1J IW j W I o Baarie-Nadsau-Hertog en Omstreken Weekblad voor De idealist. a Z’n Weledslgsstrenge. I 1 Sept 1926 21 sta jaargang 39. Dit blad verschijnt Zaterdags 3 - 1! ;0 pens w «wj-w wv wwr JA. IMWKKEU- |ITGEVKK jj O3*ff<3-1{A Abonnementsgeld f 1.25 per bed’ jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt wordt men geacht abonné te Fijn. - x. - i door dien vriend Doch dat wist hij met. En ook wist Toen stond de idealist daar en nu Aims er in zijn oogen ’n licht van .roote, niet begrijpende verwonde ring en op de plaats van zijn hart melehij een doffe, stekende pijn. i Ach, nu moest hij de smart, die tot hem gekomen was, in koud cynisme voorbij wijzen en zijn hart vriend. Wat bevrijden van den centenaarslast» kJ.x'JlL. S UT.1’J i i ^7 j— j «‘«ju»»» aud hij met, omdat die hem gden smarten had leeren dragen. En hit leed drong te dieper op bem in, ofedathij den weg tot de ware, eeni- gi Troost niet kende Arme idealist. Er was een man, die vol idealen i het leven tegemoet ging. De wereld immers was zoo mooi, zoo vol ge- luk! Kijk, hoe de gouden zon glans de op de velden en weiden en dor pen! Ziet, hoe vlekkeloos blauw de he mel spande! 0, ’t zou ’n voorrecht zijn te mogen leven in die wereld, te midden van natuur, omringd door menscheh met edel hart en vol goeden wil Zoo dacht de idealist. Zijn moe der, ’n droomerige vrouw, die al haar geluk gesteld had op haar eemg kind, haar jongen had hem aldus gevormd. De scherpe kanten van het leven had ze zorgvuldig voor hem afgeveild. Sléchts de zon” zijde had hij Jeerer. zien. En nu wil de zij zijn karakter zoo 1 rijzen der advertentie’® Minstens 5 regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct. Advertentie’s dikwijls herhaald en bij cc ir ct prijzen bij overeenkomst. j Hoe dankten zij hem! Nooit zou- I dep zo hem vergeten, en o! als ze ook maar et'.i.s iets voor hem konden doen! Het leven wilden ze voor hem j geven En zijn naam zou met eer bied genoemd worden tot in het verre- nageslacht Kijk, dit wa ren nu menschen, zoon Is hij ze al tijd gezocht hadmet edel hart en vol goeden wil.En op hen bouw- iiehij, in vast vertrouwen zijn idea listische plannen. Zij immers zouden hem niet verraden. Zij zouden hem toebehooren met het leven Ocharm! zoo’n dwaze idealist! Hij wist niet, dat ondank gewoonlijk s werelds loon is en dat ontvangen weldaden heel dikwijls in zand geschreven worden Tot zijn eigen schade zou hij het ervaren. Want: toen hij minder vrijgevig werd, werden hun dankwoorden en aanhankelijkheid geringer. En toen hij bij tenslotte door eigen achter- iw.gnlïg o ecitdwti-"kéer itieis géven kon, werden ze zelfs brutaal En na dagen, joelden ze hem uit, als hij zonder gave in hun hutten kwam en de kinderen wierpen met slijk en steenen Daar was veer de smart, die hij niet verwinnen kón, Omdat hij het hoogere Doel van het leven niet zag. En zijn hart bloedde Arme dwaze idealist! j vormen VOI dat hij slccnis dm zonzijde bleef .j. zién.’" «Maar moeder, als het nu tegenvalt?” vroeg hij bang. En zij antwoordde »In die dagen moet je het léven onverschillig nemen, zooals het tot je komt, je hurt sluiten voor ver driet en je nieuwe idealen scheppen. Want daarin is het wijze geluk ge legen.” Het leven onverschillig nemen, zooals het kwam? ’t Hart sluiten voor teleurstelling? Hij was door de teedere zorgen der moeder uiterst fijngevoelig van aard. En dus zou hij het verdriet niet met koele hand voorbij kunnen wijzen ’t Zou »Ik zal me aan de armen en ver- d jukten wijden”, dacht hij redding- brengend, na sombere dagen door- v'orsteld te hebben. „Zij, in hun g ooten nood, zullen dankbaar zijn v n,r elke verlichting in hun treuri- I 1 toestand ’t Moet wel heerlijk j. c,1ix1...1)ooh by ie sïaax"? en die glim lach herinnerde weer aan het oude idealismedat zonnigenblij beer elite in zijn hart. Hij ging dan tot de armen. Hij zocht ze op in de zumpige hutten en deelde kwistig zijn gaven. Wat een ellende, wat een ontbering von d hij! ’n Genot was het, goed te doen, den dringenden nood te lenigen. Dit i weldoen was balsem voor zijn ge wonde hart. En als een glans van blijdschap gleed over het gezicht der armen, verlichtte’n straal van het oude idealisme ook zijn gelaat Hij begon liet leven weer levens waard te vinden. die m uit armoe naar bét Instructie Bataljon gestuurd hadden H ij was meerderjarig. H ij z m trouwen mat wie h ij wou. Hij zou ;t later I liever goed hebben als getrouwde j sergeant met vrij woning, dokter I en apotheker, dan als luitenant met ’n kaal tractementje. die z’n stand moest ophouen die als alles er af was drie gulden zakgeld in de maand ovurhieid. En Corry ging m verwennen met lekker