij, Ottilie lieve, zoete Ottilie hij streelde haar blonde haren met zachte hand wat ik je te vertellen heb, is de biecht van een menschenleven, dat verloren dreigde te gaan evenals dat van dien ellendeling Maar ik heb mij omhoog weten te h ff-n Gode zij dank ik heb mijn beste deel in den arbeid teruggevonden. Ledig heid is des duivels oorkussen, en in die ledigheid zou ik bezweken zijn. Maar toen ik mij in den stroom des levens wierp met het vaste voorne men, al mijn krachten op nuttiger en flinker wijze aan te wenden, toen reikte de Godheid mij de helpende hand en trok mij omhoog harten vrouw, jouw lieve, reine hand! En hij'boog zich over haar hand en drukte een lange, teedere kus op die hand, die hem den weg van den arbeid had gewezen, en toen biechtte hij in haastige woorden de voorge schiedenis van zijn leven Binnen in de zaal klonken de tonen van een wals en het schuifelen der voeten, van tijd tot tijd onder - deze dans voorbij was, noodigde de vader der bruidjes allen opnieuw uit tot champagne drinken, maar de in zijn cluk hooggewaardeerd!’ rede naar was nu niet meer te hóuden hij klauterde op een stoel en de golven van zijn welsprekendheid rolden door de zaal, totdat Jzij zich oplosten in een „zij leve hoog” op de beide bruidsparen en in een jubelend hoera-geroep. In denuitgangnaar den tuin stond Paula en riep met geweldige stem: Juffrouw Ottilie waar zit u toch? Juffrouw Ottilie! Hier zijn we al. Wat is er dan? vroeg Alsen, met Ottilie te voor schijn tredend. U moet met de bruidsparen klin ken. Er is juist een schitterende speech afgestoken, die had u eens moeten hooren. U hebt heel wat gemist. Werkelijk? En beiden lachten, zoodat Paula hen geheel onthutst aankeek. Maar nu komen wij ook weer in de zaal, zei Alsen, gaat u maar broken door daverendgelach Steeds vooruit, juffrouw Paula en vertelt u vroolijker werd de stemming. Toen maar, dat men nu ook met ons kan kan het peil der arbeidende klasse worden opgevoerd. Hoe meer men echter vordert en hoe verder men komt op den weg van den plicht, des te meer breidt zich het veld van den plicht voonjjen mensch uit. Zoo moge dan vooral ook de jeugd, aan welke immers de toekomst behoort, steeds getrouw blijven in het vol brengen van den plicht, daarbij in dachtig het woord van De Genestet: „Daar is geen vrede, vreugd’ noch licht, Dan op den engen weg van plicht.” De jongelingen van Belgische na tionaliteit, geboren in 1913 moeten zich doen inschrijven voor de wer- vingsreserve, ten gemeentehuize van Baerle-Hertog, den dinsdag 26 Maart 1929, te 10 uur ’s morgens. Zij brengen mee het trouwboekje der ouders de vloot, in de huishouding van den j - rkl het bedrijf, in de school, en last houding, voor den ander is het en te getuigen d plicht stil thuis te zijn en te arbeiden in bescheiden kring, daar wordt men door zijn plicht geroepen i» het gewoel van een groote men s' henmassa, alles verscheiden en U ch alles gedreven door dat éene gevoel van plicht. Is het geen onver- g;eflijke plichtsverzaking, indien ■roekeloos wordt owgesprongf n met g. Iden vau anderen, waardoor vaak Ttinr verdiende penningen verloren ||yuui? Of met gelden van de gemeen onheil afgewond? i-^chap door zoovelen moeilijk opge- l- -acht? Het heeft daarom zeer zeker f if s eeds op ’s menschen plicht te dz'U;, waar men tegenwoordig qpk i i aiie lagen der maatschappij wordt herinnerd aan zijn rechten. Rechten en plichten behooren samen te gaan Een staatsburger mag eischen, dat zijn persoon en goeleren worden beschermd, zijn veiligheid gewaar borgd, maar hij vergete niet om de wetten van zijn land te eerbiedigen en na te levenDe arbeider heeft thans meerdere rechten dan voor heen, waardoor mogelijke uitbui ting van werkgevers tot het verleden behoort, maar hij vergete niet dat het zijn eerste plicht is zijn werktijd nuttig tebesteden. Immers daardoor ■I I s UKEKKEK-Ll’ ,’GKVEK 3 OXG-:a,'k VIUi£CM«S alEDWS- EN ADVERTENTIEBLAD rajes...mtc UW.V.1 - i •■-<"«» ,s B TITffi.ru '~T ~~TÏ lllUBWIMB'li:"' —W SEraWkWnDBUHaaWHBBaiaBnKS*9UBMMMMniBnHHnMBHnHKmMnai en springende lippen Etm.-s X•■■£0 cs 90 ct. TtAe 30 3% Afsti.

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1929 | | pagina 1