i voor Baarle-Nassju-Hertog en Omstreken I Kinderen... De Langst - Levende. I ^7=“^' I “VS Zaterdag 21 Aug. 1926 21 st? jaai-gang So 34. Dit blad verschijnt Zaterdags r. _J1O over- tel UKCKKEE- U1TUK V ESJB Zonder zich ’n oogenblik te be denken, wist ie dat ie komedie speulen «Akelsk, akelek”, zei smach tend, met z’n oogen half dicht, z’n mond half open en z’n behaarde Prijzen der advertentie’» Minstens regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct. A vertentie?s dikwijls herhaald en bij contract prijzen bij overeenkomst. Abonnementsgeld f 1.25 per half 1 jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt wordt men geacht abonné te ■ijn. gezond, van het laatste wordt je ons moderne leven vrc te-oud! 1 Zljn ,wit ,uu. heusch zooveel rijkdom van haar mot I oor pronkelijker in onze gedachten- Van die slanke, kortharig: f (ian Moine peuters, waar die verachtelijk op U en n j et-vei stand bij begint te ontwaken. zien, omdat zij zoo hooc UcL, wij zijn zoo al niet voor ons zei ven (omdat wij ons graag praten i >,i booren), toch minstens voor anderen pakan hoor? heel dikwijls gruwelijk vervehrid. Afaar een kind is niet vervelend -j opnieuw sterretjes van zijn sprankelend verstandje op tafel spetteren. Het slaat ai zorgen uiteen met zijn geniale i en onbé- geef mij kinderen mea voor velen meer waard. d°ra ”iet I Ul i)ófc £eziQ vindt men de kinderen -a een last. Omdat wij zelfzuchtige en wij met onze I zelfgenoegzame burgers ■h even gauw j - -j nu genot van een sigaartje of v.m belang is, dat I courant. Maar wij mannen zijn ir"n voor een eenmaal voor een a. wij dat alleen I egoïsten. ;- dat er vrouwen, moeders zijn, die van Imu eigen kind niet houden, omdat zij zelf zoo verzuurd zijn door veul trek in dis lekkere sterke koffie -2 zoo lakker dee ruuken. In koffie konden z’m begra ven. Voor ’n kom verscbe koffie kwam ie ’n uur ver geloopen. Maar nou ging’t testament voor: ’k lus ziek gezicht hoefde I retaeTZgoZn,1 buik" l voor zich Lekker ze be gon al in de rats te zittenDat zag Driek onder door z‘n wimpers, I moes I dwars door ’t splitje van de gordij- nen.KT-8 denken, dat ’t ’n kruis zieke vent, en Gij moet het mij niet kwalijk men, wanneer ik over hen nu •ens praat. Zij liggen i omdat zij nog zoo weinig zijn toch zoo veel. Bloemen uit een hemels land openstaan naar de zon. Een herin nering aan het paradijs. Vertel mij nu niet, dat zij lastig ■yn, of ziek of druilerig. Ik weet er alles van. En ik kan nog meer ■eggen, zij zijn soms koppig en stout •o werpen zich driftig op den grond. Maar voor alles zijn zij kind, en knop, zij zijn ontwakende mensch. Hun ziel is jonggeschapen uit de hand van God en straalt zuiver naar buiten door de dunne wand van het lichaam. Door te leven doen zij hun plicht *Dt ?ondfl *s g^ukkig nog ver af. n°k geen variant» naar de duisterheid van het kwaad en zij verstaan het to jubelen in de I pure blijheid van het kind Gods, I omdat zij nog geen rare groote I mensohsjes geworden zijn, die alles I wat zoo goed en edel geschapen werd, moeten verkneden en ver-1 prutsen door hun eigenwijs meebe-1 dillen in den weg, die God voor hen I bedoeld heeft. En noem mij nu geen I idealist, het is realiteit en wel in ■ijn meest klinkenden vorm. Het kind, waar zeker ook de on- dör^rondsch.© kiomon van dn fout©n reeds in slapen, draagt voor alles en 7 Mooi zool Dat was ’t beste, wat ■e doen kon. Nou kon hij door de •pleet kijken naar alles wat ze dee, zonder dat ie - - te zetten. Hij zou beginnen met es uit te slapen, ’t Begin was p. Hildje had niks in de gaten, jes liep ze door ’t huis, moes zieker worren, veul zieker op de dood af, tot ie d’r hand op pepier had. Het geschuifel van Hildjes klom pen over de plavuizen, 't getik van de klok deed ’m langzaam weer in dommelen. As ie maarnie ging snur ken, da klonk vu» te gezond, 't Was lekker in bed, buitengewoon lekker vooral nou ’t nie zoo stikkende heet was en de vliegen nie kwaad waren. Hildje was in de stal bezig de koei £e verzorgen. Op tafel stond ’t pee- koffielaaike en ’t vuur in den haard dat zij de j vreugd ,- niet meer kennen of den oeaerschap. je wezens, en mij neder- zien, omdat zij zoo hoog staan op de maatschappelijke ladder, of op het wankelende voetstukje van de moderne beschaving, dat zij den .■ach van een kindje griezelig, of don voet van zoo’n kleintje op hun uaibrella «shocking” vinden. Ja gn zylig vinden ze zoo’n kleine mummel, wat niets liever doet, dan tegen hen te lachen of een lachje op - ü- gen. Griezelig is uw bescha ving, me vrouw! Het wordt dan ook waarachtig v. onder, dat men het huwelijk niet me.r.’ aeren kan of wil, als men zoo hbog. io onnatuurlijke levens- hcnoiiig is gestegen, dat men dat wonder wat men kind mag noemen, Lij akeligs gaat beschouwen. Is ,J van kleine kinderen. i-mA ouinai uw gewéten s?f6.