Oome Bert.
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Zateraag 26 Juni 1926
21 Ste jaargang 26.
Dit blad verschijnt Zaterdags
is
’t Vertrouwen van onze aankomen
de jongens en meisje?.
O
van
dubbeltje
Prijzen der advertentie’» ÜSinstens
5 regens 75 et. Elke regel meer 15 et.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
achtzaamd voelen, kan een ongevoe- trouwvolle hartje. En met onze
DHUKKKK o TGKVKK
Toen stond de heele familie op,
namen van Lien en de meid hartelijk
afscheid, maar ze moesten allebei
hg woord niets dan nog meer onheil
stichten. De wrevel wroet dieper op
hen in het vertrouwen is verbannen,
misschien tot gunstiger tijd,
misschien voor altijd, helaas!
Geduld dus, geduld en nog eeus
i
volwassen zonen en dochters hebt,
9
Maar Jos, heel opgewekt, presen
teerde Gerrit z’n sigarenkoker, tap
te geheimzinnig ’n dubbelzinnige
mop, zoodat Wies vroeg of de dames
soms de kamer uit moesten gaan.
mot hier blijven, zij vlechten en we
ven niewaar Truus?” Meteen nooit zoo as eigen. Maar voor ze op
kneep iez’n schoonzuster in den arm. stond om d’r hoed op te zetten, in
Is dad allemaal echt? Ja t formeerde ze eerst nog es, wat er
’n motorfiets en ’n knappe meid in.” i: gebeuren. Die ging voor tien dagen
naar d’r zuster. Lien zou ’t huis
te fluiten en nu en dan es stof at gaan
•nakken, dat ze zouen ophoepelen, nemen, *t vogeltje schoonmaken en
«Alles staat goed beschreven” had de blommen water geven.
ie gezegd, jawel, maar^noemt ie
goed? As ie z’n familie onterfde, kos
hare man dat nieuwe pakhuis ook
Abonnementsgeld f 1.25 per half
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
cpzegt wordt men geacht abonné te
ijn.
ken i. e. w. met zijn eigen individu
aliteit, dat vertrouwen behouden,
is moeilijk.
Doch ’t vertrouwen van onze
aankomende jongens of meisjes, dat
verloren ging, weer volkomen of
gedeeltelijk terug te winnen is nog
moeilijker.
En toch omwille van de hooge
paedagogische waarde omwille
van de dringende noodzakelijkheid
van dat vertrouwen voor het heil
van ons kind, mogen wij geen mid
delen daartoe onbeproefd laten.
Welke zijn nu die middelen?
Op de allereerste plaats, ouders
en opvoeders, wapen U met een
oneindig geduld. Uw jongen of
meisje, met den eigenaardiger, al-
lerzonderlingsten idealistichen kijk
op de wereld, met den drang
naar zelfstandigheid, die overal ten
tijde of ontijde tot uiting komen wil,
met het hartje vol tegenstrijdige
gevoelens, is heden zus gestemd
en morgen zoo Geen uur bijna zijn
ze dezelfde. Van karaktervastheid
nog haast geen spoor. Zoekenden
zijn het, dia met onzen steun en on
ze hulp den juisten levensweg moe
ten leeren bewandelen.
Vandaag leggon zij U zonder ©eni
ge terughouding, met blijde oogen
en een stem, tintelend van enthousi
asme, hun plannen en toekomst-
droomen blootmorgen loopen
ze U nukkig voorbij met koppig op
eengeklemde lippen, alsof ze nooit
I uw zorg
en uw edele daden aan die jongen,
aan dat meisje besteed, vergeefsch
waren. En nietwaar? De booze tijc
ging voorbij en nadat ge hem in
angst, doch ook in geduld en zacht
heid en gebed had doorworsteld,
zaagt ge plots ia helderheid van zon
toch weer de heerlijke vrucht
uw moederzorg.
j *ngen, eenmaal den puberteitsstrijd
1 n «treden. strekte tot eer aan uw
moederhart.
