1
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
11
'n Blik over onze grenzen.
Os Langst-Levends.
Aan onze abonné's
Zaterdag 24 Juli 1926
21 si jaargang me 30
Dit blad verschijnt Zaterdags
van
en da
i
l
Be Uitgever.
schuiven vaa
voor de deur, precies as of ze
binnen wou zeggen:
«Ziezoo ge bent en ge blijft
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 i egens 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Aóvertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
ttotKEssmiaiQiaQs»^
Het eerste halfjaar van 1926 is j heeft ér wél vréde'
teneinde. Onze abonnée’s die ons j
blad per post ontvangen worden be- blijft
leetd verzocht het i
zijnde f 1 25 te komen voldoen voor
25 Juli.
Na dien datum wordt over het
bedrag per postquitantie beschik-
met 15 cent verhooging voor onkost
ten.
den weer de beken door Let land-
schap, maar toch was er esa schade
veroorzaakt van «meer dan elf mil
Hoen” en waren ruim 400 personen
de eeuwigheid ingeslingerd! Moet
Nederland ook daar niet helpen zoo-
als Indie bij de laatste overstrooming
hier deed?Zeker ookNederland kent
lijn eigen rampen! Al te goed weten
we welke rampen vaak het water
van zee en rivieren over onze lan
douwen brengt; hoe geweldig de
ding was --1”
«Ekkoe geroepen!”
«Dame, maar oewe wettige
man is ’t vernaamste, die ga boven
familie!”
Toen, met de vuist op tafel slaan
de, stond ie op
«En nou lus ik jou boteramme en
jouw hamspek en segaren nie meer
ge kunt er mee naar de bliksen
loepen! Waar is m’nne frak en m’n
alloozie-ik gaai naar m’nne
kameraad, naar Heintje Gevers
Abonnementsgeld f 1.25 per half i
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te j
?ijn.
Daar zat ie nou heel beduusd en
simpel te kijken, als vastgebouden
op z’nne stoel op z’nne schup-
stoel, machteloos overgeleverd aan
’n frommeske as ’u mug, ’n schep
seltje dat ie met één kneep van z’n
vuist «rnurf” kos nijpen. As ie z’n
iesoen wou houen, moes ie met d’r
onder één dak blijven wonen tot d’r
dood toe en as ze dood was, zou ’t
heele dorp ’m uitlachen. En as ie
dan nog maar ’n deftig bestaan bij
d’r had! ’s Zondags vijftig centen
om te buljarten, ’n sigaar uit ’t pus-
toorskistjfe, en asjeblief speulen om
'n paar nieuwe schoenen of ’n pet!
Die vijfhonderd gulden noemde
ze niks, maar as ie d’r ’n tientje af
wou halen, schreeuwde ze moord
en brand; inhaletig was ze as de
duuvel! Misschien loerde ze wel op
zijnen dood!
«As’k vooruit geweten had,
en andere plaatsen) hoe ons klimaat
metal z’n grille» zich tegen onzen
land-en tuinbouw kan verzetten en
hoe de ziekte onder het vee Neer-
lar.ds veestapel kan teisteren- Maar
van aardbevingen bleven we God
dank tot nog toe verschoond. Om
do uitwerking daarvan te zien moe
ten we naar Z. Italië gaan, waar
dicht bij Napels de gedeeltelijk uit
gegraven steden Herculanum en
Pompeje den bezoeker een beeld
aanbieden van het verschrikkelijke
dat de uitbarsting van een vulkaan
met aardbeving gepaard gaande, in
e n minimum van tijd in stad en
laml kan uitwerken. Dat dergelijke
rampen ook nu nog kunnen voor-
k mien, .herinnert ons het gebeurde
in het begin dezer eeuw in de Sicili-
aausche stad Messina, waar omtrent
Kerstmis 1902 in een etmaal een
th'f’i 'i-.?/'sïuu v.
vtL, inwoners den dood vonden!
Eerst- richtten we dan onzen blik
naar Indië om gemelde redenen,
doch zien we dichterbij, ook dan
vinden we daar redenen om niet zoo
fel over eigen toestanden te klagen
als vaak wel gebeurt.
Over Rusland en Duitschland, die
met hun crediteuren op een wijze
gehandeld hebben, die men in een
beschaafde wereld ónmogelijk had
geoordeeld, spreken we niet verder.
Niets, wat men in het algemeen
makkelijker doet, dan klagen! ’t
Schijnt een algemeen menschel ijk
zwak ce wezen,' wat vööral öhzë
landgenooten eigen is. D it er een
maal kort geleden soms ti jden waren
van ongekende» voorspoed zijn ge
weest och men vergeet dat zoo grif
en gemakkelijk! Maar een daling in
de prijzen der procucten, een min
der goede vlotting in de regeling
der loonen, een vermeerdering in de
belasting, ook al dient die om onze
munt te stabiliseeren en den naam
van onze credietwaardigheid in de
rij der staten hoog te houden, het
3
’k ’t, en as ik nie thuis wil komen,
dan doei ’k ’t nie.
Gij ed mijn getrouwd maar nie
gekocht gekocht gekocht nou
wittet!”
