11 Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Oms* De Langst-Levende. I 1 I Dit blad verschijnt Zaterdags prij‘ Zaterasg 31 Juli 1926 Oh uithuizigheid onzer kinderen. Bij deneen deze drang bewus- meestal 1 Abonnementsgeld f 1.25 per half jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt wordt men geacht abonné te ijn. of andere worden OKUKKJÏh JiTGKVKK I wordt er een schikking getroffen. Soms ook gaat de gevangenispoort X j; 1 cbegrijn op vreten. Met ’n enkele ruk smeet ie de her- rebergdeur bij van Engelen open, éel meer 15 ct. swijls herhaald »n tenminste v are sportliefde hen drijft ais de sport op verstandige wijze wordt beoefend en niet ontaardt in kilometers vr> ten met’n motoren- gel bij zien of in lichtzinnig geflirt. i Verfijnd genot; daar is onze jonge generatie aan verslaafd. Een prik kelenden drank, meer muziek, sche- nmromgeving en wat geschetter met mooi klinkende, maar holle wereld- j hrasen, dat is zoo 't milieu, waar- i i onze jongeren hun mooie jaren oorbrengen. En dut niet alleen de achteren onder hen, neen, ook de minderoppervlakkigru aangetrokkén door dat klatergoud, door dien lokkenden roep van ’t genot, en als dan de drank of de hartstócht den geest verhit heeft, dan wordt daar zoo veel moois ver nietigd, bezoedeld in jonge -men- schen ielen. Dan, onder den invloed der modaine omgeving zegt en doet men zooveel dingen waarvan men later spijt gevoelt. Zoo vervalt menigeen van kwaad tót erger. Verfijnd genot kost han den vol geld. Men verdient niet naar evenredigheid, dus op de een -> manier moet getracht aan geld te komen. Men wordt tenslotte vaak een dief. Soms met z’n huishouen te moeien. Daar om nam ie ’n krant van 't tafeltje, dee net of ie ging lezen, al had ie de grootste moeite om de gedrukte letters goed te spellen. De vrouw ging weer naar achteren, en toen dronk ie z’n glas in ééu t mg leeg, smeet de krant terug op tafel: ’t was toch allemaal maar over den oorlog en ’t kon ’m nou niks meer schelen, al stond de heele wereld iu brand. Hij zou zich zelf wel bedienen, lie ver dan de vrouw nog es te laten komen, en de flesch stond nog naast ’m. Tegen de muur hing ’n verkoo- pingsbiljat. De Notaris zou morgen de «Tommet” van Kruger op de Lagen Aard pekliek verkoopen. ’t Kou’m ook niks schelen. Hij kon toch niks inzetten, zonder dat asme- tiek bultje thuis permissie té vragenvacantie, Z’n boerenarbeider-schap van ’n t ,J jaar geleden leek ’m nu ’n paradijs s toe. Toen streek ie met de Mei z’n I centen op, zonder dat ie er astebliof j bank i wordens.'ms mee leven met zijn ovenmenséh. Venijnige critick is gekomen in (ie plaats vareeu bartel.; ke waar deer! g. Zie, en als* men dan weer die klacht der ouders hoort dat het jonge volkje toch zoo veel uitgaat dan komt vanzelf de vraag naar bo ven: «is hst bij U thuis wel zóo dat hot den jongen levenlustige^ mensch ook vermag te boeien”. En dan hoort men zoo dikwijls antwoorden: «och van al dat njeuwerwetwche versta ik niets. Ge voelt zelf dan zoo duidelijk dat er geen meeleven is, geen aan passen aan het soms zoo bruisende jonge menschenlrven Ge jaagt hen de straat op, doordat ge het niet aandurft een offer te brengen. ven, waar de dames gekleed gaan in w, me vrouw mode weet uit te denken. De minst gevaarlijke vorm van voor hoefde te speulen. Z’n grove hand omha&kte nijdig ’t glaasje, en net toen i zich nog es in wou schen ken, kwam de Meester binnen, de Meester, die voor z’n trouwp pieren gezorgd had, die op z’n bruiloft was kome-i fi-lesjte men, de Maester, die d. nieuwe huurcontracten voor Hildje d’r huizen altijd opmaakte, ’t Was Driek of ie ’n goeie vertrouw de kameraad voor zich zag, ’n trooster in z’n huwelijksellendé met Wie ie vrijuit kon praten, eadadelijk tok z’n si ar geplooid gezicht zich tot ’n ijgoeden dag”. «Zo Driek, ge zit er van des ge goed voor.” «Ja meneer, ik maak ’t maar op «Get groot gelijk ik ook ze breken-de vloer op.” ’t SLian van de deur, en de stem van meneer van Dalen bracht vrouw van Engelen weer achter de toou- om ’t gerstebier uit da kruik 5 regeïu Advert bij coutrac. prijzen bij overeenkomst. Bij den een is deze drang bewus- meestal van de verkeerde zijde wordt er een schikking getroffen ter dan bij den ander, maar de be- i leert bezien. f hoeite is er. En wanneer er nu thuis t Ten slotte dancings waar men I open. En datalles voor vTat’ schiïn- iets aan ontbreekt, dan. zoekt men i ajn beschaving toont door van i geluk, voor wat avondjes van roc het elders Daarbuiten lokt en roept j wilden afgekeken dansen te schui j derne ontspanning. Ja onze tiid is /I r\ ci(atvi rl am wamI zJ - m 1 .1 0 1 1 1 i -» kleurenschittering. Met d; meest wufte bleeding, (Tie n i t t' i eener zachtklinkende dansmelodie I de moordenaar van het familieleven 1 van d.' Volkskracht, en door de on- gezellighefd onzer tehuizen wordt dit vernietigingswerki.og bevorderd Hei tehuis van z< ovelen rond om ons heen, beantwoordt niet meer aan ’.ijn doel. Voor velen dient het sl chis neg als pension. Man heeft er goen liefde meer voor, doordat er gee i zorg m.