Naast ’n groot, ’n oneindiggeduld
is zuivere tact een vereischte, om
het vertrouwen van onze aankomen
de jongens of meisjes te behouden
ofte verwerven.
Tact zou ik aldus willen omschrij-
veu al naar de omstandigheden of
beter de gesteltenissen van het kin
derhart het meebrengen, het juiste
woord of de juiste daad stellen op
de juiste plaats.
’n Kinderhart voelt o, zoo diep,
’n Onrechtvaardigheid voelt het als
’n krenking, ’n Niet tactvolle behan
deling doet ’n valsch licht schijnen
in bun jeugligde leventjes; ’u
dwaallicht, waarvan wijzelf de dupe
worden
Zoo is nu eenmaal het kind met
zijn naïve, goedbedoelende ver-
plechtig beloven, dat ze dadelijk
zouen tilhgrafeeren as ’t ernstig
was, want ieder van de broers en
zusters beschou wde het als ’n familie
plicht Oome Bert z’n oogen te ko
men sluiten. Lien werd misselijk
van ’t jassen en mantels aangeven,
had Jos wel in z’n gezicht willen
spuwen met z’n flauwe toespelingen
ou de aanstaande groote gebeurte
nis Hij dee beter zelf zoo gauw mo
gelijk te trovwen, maar de meskes
met centen zaten op zoo’n mispunt
te loeren da kon ie wel op z’n
dooie vingers uittellen. Daar daalden
ze achter mekaar de trap af, ziezoo
ze kregen ’t kruis achterna. Ze
hoorde nog wat ze aan ds deur door
elkaar spraken: „en nie vergeten
Oome Bert van mijn bestendige be
terschap te wenschen! Vergit nie
te tillegrafeeren bedankt voor ’t
lekker glaske port 't kommend
’t Vertrouwen van ons kind, dat
opgroeit met zijn eigen wenschen en ,,'"•'7 - v’
verlangens, zijn eigen karaktertrek- ,klaa^: e,r 118«ee.? ^d mee te bezel-
w. met zijn eigen individu- p®»-Werkelijk, ik weet met wat ik o
s er mee aanvangen moet.” geduld! Nietwaar moeder, gij die al
j Geduld moeder, geduld en nog volwassen zonen en dochters hebt,
jeens geduld. ook voor U brak oens de donkere
Dat lenige levensstammetje, bor- tijd aan, waarin ge meendet dat a
relt van levenskracht, gaat groeien. J uw opvoedingsmoeite, al
’t Weet alleen de zuivere richting on n;
niet
Och neen, breng die oproerige,
weifelende hartjes niet nog meer uit f
hun evenwicht door een bits woord j
of stugge terughouding. Laat de bui
maar kalmpjes ultbuien. Hoe hevi-
ger plasregen, hoe eerder weer
droogte. En achter de wolken
schijnt toch de zon Met ongeduld
helpt ge de twijfelaars niet. Zelf
moeten ze den strijd uitstrijden, om
het evenwicht en den vrede terug
te vinden. En dan, als ze beseffen,
welk een oneindig Lefderijk geduld
gij steldet tegenover hun nukkige
humeurigheid, zullen de jonge har -
jes weer vol liefde tot U keuren, om
hefVertrouwen, dat ge reeds verlo
ren waande, weer ten volle te
schenken.
Dan is voor U de tijd gekomen
om te spreken dan kunt U helpen
door uw opwekkende troost, en
steungevende woorden. Dan kunt ge
de stammetjes lenig en buigzaam
als nooit, o zoo gemakkelijk leiden
ten hemel heen.