Meteen sloeg ie de deur achter
zich dicht en nog bevend van woede
trok ie buiten op ’t erf ’t kraagje
van z’n jas neer, frommelde ’t haak
je van z’n horlogeketting in z’n
vestknoopsgaat. Maar daar opeens
gebéurt zelden, zonder daarover in on woedt er de aardbeving. Onver- storm of de orkaan de vruchten
/vnciYinnlxlr nvi zx-r» z-J zx *xz.«m IvIzy r* zv z->Lx 4 1 Pj 1 7 i
toohen te vernemen, die al te vaak j Sumatra een ramp gewoed, die ons i
1—1 aan de geweldige na
ja als de fuurtafereelen, die in het laatste
kwart der vorige eeuw het heele
D—- moet die ook aangespro-eiland Krakatau in enkele dagen met
abonnementsgeld I worden, dan vergeet men maar al de duizenden bewoners deed
i. al te c'emakkeliik. dat ook wii "va- vergaan. Dood en vernieling zijn
lort geleden weer midden in Indies
bloeiende natuur gevallen. Even
trilde de grond, maar die forsche
^rillingen waren voldoende om wat
«tenschenhandin daar ter plaatse
..addon gebouwd in puin te doen
storten en honderden inlanders in
-ion val te verpletteren.
Even ‘n gekraak, ‘n geweldige
rilling van den bodem, ‘ninstorting
der grootere huizen en magazijnen,
|oo goed als de primitieve wonin
gen der inlandsche bevolking deed
rastorten, ’n gegil van de getroffe
loof. Indische zonets b! tfiftS-
eigen volk” de Indiërs, die, hoewel
gescheiden door werelddeelen en
oceanen, toch ook onze Koningin
als Keizerin van hun land aanzien.
Eeuwen lang hebban die landen van
hun landen van bun schatten bijge
dragen om Neerlands bloei te ver-
hoogen; niet ten onrechte worden
dus de Indiere vaak als onze «bruine
broeders besproken. Dat land heeft
nog voor kort groote rampen door
staan, en thans nogtrilter de bodem
maakt ’k eb uooit gezeed da wij
botje bij botje zouen leggen
zij ’k nog nie van zins!”
Meteen smeerde ze mat nijdige
heen- en weer halen d’r snee brood
en greep naar den koffiepot.
uit!”
Driek voelde ’t spel verloren,
maar hij won’t zichzelf niet beken
nen. Hij had nou eenmaal a gezegd,
nou moes ie ook b zeggen.
Waar moes ie nou naar toe? Naar
Heintje Govers? God wit waar die
uithing. Hier of daar gaan buurten,
wou i<^ook niet; ze zouen dadelijk
aan z’n gezicht zien, dat ie ruzie ge
had had. Dan maar naar van Enge
len, aan de toonbank met de vrouw
gaan praten, ’n popke drinken. D’r
en as ik thuis wil komen, dan doei zou wel niemand in de herreberg
zijn, maar da was net goed. Dan kou
I ie op z’n gemak verzinnen, wat ie
uou verder doen moest, want ’n tes-
tement op do langst levende moes
I er komen, al zou ie ze met d’r ha-
ren naar de notaris motte slepen.
Langs de heg, die ie zoo moedig
was beginnen te kniphen, liep ie
5 nou met de gebalde vuisten in z’n
j broekzakken. Daar lag de schaar,
j Hij nam ze op en slingerde ze over
klonk van binnenshuis ’t knarsend de heg tot onder den kriekenboom,
den dikken grendel j trapte den kruiwagen op z’n kant
daar- j buiten ’t karspoor. Eigenlijk wist
j ie nie waarom ie nie terugliep, om
jft er j de deur bij d’r in te trappen. Wacht
«Werken net as voor oewe
trouw, gij bent toch nie om de cen
ten met mijn getrouwd?”
- «Wel neeje, maar-
«Nou, dan, as ik koom te ster-
reve, zijdde gij d’r niks op achter
uit gegaan.”
Dat was kort en bondig, daar was
niks tegen in te brengen. Maar hij
wou da ze klaardere koffie schonk,
hij wou precies hooren, of ie iets
van d’r te wachten had of nie:
Dus gij zij nie van zins ’n
testament op de langst-levende te
maken? Dus, as gij komt te sterreve
slepen ze mijn m’n bed onder me gat
weg dan mot ik om ’n dagloon
gaan perremeteeren?”
«En as gij komt te sterreve?”
vroeg ze kwaadaardig, terwijl ze d’r
knookhandjes op d’r heupen ette.
«Dan is heel mijn versterf voor
jouw!” zei ie dadelijk mild terug.
«Vijf honderd gulden daar ben
’k vet mee. Neeje manneke, d’r is
geen kediessie bij de notaris ge- da ge zoo’n akelik lillek ondeugend
al te gemakkelijk, dat ook wij Va- f
derlanders zijn, die krachtens wei, j
n christelijke zeden ten plicht heb-
ben en niet enkel van de voordeelen i
te genieten maar ook de lasten mee
te torsen. Treurig is het vaak de
motieven te hoorendie totdie krach
ten aanleiding geven: de eigen ik
ligt er duimen bovenop! doch daar
over later. Nu willen wij even over
de barrière vrn ons land kijken,
want ook daarbuiten valt voor het
oogenblik veel te zien, wat ons tot
kalmte en meerdere bezinning aan
spoort. Niemands baan leidt immers
.altijd tusschen rozen en bloemen
de gesprekken en in de pers klaag- wacht en onvoorzien heeft daar op J jaren zorgs kan vernietigen (Borculo
door overdrijving getint zijn! Men loet denken
heeft er wel vrede mee, ja als de U
eigen zak maar buit&n ’t gedrang k
j blijft, maar moet die ook aangespro- I
ÜWS- EN ADVERTENTIEBLAD
BAARL’S
ilKUKKEK-1' 1TGEVEK
-6->JSG JOIWG-li A
KV *4*3*<K«t« V -«tXVUi 1 tont.«Hi’JA'.A". n'.-*
-WI, r rui.o-,-aDK»smG
«■MMCr-MHKMh-MM.AU/o... -wux,v„
