Oome Bert. Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken Zateraag 26 Juni 1926 21 Ste jaargang 26. Dit blad verschijnt Zaterdags is ’t Vertrouwen van onze aankomen de jongens en meisje?. O van dubbeltje Prijzen der advertentie’» ÜSinstens 5 regens 75 et. Elke regel meer 15 et. Advertentie’s dikwijls herhaald en bij contract prijzen bij overeenkomst. achtzaamd voelen, kan een ongevoe- trouwvolle hartje. En met onze DHUKKKK o TGKVKK Toen stond de heele familie op, namen van Lien en de meid hartelijk afscheid, maar ze moesten allebei hg woord niets dan nog meer onheil stichten. De wrevel wroet dieper op hen in het vertrouwen is verbannen, misschien tot gunstiger tijd, misschien voor altijd, helaas! Geduld dus, geduld en nog eeus i volwassen zonen en dochters hebt, 9 Maar Jos, heel opgewekt, presen teerde Gerrit z’n sigarenkoker, tap te geheimzinnig ’n dubbelzinnige mop, zoodat Wies vroeg of de dames soms de kamer uit moesten gaan. mot hier blijven, zij vlechten en we ven niewaar Truus?” Meteen nooit zoo as eigen. Maar voor ze op kneep iez’n schoonzuster in den arm. stond om d’r hoed op te zetten, in Is dad allemaal echt? Ja t formeerde ze eerst nog es, wat er ’n motorfiets en ’n knappe meid in.” i: gebeuren. Die ging voor tien dagen naar d’r zuster. Lien zou ’t huis te fluiten en nu en dan es stof at gaan •nakken, dat ze zouen ophoepelen, nemen, *t vogeltje schoonmaken en «Alles staat goed beschreven” had de blommen water geven. ie gezegd, jawel, maar^noemt ie goed? As ie z’n familie onterfde, kos hare man dat nieuwe pakhuis ook Abonnementsgeld f 1.25 per half jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet cpzegt wordt men geacht abonné te ijn. ken i. e. w. met zijn eigen individu aliteit, dat vertrouwen behouden, is moeilijk. Doch ’t vertrouwen van onze aankomende jongens of meisjes, dat verloren ging, weer volkomen of gedeeltelijk terug te winnen is nog moeilijker. En toch omwille van de hooge paedagogische waarde omwille van de dringende noodzakelijkheid van dat vertrouwen voor het heil van ons kind, mogen wij geen mid delen daartoe onbeproefd laten. Welke zijn nu die middelen? Op de allereerste plaats, ouders en opvoeders, wapen U met een oneindig geduld. Uw jongen of meisje, met den eigenaardiger, al- lerzonderlingsten idealistichen kijk op de wereld, met den drang naar zelfstandigheid, die overal ten tijde of ontijde tot uiting komen wil, met het hartje vol tegenstrijdige gevoelens, is heden zus gestemd en morgen zoo Geen uur bijna zijn ze dezelfde. Van karaktervastheid nog haast geen spoor. Zoekenden zijn het, dia met onzen steun en on ze hulp den juisten levensweg moe ten leeren bewandelen. Vandaag leggon zij U zonder ©eni ge terughouding, met blijde oogen en een stem, tintelend van enthousi asme, hun plannen en toekomst- droomen blootmorgen loopen ze U nukkig voorbij met koppig op eengeklemde lippen, alsof ze nooit I uw zorg en uw edele daden aan die jongen, aan dat meisje besteed, vergeefsch waren. En nietwaar? De booze tijc ging voorbij en nadat ge hem in angst, doch ook in geduld en zacht heid en gebed had doorworsteld, zaagt ge plots ia helderheid van zon toch weer de heerlijke vrucht uw moederzorg. j *ngen, eenmaal den puberteitsstrijd 1 n «treden. strekte tot eer aan uw moederhart. Naast ’n groot, ’n oneindiggeduld is zuivere tact een vereischte, om het vertrouwen van onze aankomen de jongens of meisjes te behouden ofte verwerven. Tact zou ik aldus willen omschrij- veu al naar de omstandigheden of beter de gesteltenissen van het kin derhart het meebrengen, het juiste woord of de juiste daad stellen op de juiste plaats. ’n Kinderhart voelt o, zoo diep, ’n Onrechtvaardigheid voelt het als ’n krenking, ’n Niet tactvolle behan deling doet ’n valsch licht schijnen in bun jeugligde leventjes; ’u dwaallicht, waarvan wijzelf de dupe worden Zoo is nu eenmaal het kind met zijn naïve, goedbedoelende ver- plechtig beloven, dat ze dadelijk zouen tilhgrafeeren as ’t ernstig was, want ieder van de broers en zusters beschou wde het als ’n familie plicht Oome Bert z’n oogen te ko men sluiten. Lien werd misselijk van ’t jassen en mantels aangeven, had Jos wel in z’n gezicht willen spuwen met z’n flauwe toespelingen ou de aanstaande groote gebeurte nis Hij dee beter zelf zoo gauw mo gelijk te trovwen, maar de meskes met centen zaten op zoo’n mispunt te loeren da kon ie wel op z’n dooie vingers uittellen. Daar daalden ze achter mekaar de trap af, ziezoo ze kregen ’t kruis achterna. Ze hoorde nog wat ze aan ds deur door elkaar spraken: „en nie vergeten Oome Bert van mijn bestendige be terschap te wenschen! Vergit nie te tillegrafeeren bedankt voor ’t lekker glaske