gesmeer de boterhammen, met ’n fijne sigaar die ze voor ’m klaar legde, als ie na ’t eten gauw even overwipte. Ze borduurde z’n zakdoeken, kocht met z’n verjaardag ’n echt barn- steenen sigarenpijpje, en a8 je ’s Zondags avonds wel es nijdig weg liep, omdat ze nie mee naar ’t on «uuu deroffioierabal mocht of naar ’t mu- delijk -- en hij schold dat ie den anderen dag r» •»-> 1 a 4- 1 E. .1. J n De liefde? was dut niet het hoogste! j Ais hij twee menschenkiuderen z^ag, de oogen stralend van wonder geluk; twee die één werden en ge heel in elkaar opgingen, dan geloopen: hij moest niet deuken, dat ie d’r ’n plezier dee met d’r dochter te trouwen, Corry zou de klandizie mee’t café uit nemen, - ze was verkocht, maar nog rie ge leverd er werd toch al minder getapt, sinds ze in de kazerne wis ten, dat ze met „sjant” Tellinga vree. En zoo werd Willem Tellinga van week tot week vaster gebonden aan Moeke Stevens en d’r dochter, zoo vast, dat ze alle drie snakten naar den dag, waarop ie toestem ming om te trouwen kon vragen, want ruim vijf jaar scharrelen dat was ’n meid op sleeptouw ne men. Eu hij moes nie denken dat ’u meisje uit ’n café niet net zoo goed op d’r fatsoen gesteld was, als de zoon van ’n kapitein Toen eiil- i -i «j~ is Sjant Tellinga getrouwd I üïrk-’ za Z0k0Mkreo« vri-i woning, dok- r o w’eer met tergen apotheker ’h heel brood «Trzou komm. m ééu gll i™ t«e M twintig per ftn ty.tan ru» Tvr^^i-huiskamer dag. F dieper dan ooit op hem inwerken, hij niet, dat heel zijn opvoeding ge bouwd was op los zand omdat de hechte Petrusrots ontbrak En zoo ging de man vol idealen het leven en de menschen tegemoet. In zijn hoog-oplaaiend zonnig idealisme zocht hij een 1 zou dat heerlijk zijn, heel zijn bljde Maar dit juist kon - hart uit te storten bij een, di_ dlL„°JPr.heer ',ke I be^reeP en met hem meevoelde! Wat een genot samen de heerlijke levensdagen te slijten eu de vreug den te deelen? En hij vond’n vriend zooals hij meende tenminste. En al zijn hartsgeheimen vertrouwde hij hem toe en al zijn idealen en plannen. Eu hij zag in geestdrift den glimlach nu t, die den ander om den mond f I speelde. En ook zag hij de groote I I verwondering in diens oógen niet Ls üet een die daar Hij glimlachte’ spreekt?” i - Doch de idealist was niet karig. En meer dan eens tastte hij diep in zijn beurs en meer dan eens liet hij geen geldmiddel onbeproefd, om den vriend uit den nood te helpen. Nietwaar? men moest in ware vriendschap immers alles voor el kaar over hebben En dus bleef de vriend luisteren en zich verwonderen en medelijdend glimlachen en profiteered En de andere meende ee» schat in hem ge vonden te hebben totdat de dag kwam, dat hij in zijn heiligste, ge heimate gevoelens verraden werd Sergeant Tellinga en Corry hadden vaste verkeering, zon der dat er fei telijk over gedacht of gesproken was. Van trouwen kon toch geen sprake zijn, want zes jaar lang moes ie de gouwe strepen op de mouwen gedragen hebben, vóór ie verlof kreeg om te trouwen. En dat vond Moeke b >stCorry achter ’t buffet, dat bracht de klanten binnen. Maar de vaste vereering had met één slag alle studieplannen kapot gemaakt. Op de Cursus mocht je niet vrijen als ze ’t op de Hoofd cursus merkten, werd je d’r afge- I jaagd ea toen kwamen 4er brieven Tu --“7 '”J vau Witps vader, van z’n tante, van zn thuis gevonden. Ze z’n neef, die ambtenaar was bij ’t on =’n Ministerie, en Corry huilde als ze x 550 ötoPta i van brieven hoorde, en zei dat z n sokken, en s Zondags was ie er ze toch maar liever ’n jongen van in de menage, speelde er kaart, hadr stand zou nemen. Maar dat schreef er g n brieven en nu en dan, maakte Wim razend op z n sale familie, die m ui«u bhu» nangenae pootjes dij ct r op de H. B. 8. kon laten gaan en j Dan kwam Moeke uit de 2 Ieder uur. dat ie vrij van dienst had, zat ie bij Moeke en Corry wist dadelijk, dat ie ’t ernstig meende, deed heel lief tegen’m, maar tege lijk liet ze merken, dat er toch nooit iets van kon komen, omdat ’t ver schil in stand te groot was. Er waren jongens van haar stand genoeg die ’t café plat liepen, zei Moeke, maar haar dochter hoefde nie te trouwen, as ze d’r nie beter door werd. Dat hitste Willem nog meer op. En zon der dat ie ’t zelf merkte, had ie bij Moeke i’ o waschte z’n handschoenen en z’n buitenmodel kussensloop, ze i en ?s Zondags was ie er menage, speelde er kaart, ’n heel enkelen keer, kwam ie er met ’n paar boeken om te studeeren. Bl L? R BAARL’S EN ADVERTENTIEBLAD - ..Zrt->.>e.v,AK*«<wi .vaxjossuawfflMfts JMJxr.~ ,r fBat,-, 1 *- 1 «•«■■rr:--' --Tm T u—itit-m.-j O x -g J. vivufAJVUDVI’ L

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1