1J IW
j W
I o
Baarie-Nadsau-Hertog en Omstreken
Weekblad voor
De idealist.
a
Z’n Weledslgsstrenge.
I 1
Sept 1926
21 sta jaargang 39.
Dit blad verschijnt Zaterdags
3 -
1!
;0
pens
w «wj-w wv wwr
JA.
IMWKKEU- |ITGEVKK
jj O3*ff<3-1{A
Abonnementsgeld f 1.25 per bed’
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
Fijn.
- x. - i door dien vriend
Doch dat wist hij met. En ook wist Toen stond de idealist daar en nu
Aims er in zijn oogen ’n licht van
.roote, niet begrijpende verwonde
ring en op de plaats van zijn hart
melehij een doffe, stekende pijn.
i Ach, nu moest hij de smart, die
tot hem gekomen was, in koud
cynisme voorbij wijzen en zijn hart
vriend. Wat bevrijden van den centenaarslast»
kJ.x'JlL. S UT.1’J i i
^7 j— j «‘«ju»»» aud hij met, omdat
die hem gden smarten had leeren dragen. En
hit leed drong te dieper op bem in,
ofedathij den weg tot de ware, eeni-
gi Troost niet kende
Arme idealist.
Er was een man, die vol idealen i
het leven tegemoet ging. De wereld
immers was zoo mooi, zoo vol ge-
luk! Kijk, hoe de gouden zon glans
de op de velden en weiden en dor
pen!
Ziet, hoe vlekkeloos blauw de he
mel spande! 0, ’t zou ’n voorrecht
zijn te mogen leven in die wereld,
te midden van
natuur, omringd door menscheh
met edel hart en vol goeden wil
Zoo dacht de idealist. Zijn moe
der, ’n droomerige vrouw, die al
haar geluk gesteld had op haar
eemg kind, haar jongen had hem
aldus gevormd. De scherpe kanten
van het leven had ze zorgvuldig
voor hem afgeveild. Sléchts de zon”
zijde had hij Jeerer. zien. En nu wil
de zij zijn karakter zoo
1 rijzen der advertentie’® Minstens
5 regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij cc ir ct prijzen bij overeenkomst.
j Hoe dankten zij hem! Nooit zou-
I dep zo hem vergeten, en o! als ze
ook maar et'.i.s iets voor hem konden
doen! Het leven wilden ze voor hem
j geven En zijn naam zou met eer
bied genoemd worden tot in het
verre- nageslacht Kijk, dit wa
ren nu menschen, zoon Is hij ze al
tijd gezocht hadmet edel hart en
vol goeden wil.En op hen bouw-
iiehij, in vast vertrouwen zijn idea
listische plannen. Zij immers zouden
hem niet verraden. Zij zouden hem
toebehooren met het leven
Ocharm! zoo’n dwaze idealist! Hij
wist niet, dat ondank gewoonlijk
s werelds loon is en dat ontvangen
weldaden heel dikwijls in zand
geschreven worden Tot zijn eigen
schade zou hij het ervaren.
Want: toen hij minder vrijgevig
werd, werden hun dankwoorden en
aanhankelijkheid geringer. En toen
hij bij tenslotte door eigen achter-
iw.gnlïg o ecitdwti-"kéer itieis géven
kon, werden ze zelfs brutaal En
na dagen, joelden ze hem uit, als hij
zonder gave in hun hutten kwam
en de kinderen wierpen met slijk en
steenen
Daar was veer de smart, die hij
niet verwinnen kón, Omdat hij het
hoogere Doel van het leven niet zag.
En zijn hart bloedde
Arme dwaze idealist!
j vormen VOI
dat hij slccnis dm zonzijde bleef .j.
zién.’"
«Maar moeder, als het nu
tegenvalt?” vroeg hij bang.
En zij antwoordde
»In die dagen moet je het léven
onverschillig nemen, zooals het tot
je komt, je hurt sluiten voor ver
driet en je nieuwe idealen scheppen.