-er aan besteed wordt. Men gaat, dineereu in een hotel, isoudt do familiefeesten ergens in een lokaal. Want van die kleine in time familiefeestjes zoo echt «onder ons” waar vind ge ze nog? Feest lawaai en feestrumoer, ja rvaraan emibreekt het niet, maar waar vind: gé nog die oude hartelij- k<> geuegeiilmid, hc-t innig-oprecht Allen, die meeleven met hun tijd hoette is er. En wanneer er nu thuis f zullen met droeve gewaarwording iets aan ontbreekt, dan zoekt aanschouwen, hoe het leven onzer 13 jongeren steeds meer oppervlakkig de stem der verleiding in velerlei wordt. Als een geweldige echo klin- j vormen en ken de klachten der ouders door de bloemen en feesttooi, door de tonen wereld over het uitgaan en zoo wei- nig thuis blijven hunner kinderen in j trekt meu de jongeren uit het huis uithuizin zi;n is nog de sport, als om ons heen. Zoowel in groote, als in kleine café’s vindt ge een strijkje dat lokt en allen tot zich trekt, die iu hun ziel een onvoldane zucht naar gezelligheid voelen. Daar zien we onze jongelui rondom de kleine tafeltjes met de schemerlampjes. In luchtige gesprekken worden levensbeschouwingen vaak geheel gewijzigd. Ze worden daar boinvloed door de mondaine omgeving, levens beschouwingen weggeworpen en nieuwe opgedaan. Zoo is ’t begin Men blijft netjes, drinkt soms enke le glaasjes, maar bij hun thuiskomst ligt alles reeds ter ruste. Alen be waart echter z. g. zijn fatsoen. Maar het duurt niet lang of steeds meer en steeds heviger begint de stem der verleiding te lokken Steeds meer gaat men zich vervreemden van huis Eerst is het ’t café, dat ons met vrienden of vriendinnen zoo’n ge zellig zitje biedt, dan de bioseuop- die ons zoo heerlijk kan amuseeren in zinledige grappigheid, waar we in het leven leeren kennen zooals het is waar men de soms zoo in gewikkelde vraagstukken vooral in ’t huwelijksleven éézijdig, en ging op de bank onder de medailles van de handboogschutters zitten, naast de toonbank. D’r was niemand in de herreberg. De stoelen stonden fatsoendelijk tegen den witten muur op den zand-bestrooiden vloer. Maar 't duurde niet lang, of de vrouw kwam uit de huiskamer aanloopen, terwijl ze d’r handen aan d’r schort afdroogde „Dag Driek.” «Mijn ’n brandewijntje.” «Met suiker?” »Neeje, recht op en neer.” «Asteblief Driek.” Ze liet ’t witte vocht in ’t plompe glaasje loopen, begon onderwijl te spreken over ’t weer, over de dorsohmachine van vanGerve, vroeg ofDriek naar de stad moest en Driek wenschte ze naar de weerlicht. Zin i vormen en onze dagen. Nauwelijks thuis, klaar geziu weg. Zien wij maar eens rond van hun werk, of’t is vlug wat ver- kleeden, in de haast iets gegeten en uit gaat het weer. En dan zoekt men dikwijls de oor zaak van deze uithuizigheid der jongeren steeds, maar ’t liefste daar waar ze toch eigenlijk niet ligt. Veelal krijgt de moderne tijd de schuld, of zelfs men tracht nog door banale uitvluchten hun gedrag en eigen tekortkomingen te veront schuldigen. Is het echter werkelijk ernst met uw wrnsch, om te trach ten deze geweldige 1 ivensvervlak- king tegen te gaan, zet dan moedig het mes in de wonde en ga met ons eens na, wat wel de oorzaak kan zijn van dezen uitgaansdrang onzer jon geren. En dau zien we klaar en dui delijk, dat in de ongezelligheid on zer tehuizen voor een groot deel de oorzaak ligt van hunne uithuizig heid. Immers, gelijk een jonge teere plant behoefte heeft aan zon en warmte, zoo ook hebben jonge men- schen behoefte aan een gezellige om geving, waarin hun jonge, soms zoo hooggestemde zielen gekoesterd kunnen worden in da stralen eener innerlijk-gelukkige stemmigheid. 4 Daar was ie op den keiweg, waar in de verte Merijn van Duuren met de melkkar afkwam. Die liep er nef- fen te fluiten da kon ie net zoo i goed laten. Driek floot ook nie die kon Sluiten naar ’t testament op i de langst-levende! «Aah Driek! Manneke van goed leven!” »Dag Merijn!” Jawel «manneke van goed leven” ’t was om uit oe vel te springen. As ie volgens z’n gemoed te werk ging, riep ie ’t hardop deur ’t dorpgullie i lieget, gullie lieget mijn vrouw i ia ’n akelijk gierig inhalig mechieu. Maar wa stak ie daarmee iu z’nne zak? Zwijgen, zwijgen moes ie, z’n j in praten had ie nou ineens weer nie. As ie begon te spreken, kon ie nie anders as over Hildje aan de gang gaan en geen man hoefde z’n eigen IS- E8 ADVERTEh ij .-BIK* Minstens BAARL'! -‘va..-irKrutUBaamnn '«ear’.~a .‘‘nacasvwn - rwiv-- J— U.. J-- J- 1

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1