-kt, donk dan eens erover ra v- at gij had kunnen bezitten en wat gij versmaad hebt en bekijk dan U If sens niet zoo oppervlakkig, als IJ eiken uag in uw boudoir voor den spiegel uw haartjes staat te kammen, maar zoo eens echt tot op ■ffiu grond, misschien vindt U wel het een of ander, wat daar smoeze- - - J en t wat [J maar op te rapen hebt om te B n waart uw boven alles het kleed van a sol. Het laat zich wiege wind der genade en als men het ,/raX nVe/ hemel 8Pre0kt of over i graag (^od8 grootQ schepping 8taaf mij na aan het hart, I ?aar. ^et Iichfc ?e’ zoo weinig ziin en die j i- vindt, dan durf ik te zeggen, houd I Uw mond, gij weet niet wat een I kind is. Wij staan zoo ver van het kinder- I lijke, ware af, dat velen van ons moeite hebben een kind te begrij- I pen. Sommigen vinden het kinder- j achtig zich lang met hen te bemoeien anderen zijn zoo zelfzuchtig dat zij I een kind afrtooten. De meeste groote menschen hebben zoo’n j haast, dat een kind gewoon geen tijd krijgt om hun iets te vertellen van &iju eigou ia, mt .„ijn ïieine wereld, waar nu eenmaal het geld I en de mode niet de hoofdzaak voor l zijn. Ik kan het heusch zoo C. vinden, dateenkindnet zoo tevreden is met steentjes, als ernten (die ons heusch even g; uit de handen rollenEn of het zooveel minder van I een kind juichen kan paardebloem, en ij I kunnen na een flink glas champagne 1 gedronken te hebben? Bij het eerste blijf je in elk geval ook zonder poëtische bevliegingen I brandde knetterend; ’n kip stond onder’t gewicht van de klok te pik-1 die heel de“ alkoof Ken. Even nog zag ie z’n vrouw langs ’t raam voorbij ’t raam schui ven. Ze ging de toppen uit de boo- nen nijpen, voor de luis. Maar te rugkomen, om ’t groen voor de ver- --zag ieze nie meer. Toen lag ie zeker al in slaap. door z‘n je i Nou zat ze natuurlijk al te be- J --was ’nne zij alleenig in huis. I het doop- va. m op den vrc -)g oud! over den hemel spreekt of i zieltje vanzelf naar het licht 8O- keerd en vangt hij het op en be waart het in zijn hart. Overdrijving, gruwelijke drijving, echt iets van ^aj__aL ov6rdrijving het iaat telkens rijn sprankelend verstandje B---1 onzé ipre.iikvindingkjes, en als hetkzaait ~i tegen- lacht, kan zelfs Isegrim of nurks de plooi in zijn gezicht niet stijven. Laat mij maar arm zijn kend, maar L C? •'-'’MU.Ul <71* in mijn leven en ik zei tevred n Hef is een gruwel, dat ik zulk i woorden voor Want een ander beeld is In coupé of tram en dikwijls ook een last. Omdat wij zelfzuchtige „-J dan een oogenblik gestoord worden in het van pm-ui i nu ardig stukje lig verfomfaaid in uw ziel rust -j j w JU«a.x up lü rapen nee °let k^a^aan, Jb i begrijpen, wat gij verloren i..__ uw edele vrouwelijke roeping, verloren moederschap. Neen, mevrouw, ik ben maar toe Wik den dokter alen, Driek?” «Neeje, neeje, gin vrimd volk aan me lijf nog nie, nog nie as ’t erger wordt-” «Wild ’n kommeke buljon? Sarnejen buljon, as ie gedurfd had, had ie asteblief gezeed, buljon, daar kon ie drie dagen op teren, maar ’t mocht niet,’t mocht niet, hij moes iionger lijeii had do Moester gezeed en weer liet ie z’n hoofd nee knikken en Hiidje ging zacht-meewarig te- rng naar d’r stoel. De uren verlie- psn.in ’n stilte zooals Driek nog nooit in huis gekend had. Hildje rammelde nie met de emmers, >l -aj i Pornpl° heel langzaam en zachtjes’ I vinger, op de g9bloWn^ JSl .nh t!™4” j°°g do kalende kippen onder In t uitgestrekt/ weg o, s’e'veorb.i Driek -Her ’n warm bakzka dan was t net of ze op d’r tee- ■witte goed” zei ze bezoVd' ffirXund hlT wil- wijl ze z’n kussen wat optrok.’Maar ommuit” /.£10n?an dle len ’■A eteu hoe laat of’t was, maar i Driek schudde bedroefd z’n hoofd f £»n l 1 1?^,9’ ^’-ï zou vragen wou ie niet, da stond nie als dood op, begon zachtjes te kreu’ te van hröri?me’. ze n ,aI<- ziek geriog. Daar stond ineens ’t nen. Maar heimelijk had ie razend nas on S1Dg ^’dden. O, joei gerijke van den bakker op’t erf, en HjKnaa razend pas op - ze kwam weer naar ’m achter langs’t moos-uis kwam Ger- BAARL’S O-ffl ADVERTENTIEBLAD -hr‘.jvo, ou die. liü om ai het nieuwe wat hem plooi ia zijn gezicht niet stijl --1 Zijn, met velen buiten Hllnf’A I r*l n r* AnnAr.ü]ii i --4...^, ObUUHlB va ji ik menigeen zeggen O

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1