Want daarin is het wijze geluk ge
legen.”
Het leven onverschillig nemen,
zooals het kwam? ’t Hart sluiten
voor teleurstelling? Hij was door de
teedere zorgen der moeder uiterst
fijngevoelig van aard. En dus zou
hij het verdriet niet met koele hand
voorbij kunnen wijzen ’t Zou
»Ik zal me aan de armen en ver-
d jukten wijden”, dacht hij redding-
brengend, na sombere dagen door-
v'orsteld te hebben. „Zij, in hun
g ooten nood, zullen dankbaar zijn
v n,r elke verlichting in hun treuri-
I 1 toestand ’t Moet wel heerlijk
j. c,1ix1...1)ooh by ie sïaax"?
en die glim
lach herinnerde weer aan het oude
idealismedat zonnigenblij beer elite
in zijn hart.
Hij ging dan tot de armen. Hij
zocht ze op in de zumpige hutten
en deelde kwistig zijn gaven. Wat
een ellende, wat een ontbering von d
hij! ’n Genot was het, goed te doen,
den dringenden nood te lenigen. Dit i
weldoen was balsem voor zijn ge
wonde hart. En als een glans van
blijdschap gleed over het gezicht
der armen, verlichtte’n straal van
het oude idealisme ook zijn gelaat
Hij begon liet leven weer levens
waard te vinden.
die m uit armoe naar bét Instructie
Bataljon gestuurd hadden H ij
was meerderjarig. H ij z m trouwen
mat wie h ij wou. Hij zou ;t later I
liever goed hebben als getrouwde j
sergeant met vrij woning, dokter I
en apotheker, dan als luitenant met
’n kaal tractementje. die z’n stand
moest ophouen die als alles er
af was drie gulden zakgeld in
de maand ovurhieid. En Corry ging
m verwennen met lekker gesmeer
de boterhammen, met ’n fijne sigaar
die ze voor ’m klaar legde, als ie na
’t eten gauw even overwipte. Ze
borduurde z’n zakdoeken, kocht
met z’n verjaardag ’n echt barn-
steenen sigarenpijpje, en a8 je ’s
Zondags avonds wel es nijdig weg
liep, omdat ze nie mee naar ’t on «uuu
deroffioierabal mocht of naar ’t mu- delijk --
en hij schold dat ie den anderen dag
r» •»-> 1 a 4- 1 E. .1. J n
De liefde? was dut niet het
hoogste!
j Ais hij twee menschenkiuderen
z^ag, de oogen stralend van wonder
geluk; twee die één werden en ge
heel in elkaar opgingen, dan
geloopen: hij moest niet deuken,
dat ie d’r ’n plezier dee met d’r
dochter te trouwen, Corry zou de
klandizie mee’t café uit nemen, -
ze was verkocht, maar nog rie ge
leverd er werd toch al minder
getapt, sinds ze in de kazerne wis
ten, dat ze met „sjant” Tellinga
vree. En zoo werd Willem Tellinga
van week tot week vaster gebonden
aan Moeke Stevens en d’r dochter,
zoo vast, dat ze alle drie snakten
naar den dag, waarop ie toestem
ming om te trouwen kon vragen,
want ruim vijf jaar scharrelen
dat was ’n meid op sleeptouw ne
men. Eu hij moes nie denken dat
’u meisje uit ’n café niet net zoo
goed op d’r fatsoen gesteld was, als
de zoon van ’n kapitein Toen eiil-
i -i «j~ is Sjant Tellinga getrouwd
I üïrk-’ za Z0k0Mkreo« vri-i woning, dok-
r o w’eer met tergen apotheker ’h heel brood
«Trzou komm. m ééu gll i™ t«e M twintig per
ftn ty.tan ru» Tvr^^i-huiskamer dag. F
dieper dan ooit op hem inwerken,
hij niet, dat heel zijn opvoeding ge
bouwd was op los zand omdat de
hechte Petrusrots ontbrak
En zoo ging de man vol idealen
het leven en de menschen tegemoet.