Doch ’n ruw bits woord vol onge
duld en wrevel? In die dagen, waar
in do tot rijpheid groeiendeleventjes
zich toch al verongel.jkt en veron-
wel uit z’une kop zetten. Ze liet in
eens duidelijk merken, dat ze erg
moe was, ging achterover geleund
in den fauteuil zitten met d’r oogen
toe. Truus had ’t wel in de gaten,
die speelde weer comedie, maar
affijn wat zouen ze d’r eigenlijk
nog langer doen, ’t Wasnou ’n kwes-
I tie van af wachten, hoe d’ operatie
Neeje, neeje ’t vrouwvolk zou afloopan. Voor haar part, bleef
i« d’r in, mans familie trekt toch
stond om d’r hoed op te zetten, in
as gullie m’n art open snijdt, zit er j met Stien, z’n huishoudster, moest
De heele familie schoot in ’n lach
behalve Lien, die zat er naar
jaaa ’nne ferreme zoon, oor!” Ze
zou Stien ’u bietje bruispoeier laten
halen. Goddank, uoukou ze oventjes
rustig op de canapé gaan leggen.
Maar ze kon niet stilligen, ze voelde
dat er iets broeide, wat wist ze né t
maar d’r hing iets bóven d’r hoofd,
dat voelde ze duidelijk. Ze stond op
en liep met d’r hand op d’r maag
streek naar de deur
„Stieieu!”
„Blief mevrouw?”
„Haald es voor ’u
bruispoeier.”
„Kan ik dan impessant diejen
brief van meneer bij Boom gaan
irengen?”
Door flitste plotseling door Lien
d’r hersens ’n plan ze zag zich
zelf alleen ia de keuken staan, de
’amilie weg, Stien naar d’ apteek,
dat was bijna twintig minuten loopen
en zij zelf alleen met den brief zon
meer ’n woord zullen spreken.
Eu moeder, die met verbazing en
heel dikwijls met wrevel die onbe
stendigheid en verregaande veran
derlijkheid ondervindt, zucht en
j aan
komende jongens en meisjes moet
men nog voorzichtiger zijn, ’n Spot
tend lachje, om hun dwaze idealen,
’n minachting voor hun onuitvoer
bare plannen en toekomstdroomen
voelen ze, als een harden slag in ’t
gezicht.
Wees toch voorzichtig! Juist door
hun humeuiige prikkelbaarheid
kan een onachtzaam, niet tactvol
optreden groote verbittering in die
woelige hartjes wekken. Dan kan
er natuurlijk geen sprake meer zijn
van vertrouwvolle uitingen van hart
tot hart. Ga bij U zelf eens na:
kunt ge vertrouwen stellen en ver
trouwvol spreken tot iemand, door
wien ge U gegriefd voelt? Natuurlijk
niet! Net zoo gaat het bij uw jongen
Dat meisje, die meisje.
Och ja, ik weet het wel. tact is
zoo iets heel moeilijk ea heel teer.
En niet iedereen is de tact gegeven.
Heel dikwijls vraagt zich ’n moeder
wanneer haar jongen of meisje zich
plots in wrevel van haar keert, ver
baasd af: „wat is er toch gebeurd?”
En werkelijk door een onachtzaam
woord, ’n glimlach, ’n blik, ’n ge
baar soms, was ze zelf van die te
rughouding de oorzaak.
Nietwaar, we hebben het allemaal
wel ns aan den lijve ondervonden.
Als het overvolie hart, ons tot spro
ken dwong en we naderden ver-
trouwvol tot iemand, waarvan we
tenminste ’n sobere opbeuring ver
wachtten -dan was soms ’n enkel
woord, ’n enkele blik voldoende om
ons te doen zwijgen.
„Werkelijk toen kon ik ’t niet
meer vertellen.”
Gaat het aldus niet dikwijls?
BAARL’S
x<IMS- EN ADVERTENTIEBLAD
'’••'WroBfMnmMmiii ïmx.t/vrwa«ci.:.«Pixn4.14,->• .Mfawa
JJSC jf <_3G--ia A t) MuM.JBCJÈ=t9&1
„r
4\»V1 r\r Ur»'*^ klilr* h x-x4.
3 LUUU KJUiMlAj u Ai IA LAAD AAM 14. VA Cl (JÜl All JNM p