port 't kommend ’t Vertrouwen van ons kind, dat opgroeit met zijn eigen wenschen en ,,'"•'7 - v’ verlangens, zijn eigen karaktertrek- ,klaa^: e,r 118«ee.? ^d mee te bezel- w. met zijn eigen individu- p®»-Werkelijk, ik weet met wat ik o s er mee aanvangen moet.” geduld! Nietwaar moeder, gij die al j Geduld moeder, geduld en nog volwassen zonen en dochters hebt, jeens geduld. ook voor U brak oens de donkere Dat lenige levensstammetje, bor- tijd aan, waarin ge meendet dat a relt van levenskracht, gaat groeien. J uw opvoedingsmoeite, al ’t Weet alleen de zuivere richting on n; niet Och neen, breng die oproerige, weifelende hartjes niet nog meer uit f hun evenwicht door een bits woord j of stugge terughouding. Laat de bui maar kalmpjes ultbuien. Hoe hevi- ger plasregen, hoe eerder weer droogte. En achter de wolken schijnt toch de zon Met ongeduld helpt ge de twijfelaars niet. Zelf moeten ze den strijd uitstrijden, om het evenwicht en den vrede terug te vinden. En dan, als ze beseffen, welk een oneindig Lefderijk geduld gij steldet tegenover hun nukkige humeurigheid, zullen de jonge har - jes weer vol liefde tot U keuren, om hefVertrouwen, dat ge reeds verlo ren waande, weer ten volle te schenken. Dan is voor U de tijd gekomen om te spreken dan kunt U helpen door uw opwekkende troost, en steungevende woorden. Dan kunt ge de stammetjes lenig en buigzaam als nooit, o zoo gemakkelijk leiden ten hemel heen. Doch ’n ruw bits woord vol onge duld en wrevel? In die dagen, waar in do tot rijpheid groeiendeleventjes zich toch al verongel.jkt en veron- wel uit z’une kop zetten. Ze liet in eens duidelijk merken, dat ze erg moe was, ging achterover geleund in den fauteuil zitten met d’r oogen toe. Truus had ’t wel in de gaten, die speelde weer comedie, maar affijn wat zouen ze d’r eigenlijk nog langer doen, ’t Wasnou ’n kwes- I tie van af wachten, hoe d’ operatie Neeje, neeje ’t vrouwvolk zou afloopan. Voor haar part, bleef i« d’r in, mans familie trekt toch stond om d’r hoed op te zetten, in as gullie m’n art open snijdt, zit er j met Stien, z’n huishoudster, moest De heele familie schoot in ’n lach behalve Lien, die zat er naar jaaa ’nne ferreme zoon, oor!” Ze zou Stien ’u bietje bruispoeier laten halen. Goddank, uoukou ze oventjes rustig op de canapé gaan leggen. Maar ze kon niet stilligen, ze voelde dat er iets broeide, wat wist ze né t maar d’r hing iets bóven d’r hoofd, dat voelde ze duidelijk. Ze stond op en liep met d’r hand op d’r maag streek naar de deur „Stieieu!” „Blief mevrouw?” „Haald es voor ’u bruispoeier.” „Kan ik dan impessant diejen brief van meneer bij Boom gaan irengen?” Door flitste plotseling door Lien d’r hersens ’n plan ze zag zich zelf alleen ia de keuken staan, de ’amilie weg, Stien naar d’ apteek, dat was bijna twintig minuten loopen en zij zelf alleen met den brief zon meer ’n woord zullen spreken. Eu moeder, die met verbazing en heel dikwijls met wrevel die onbe stendigheid en verregaande veran derlijkheid ondervindt, zucht en j aan komende jongens en meisjes moet men nog voorzichtiger zijn, ’n Spot tend lachje, om hun dwaze idealen, ’n minachting voor hun onuitvoer bare plannen en toekomstdroomen voelen ze, als een harden slag in ’t gezicht. Wees toch voorzichtig! Juist door hun humeuiige prikkelbaarheid kan een onachtzaam, niet tactvol optreden groote verbittering in die woelige hartjes wekken. Dan kan er natuurlijk geen sprake meer zijn van vertrouwvolle uitingen van hart tot hart. Ga bij U zelf eens na: kunt ge vertrouwen stellen en ver trouwvol spreken tot iemand, door wien ge U gegriefd voelt? Natuurlijk niet! Net zoo gaat het bij uw jongen Dat meisje, die meisje. Och ja, ik weet het wel. tact is zoo iets heel moeilijk ea heel teer. En niet iedereen is de tact gegeven. Heel dikwijls vraagt zich ’n moeder wanneer haar jongen of meisje zich plots in wrevel van haar keert, ver baasd af: „wat is er toch gebeurd?” En werkelijk door een onachtzaam woord, ’n glimlach, ’n blik, ’n ge baar soms, was ze zelf van die te rughouding de oorzaak. Nietwaar, we hebben het allemaal wel ns aan den lijve ondervonden. Als het overvolie hart, ons tot spro ken dwong en we naderden ver- trouwvol tot iemand, waarvan we tenminste ’n sobere opbeuring ver wachtten -dan was soms ’n enkel woord, ’n enkele blik voldoende om ons te doen zwijgen. „Werkelijk toen kon ik ’t niet meer vertellen.” Gaat het aldus niet dikwijls? BAARL’S x<IMS- EN ADVERTENTIEBLAD '’••'WroBfMnmMmiii ïmx.t/vrwa«ci.:.«Pixn4.14,->• .Mfawa JJSC jf <_3G--ia A t) MuM.JBCJÈ=t9&1 „r 4\»V1 r\r Ur»'*^ klilr* h x-x4. 3 LUUU KJUiMlAj u Ai IA LAAD AAM 14. VA Cl (JÜl All JNM p

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1