In zijn hoog-oplaaiend zonnig
idealisme zocht hij een 1
zou dat heerlijk zijn, heel zijn bljde Maar dit juist kon
- hart uit te storten bij een, di_
dlL„°JPr.heer ',ke I be^reeP en met hem meevoelde!
Wat een genot samen de heerlijke
levensdagen te slijten eu de vreug
den te deelen?
En hij vond’n vriend zooals
hij meende tenminste. En al zijn
hartsgeheimen vertrouwde hij hem
toe en al zijn idealen en plannen. Eu
hij zag in geestdrift den glimlach
nu t, die den ander om den mond f
I speelde. En ook zag hij de groote I
I verwondering in diens oógen niet
Ls üet een die daar Hij glimlachte’
spreekt?” i -
Doch de idealist was niet karig.
En meer dan eens tastte hij diep in
zijn beurs en meer dan eens liet hij
geen geldmiddel onbeproefd, om
den vriend uit den nood te helpen.
Nietwaar? men moest in ware
vriendschap immers alles voor el
kaar over hebben
En dus bleef de vriend luisteren
en zich verwonderen en medelijdend
glimlachen en profiteered En de
andere meende ee» schat in hem ge
vonden te hebben totdat de dag
kwam, dat hij in zijn heiligste, ge
heimate gevoelens verraden werd
Sergeant Tellinga en Corry hadden
vaste verkeering, zon der dat er fei
telijk over gedacht of gesproken
was. Van trouwen kon toch geen
sprake zijn, want zes jaar lang
moes ie de gouwe strepen op de
mouwen gedragen hebben, vóór ie
verlof kreeg om te trouwen. En dat
vond Moeke b >stCorry achter ’t
buffet, dat bracht de klanten binnen.
Maar de vaste vereering had met
één slag alle studieplannen kapot
gemaakt. Op de Cursus mocht je
niet vrijen als ze ’t op de Hoofd
cursus merkten, werd je d’r afge-
I jaagd ea toen kwamen 4er brieven
Tu --“7 '”J vau Witps vader, van z’n tante, van
zn thuis gevonden. Ze z’n neef, die ambtenaar was bij ’t
on =’n Ministerie, en Corry huilde als ze
x 550 ötoPta i van brieven hoorde, en zei dat
z n sokken, en s Zondags was ie er ze toch maar liever ’n jongen van
in de menage, speelde er kaart, hadr stand zou nemen. Maar dat
schreef er g n brieven en nu en dan, maakte Wim razend
op z n sale familie, die m ui«u bhu» nangenae pootjes dij ct r
op de H. B. 8. kon laten gaan en j Dan kwam Moeke uit de
2
Ieder uur. dat ie vrij van dienst
had, zat ie bij Moeke en Corry wist
dadelijk, dat ie ’t ernstig meende,
deed heel lief tegen’m, maar tege
lijk liet ze merken, dat er toch nooit
iets van kon komen, omdat ’t ver
schil in stand te groot was. Er waren
jongens van haar stand genoeg die
’t café plat liepen, zei Moeke, maar
haar dochter hoefde nie te trouwen,
as ze d’r nie beter door werd. Dat
hitste Willem nog meer op. En zon
der dat ie ’t zelf merkte, had ie bij
Moeke i’ o
waschte z’n handschoenen en z’n
buitenmodel kussensloop, ze i
en ?s Zondags was ie er
menage, speelde er kaart,
’n heel enkelen keer, kwam ie er
met ’n paar boeken om te studeeren.
Bl
L? R
BAARL’S
EN ADVERTENTIEBLAD
- ..Zrt->.>e.v,AK*«<wi .vaxjossuawfflMfts
JMJxr.~ ,r fBat,-,
1 *- 1 «•«■■rr:--' --Tm T u—itit-m.-j
O x -g J. vivufAJVUDVI’ L